Hoi, Sinds een paar dagen is mijn dochter helemaal uit haar doen. Ik besef dat ik erg verwend ben, want ze is altijd een makkelijke en tevreden baby geweest, at goed, sliep goed ('s nachts in ieder geval) en vond het heerlijk in de box te liggen. Nu huilt ze erg veel, alles is teveel, luier verschonen is een drama, zo ook met omkleden. Ze wrijft voortdurend in haar oogjes (moeheidsteken maar ze gaat echt niet slapen) en gisteren en eergisteren heeft ze bijna de hele nacht niet geslapen. Ze slaapt bij ons op de kamer, ik heb contact met haar gemaakt na een voeding te hebben gegeven (hand op haar buikje), maar ze ging gezellig liggen spelen. Eten: na een paar hapjes loopt ze rood aan, perst alsof ze moet poepen maar er komt niets, en ze hoeft niet meer. Duwt het eten van haar bord, etc. Tien minuten daarna vanuit het niets huilen en alsnog de stronkjes broccoli verslonden. Drinken: ze dronk altijd erg goed (bv), maar nu is ze voortdurend aan het spartelen, laat steeds los en huilt dan, maar wil wel verder drinken. Ik voed al in een donkere kamer want anders is ze teveel afgeleid, maar het kronkelen blijft. Ik heb alles al nagelopen voor mijn gevoel: tandjes (ze heeft er nu twee door, preventief gel gesmeerd), oortjes (niets aan te zien van buiten, bovendien wil ze wel op haar rug liggen), verlatingsangst (maar ook op schoot en in de draagdoek is ze het heel snel zat), etc... Herkenbaar?
Ik ben nooit zo van de sprongetjes, maar dit zou er eentje kunnen zijn. Ook mijn zoon heeft af en toe een paar dagen dat hij werkelijk niet te genieten is en slapen ho maar. Een paar weken geleden had hij weer zo'n episode, en toen bleek het arme kind een ooronsteking te hebben. Wat ik hier weleens doe als ik het echt niet meer weet, is een paracetamol zetpil geven: mocht hij toch pijn hebben dan heb ik daar in ieder geval iets aan gedaan.
Inderdaad, ik heb van de andere sprongetjes ook niets gemerkt, met 6 maanden dacht ik van wel maar dat waren de tandjes waar ze last van had. Ik vind vooral het spartelend drinken erg vreemd, dat deed ze eerder nooit en als ze 7 maanden jonger was geweest had ik waarschijnlijk gedacht aan reflux.
Misschien keelpijn. Mijn kids waren ook om en om grieperig met 2dagen behoorlijke keelpijn. En dit zonder hoesten, maar gewoon met slikken. En probeer idd eens een zetpil. Kwaad kan het niet en wie weet reageerd ze er prima op.
ik zou het even laten checken bij de huisarts. ik herken het aankleden = ramp, in de box of op de grond spelen = ramp, onrustig drinken = ramp, slapen overdag en nacht = ramp. maandag na lang uithouden toch de huisarts(ik dacht het is een sprong) bleek hij een dubbele oorontsteking te hebben en flinke verkoudheid(die wist ik wel, maar maakt ik me minder zorgen om) nu neem ik het mezelf wel kwalijk dat ik niet eerder aan de bel getrokken heb. nu al een stuk vrolijker, hij kan weer rustig een uur spelen op de grond, drinkt weer goed, slaapt overdag 2x2 uur en in de nacht slaapt hij ook weer door.