Onze zoon is bijna 1. Wij willen volgend jaar september pas bespreken of we toe zijn aan nummer twee. zo ja, dan proberen we het en zo nee dan houden we het bij R. En na mijn man zijn 52ste verjaardag beginnen we er sowieso niet meer aan.
Nee, niet iedere vraag is wmb een belediging of gezeur. Ik had het in mijn reactie over gezeur, maar dat was het ook echt, van mijn ouders en wat van hun vrienden klanten. Dan vroegen ze: "En, wanneer komt de tweede??" Wat al een klein beetje tegen mijn haren instrijkt, want er wordt niet gevraagd OF er wel een tweede komt. Ik leg vervolgens uit dat onze zoon enig kind blijft en dan komen de non-argumenten om toch voor een tweede te gaan: "Maar zo'n kleintje is toch leuk!" "Dat is toch zielig voor je zoon!" "Wil je dan geen dochter?" "Straks is het te laat en krijg je spijt." En weet je, ik had best meer kinderen gewild, maar onze zoon is gehandicapt en heeft waarschijnlijk zijn leven lang zorg nodig. Ik heb geen zin om daar met jan en allemaal over te moeten bomen. Als ik zeg dat het bij eentje blijft, dan is dat gewoon zo. Je kunt vragen waarom dat zo is en dan geef ik antwoord, maar die flauwekulargumenten terwijl je helemaal niet weet wat er speelt.... daar ben ik wel klaar mee. Zo, dat is eruit, hahaha
Ach en gaat het niet over hoeveel kinderen je hebt dan is het wel het geslacht. Hier zwanger van n3. En het is weer een meisje. Dat is blijkbaar heel zielig voor ons want iedereen gaat ervan uit dat we een jongetje wilden. En als je dan rustig uitlegt dat je een 3e kindje wilde en of het een jongetje of een meisje is zou ons een worst wezen, dan wordt dat niet geloofd. Ach.. ik maak me er niet meer druk om.
Jaa denk ook wel dat het een beetje de norm is.. Hier ook veel vragen toen de oudste een paar maanden oud was wanneer nummer 2 kwam.. Nu wordt de vraag gesteld of het een ongelukje is (echt heel vaak) en of we doorgaan tot we een meid krijgen.. Snap ook niet waarom sommige mensen zomaar alles durven te vragen als het hierop aankomt..
Wij dachten na de geboorte van onze dochter ook van het is goed zo, maar al vanaf haar eerste verjaardag hebben we het steeds vaker over nog een kleine te willen! Ik hoop echt dat we daar binnenkort ook echt voor kunnen gaan! Eerst een boel andere dingen die nog moeten gebeuren regelen. Aangezien mijn eerste zs niet zoals gewenst gelopen is wat de omstadigheden betreft, willen we daar eerst aan werken. Ik wil dit keer met alle rust genieten van de zs en daarna de baby met de verhuizing in januari zijn we al een stap dichterbij onze wens 😍 Wat de norm is kan mij eigenlijk helemaal niks schelen. Gewoon doen waar je gelukkig van wordt
wij hebben ook 1 kindje en krijgen ook elke keer de vraag wanneer de tweede komt, want het is oh zo zielig dat ze alleen is krijgen we te horen. Voor ons echt geen tweede. Een tweede past echt niet in ons leven. Klinkt misschien gek als je het leest. Ze is nu 3,5 en de vrijheid komt langzaam aan terug. Moet er niet aan denken dat ik weer in de luiers en nachtvoedingen zit. Als ik dit dan zeg tegen mensen dan zijn wij egoïstisch.
Mensen waren verbaasd dat wij de derde verwachtte. Zoveel etc. Maar nu er 3 meiden zijn vragen ze of wij nog voor een jongen gaan!
Denk dat de "norm" hier idd 2 is en dan het liefste een van elk, als ik zo rond kijk. In onze vriendenkring heeft er eigenlijk niemand meer dan 2 kinderen. Geen idee of dat zo geplant/gewild is verder, want vind dat een te persoonlijke vraag zelf. Terwijl ik zw was van onze tweeling kregen we verschillende opmerkingen. Van "jullie zijn meteen klaar", want jongen en meisje en "willen jullie evt meer want kan weer een tweeling zijn". Vind het op zich niet erg, al schiet het op sommige dagen verkeerd. Maar ja, ik ben ook maar een mens en heb ook weleens een mindere dag. Ik weet het zelf nog niet. Toen ze net geboren waren was m'n antwoord, mag ik eerst aan hun wennen haha! Ik denk dat iemand altijd wel iets te zeggen heeft. Heb je er eentje is het zgn zielig, heb je er 4 dan krijgen ze zeker aandacht tekort. Ach ja, zolang je zelf maar gelukkig bent toch?
