Heb net nog een gesprek met mijn man gehad. Wij hebben samen besloten dat ik maandag een afspraak met mijn ha ga maken. Heb hem gevraagd om zo eerlijk mogelijk (hoe moeilijk het ook is) zijn mening over mij te geven en hoe storend hij het vindt. Daar in hebben wij samen toch een conclussie getrokken dat er iets moet veranderen. Dus wordt spannend. Iedereen hartstikke bedankt voor jullie lieve woorden.
Ja hier ligt het heel erg aan de afdeling. Mn psych kon ik zo terecht. Angststoornissen heb ik na mn intake in januari as dinsdag pas mn "advies gesprek" En bij een andere afdeling kan ik volgende week al terecht ( na aanmelding van afgelopen donderdag )
Precies, als je een verwijzing hebt van je HA moet je even je zorgverzekeraar bellen, die kan vertellen waar in de regio de wachtlijsten het kortst zijn.
Waar je precies last van hebt, is vanaf een beeldscherm lastig vast te stellen. Lastig dus ook om te zeggen of dit deel is van een stoornis, (zou kunnen), of enkel resultaat van nooit goed om hebben leren gaan met bepaalde dingen. Dat laatste kun je heel goed bij een psycholoog doen, (zou ik eerder doen dan bij maatschappelijk werk). Maar als je zelf twijfelt of er misschien meer aan de hand is, is het wel verstandig om eerst een psychologisch onderzoek te laten doen: als daaruit blijkt dat jouw problemen onderdeel zijn van een stoornis, is dat namelijk wel essentieel om te weten, want dat bepaalt dan weer helemaal op welke manier je het beste geholpen kunt worden om dingen ook te veranderen. Voor dat onderzoek heb je hoe dan ook een verwijsbrief van je huisarts nodig. Je kunt dan terecht bij de plaatselijke/regionale GGZ-instelling, maar kunt ook kiezen voor instanties als PsyQ idd. Succes en dapper dat je zo eerlijk durft te zijn naar jezelf! Dat durft lang niet iedereen namelijk!
Heb de reacties nog niet gelezen maar even alvast dit: Wat je meemaakt in je leven vormt je uiteindelijk tot degene die je geworden bent. Ik kan me voorstellen dat wanneer je veel gepest bent je snel op je hoede bent, dingen anders op kan vatten als hoe ze werkelijk bedoelt zijn en (om jezelf te beschermen) als een kreng uit de hoek kan komen. Ik denk dat je dat niet op je karakter moet schuiven maar meer naar de omstandigheden moet kijken die je zo gevormd hebben. Soms werkt het om flink in het verleden te gaan graven, om zo te ontdekken waar het een beetje mis is gegaan. Zo kun je jezelf opnieuw leren kennen en leren begrijpen en zal je steeds meer begrijpen hoe het gekomen is dat je soms op bepaalde manieren kunt reageren. En van daar uit is er ook verandering mogelijk leren vertrouwen dat niet iedereen het verkeerd met je voor heeft enz enz Sterkte!
