dames in overleg met de beheerders heb ik een nieuw account aangemaakt. dit kan nog wel eens een heel lang verhaal worden: om te beginnen heeft mijn moeder bordeline hoewel ik hier niet veel over weet wil ik even een gedeelte va mijn verhaal kwijt. toen ik geboren werd was mijn moeder 17 jaar op 2 weken na 18 jaar. ik ben 3 weken te vroeg geboren. mijn vader is intussen overleden maar in die tijd zat hij meer vast als dat hij vrij rond liep. ik ben met mijn 1 uit huis gehaald wat de preciese reden is weet ik niet er gaan verschillende verhalen de ronde en de waarheid zal ik toch nooit weten. ik heb 5 jaar in een pleeggezin gewoont bij mijn pleegmoeder en af en toe een pleegkindje erbij. die vrouw is voor mij nu nog steeds mijn moeder. ik ben toen ik 6 was weer in 3 weken tijd terug bij mijn moeder gedropt. behalve video home training is er geen hulp meer geweest. mijn moeder had een nieuwe relatie met een nieuwe stiefbroer erbij. ik kan me er niet veel meer van herrinderen ik weet ook niet wanneer het begon. hier zit nog een hoop tussen maar teveel om te typen en te pijnlijk, maar mijn moeder is begonnen met mij te slaan niet een keer maar tot de tijd dat ik weer uit huis ben gegaan. bijv met een strand tennis raket zolang blijven slaan op mijn kont tot ik een zwarte bil had ga zo maar door. ze is ook psygotisch geweest. en altijd was ik de lul. dat ik zelfs een keer zei als 10 jarige dat had je je benen en je kut bij elkaar moeten houden want dan was ik er niet geweest. ik was blij dat er een vriendinnetje op bezoek was. het excuses was altijd je lijkt op je vader. ik loog altijd volgens haar want dat was een reden om te slaan (zo heb ik het maar opgevat). uiteindelijk is de relatie uitgegaan en heeft mijn moeder een ander gekregen. toen is het op begeven moment zo erg geworden dat ik 5 weken huisarest heb gehad waarvan 3 weken in de zomer vakantie. ik mocht toen niks op mijn kamer hebben alleen mijn bed tafel en een kast. omdat ik mijn boeken terug ging stelen werd ze zo boos dat ze mijn keel dicht kneep. mijn nieuwe stiefvader heeft er niet veel van mee gekregen en wist wel dat ze mijn sloeg. hierop heeft hij gezegt voor de veilligheid van ons allen moest ik het huis uit. het slaan is opgehouden alleen het psygische gedeelte niet. uiteindelijk pleeggezin uit gemoeten en in leefgroepen terecht gekomen. om een verhaal kort te houden en niet nog meer ellende te beschrijven heb ik op 15 jarige leeftijd een zelfmoord poging gedaan nu ben ik blij dat ie mislukt is heb een mooi gezin waar ik super dol op ben. jammer genoeg was het nog steeds niet op gehouden. jullie weten nou gedeeltelijk mijn verleden en nu een beetje heden. mijn moeder is nog steeds gewoon gek heeft nog 2 kinderen die ze niet slaat maar jammer genoeg wel verwaarloosd en gewoon verknipt (niet letterlijk bedoeld). al met al is mijn moeder of beter gezegt diegenen die me op de wereld heeft gezet nog steeds niet klaar met mijn leven te verzieken. ik ben nog altijd het probleem alles wat zij doet ligt aan haar bordeline (ik vind dat ze er alles op afschuift). nu weer ruzie weer gezeik ik zou met der vent er vandoor zijn gegaan (die alleen maar hier bij ons gezin een nacht heeft geslapen omdat hij anders op straat stond en dat weet ze nog geneens). ze maakt me zwart bij mijn broertje die ik mijn halve leven heb verzorgt. ze zijn 12 en 7 die van 12 is net zo gek aan het woorden. ik weet wel dat ik altijd alles heb gedaan. nu wil ik rust ik wil mijn moeder (loeder) vergeten maar ik kan der niet loslaten. ik weet niet waarom niet of het de zorg dragen voor is of toch dat ik van binnen houd van mijn moeder. maar hoe doe ik dat? het enigste wat ik wil is rust in mijn leven. ons lieve poppetje een leven geven wat ik nog nooit heb gehad houden van ons poppetje en mijn lief en van mezelf. maar hoe doe ik dit. ik weet zeker dat mijn meisje een beter leven krijgt als mij. want ik zou der nog geen tikje kunnen geven ik snap niet dat mensen hun kinderen kunnen slaan maar goed. ik wilde het kwijt en dat heb ik nou gekund. voor diegenen die nog lezen bedankt voor het lezen.
ik ga wel langzaam beginnen met een boek schrijven niet om het te verkopen maar wel om alles van mij af te schrijven.
Oh meis een dikke knuffel en hoe je praat over jou poppetje heeft ze het al goed bij jou meis je bent een super mama voor haar
mama van shaun bedankt voor de reactie de tranen lopen over mijn wangen en als ik dan naar mijn meisje kkijk weet ik zelf ook wel dat ik het goed doe. maar juist daarom is het denk ik zo'n berenput open gereten nu ik zelf een kind heb heb ik gemerkt dat je het houden van pas leert kennen als je een kind krijgt. daarom is het denk ik ook zo moeilijk te bevatten waarom mijn moeder dit deed.
ik weet nooit hoe te reageren op zulke berichten. ik vind het echt heel erg voor je dat je zulke dingen hebt moeten meemaken. jouw dochtertje heeft een geweldige moeder, twijfel daar nooit aan. schrijf zoveel mogelijk van je af als dat helpt
Wat een verschrikkelijk verhaal meid! Tranen in mijn ogen. Je moet doen waar je je prettig bij voelt. Dingen opschrijven kan heel zinvol zijn. Ze kunnen misschien een plekje gaan krijgen. En blijf ook genieten van de mooie dingen in je leven zoals je kleine meid waar je zo liefdevol over schrijft! Sterkte met alles meid!
sudneys dat je reageerd vind ik al aardig ik ben blij dat er zo''n forum bestaat even lekker van mijn afschrijven.