Om mij heen lijkt het hebben / willen van 3+ kinderen eerder de norm. Iedereen gaat hier voor een derde of vierde... waardoor ik weer ga twijfelen of wij wel echt compleet zijn met twee. Maar een norm is er niet toch? Doen wat voor jullie goed voelt. Zelf heb ik geen broers of zussen en wist daardoor héél zeker dat ik dát niet wilde voor mijn eigen kind. Ik ben héél gelukkig dat mijn kinderen wél samen opgroeien en niet zoals ik alleen.
Daar lijkt het wel op, wij hebben er ook 1 en we gaan niet voor een tweede. Mijn zwangerschap was ook niet fantastisch dus dasrhoef ik het niet voor te doen, bijna mijn hele zwangerschap blaasontstekingen gehad, uk is ook tevroeg geboren en waarschijnlijk door mijn blaasontstekingen. 34.5 en gelukkig gezond. Helaas hadden we het daarna ook niet makkelijk door verborgen reflux We sliepen 4 uur per nacht en na een paar maanden ging dat naar 5/6 , sinds zijn 2de verjaardag dat hij pas langer slaapt en door slaapt (nog steeds niet altijd). Moet er niet aan denken dat ik nog een paar jaar gebroken nachten heb. Onze uk is ook geen slaper en zit bomvol energie dus voor mijn gevoel heb ik er al 2
Hoppa, helemaal mee eens! Hier is het juist omgekeerd. Wij hebben ondanks 2 zorgintensieve kinderen nog een kinderwens. Zelfs de gyn vroeg aan mij: wil je jezelf dit wel aandoen? Het is al zo zwaar! Mijn vader zei: oh nee toch, je hebt het al druk zat! Tja weet je, er is een kinderwens. Punt. Zo bizar hoe mensen zich bemoeien met zoiets persoonlijks als een gezin. En als ik nou een slechte moeder was die haar kinderen geen eten gaf of nooit in bad deed a la
Wij hebben 1dochter, en we hadden graag nog een kindje gekregen. Ik heb ooit een opmerking gehoord die mij , zeker zonder dat het haar bedoeling was, heel erg kwetste, en waaruit bleek dat voor haar 2 kinderen de norm is. Deze vrouw kwam bij mij op het werk en vertelde dat ze zwanger was van de tweede, ze waren er zo blij mee want met twee kinderen ben je pas ECHT een gezin..... Wij hadden toen net te horen gekregen dat nog een kindje er niet meer zou kunnen komen en was behoorlijk uit het veld geslagen, ik had er ook nooit bij stil gestaan dat er mensen zijn die ons kennelijk niet als volwaardig gezin zien.....
Helemaal mee eens. Waarom zou je niet mogen praten over gezinsgrootte? Ik ben een nieuwsgierig mens, en stel ook graag dit soort vragen. Gewoon uit belangstelling. Je mag het mij ook vragen. Daar praat ik graag over. Toen 1e was geboren zijn we ook direct (nou ja.... Zodra de omstandigheden daar beneden het weer toelieten dan ) doorgegaan. In het ziekenhuis werd ons verteld dat we, ook met het geven van borstvoeding aan anticonceptie moesten denken. Riep mijn man direct "echt niet! Ik wil er nog 1"
Wij hebben sinds dochter geboren is gedacht dat ze enig kind zou blijven vanwege mijn gezondheid. Er waren veel begripvolle reacties, maar ook aparte reacties. Zo benoemde mijn schoonmoeder vaak dat mijn dochter van toen 1 jaar, niet zo goed kon delen, omdat ze maar alleen was. Tja.. er zijn natuurlijk amper kinderen van 1 die nog alleen zijn Maar ik merk het nu nog meer nou ik wel weer zwanger ben. Hoeveel mensen wel niet zeggen dat 2 toch veeeeel leuker is en helemaal voor de kleine meid. Dat steekt dan wel een beetje.
