Mijn man is inderdaad geweldig en ik hou nog elke dag een stukje meer van hem. (En soms ook wel een dag dat ik hem wel achter het behang kan plakken ) Hij is lief, attent en zorgzaam. Hij probeert me veel uit handen te nemen, zeker als hij merkt dat mijn buik me in de weg begint te zitten of ik last krijg van maagzuur als ik veel moet bukken. En wat ik ontzettend leuk vind is dat we samen zo lekker kunnen koken. We houden enorm van lekker eten en gaan graag naar echte top-restaurants (nu niet natuurlijk, vanwege de zwangerschap). Maar we houden er ook heel erg van om thuis uit te pakken. En we staan dus heel veel samen in de keuken en doen samen boodschappen. Dat is ongelofelijk gezellig en leuk.
Ja! Ik heb een geweldige man! Tuurlijk zijn er wel is dagen dat ik hem achter het behang kan plakken en dat ik me afvraag waarom ik ook alweer voor een horeca man had gekozen maar als ik naar hem kijk ben ik gelijk weer verliefd!
Ja!!! Ik was 3 maanden zwanger toen we elkaar ontmoette. ( verwekker ging terug naar z'n vrouw) Hij was opslag verliefd en ik dacht ' omg wat een leuke man! Maar wat moet hij met een zwangere vrouw?!' Binnen 3 maanden woonde we samen. Echt de liefde van m'n leven! hij heeft de baby erkent en is een super papa voor allebei m'n meiden. Hij is van single man alleen op z'n flat naar een druk bezette papa gegaan. Ik ben zo trots op hem! We houden heel erg veel van elkaar en volgend jaar juni gaan we trouwen!
Ja.. Ook die van mij is geweldig. Hij is lief, zorgzaam en m'n 'beste vriend' ( dat klinkt cheesy ). Al 10 jaar samen.
Ja, gelukkig is mijn man ook geweldig!! Natuurlijk is hij niet perfect, maar - newsflash! - dat ben ik ook niet en zo lang we allebei een beetje geven en nemen en af en toe iets door de vingers zien gaat het best goed. Hij staat altijd klaar voor zijn gezin, bedonderd en bedriegt niet en is heel lief en zorgzaam. Gelukkig zie ik meer aanleiding in dit topic iets te plaatsen dan in een klaagtopic....
Eruit komen doen we wel hoor we hebben zoveel met elkaar overwonnen en we hebben nog zoveel leuks op ons pad wat ons tegemoet komt. Het is ook gewoon zielig voor hem want hij zit zichzelf in de pad ik zelf dacht dat hij depressief aan het worden was / is maar daar is geen spraken van. Zolang hij nog van zijn gezin houd ondanks dat hij dat niet altijd laat merken (en de dames er geen last van hebben), zou ik hem blijven steunen en helpen waar ik kan. In voor en tegenspoed getrouwd tja en in het leven heb je soms met diepe dalen te maken. Maar desondanks hou ik van hem zoals hij is. Mijn maatje mij zielsverwant en mij liefde van mij leven de papa van onze mooie dames waar ik niet zonder wil.
Mijn man en ik hebben een haatliefde huwelijk We kunnen echt niet met, maar ook niet zonder elkaar. Ik irriteer me aan zoveel dingen!! En andersom is het ook niet altijd gemakkelijk om met mij in een huis te wonen. We hebben genoeg problemen gekend en gehandeld samen. Soms ben ik geneigd om mijn koffers te pakken, maar als ik dan een blik werp in een denkbeeldige toekomst zonder hem, dan word ik ook heel triest. Ik zie ook de goede dingen van hem en besef me dat ik echt wel van hem houd Het leven gaat niet over rozen en ook een huwelijk is geen 'walk in the park'. Daarom zegt men 'in goede en in slechte tijden'. Ik vind ons allebei geweldig, omdat we zoveel moeite doen om er samen iets moois van te maken
Haha herkenbaar. True love van Pink slaat precies op mijn man en mij 😝 Wij houden echt ontzettend veel van elkaar, kunnen niet zonder elkaar, maar soms.....
Ik zou topics vol kunnen schrijven over lege shampooflessen, rommelkonten, onattendheid etc etc. Maar het is een geweldige vent. Nee hij draagt mij niet op handen, maar hij is er altijd voor mij en beschermt mij. En toen we laatst echt een knallende ruzie hadden en hij de deur uitging en ik echt dacht: ik ben er zooooooo klaar mee, ik geef niet toe. Toen kwam hij terug met een zoenoffer van de mac en dat was zo bijzonder. Dat hij eindelijk de eerste stap durfde te zetten. En wist ik weer hoe lief ik hem heb
Ja echt wel! Ik ben al bijna vijftien jaar getrouwd met een man die mij alles gunt, nergens vreemd van opkijkt, trots op me is, me stimuleert in alles wat ik graag wil doen en zijn en me neemt met al mijn nukken en buien..... Oh en niet geheel onbelangrijk: hij zeurt nooit maar dan ook echt nooit over mijn shopgedrag, en dat is best een goede eigenschap Andersom is dat natuurlijk precies hetzelfde!
