Hoi allemaal, Mijn vriend en ik raakten onverwachts zwanger van nummer 3. We hebben al een jongen en meisje dus besloten het geslacht niet te willen weten omdat we toch al beide hebben en ons dit wel tof leek. Maar nu de 20 wekenecho dichtbij komt begin ik toch te twijfelen. Ik merk namelijk dat ik stiekem toch een voorkeur of voorgevoel heb voor een meisje... nu is mijn vraag aan de mensen die het geslacht ook niet wisten tot de geboorte; is er wel eens iemand "teleurgesteld" geweest in het geslacht? Ik snap ook wel dat de natuur dat daarna zo weer regelt en je heus van je baby gaat houden. Maar ik zou het zo kut vinden als ik eerst flink moet slikken bin het zien van een jongen ofzo.... Dus, ervaringen??? ook gewoon ervaringen hoe het is om pas het geslacht na de geboorte te weten te komen zijn welkom! Alvast bedankt!
Bij ons dochtertje wisten we het niet en had ik een heel sterk het gevoel dat het een meisje zou zijn. Ik weet niet waarom, maar alles voor een meisje vond ik leuker, geboortekaartje/kleertjes/naam. Ik denk als het een jongetje had geweest ik wel even had moeten slikken, maar het was toch een meid! Bij mn zoontje had ik heel sterk het gevoel dat het een jongetje was. En dat bleek ook zo bij dr 20 weken echo!
Persoonlijk zou ik dan tóch kiezen om het geslacht te weten. Je hebt voorkeur (geeft niks trouwens) en als je dan een jochie krijgt, kun je alvast wennen. Beter dan je vreselijk druk maken of je misschien teleurgesteld zou zijn bij de geboorte. Ervaringen van anderen gaan je denk ik hier niet bij helpen. Het is een persoonlijk gevoel. Natuurlijk ga je van je kind houden maar dan kun je evengoed wél teleurgesteld zijn. Of niet. Dat kan niemand voorspellen.
Ik heb zo een sterk voorgevoel dat dit een meisje is dat ik denk dat ik echt in shock ben als het een jongen blijkt te zijn. Ik heb geen voorkeur overigens het is puur een gevoel (had ik bij de vorige 2 ook) Ik kan me voorstellen dat je schrikt maar teleurstelling daar geloof ik niet in.
Ik was zelf ook sterk overtuigd van weer een meisje dit keer... Wat bleek bij de geslachtsbepaling? t was toch echt een knul Ik heb best even moeite gehad met omschakelen en dat verliefde gevoel stond ook even in de koelkast leek t. Maar toen ze me er echt 100% van overtuigd hadden en ik de 1e jongenskleertjes in huis had (t hielp om die constant in t zicht te hebben liggen ) toen langzaam begon ik te wennen. Nou inmiddels ben ik weer net zo hoteldebotel als destijds bij dochter hoor Tis zo’n lekker eigenwijs dwars ding, ik vind t prachtig! Ben zo benieuwd! Maar uhm ja, mijn advies zou dan wel zijn om geslachtsbepaling te doen...al is t idd maar dat je tijd hebt om om te kunnen schakelen mocht t toch een jongen zijn. Andere kant heb ik ook de ervaring niet hoe t is als je er pas bij geboorte achter komt en t blijkt anders te zijn dan je dacht. Ik kan me ook zo voorstellen dat je dan hoe dan ook spontaan verliefd bent op t glibberige hoopje baby in je armen en t geslacht dan ook echt helemaal niet meer uitmaakt... Zou wel jezelf dan proberen te blijven vertellen dat t ook echt een jochie kan zijn ipv een meid, hoe sterk je gevoel ook is die kan er echt naast zitten...en echt zorgen dat je voor beide geslachten een naam hebt enzo, kleertjes echt neutraal als je wat nieuws koopt enzo.
