Mijn leven is echt een achtbaan geweest. Van kinds af aan al. Gescheiden ouders, me ma was er nooit als ik uit school kwam. En mn pa al 16 jaar niet gezien. Ik wou zelf wel altijd graag een kindje. En thuisblijfmama worden en trouwen. Nou ondanks alle hindernissen in mijn leven ben ik supergelukkig getrouwd en geniet ik elke seconde van ons mooie mannetje. En ja ik ben thuisblijfmama. Ik wil hem alles geven wat ik zo heb gemist als kind zijnde. We wonen in een ruime twee onder één kap woning en we hebben niks te klagen.
Ja en nee. Ik heb de baan die ik altijd heb willen hebben, een lieve man en twee heerlijke lieve kinderen. Altijd wel kinderen gewild, maar niet op mijn 21e. Ik zou het zo weer over doen hoor, ik hou zielsveel van ze, maar uk zag mezelf niet als een jonge moeder. Tevens is de weg naar volwassenheid niet zonder slag of stoot gegaan en dat lag zeer zeker niet in mijn planning Ik word volgende week 27 en zat van de week hetzelfde te bedenken.
Ja, en nee.. Ben super gelukkig met mijn leven nu, een lieve vent, een prachtig en gezond dochtertje en straks nog een klein jongetje erbij! Heel blij dat ik jong moeder ben mogen worden en we zijn erg gelukkig en belangrijk: Gezond. Ik ben van ver gekomen en mijn jeugd is erg somber geweest, ik had graag mijn zwangerschappen gedeeld met mijn moeder. Maar als ik haar nu bel is ze alweer vergeten dat ik zwanger ben De naam van mijn dochter onthoud ze niet eens Ach het wend, maar zulke dingen achter volgen je wel steeds.. Ik zou na deze zwangerschap graag weer wat meer willen werken zodat ik misschien me rijbewijs kan halen!
Ja en nee, Wilde altijd graag "jong" tbm worden, ik heb 2 heerlijke meiden , maar had nooit gedacht dat ik een gronisch zieke man zou hebben (fybromialgy) waardoor dat niet mogelijk is en het financieel daardoor zo slecht ging(baan verlies man, 2,5jaar reintegratie) dat we bijna de schuldsanering in moesten. Verder heel gelukkig, man sinds kort weer aan het werk, dus het lijkt allemaal weer goed te komen.
Het is niet geworden wat ik voor ogen had de eerste 5 jaren na mijn 20e. Ik had in de planning een diploma op HBO niveau te hebben...Ik heb een MBO 2. Ik had verwacht rond mijn 25e mijn eerste kind te krijgen, dat werd op mijn 20e (wel gepland hoor) Had niet verwacht en zeker niet gehoopt een kindje te moeten verliezen. Maar eerlijk is eerlijk...ik ben gelukkig. Ik heb de liefde van mijn leven gevonden en daar zijn 2 grote liefdes uit voort gekomen. We hebben een eigen huis, staan financieen stevig genoeg om wat klappen op te vangen. Mijn papa en mama zijn er beide nog. We zijn gezond, lieve vrienden..Leuke banen.
Had niet m'n hele leven uitgestippeld maar door diverse lichamelijke tegenslagen is het wel iets anders gelopen dan gedacht/gehoopt, hierdoor geestelijk ook wat in de knoop gezeten en heb ik een paar jaar van m'n leven gemist zeg maar...maar met het huisje/boompje/beestje/kindje is het uiteindelijk allemaal goed gekomen. Man zegt wel eens dat wanneer er sommige dingen niet zo gelopen waren wij elkaar nooit tegen gekomen waren en dat is ook wel weer zo natuurlijk, probeer het ook positief te benaderen.
Ik had niet echt een plan. Gelukkig worden en trouwen met een rijke vent die snel dood ging Gelukkig worden is aardig gelukt.
Nee absoluut niet. Ik heb altijd gedacht dat ik kinderen zou krijgen. Wel gedacht dat het misschien niets mocht lukken maar altijd gedacht minstens 1 kindje te krijgen
Mijn altijd lieve, vrolijke, creatieve zoontje is meer dan ik had kunnen hopen. Een onverwacht geschenk is de geweldige school waar hij op zit. Een ander onverwacht geschenk is de spiritualiteit die op mijn pad kwam en daarmee de spiritueel ontwikkelde en heel creatieve mensen die ik heb leren kennen. Al mijn eigen creatieve hobby's zijn ook echt een troost. Ik heb precies de studie gedaan die ik als kind al wilde doen, maar dat heeft me niet de kennis, het geld en de populariteit gebracht die ik in mijn dromen als kind voor me zag haha. Ik had nooit verwacht voor mijn veertigste serieuze gezondheidsklachten te krijgen, maar kreeg op mijn 21e een heel complex aan spier-, banden- en gewrichtsklachten dat chronisch is (nog niet precies gedefinieerd, het valt in ieder geval onder reuma). Ik had verwacht dat ik met mijn familie in een situatie van wederzijds respect zou verkeren en het verleden (mishandeling als kind) me als volwassene niet zou blijven achtervolgen. Het tegendeel is waar, ondanks wat ik investeer. Het alleenstaand moederschap zag ik ergens wel aankomen omdat ik het altijd al moeilijk heb gevonden een relatie aan te gaan, maar wel graag een gezin wilde. Toen ik met mijn ex samen was dacht ik overigens dat ik zonder twijfel oud met hem zou worden. Dat werd hij liever met iemand anders. Ik had niet verwacht dat scheiden mij zo veel pijn zou doen en ik denk velen met mij.