Hier een partner waar ik ontzettend trots op ben! Hij is lief, aardig, grappig, zorgzaam, verantwoordelijk, vriendelijk, respectvol en ontzettend knap! Hij haalt het beste in mij naar boven! - Ik ben ontzettend gelukkig met hem
Nadat mijn relatie van 12 jaar eindigde in een scheiding heb ik een half jaar tijd genomen voor mezelf. Ik moest eerst eens leren voor mezelf en onze zoon te zorgen. Dat ging me goed af juni 2013 besloot ik me voor de grap in te schrijven bij een datingsite, met zo'n gedachte van 'waarom niet?'. Daar aan de praat geraakt met wat heren, de een nog vreselijker dan de ander. Maar ja, dat verwacht je toch van een datingsite? En toen kwam Maarten. Hij stuurde me een vriendelijk berichtje waarop ik reageerde. We bleken zo onwijs veel gemeen te hebben dat we een afspraak maakte om wat te gaan eten. Er was meteen een klik. Liefde op het eerste gezicht? Niet meteen, maar hij rook wel heel lekker en leek ook nog eens op zijn profielfoto er volgde al snel een twee date, een derde en zo maar verder. Deze man is mijn alles. Mijn geliefde. Mijn soulmate. Sinds juni dit jaar wonen we samen. Hij is geweldig. Voelt me aan en doet alles voor mij, net als ik voor hem. Hij behandelt mijn zoon alsof het zijn eigen zoon is. En als zijn zoon bij ons is in het weekend, zijn we een echt gezin. Ik hou van hem. Zo veel dat ik er regelmatig door verrast word. Overweldigend. Alles omvattend. Nog steeds verliefd. En als hij thuis komt van zijn werk, en ik hem door de poort zie komen slaat mijn hart over. Deze knappe, lieve, stoere, grappig man is van mij. Hij houdt van mij en ik laat hem nooit meer gaan. Natuurlijk komt het wel eens voor dat ik wel achter het behang kan plakken. Als hij bijvoorbeeld te laat thuis is van zijn werk, waardoor we de film missen. Maar dan brengt hij bloemen mee om het goed te maken, en dan kan ik hem alleen maar heel stevig vast pakken en van geluk spreken dat wij elkaar gevonden hebben. Maar hij brengt ook wel eens zomaar bloemen mee, zonder reden. Omdat hij ze zag staan en hij aan me dacht. Hij vind me mooi en zegt dit regelmatig. Als we zoenen verdwijnt de wereld om ons heen en is hij alles wat ik zie. Door hem voel ik me weer een tiener, en als ik bij hem achterop de fiets door de stad fiets, met mijn armen om hem heen - voel ik me de gelukkigste vrouw ter wereld. Want deze heerlijk vent is van mij
Jazeker! Mijn vriend is al bijna 7 jaar enorm zorgzaam en lief. Komt voor mij het bed uit als ik naar mijn werk moet in het weekend. Zet blij een kopje thee voor mij. Hij kookt vaak en is dan ook vrolijk. Zolang hij maar niet hoeft te kiezen wat hij gaat koken. Hij is erg netjes van zichzelf dus komt regelmatig in een net huis thuis. Ik mag altijd programma's kijken op de tv en als hij het niet leuk vind kijkt hij boven tv of op zijn mac book. Elke ochtend en zo nodig in de middag doet hij nu de kattenbak! Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan denk ik.. Hij strijkt kleding, vouwt kleding, ruimt ze op. Hij ruimt bijna elke avond de keuken spik en span op. Of te wel, het is een toppertje!
Mijn vriend vind ik als persoon geweldig. Hij werkt hard, is lief, geniet vol van het leven, wil alles eruit halen, ik kan met hem uren praten en lachen en hij houdt zoveel van mij. Als vriend vind ik hem heel leuk, geweldig nog niet, daar wordt aan gewerkt. Zoals ik zei: hij houdt heel veel van mij, maar door al zijn plannen en enthousiasme vergeet hij dat soms te laten zien en is hij te druk met zoveel mogelijk uit het leven te halen. Mocht er een kindje komen, zal hij zijn leven dan ook drastisch moeten veranderen haha, maar dat komt wel goed. Wat ik vooral leuk vind: we zijn ook echt elkaars beste vrienden. Dansen tot 7 uur 's ochtends, uit eten, een stomme film kijken op de bank: dat soort dingen doen we ook het liefst met elkaar (en ja ook wel met anderen erbij hoor, we zitten niet vast aan elkaar) maar ondanks die hechte vriendschap vinden we elkaar ook nog steeds woest aantrekkelijk. Volgens mij zouden anderen ons ook wel als klef bestempelen. Hmmmm, ik zwijmel nog even verder over mijn kerel
Trouwens: ik lees hier een aantal vrouwen over het feit dat hun man/vriend meehelpt in het huishouden en dat hij daarom zo geweldig is, maar.... is dat niet gewoon normaal? Als wij als vrouw dat doen, zijn we toch ook niet geweldig, dat hoort er nu eenmaal bij. Is een vanzelfsprekend iets. Ik vind dat we dat als vrouwen ook van onze partner zouden mogen verwachten: dat het logisch is dat hij ook een deel doet en dat dat niet als bijzonder wordt ervaren