Bij mn eerste twee kids wist ik t geslacht niet. Maar had ik ook geen voorkeur. Twee meiden. Bij de derde zou ik toch eindelijk wel eens een mini versie van mn man willen. Iedereen om me heen kreeg een jongetje op dat moment. Dus met 16 weken besloten een geslachtsecho te laten doen. Bleek t weer een meisje. Ik moest even slikken, maar was meteen weer namen aan t verzinnen en jurkjes aan t bekijken. Helaas is t fout gegaan en o wat voelde ik me schuldig dat ik voorkeur had. Met 17+5 geboren en toen bleek t toch een jongetje te zijn. Mijn grote droom viel in duigen en intens verdriet en rouw volgde. Na zijn verlies, nooit meer voorkeur gehad gelukkig. Want je staat dan natuurlijk heel anders in een volgende zwangerschap. Vierde was een meisje en ik was zooo blij. Nu zwanger vd vijfde en laatste en gelukkig weer geen voorkeur en weet dit keer ook weer t geslacht niet. Als je kiest voor t niet te weten, kan ik je vertellen dat je na een bevalling en je kindje in je armen te hebben echt niet teleurgesteld zal zijn over t geslacht, want tis echt gewoon cliche maar waar: tis liefde op t eerste gezicht. Teleurgesteld zijn in de zwangerschap gebeurt wel omdat je er dan veel meer bij stilstaat. En dat zou zo zonde zijn van je zwangerschap.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je na de bevalling je kind ziet en teleurgesteld zou zijn omdat er een piemel aan zit. Volgens mij ben je vol van liefde en emoties en opgelucht dat jij en baby de bevalling doorstaan hebben. Dus zou niet zeggen dat je perse een geslachtsbepalingsecho zou moeten doen. Maar als jij bang bent voor je eigen reactie na de geboorte dan zou je dit toch kunnen overwegen voor je eigen gemoedsrust. Leuk om te lezen dat veel vrouwen hier zo een duidelijk gevoel hadden over het geslacht. Ik heb dat nooit gehad eigenlijk. Ook deze keer niet. In mijn omgeving zegt iedereen nu dat dit een meisje zal zijn. Ik weet het niet. Zie mezelf niet voor me met een dochter dus ik wil het graag wel weten als het allemaal goed mag blijven gaan. Heb nu al een datum in mijn hoofd voor de geslachtsbepaling. Heb ik nog even de tijd om te wennen als het een meisje is overigens heb ik totaal geen voorkeur. Het maakt me echt geen bal uit wat ik op de wereld mag zetten in oktober. Als hij/zij maar gezond is en gelukkig mag opgroeien bij ons.
Wij weten het ook niet bij de eerste ook niet geweten en ik was overtuigd dat het een meisje was, pas 10 min na de geboorte vertelde mijn man dat het toch echt een jongetje is. Mijn reactie, oh he hoe kan dat nou, ook goed en wat ben ik verliefd op mijn kleine knul. Nu geen voorgevoel en alleen maar nieuwsgierig het maakt me echt niets uit
Bij mijn oudste wist ik het geslacht niet. In 2003/2004 was de SEO niet standaard dus kreeg alleen een termijnecho. Ik dacht echt dat het een jongen zou zijn. Vader had alleen maar jongens om zich heen. Opa uit nest van drie jongens, vader uit nest van twee jongens, hij zelf uit nest van twee jongens en hij had nota bene al een zoon uit een eerdere relatie. En toen kwam er een meisje uit. Ik had op voorhand geen voorkeur maar ik was extatisch met een dochter. Bleef alleen wel degelijk vier maanden lang bij iedere luier stomverbaasd staren dat er echt geen piemeltje aan zat... Ik zou het in jouw schoenen willen weten. Gewoon om voorbereid te zijn. Niet eens om al dan niet een voorgevoel of voorkeur.
Bij onze dochter wisten we het geslacht niet, ik weet dat toen ik net ‘bevallen’ was (spoedkeizersnede) niet eens bezig was met het geslacht, ik hoorde pas na een aantal keer zeggen van de gynaecoloog dat het een meisje bleek te zijn! Nu weten we het weer niet. Ik moet eerlijk toegeven dat ik altijd wel graag een meisje wou, die heb ik nu, dus kan ik oprecht zeggen dat ik nu geen voorkeur heb. We, en velen om ons heen, denken dat het nu een jongen is, het zou dus heel grappig zijn als het nu weer een meisje blijkt te zijn! Lijkt me net zo leuk als een jongen trouwens, het maakt me oprecht niet uit! Ik denk wel dat het een verschil in reactie geeft of je het geslacht tijdens je zwangerschap te horen krijgt of terwijl je baby op je borst gelegd word.
