Vanaf wanneer word ik terug een beetje ik ipv enkel mama?

Het is helemaal waar dat je pas in evenwicht bent als jij zelf ook draaiende blijft, anders wordt je er niet vrolijk van.

Ik herken je verhaal grotendeels. Sporten kwam er ook niet van, sex pas na 6 weken na de bevalling voor het eerst en duurde even voordat het echt op gang kwam. Kapper heb ik een jaar niet gezien en shoppen, tja...

Wel heb ik geprobeerd zo snel mogelijk met de kleine naar buiten te gaan. Frisse lucht heb je echt echt echt nodig! En jij niet alleen, je kleine ook. Wij zijn begonnen met hele kleine stukjes. 5 minuten naar het bankje en dan even zitten, daarna weer terug. Al snel voelde het steeds beter en ging ik elke dag even weg. Desnoods om 1 boodschap te halen. Het feit dat ik er even uit MOEST was het belangrijkst.

Het is logisch dat je nu leeft voor je kindje en dat je je afvraagt, oh my god, hoe moet dit goedkomen. Als je stapje voor stapje kleine dingetjes gaat aanpakken, wordt het echt beter. Verwacht niet van jezelf dat je ineens een tip-top-verzorgde supermama bent, zo werkt dat gewoon niet, het heeft echt tijd nodig. Bij mij duurde het tot ongeveer 6 maanden na de bevalling dat ik het gevoel had dat ik weer wat grip had op ons leventje en dat we een redelijk goed ritme hadden gevonden.
Ik merkte het vanzelf aan mijn lijf en hoofd als ik weer een klein stukje kon oppakken van mijn eigen leven. Je leven wordt sowieso niet meer hetzelfde, uiteindelijk juist mooier door dat kleine hummeltje en ja, dat is een tijdje heel heftig.

Succes!!

 

Dat komt vanzelf wel weer, hier met 6 maanden, bij jou misschien wat eerder. Hier waren de eerste maanden erg heftig, Lisa had erg last van reflux en huilde veel 's avonds, dat was erg slopend. Vervolgens heeft ze 2 weken in het ziekenhuis gelegen, is thuis gekomen met een sonde, ze was toen 3 maanden. Toen konden we allemaal een beetje bijkomen (met Lisa ging het toen erg goed en ze sliep veel, ook overdag). Toen moest ik weer werken en nu hebben we onze draai helemaal gevonden.
Geef je er gewoon maar aan over, het wordt echt wel weer beter, nu is het gewoon belangrijk om er voor je kindje te zijn en de rust te pakken die je kan pakken, de rest komt later wel weer. Hier is er nog 1 'belemmering', het kolven, maar ook dat is tijdelijk (al wil ik het nog wel een half jaar volhouden)

 

mijn kindje is 8 weken oud nu, maar ik ga iedere dag minstens 1u wandelen met de wagen buiten. Die frisse lucht en daglicht heb ik echt nodig!
Verder hebben we thuis een crosstrainer en een set gewichten.. ik kan sporten wanneer ik wil en terwijl met de babyfoon mijn kindje in de gaten houden, ideaal! Ik geef ook bv, maar je kunt toch prima sporten en bv geven?
Ook heb ik een kapper in de buurt die savonds open is, kun je na een voeding snel even je haar gaan laten doen, heerlijk!
Ik probeer in elk geval 1x per dag iets te doen helemaal voor mezelf en daar dan heel erg van te genieten, dan ben ik er de rest van de dag weer helemaal voor mijn kindje.

 

na een maand of 3 word het allemaal wat makkelijker. Het is gewoon eenmaal dat je in het begin alleen met he baby bezig bent. Ik dacht ook waneer heb ik weer eens tijd voor mezelf. Ik ging vaak om 20.00 lekker lang in bad liggen en dan ging me vriend voor de kleine zorgen(hij huilde in het begin erg veel)
Heerlijk was dat.
Maar het word steeds makkelijker en je krijgt dadelijk een ritme met je nieuwe leven en dan gata het allemaal vanzelf en kun je er ook weer dingen zoals sporten enz inplannen

 

Ik heb eigenlijk pas sinds kort het gevoel dat het allemaal weer lekker loopt. De onzekerheid is weg en alles loopt op rolletjes.
Isa heeft een ritme ontwikkeld en wij gaan daar volledig in mee

 

ik zou zeker er op uit gaan, lekker naar buiten goed voor julllie beide. Stoor je niet aan het feit dat ze huilt. Doe ene muziekbeestje in de wagen en ga desnoods naar een rustige plek om te wandelen, bijvoorbeeld het bos. Onze dochter is er gek op, hoe meer hobbels, hoe sneller ze slaapt. En op onverharde wegen lopen is ook zwaarder voor jezelf dus een goede training!