Ja. Nu ik bijna 36 ben, kan ik wel zeggen dat ik ben waar ik mezelf had willen zien. Met de baan die ik leuk vind, een geweldige man en (bijna) 3 prachtige kindjes. Verder zit ik best goed in mijn vel en voel ik me prettig bij mijn leeftijd. Ik zou best voor altijd 36 willen blijven, voel me lekker stabiel. En nee, want de weg die ik er voor heb moeten afleggen had ik voor mezelf niet voorzien. Daarnaast ben ik trots op mezelf als knokker en laat ik me er niet meer onder krijgen, ook al wil mijn lijf nog steeds niet wat ik wil (fibromyalgie). Verder lees ik hier een hoop heftige verhalen. Wat een sterke meiden allemaal. En daar schaar ik mezelf ook onder.
Ik wilde altijd jong moeder worden en 2 á 3 kinderen, ben erg dankbaar en blij dat dit me gegund is. Heb een hele lieve man en geniet iedere dag van mijn gezin. Ik zou graag nog een groter huis willen, maar dat is bijzaak. Ja, ik heb absoluut alles waar ik van gedroomd heb. Na een hele nare jeugd had ik het niet beter kunnen hebben.
Na een wat ongewone jeugd (niet slecht), wilde ik graag een 'normaal en rustig' leven. Met ex bleek dat niet te lukken, wel een prachtige zoon gekregen. En nu al 13 jaar het 'normale' leven wat ik graag wilde. Een lieve, zorgzame man, nog 2 kinderen mogen krijgen, een leuk koophuis op een een fijne locatie, geen financiële problemen en ik heb het grote geluk dat ik thuisblijfmoeder kan zijn. Natuurlijk zijn er soms ook mindere tijden, maar in de basis ben ik erg tevreden met mijn leven.
Hier ook een ja en nee ik ben heel erg blij dat ik jong moeder heb mogen worden! Aan de andere kant heb ik daar wel dromen voor moeten laten gaan. Ik deed een opleiding tot stewardess voor dat ik onverwacht zwanger raakte van mijn eerste. Nu ben ik afgestudeerd als maatschappelijk werker maar de richting toerisme blijft in me hoofd zitten.. Verder wat dingen uit mijn jeugd die ik graag niet had willen meemaken maar soms heb je dingen niet voor het kiezen! Al met al wel heel gelukkig nu met mijn leven en met de man waar ik mee samen ben!❤️
Ja en nee. Maar dat heeft meer met mijzelf te maken dan met wat ik bereikt heb. Ik ben mama van 3 geweldige kindjes en zwanger van de 4e, getrouwd met de liefste schat en papa die ik ken. Maar ikzelf heb nog een lange weg te gaan om te zijn wie ik wil zijn.
Ja en nee. Ik ben nog steeds met degene met wie ik hoopte dat ik zou trouwen en kinderen zou krijgen, heb een geweldige zoon, getrouwd, veel van de wereld gezien en een mooie(afgeronde) studententijd gehad. Maar ik heb niet de studie gedaan die ik wilde doen. 2x uitgeloot daarvoor dus eigenlijk niet mijn 'schuld' maar ik heb nooit doorgezet en een derde keer het erop gewaagd en ben iets gaan doen waar ik eigenlijk geen zin in had. En ja toen dat besef kwam zat ik al halverwege en wou ik toch een goed diploma hebben. Die heb nu dus en nu zit ik thuis, kan geen baan vinden en ben thuisblijfmoeder. En ik had ook wel meer van de wereld willen zien.. Komt er voorlopig niet meer van.
Ja: getrouwd, kindjes, een huis, een hond Nee: niet de studie mogen doen die ik wilde (maar heb ik me ondertussen wel over gezet), manlief ligt al meer dan een jaar uit met zijn rug, niet meer in staat om te gaan werken, dus dan stel je je toekomstperspectief wel wat bij jammer genoeg...
Ja, en gek genoeg nooit gedacht dat dat zou gebeuren. Ik wou een goede baan, een vriend die ook mijn beste maatje was en als het even kon in het buitenland wonen. Maar ik deed mijn best niet op de havo en zag die droom als sneeuw voor de zon verdwijnen. Ik heb mezelf op mijn 18e heeeeel goed aangepakt en heb nu alles wat mijn hartje begeert. Studie afgemaakt, een goede leuke baan, een vriend die niet alleen gewoon mijn vriend is maar ook mijn beste maatje en ik woon gek genoeg ook nog in het buitenland. Alleen hoefde ik niet zo jong moeder te worden maar die wens kwam er later ineens bij
Ja zeker! We hebben alles bereikt! Ik heb een geweldige man (8jaar samen & 6jaar getrouwd) en twee stoere jongens, wilde altijd al 2 kinderen (vooral jongens) en dat is ons gegund. Me man heeft een hele goede baan waarvan hij elke zaterdag/zondag/maandag vrij is. Veder hebben we een mooie huis & nieuwe dikke auto (in November gekocht). Kortom ik heb alles wat ik wou, waarvan ik droomde, luxe leventje + aller belangrijkste; gezonde kinderen💕. Ben zooo dankbaar🙏. En ik gun iedereen een perfecte leven. Owja volgend jaar na de zomervakantie gaan we ook een héle mooie kat kopen; Britse korthaar (zie foto) 😁 😁 😁