Is jouw zorgintensieve kind de jongste, middelste of oudste?

Discussie in 'Mama en gezin' gestart door Dubbelfriss, 27 feb 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Meisje@12345

    Meisje@12345 Fanatiek lid

    19 aug 2014
    2.423
    271
    83
    Onze oudste, ze is erg ziek geworden een paar maanden geleden, en nog steeds niet te oude, of ze dat ooit helemaal gaat worden is nog onbekend. De jongste is nog jong en vind het gelukkig erg leuk bij de opa's en oma's maar ik voel me regelmatig schuldig naar hem toe, weer logeren, weer de aandacht naar zijn zus. Nu het iets beter gaat probeer ik echt wat tijd met alleen hem door te brengen, maar het blijft lastig
     
  2. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    Ja kan ik me voorstellen! Dat heb ik ook wel,ik probeer extra tijd voor haar te maken als de kleine naar de opvang is en ik vrij heb. Ik ben gewoon genoodzaakt om de jongste meer aandacht te geven omdat hij vrijwel nog niks zelf kan....idd lastig
     
  3. Tuttebella

    Tuttebella Bekend lid

    3 jan 2019
    587
    728
    93
    Vrouw
    Onze jongste is zorgintensief. Nu gaat het gelukkig ietsje beter, maar dat kan ook zo ineens weer om slaan. Soms vind ik het wel sneu voor de andere kinderen, vooral omdat ik merk dat de oudste twee zich er heel veel zorgen om kunnen maken.
     
  4. Ingtwiede

    Ingtwiede Actief lid

    18 jul 2013
    299
    52
    28
    Mijn middelste is zorgintensief. Hier kwamen we achter toen ze 2,5 was. De jongste was toen 1.

    Gelukkig gaat het momenteel vrij goed met haar, maar we zijn nog steeds maandelijks een paar dagen in het ziekenhuis. De jongste en oudste zijn dan bij opa en oma.
    De jongste krijgt nog weinig mee en de oudste hoor je er weinig over. Af en toe begint ze erover dat ze het zo stom en raar vind dat haar zusje die slangetjes heeft en ze het niet leuk vind dat ze altijd zo verdrietig was.
     
  5. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    Tjee. Voor kids jdd vaak wel onwerkelijk, mijn dochter realiseert t zich ook nog niet. Ze is ook pas 4. Iemand met oudere kinderen hier? Hoe gaat dat? Jaloers is ze wel eens, maar ik vraag me af hoe t is als ze ouder zijn. Kunnen ze bijv met elkaar spelen? Daar maak ik me best wel zorgen over. Dat ze iets aan elkaar hebben zeg maar...
     
  6. elsie89

    elsie89 Fanatiek lid

    27 sep 2014
    3.576
    1.202
    113
    randstad
    Bij ons is het onze oudste maar zij heeft een nichtje van een half jaar ouder. Onze dochter is sociaal emotioneel ongeveer 2 maar ze spelen heel lief samen.
     
    Dubbelfriss vindt dit leuk.
  7. Trirani

    Trirani Fanatiek lid

    6 aug 2013
    1.256
    1.088
    113
    Vrouw
    Waar ik ben
    Ons zorgintensieve kind is er één van een tweeling. Hij is autistisch met een verstandelijke handicap, met epilepsie. Het was voor mijzelf binnen enkele dagen duidelijk dat ons autistische jongetje zich minder goed voelde en binnen een maand vermoedde ik autisme, wat ik begon uit te spreken bij twee maanden. Maar ze gingen destijds pas testen vanaf 24 maanden.

    Wat langer fijn spelen tussen onze 9-jarige tweeling lukt slecht. Bij onze andere zoon wordt ADD/TOS vermoed (dit valt in het niet bij onze autistische zoon, ik noem het niet intensief), en hij kan nogal druk of diffuus uit de hoek komen. Dat triggert onze autistische zoon, en dan vliegt hij helaas onze andere zoon snel in de haren. Toch zoeken ze elkaar wel veel op, met name onze autistische zoon is dol op zijn broer.

    Met extra opvang voor onze autistische zoon, elders spelen en in het weekend vaker apart op pad gaan, gaat het prima, maar we scheiden onze zoons dus regelmatig voor rust in het gezin. Dat is thuis minder nodig (ach ja, zolang ze niet op dezelfde bank naast elkaar zitten ;) ).