Laat je man, moeder of iemand anders soms even een uurtje of 2 voor haar zorgen. Dan kan jij even naar de kapper ofzo!

 

Allereerst zou ik niet zoveel van jezelf verwachten. Je bent nog geen twee maanden geleden bevallen én moeder geworden. Ik kan nog steeds geen grotere verandering in mijn leven bedenken dan toen ik mijn oudste dochter voor het eerst vast had. De eerste maanden moest ik ook ontzettend wennen.

Gewoon lekker naar buiten gaan om frisse lucht te krijgen. Als ze even huilt dan is dat niet erg.
En ga lekker met een koopavond de stad in met een vriendin. Of een kopje koffie drinken. Thuis kan je het ook gezellig maken met je vriend. Lekker samen koken, een massage-avondje, etc.
Stap voor stap kom je er echt wel!

 

Dit alles is zeer herkenbaar...Zo voelde ik me de eerste 5 weken ook. Ik zat ook echt in een dip op een gegeven moment en kon niet meer genieten...Ik ben nu langzaamaan aan het opkrabbelen, maar voel me nog steeds niet 100%, heb elke ochtend nog het gevoel dat ik voor examen opmoet...

Maar, ik probeer nu wel elke dag een uurtje te gaan wandelen. Ik heb ook nog 2 hondjes,dus ik moet wel, en de frisse lucht doet me echt goed. Ik weet niet of je een draagzak hebt,misschien dat je kleintje daar meer van geniet buiten, en niet zo snel huilt, maar probeer toch echt even je dagelijkse portie frisse lucht te halen...
Verder probeer ik in het weekend,als mijn man ook gewoon thuis is even wat voor mezelf te doen. Dus even lekker shoppen (ook al kom je met niets thuis) of lekker een uitgebreide douche te nemen. Even afspreken met een vriendin. Ik moest mezelf er ook toe zetten,maar een beetje afleiding heb je gewoon echt nodig...

 

Helemaal zoals voordat je moeder werd, word je nooit meer.
Maar dat wil je ook niet toch?
Zelfs nu - mijn zoon is 3,5 - kan ik op de een of andere manier niet uren gaan shoppen of een dagdeel iets helemaal voor mezelf te doen zonder me daar soort van schuldig over te voelen. Je blijft voor een deel altijd bezig met je kindje (en dat vind ik ook normaal).

Dat je je fysiek weer beter gaat voelen, kan nog wel even duren, maar dat komt echt weer (is voor iedereen verschillend).

 

Ik ben sinds ruim 5 jaar terug toch vooral op de eerste plaats moeder nu.

Tuurlijk heb ik nog een eigen ik en andere interesses dan mn kids maar ik ben wel heel anders dan voor ik kids had. Ik kan wel eens winkellen maar het is niet als voorheen. Ik let altijd op de klok en telefoon, voor mezelf shoppen is minder leuk dan voor mn kids vind ik, mn lijf ik ook verandert. Al zou ik net zoveel wegen als voor mn kids dan nog, mn borsten, buik en benen zijn gewoon heel anders nu.

Wbt sommige dingen is het denk ik een kwestie van een knop om. Bijv. sex, misschien gewoon een keer doen... jezelf er ff toe zetten. Blijkt halverwege dat je het echt niks vind stop dan weer maar neem jezelf voor het gewoon te doen. Wbt buiten komen, gewoon doen... babys huilen nu eenmaal, ook buiten soms. Geeft toch niks? Iets met zn 2en doen... ik moest er de eerste tijd niet aan denken. Ook thuis kan het gezellig zijn maar anders geldt ook daarvoor.. gewoon doen. Verder qua lichamelijk. Beide keren na de zwangerschap bevalling ben ik dat jaar veel en vaak ziek geweest. Mankeer normaal nooit wat maar dat eerste jaar pikte ik elk griepje op. Je weerstand moet weer op peil komen. Geef het tijd, geef jezelf tijd en op z'n tijd jezelf een schop onder je kont.