Tsja, even van me afschrijven, voordat iemand vraagt wat ik wil met dit topic. Zijn er meer mensen die soms ergens iets van zeggen en zich dan achteraf afvragen of dat wel weer snugger was? In het kort: ik zit op een cursus en de leidster daar maakt regelmatig opmerkingen waarvan ik het mijne denk. Niet echt aardig, terwijl ze pratgaat op positiviteit. Maar goed, daar heb ik nog nooit iets van gezegd. Maar ook mag je eigenlijk nergens je eigen visie op geven of zeggen wat je meegemaakt hebt. Ze behandelt altijd of zij en alleen zij de waarheid in pacht heeft. Vanavond was ze echter de hele tijd van dat soort opmerkingen aan het maken. Op een gegeven moment ging het over negatieve dingen en dat ze niet wilde dat mensen dat deelden op de cursus. Ok, best. Toen ging het ergens over en ik wilde iemand een tip geven. Toen werd ik aangevallen op het feit dat dat nou net zo'n negatieve opmerking was, bla bla bla. Dat schoot me in het verkeerde keelsgat en ik heb er toen iets van gezegd. Wel netjes gebleven, maar kom op zeg, ben bijna 37 en geen 15! Toen kwam uiteindelijk de aap uit de mouw. Ze had een rotdag gehad. Sneu, maar niet mijn probleem. De rest vond het een gênante bedoening. Ja, ik ook...maar goed. Na veel gepruttel is ze doorgegaan en ik heb de neiging boos weg te lopen weerstaan. De rest van de les was ze poeslief, ook tegen mij. Aan de ene kant schaam ik me suf dat ik toch weer niet mijn mond kon houden, maar aan de andere kant vraag ik me serieus af waarom anderen dat blijkbaar wel kunnen of dat allemaal over hun kant laten gaan. Wat zouden jullie gedaan hebben in een dergelijke situatie?
Weglopen waarschijnlijk. Wanneer iemand niet naar mij luister en het alleen maar éénrichtingsverkeer is zonder dat ik daar iets van mag vinden, zeggen of delen (wel in eigen tijd/tempo en het moet wel kunnen natuurlijk) dan houdt het voor mij al snel op. Ik heb zo geen zin meer om mijn tijd te verspillen aan dit soort mensen. Bovendien; als zij zo'n rotdag heeft, wens ik dat ook niet te horen wanneer ze zo predikt over positiviteit Dan doe je op dat moment ook maar normaal, (...b*tch). En zoiets had ik dan ook gezegd en was weggelopen.
Niet iedereen durft altijd wat te zeggen. Ik laat mij geregeld overrulen. Ik wou dat ik soms wat beter op zou durven komen voor mezelf. Wat jij dus wel doet. En waar je volgens mij ook gelijk had
Tsja, ik ben vast ook geheel niet zonder zonden, daar ben ik me heel bewust van. Ben een kakel en neem graag deel aan het gesprek. Dat is waarschijnlijk wat zij niet prettig vindt. Ik word er zelf ook onzeker van in die zin dat ik me dan afvraag of het alleen gebeurt in mijn hoofd of dat de anderen dat ook wel vinden, maar idd niet durven of zich er gewoon niet zo aan ergeren... @joycey: ik probeer het weglopen uit zo'n situatie altijd te onderdrukken omdat ik dat voor mezelf een onvolwassen zet vindt, en daarmee krijg ik ook het gevoel dat ik "schuld" beken, alsof het mijn "fout" is. Ik ga er overigens vanuit dat zij het heus niet expres doet, maar ja...soms loopt de emmer even over.
Ik niet, ik loop weg als ik te boos ben om een normaal gesprek aan te gaan. Anders loopt het misschien wel uit de hand. Ik ben van huis uit geweld gewend, waardoor ik bij 'teveel' confrontatie uit behoud van mezelf en die ander weg loop. Anders krijg je ook echt zo'n ordinaire ruzie dat kan uitlopen tot erger en dat is verre van kinderachtig. Niks 'jouw schuld', gewoon je zegje doen en weglopen. Heerlijk, helder en duidelijk.
Er zijn wel situaties waarbij ik dat wel zou doen hoor. Het werd gelukkig geen ordinaire ruzie. Daar waak ik wel voor. Dat is dan m'n eer te na. Ze viel wel een tijdje over dat ik zo boos keek. Ja, wat wil je dan?!
ik zeg zo vaak iets waarvan ik achteraf denk.....Damn Wen! En dan kom ik er maar braaf op terug. Dus in jouw geval, ja ik had ook mijn mond open gedaan. En waarom zou je dat niet mogen? Zolang je niet gaat zitten schreeuwen of schelden. Kom op, jij kunt er niks aan doen dat zij een rotdag heeft gehad. En mensen die menen dat hun mening ook werkelijk de enige waarheid is, daar kan ik echt niet tegen. Die mogen dan best weleens tegengas krijgen hoor.
Ik weet niet meer exact wat ik gezegd heb, maar heb zeker niet gescholden of wat dan ook gelukkig. Stom eigenlijk dat je dan toch wat onzeker weer wordt als niemand bijval geeft. Maar goed, menselijke aard denk ik dan maar. Op mijn oude werk was iedereen altijd aan het muiten en zeuren, maar als puntje bij paaltje kwam, trok niemand zijn waffel samen met mij open en was ik weer de gebeten hond. Moest stiekem wel lachen om je eerste zinnetje.
O mij zelf kennende had ik zeker ook iets gezet. Daar ben ik een te flap uit voor. Beter dan opkroppen.
Hey kel! Ik vind dat groot gelijk hebt door je grens aan te geven. Misschien gênant, maar ze geeft toch zelf aan dat het inderdaad niet goed was ( door de rotdag interpreteer ik dat vrij) Niet te veel piekeren.. Tenzij het niet goed voelt, maar dan zou ik er 1 op 1 op terug komen
Ze zei op een gegeven moment dat ze haar excuses aan het maken was, maar die heb ik niet gehoord. Maar idd zei ze dat ze een rotdag had gehad, dus dat zal ze wel als excuus hebben willen opvoeren. Hopelijk ben ik het over 2 weken vergeten. 1 Op 1 ben ik altijd bang dat ik zo gefrustreerd raak dat ik begin te huilen uit frustratie.