Denk inderdaad dat mannen anders met een zwangerschap omgaan dan vrouwen. Mijn vriend reageert ook niet heel enthousiast, maar aan kleine dingen kun je toch merken dat hij er mee bezig is en toch stiekem wel erg trots is. Toen ik van de tweede zwanger bleek te zijn, vertelde hij het echt tegen iedereen (had amper de kans om het zelf te vertellen haha). Hij gaat mee naar de belangrijke echo's, maar ook daar toont hij weinig emotie. Dit was tijdens de eerste zwangerschap trouwens ook zo, maar toen de kleine eenmaal ter wereld kwam, liepen de tranen over de wangen bij die grote, stoere bouwvakker. Hij gaat nou eenmaal anders met de zwangerschap om dan ik en dat is oké. Ik geniet volop als ik 's avonds in bed lig en de kleine voel schoppen, als hij zijn hand dan niet op mijn buik wil leggen is dat prima. Als hij er behoefte aan heeft, dan doet hij het uit zichzelf wel. Hoe minder ik push, hoe meer hij toenadering zoekt. Geef je vriend de tijd om aan het idee te wennen, je zult aan kleine (praktische) dingen merken dat hij er echt wel mee bezig is.