Wat knap dat je je verhaal zo open neer schrijft hier! Het is niet makkelijk om kritisch naar jezelf te zijn en jij doet dat wel. Waardering daarvoor hoor. Ik vind het goed dat je vrienden eerlijk zijn. Uiteindelijk helpen ze je daarmee. Want nu ben je er wel weer serieus naar aan het kijken hoe moeilijk ook. Een vriendinnetje van mij heeft veel dezelfde trekken als jij. Heb er in het verleden ook wel eens ruzie om gehad naar uiteindelijk is onze vriendschap nog super sterk. Ik hoor dat je jezelf slecht vind om wat je doet. Maar dat vind ik dus echt niet. Je bent een mooi en goed mens, ook al ben je misschien niet perfect. Maar wie is dat wel..? Wat ik wel vind, en dat vind je misschien niet leuk om te horen, is dat je jezelf op deze manier vaak centraal stelt. Want het gaat niet altijd om jou, maar soms ook over vrienden die gewoon even een lolletje willen maken zonder dat daar weer zout opgelegd wordt. Je gaat er in je verhaal ook vanuit dat iedereen dus steeds met jou bezig is, collega's die je pesten, vrienden die je niet leuk vinden. Maar ik denk niet dat mensen steeds met jou bezig zijn eerlijk gezegd. Dat je dat zo voelt komt denk ik ook voort uit onzekerheid. Ik zou me ook afvragen waar die onzekerheid vandaan komt. Waarschijnlijk is er al heel vroeg in je leven iets gebeurt waardoor je je zo voelt? Ik zou in elk geval gaan praten met een psycholoog of psychiater. En je bent echt niet raar, heel veel mensen kampen met dezelfde problemen als jij. Andersom heb ik geleerd dat ik ook sommige dingen gewoon niet moet doen bij dat vriendinnetje omdat ik weet dat dat haar misschien echt kwetst omdat ze onzeker is. Dus dan houd ik daar ook rekening mee. Hoe opener je bent over hoe jij je voelt hoe betere vriendschappen zullen er ontstaan. En je zult er ook kwijtraken. Maar ben nou eerlijk, wat heb je aan vrienden die geen moeite willen doen je te helpen en begrijpen? Ik wens je heel veel succes en dat je het hier zo open hebt geschreven mag je al heel trots op zijn!
Dit inderdaad. Ik zou er niet gelijk een stempel op plakken, met een diagnose van een personeelijkheidsstoornis. Het is best mogelijk dat je huidige manier van reageren en omgaan met anderen te maken heeft met een beschermend muurtje die je hebt opgebouwd om je te weren tegen pesterijen van vroeger. Je onderbewustzijn heeft misschien gedacht dat je op deze manier het beste kunt overleven en als je al jaren op zo'n manier met zaken omgaat leer je dat niet zo 1 2 3 af. Dus maak inderdaad een afspraak bij een psycholoog, wees open en eerlijk (maar dat komt vast goed, top dat je zo goed en kritisch naar je zelf wilt kijken!)
Knap van je hoe je het hebt aangepakt. Petje af. Voor de rest vraag ik me juist doordat je blijkbaar zo goed naar jezelf kunt kijken af in hoeverre je echt een kreng bent. En moet je jezelf wel willen veranderen. TENZIJ het je blokkeert in het leven natuurlijk. Kijk, we hebben allemaal onze voors en tegens. Daarom zijn we uniek. Ik heb niet veel vrienden. Bewust. Ik steek liever energie in de paar die ik heb dan dat ik er honderden heb die ik waarschijnlijk amper ken. Mijn echte vrienden zullen je de omschrijving geven die echt bij mij past. Waarschijnlijk iets in de trant van: temperamentvol, eigenwijs maar heel lief en gaat als het moet voor je door het vuur. Kennissen, collega's, mensen die me kennen zullen waarschijnlijk zeggen: eigenwijs, betweterig, teveel eigen mening en een kreng. De eerste groep kan redelijk dichtbij me komen. Vandaar dat ze ook een andere mening hebben. Ze nemen me zoals ik ben, en dat zelfde doe ik ook bij hen. De tweede groep komt beslist niet door die muur heen en dus kan ik ze ook niet echt kwalijk nemen dat ze zo denken. So be it. Ik zit er niet mee. Do I care? Nop. Vroeger wel. Maar inmiddels heb ik geleerd dat het helemaal niet belangrijk is wat anderen denken. Het is veel belangrijker wat mijn vriend, mijn familie, zijn familie en mijn echte vrienden van me denken. Die kennen mijn goede kanten en mijn slechte kanten. Nogmaals, als het jou belemmert, dan moet je er iets aan doen. Maar alleen omdat het jou belemmert. Niet omdat je het gevoel hebt dat andere mensen jou aardig gaan vinden. Mijn ervaring is dat dat een lost case is hoe je het ook probeert. Plus dat je echte vrienden het meer waard zijn dan die enkele 'acquaintances'. Als ik jou verhaal zo lees kan ik me niet voorstellen dat je echt zo'n bitch bent. Oh, je zal beslist af en toe pittig uit de hoek komen. Maar dat doen we toch allemaal? .