Bij ons in de omgeving is de norm eerder 3. Bijna iedereen heeft 3 kinderen maar zelf vind ik 2 meer dan genoeg. Soms neemt mijn gevoel het even over als ik een baby of een zwangere vrouw zie en denk ik oh misschien over een paar jaar. Maar nee ik wil niet nog een kindje. En dan hebben wij ook nog een jongen en een meisje, het ultieme geluk volgens veel mensen. Natuurlijk is dat leuk maar ik vind het toch altijd raar als mensen zeggen oh dan heb je echt geluk. Alsof ik geen geluk zou hebben als we 2 jongens zouden hebben Wat ik alleen nooit zo goed snap is dat geheimzinnige gedoe rondom zwangerschap en kinderen. Dat zie ik ook veel op dit forum. Ik vraag ook weleens aan mensen of ze een kindje zouden willen of andersom vragen mensen aan mij of ik nog een kind wil. Nou ik vind dat normale vragen. Ik snap dat het niet bij iedereen vanzelf gaat maar waarom moet er dan zo geheimzinnig gedaan worden?
Ik snap inderdaad de vraag: zou je nog een kindje willen? Maar dat is net even wat anders dan: en, wanneer komt de volgende?
Het zal eerder gaan op de manier waarop er dingen gevraagd of er vanuit gegaan wordt, dan dat er naar gevraagd wordt. Ik vond de vraag, willen jullie kinderen, nooit erg. Prima, kregen ze ook eerlijk antwoord. De opmerking "Je wordt zo langzaamaan wel oud hé om nog aan kinderen te beginnen" een stuk minder prima. Dan had ik echt zoiets waar bemoei je je mee. Wij krijgen nu ook al de vraag of we een tweede willen. Ja in principe heel graag. Die vraag vind ik ook prima. Maar wederom, opmerkingen als "ja jammer dat het geen tweeling is want dan was je direct klaar" ( omdat we vruchtbaarheidsbehandelingen hebben gehad). Nou ten eerste ben ik heel blij dat het geen tweeling is, dan had ik nog een veel grotere risico zwangerschap dan nu , en ten tweede is onze wens voor 3 of 4 kinderen, dus ook met een tweeling, waren we niet direct klaar. Dus er over vragen is prima, er vanuit gaan dat jou mening de waarheid is voor een ander, nope, daar kan ik niet tegen .
Ik denk dat een vraag erover stellen op zich niet erg is, alleen soms stellen mensen de verkeerde vraag op het verkeerde moment. Dat is deels onwetendheid en deels een gebrek aan inlevingsvermogen. En als het om kinderen gaat lijkt iedereen behalve nieuwsgierig te zijn ook heel graag zijn/haar eigen mening te laten weten. Dat bij elkaar levert wel eens pijnlijke situaties op maar het is niet altijd verkeerd bedoeld. Ik vind het zelf ook altijd wel interessant om te weten waarom mensen voor een bepaald aantal gekozen hebben of misschien geen keuze hadden. Vind het gewoon een leuk onderwerp. Maar daar ga je niet over beginnen in de kraamweek en als ik er al iets over wil weten dan geef ik eerst een suggestieve hint en kijk hoe er op gereageerd wordt. Als ik het idee heb dat het geen geliefd onderwerp is bij de betreffende persoon dan ga ik niet verder vragen. Gaan ze er wel op in dan vraag ik wel eens verder. Zo maakte mijn buurvrouw herhaaldelijk opmerkingen over het feit dat ze maar 1 kind hadden (over iets wat hun kindje daarover gezegd had) en omdat ze het steeds weer deed dacht ik misschien wil ze het er juist wel over hebben dus toen heb ik een keer gevraagd of het een bewuste keuze was en toen kreeg ik ook gewoon antwoord. En nu wat betreft 'de norm'. Ik merk wel dat het toch wel vrij standaard is over het algemeen. 2 is geen discussiepunt, die komt bij nr. 3. Wel of niet. Ik zie ook veel topics over een evt. nr 3. De nummer 2 is toch vaak minder een issue. Of het is bewust 1 kind, of het is 'sowieso 2'. Dat laatste is bij ons ook zo. Sowieso 2. Mijn vriend ziet geen meerwaarde in een derde boven twee kinderen. Wel in de tweede. Ik zelf heb heel lang getwijfeld en dat doe ik nog wel eens, maar je moet er beide achter staan.
?? Wij wilden altijd maar 1 kind. Dus hoezo zou ik dat niet kunnen zeggen, hoe oud ze dan ook is? Dit zijn precies de soort opmerkingen die zo irritant zijn Sommige mensen, zoals wij, willen echt 'maar' 1 kind. Ach, de norm. Mensen moeten eens ophouden met anderen vergelijken met zichzelf. Iedereen is anders. Ik heb gelukkig weinig last van irritante opmerkingen. Ben geloof ik altijd redelijk duidelijk als mensen ernaar vragen of opmerkingen hebben Daarbij passen mensen die daar geen respect voor hebben, niet in onze vriendenkring. Ik hou niet van die bekrompenheid.