    Tweelingbroer spreekt met wisselende regelmaat uit dat hij het hebben van zo'n tweelingbroer best zwaar vindt of dat autistische broer "gemeen deed". En dat hij liever een "normaal" broertje of zusje had gehad. Daar praten we dan over. Met veel erkenning, herkenning en ook wat spiegeling over dat autistisch zijn ook moeilijk is voor zijn autistische broertje zelf.

    Mettertijd gaan we ook een brusjesgroep proberen. Uitspreken hoe het voelt met andere brusjes die het snappen zou wel eens fijn voor hem kunnen zijn. Daar was hij eerder nog wat te jong voor.
     
  8. pluk

    pluk VIP lid

    13 dec 2005
    16.008
    4.182
    113
    Hier is het de oudste, diagnose ass. Omdat het onze eerste was en hij zich normaal ontwikkelde (dachten wij) viel het pas in groep 1 op dat hij toch anders was. Nr 2 was er toen al dus de keuze voor een tweede was toen al ingevuld.

    Hij is nu 12 en we merken dat er een nieuwe fase aankomt, die van de puberteit en het zich toch wat minder laten sturen (terwijl hij dat wel nodig heeft) Hij zoekt constant bevestiging van een volwassene als hij dingen doet en nieuwe dingen aanleren vergt gewoon wat meer tijd en geduld. Gaat iets niet zoals hij het in zijn hoofd had dan krijgt hij een paniek aanval en zijn we daar druk mee. 2 jaar geleden hebben we besloten dat we hulp nodig hadden, dat het voor ons en zijn zusje het nodig was om 1 dag in de 14 dagen voor ons drietjes te hebben. Sindsdien gaat hij 1 x in de 14 dagen naar een zorgboerderij. Heerlijk voor ons, soms gaan we shoppen (waar hij een ontzettende hekel aan heeft) of zitten we gewoon thuis tv te kijken, naar wat wij willen.
     
  9. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    @Trirani dat lijkt me ook wel moeilijk voor je andere zoontje. Omdat je denk ik ook het verschil goed ziet, zeker omdat ze dezelfde leeftijd hebben. Denk idd dat t goed is als je dingen probeert te scheiden. Ik heb ook overigens lang gedacht dat onze zoon autistisch is, omdat hij nauwelijks contact maakt...de artsen zeiden meteen al van niet. We hopen in april/mei een uitslag te hebben.

    @pluk: precies. Zeker ook tijd vrij maken voor je zelf en dochtertje. Doen we hier ook. Is ook belangrijk om t vol te houden denk ik...
     
  10. Ffion

    Ffion Fanatiek lid

    23 okt 2017
    1.750
    2.475
    113
    Vrouw
    Hier de oudste (dochter, bijna 9, verstandelijke beperking, ADHD, ASS).

    De oudste en de middelste schelen maar 14 maanden, dus toen ik zwanger raakte van de middelste wisten we nog helemaal niet dat er wat met de oudste was.

    Ik wilde al heel lang nog graag een 3e, maar we hebben bewust lang gewacht (er zit 8 jaar tussen de oudste en de jongste) omdat we eerst in wat rustiger vaarwater wilde komen. Helaas is het nu weer helemaal fout met het gedrag van dochter en hebben we inmiddels een intakegesprek bij Stichting Reinaerde gehad voor hulp voor dochter en voor onszelf.
     
  11. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    Dat snap ik ook heel goed. Even de rust weer in t gezin terugbrengen. Merk vooral dat mn man dat ook echt nodig heeft. Ik probeer daarom wat extra dingen over te nemen. Maar het gaat tot nu toe op zich wel goed. Hij is nog klein nu. Vraag me af hoe t gaat als ie groter is..
    Goed trouwens dat je hulp hebt ingeschakeld! Ik was daar ook mee bezig, maar vind t traject wel lang duren. Het is wel meer voor ondersteuningsmiddelen. Hij kan niet zelfst zitten bijv,maar voor de maxicosi is ie inmiddels te groot.
     
  12. Amberxx

    Amberxx Fanatiek lid

    6 nov 2013
    4.513
    4.576
    113
    Wij hebben heel duidelijk besproken dat er bij een zorgintensief kind geen volgende kinderen meer zouden komen. Zo'n kindje kost veel tijd en energie (nog los van alle kosten). En dat gaat ten koste van de andere (gezonde) kinderen. Maar heeft ook invloed op jezelf, de relatie je werk. Eigenlijk je hele leven.