Bij mijn oudste had ik totaal geen voorkeur, maar ik wist wel zéker dat we een meisje kregen. We wilden het geslacht niet weten (nouja, ik wel, mijn man niet, hij won ), maar noemden het arme kind al bij de meisjesnaam. Toen hij geboren werd riep de gynaeloog: het is een jongen! Ik weet nog dat ik even helemaal verward was. Huh? Dat kon helemaal niet. En dat had absoluut niet met voorkeur te maken, maar ik weet nog wel dat ik het verschrikkelijk vond voor onze zoon (onzin natuurlijk, maar zo voelde het toen wel ) dat ik niet direct totaal op slag verliefd was op hem omdat ik even om moest schakelen. Bij de tweede en derde kon mijn man dus zeggen wat hij wilde, ik wilde perse weten wat het was, om dat niet nog een keer mee te maken
Ik denk dat ik het met deze reden idd zou willen weten. Ik heb altijd al voorkeur gehad voor een meisje. En twee keer kreeg ik ook een meisje. Nu bij de derde is het een jongen en ik heb er echt aan moeten wennen. Niet een paar dagen... echt wel een aantal weken. Geen idee waarom eigenlijk en ik vind het ook echt super ondankbaar van mezelf. Maar nu ben ik onwijs gelukkig met de komst van onze zoon. Ik voel me bevoorrecht dat ik beide mag hebben. Dochters en een zoon. En hoe ik dat met dat piemeltje allemaal moet doen wen ik wel aan als hij geboren is. Denk wel dat als ik het bij de geboorte pas zou horen ik alsnog die schok zou ervaren. Maar dat zullen we nooit weten. Denk wel dat het veel sneller went omdat je nu eenmaal zielsveel van je kind houd, welk geslacht ook.
Ik wilde altijd graag kinderen. Hoopte misschien wel erg op eerst een meisje. Door omstandigheden kon de eerste zwangerschap niet uitgedragen worden. Daarna dacht ik altijd dan zal de volgende vast geen meisje zijn. Eigenlijk was ik van mening het geslacht niet van te voren te willen weten, maar net als jij in twijfel rond de 20 weken. Toen heb ik het toch maar gevraagd. Was echt even van slag toen ik hoorde dat het een jongen zou zijn. Zelfs bij extra echo op 30 weken nog gevraagd of ze het zeker wisten. Maar wel blij dat ik het wist omdat ik zo wel aan de gedachte kon wennen indd geen meisje te krijgen. Bij de geboorte was het nog wel even...oh het is echt een jongen....maar ik ben verder overigens wel gek op hem hoor. Bovendien wilde ik beide graag, maar de wens voor een oudste meisje was gewoon groot. Ik geloof overigens niet in die roze wolk....het eerste dat je na de bevalling denkt is gewoon...pfff en nu dan, wat moet ik er nu mee? Maar ik het voelt wel fijn als je kind op je borst ligt etc. Toch is het even wennen als het niet meer in je buik zit. Ik zeg wees eerlijk tegenover jezelf als je een beetje teleurstelling voelt en weet dat het ook weer weggaat. Het is gewoon even schakelen en de liefde komt ook snel daarna of is er eigenlijk al. Maar het is misschien wat makkelijker als je er al 20 weken aan kan wennen.
Ik denk dat niet weten bij een bepaalde voorkeur handiger is. Je bent dan toch alleen maar dolblij dat de bevalling achter de rug is en je een kindje in je armen hebt? Anders ben je tijdens je zwangerschap wellicht even teleurgesteld en moet je eraan wennen, nu kan het alle kanten op gaan en je hebt allebei al! Wij hebben geen voorkeur maar vinden het handig en leuk om te weten.