Zo eerste stap is gezet. Kan starks (om 10.10) terecht bij de ha. Ben wel behoorlijk zenuwachtig pfff. Hopelijk worden er snel een heleboel dingen duidelijk. En verandert er snel wat aan deze situatie.
Ik vind het heel dapper van je dat je deze stap neemt. En wat helemaal zo super is, is dat jullie het samen doen! Petje af..
wat knap van je meid!! echt super goed! hoe is het gegaan? hopelijk luchtte het op en kan de HA wat voor je betekenen
Dank je meiden. De ha snapte het probleem en heeft mij doorverwezen na de maatschappelijk werker. Heb vanochtend meteen gebeld en hun hebben alles genoteerd. Binnen nu en 2 weken krijg ik bericht wanneer ik kan komen. De ha heeft trouwens mw aanbevolen omdat de vergoedingen wat betreft psychiator (schrijf je dat zo??) dit jaar flink gekort zijn. En omdat voor 3 jaar terug de mw ook iets voor mij heeft kunnen beteken. Maar mocht ik of de mw het gevoel hebben niet verder te komen dan kon ik nog altijd na de psychiator. Maar goed nu dus wachten op de brief en hopelijk kan ik er snel terecht.
gelukkig nam de HA je serieus meid! de GGZ,etc moet je voortaan idd een eigen risico betalen bovenop je gewone eigen risico. die eigen risico is iets van 250 voor 2012 hopelijk kom je verder bij de maatschappelijk werker al denk ik niet dat je daarin verder komt met hoe of wat er eventueel aan de hand is omdat zei volgens mij geen testen afnemen/diagnoses stellen,etc. volgens mij proberen ze je alleen te helpen door een luisterend oor te bieden/ praktische tips te geven voor je problemen? maar als het niet bevalt kun je je idd nog laten doorverwijzen naar de psych, maar als je twijfelt zou ik me al meteen aanmelden bij een psych aangezien de wachttijden soms 6 maanden kunnen zijn, ( hier in de buurt iig) en afmelden kan nog altijd heel veel succes!!
Bedankt voor de tip. Zal hier iig even met mijn man over hebben. Volgens mij geven de mw idd meer tips en bieden meer een luisterende oor. Is allemaal soms zo moeilijk om te kiezen,of een mw of psych beter voor je is. Aan de ene kant denk ik zelf ook een beetje meer in de richting van psych. Maar ben dan weer bang dat ik mezelf dingen ga aanpraten. Ook omdat de ha aangaf dat omdat er niet een echt duidelijk patroon in lijkt te zitten ze niet meteen over aandoeningen willen praten. En z'n ha is hier natuurlijk ook weer niet gespecialiseerd in haha. Ben igg benieuwd wat mijn man straks zegt nu ik jou info heb.
psychiater, 1 lettertje maar. Hopelijk bied het voldoende rust en hulp, het gaat erom dat je geholpen wordt en dat je het zelf ook zo voelt. Soms is het fijn om te weten hoe het 'heet' omdat het je rust kan geven. Soms maakt het ook niets uit, dan zijn het gewoon 'trekjes' zoals we ze allemaal hebben en die schaaf je gewoon een beetje bij. Ook goed, toch?
Haha bedankt. Weet ik dat tenminste ook weer. Ben iig zeker blij dat de ha me doorverwezen heeft en dat dit ook meteen serieus genomen wordt. En je hebt gelijk bij het ene heb je een woord en bij het ander is het beschaven. Klinkt al wat minder zwaar zo allemaal,bedankt.