Hey meid Ik ben het eens met mijn voorganger, zoals jij over je kleine meisje praat is hartverwarmend jij bent een mama met een gouden hart. Ik weet alleen niet wat is over de rest moet zeggen daar krijg ik echt koude rillingen van, niemand verdiend het om zo behandeld te worden. Heb je wel al eens hulp gezocht?
geniet van elk moment met je dochter en je gezinnetje, hun maken jouw gelukkig, geniet hier zoveel mogelijk van praat er ook over met mensen, je man/vriend, vrienden,....al doe je het 1000x als het helpt moet je dat doen, maar vooral,...geniet lekker van je poppetje, de lach op haar gezicht zal je heel erg veel helpen
@woez hulp hebben ze proberen te bieden met de verkeerde therapie uiteindelijk veel aan mijn begleiding gehad. en dat heeft ook veel gescheeld daardoor sta ik nu waar ik nu sta. jammer genoeg weet ik wel hoe het beter kan gaan en dat is mijn moeder loslaten. het op papier zetten zodat ik het voor mezelf duidelijk heb. je kan niet geholpen worden als je zelf niet weet wat er is. gelukkig heb ik een lieve vriend waarbij het lief en leed gedeelt word. alleen soms is het moeilijk om met mensen te praten omdat het nogal onwerkelijk is voor sommige mensen. en ik het liefste iedereen bespaar wat er in de echte wereld welleens gebeurt.
Wat heb jij een ellende meegemaakt zeg. Geen woorden voor. Vind het heel goed van je dat je het zo van je af kunt schrijven. Dat jij een goede mama bent weet ik wel zeker. Alleen al om de manier waarop je over je meisje praat. Heb je al eens aan hulpverlening gedacht? Aan iemand die je kan helpen met het verwerken van en eventueel loslaten van je moeder? Respect voor jou. *knuf*
Wat verschrikkelijk dat dit jou is overkomen. Wat onzettend knap en dapper dat je er nog bent. Wat mag jij trots zijn op jezelf. Geniet van je gezin, je hebt het echt verdiend!
Wat verschrikkelijk wat jij hebt meegemaakt!! Ik kan je helaas geen tips geven, maar wees je je er wel elke dag van bewust dat je ontzettend sterk bent en een geweldige moeder. Twijfel daar nooit aan en geef je moeder een apart plekje in je leven.
hoi, veel herkenning in je verhaal (zie "kl*te" topic bij na de bevalling). Ook ik zit met mijzelf in de knoop nu ik zelf kinderen heb. Ik kan maar niet begrijpen dat je kinderen kunt aandoen wat mij en jou is aangedaan en dat je er in deze maatschappij er blijkbaar nog mee wegkomt ook. Ook ik wil niet dat mijn kinderen ooit zo'n jeugd hebben alsik, dat is het enigste dat ik weet. Maar hoe het dan wel moet, dat is de grote vraag voor mij en waar ik niet uitkom. Veel sterkte in ieder geval, en het feit dat je je al afvraagt hoe je het moet doen is al een bevestiging dat je het goed doet.
dankjewel dames om te reageren en dus het verhaal te lezen. lekker een paar dagen genoten en druk bezig met de kertspulletjes klaar zetten dus we gaan lekker de kerst sfeer in.
Froetie het lijkt me het beste als je het contact totaal verbreekt is niet makkelijk spreek uit ervaring maar ik denk voor jouw en je gezin wel het beste. neem het heft weer in eigen handen en laat haar niet jouw leven beinvloeden ik weet ze is je "moeder" die woorden werden er bij mij ook altijd in geprent al ging dat dan over me vader. Of acsepteren haar zoals ze is met alle gevolgen van dien of kies voor je zelf. Het is niet zoals iedereen het graag zou willen allebei. iig veel succes en sterkte. als je verder nog wat wilt weten/vertellen enz dan kun je me pben.
Pfff... Nu al zo'n verhaal achter je rug.. Meid wat heb ik het met je te doen. Ik vind je wel overkomen als een supersterke vrouw en zeker een topper van een mama voor je kleine meis!! Geniet van je gezin en vooral van de mooie dagen die komen gaan..
heeft je moeder ooit begeleiding gehad om te gaan met borderline ik ben een borderliner maar lees echt met grote ogen als ik niks had gedaan met mijn borderline had ik er ook zo voor kunnen staan ben blij ik alles heb aan gegrepen met beide handen slik geen medicatie en heb 3 geweldige kindjes mijn borderline staat ook op een heel laag pitje en heb gelukkig nergens last van en ben blij ik zulke dingen niet doe vind het vreselijk wat je hebt moeten door staan en als ik het lees krijg ik zelfs de tranen in mijn ogen zo erg pff even geen woorden voor hoop niet dat je voor elke borderliner bang bent of afgeschrokken gelukkig zijn niet allen zo ik wil je onwijs veel moed en sterkte wensen geniet van je mooi kleine en je man volg je hart en doe wat jou hart je in geeft