    Nu heb je er 2 dus is er altijd een ouder beschikbaar voor je oudste kind. Je ziet vaak dat het gezonde kind toch wel tijd of aandacht tekort komt. Daar kan niemand wat aan doen maar zoiets gebeurt gewoon.

    Het belang van de 2 bestaande kinderen en jullie zelf zou voor moeten gaan op een toekomstig kind.
     
    IkbenTess en peque vinden dit leuk.
  13. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    #33 Dubbelfriss, 7 mrt 2019
    Laatst bewerkt: 7 mrt 2019
    Goed dat je voor jullie gezin ook die grens hebt kunnen aangeven. Het is natuurlijk ook voor iedereen anders. Mijn oom en tante kozen eigenlijk bewust voor een derde nadat de middelste een hersenvliesontsteking kreeg en daar zwaar geestelijk gehandicapt uit kwam. Het is heel wat jaren geleden, ze zijn allemaal inmiddels volwassen maar ze zeggen wel dat hun gezin veel positiviteit heeft gebracht, juist ook voor de kinderen zelf. Dit heb ik ook al eerder gehoord, dat 't voor de kinderen ook een verijking is. En ja natuurlijk zal dat ook zwaar zijn geweest, maar ik vind dat wel mooi om te horen dat de voordelen groter waren dan de nadelen. Ik denk inderdaad dat het vooral ook te maken heeft met jezelf (de draagkracht) en de situatie waar je in zit.
     
    Trirani vindt dit leuk.
  14. IkbenTess

    IkbenTess Fanatiek lid

    14 dec 2016
    2.115
    1.090
    113
    Vrouw
    Nederland
    Dat hoor je vaker, dat het een verrijking kan zijn etc.. maar ik denk dat mensen soms kritischer mogen kijken naar of een kindje erbij echt kan of niet. Ik lees zo vaak dat je spijt kunt krijgen van niet doen maar andersom niet, kindje heeft enkel liefde nodig enzovoort maar dat is natuurlijk niet altijd waar.
    En het ligt zeker aan de omstandigheden en draagkracht van ouders, maar ook zeker aan die van de kinderen die er al zijn. Wij hadden bijv onze kinderen echt niet gelukkig gemaakt met nog een broertje of zusje ivm prikkels.

    En vaak is liefde wel genoeg, maar ik vind wel echt dat we soms wat realistischer mogen zijn. Een zorgenkindje kan gewoon ontiegelijk zwaar zijn, en je weet nooit hoe het gaat als het ouder wordt. Daar moet mijn inziens goed over worden nagedacht.

    Wij wilden vier kinderen en stopten dus bij twee.. echt heel moeilijk om dat besluit te nemen. Maar ik sprak hier op het forum iemand die mij een realistisch beeld voorspiegelde (positief en negatief) en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Ik vrees dat wij van een groter gezin wel degelijk een soort van spijt zouden hebben gekregen.

    Dus ik bedoel niet: niet doen, wel: niet romantiseren/ bagatelliseren.
     
  15. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    #35 Dubbelfriss, 7 mrt 2019
    Laatst bewerkt: 7 mrt 2019
    Dat ben ik zeker met je eens, het feit dat je t niet moet romantiseren. Maar een zorgintensief kindje betekent ook niet het einde van de wereld. Ik denk ook zeker dat je moet kijken naar het totaalplaatje, maar vooral naar de draagkracht van jezelf en je gezin. Bovendien is natuurlijk niet iedere situatie vergelijkbaar. Wij willen bijv nu ook eerst kijken hoe 't zich ontwikkelt met hem en uiteraard eerst afwachten wat er uit t genetisch onderzoek naar voren komt. Daarna kijken we pas naar de rest. Daarom vind ik zo'n forum juist ook fijn. Om ervaringen te delen, maar ook om opties, negatieve en positieve dingen mee te nemen in het besluit om wel of niet ervoor te gaan.
     
  16. Ffion

    Ffion Fanatiek lid

    23 okt 2017
    1.750
    2.475
    113
    Vrouw
    Het is natuurlijk veel te kort door de bocht om te stellen dat het hebben van een zorgintensief kind altijd ten koste gaat van andere kinderen in een gezin. Zoals gezegd is onze oudste zorgintensief, maar mijn andere 2 kinderen zijn echt niet zielig hoor. Ja, hun normaal is anders, en ja, dat zal soms best even moeilijk zijn, maar ik ben van mening dat dat ook goed voor ze kan zijn. Ze leren dat je meer rekening met een ander moet houden, dat anders niet raar is, maar ook dat als dingen anders lopen dan je soms hoopt dat dat niet betekent dat je niet blij kunt zijn.

    Zo ben ik kind van gescheiden ouders. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik heel klein was, ik heb geen herinneringen aan de tijd dat zij nog samen waren en ik weet dus niet hoe het is om op te groeien in een gezin waarbij de ouders bij elkaar zijn, waar je als gezin op vakantie gaat, waar allebei je ouders in de ochtend aan je bed staan als je jarig bent. Maar ik heb mezelf nooit zielig gevonden. Of het idee gehad dat ik iets te kort kwam. Mijn situatie was anders. Niet raar of zielig, gewoon anders. En dat was prima. Dat was mijn normaal. En zo zie ik dat ook voor mijn zoons met hun zus met beperking.
     
    Berte, Dubbelfriss en Trirani vinden dit leuk.
  17. sabagirl

    sabagirl Fanatiek lid

    15 okt 2015
    3.311
    1.048
    113
    Hier is de jongste zorgintensief. Dysmatuur geboren, constant kwakkelen en veel dingen verlopen heftig bij haar.

    Ik vind het pittig , ze is jong dus eist haar aandacht wel op En dit is soms moeilijk voor mijn rustige zoon.

    Onze draagkracht is vol op dit moment, moe van weinig slapen en van de zorgen. Ook vind ik het fijn dat we nu allebei de handen vrij hebben voor 1 kind. Een derde kind wilde ik vroeger heel graag maar zal er niet meer komen.

    Het is goed zoals het is en ik hoop dat de zorgen in de toekomst minder worden.
     
  18. Dubbelfriss

    Dubbelfriss Bekend lid

    14 jul 2017
    582
    130
    43
    Vrouw
    Mooi geschreven allebei! Zie dat de opvatting wel van beiden allebei divers zijn. Maar zoals ik al eerder schreef is ieder situatie anders.
     
  19. sidmick

    sidmick VIP lid

    23 jun 2008
    17.203
    3.638
    113
    Onze jongste (nu 7). Heeft als baby leukemie gehad (bij 5 weken oud) Een ruim jaar in het ziekenhuis gelegen inclusief stamceltransplantatie. Daarna nog 2 jaar maandelijkse dagopname voor nabehandeling van de bijwerkingen.
    In die tijd heeft hij hechtingsproblematiek en zeer heftig vroegkinderlijk trauma opgelopen wat zijn gedrag heel, heel pittig maakt.
    Vorig jaar februari (tot op heden) is hij thuis komen te zitten van school omdat het daar niet meer lukt.
    En als klap op de vuurpijl heeft hij afgelopen oktober als toetje 3 herseninfarcten gehad.
    Ik vul mijn dagen met zorgafspraken, besprekingen, formulieren etc naast de normale dagelijkse dingen en mijn werk. Het hele leven is bij ons overleven.
    Onze oudste komt hierdoor echt wel ernstig te kort. Zij moet vaak schrikken omdat er een afspraak voor haar broer staat en thuis staat zij enorm in de schaduw van haar broer wat haar enorm onzeker maakt en heel erg veel stress oplevert. (er is thuis nl nooit rust) Ook voelt ze zich duidelijk niet prettig en veilig thuis.
    Ik zou haar zo anders gunnen maar helaas is dit wat het is.........
    Ik twijfelde al of ik uberhaupt een 2e kindje wilde, je snapt dat een 3e er al helemaal niet komt
     
  20. Ffion

    Ffion Fanatiek lid

    23 okt 2017
    1.750
    2.475
    113
    Vrouw
    #40 Ffion, 14 mrt 2019
    Laatst bewerkt: 14 mrt 2019
    Ik kan me dat nog herinneren Sidmick. Zo heftig! Ik vind het verdrietig om te lezen dat jullie tegenslagen te verwerken blijven krijgen.

    Dat maakt bij ons ook verschil denk ik. Dochter heeft wel probleemgedrag en het leven met haar is zeker niet makkelijk of rustig, maar zij heeft geen gezondheidsproblemen.
     

Deel Deze Pagina