Tuurlijk verranderd je relatie, maar hier niet in negatieve zin. Ook wij moesten onze draai weer vinden na de geboorte, er is immers een liefde bijgekomen die je samen deelt. En ook ons leven samen moesten we een ander ritme geven, wij tijd moet je nu maken ipv dat die er vanzelfsprekend altijd is. Maar de basis is altijd hetzelfde gebleven; houden mega veel van elkaar, waarderen elkaar nu zelfs mee nu we ook papa en mama zijn en elkaar ook super vinden in die rol. Maar ook onze discussies zijn er nog en soms zijn die net als vroeger erg pittig, maar ook het weer goedmaken en uitpraten gaat net zoals vroeger nog steeds goed. Iemand gaf het al eerder aan hier in je topic; mensen veranderen zoiezo met de jaren, of ze nou wel of geen kids hebben.. Het is aan jullie om te proberen elkaar daar in te kunnen volgen/begrijpen. En meestal lukt dit wel en soms helaas niet.. Meis kijk goed naar wat je nog wel hebt, wat vond je vroeger leuk aan je man, zijn die dingetjes er nog wel of helemaal niet? Kijk je nu door puur een zwarte bril of is je gevoel echt weg? Ik ben van mening dat er voor een relatie gevochten moet worden, zeker met kids in het spel. Heb je gevochten en is de koek echt op, oké dan is het treurig maar een feit. Neem geen overhaaste beslissingen, hoop voor jullie dat jullie gewoon even een dip hebben en dat het weer goed komt!
Oh Noukie1805 Een dikke virtuele knuffel Voor zover het helpt.. Ik weet het niet meer. Het lijkt wel of er een knop is omgegaan bij mij en hij merkt het ook. Hij zegt normaal voelde ik liefde als je me een knuffel gaf en nu. Je probeert het wel maar.. Ik vind het gewoon lastig om me makkelijker bij dingen neer te leggen. Iemand tips
Onze relatie is beter geworden na de geboorte van de kinderen. Ik vind het eerste half jaar na de geboorte wel wat hectisch en dan is het ook wel lastig om tijd voor elkaar te hebben. Maar nu de jongste ook richting een jaar gaat, wordt het alleen maar makkelijker en hebben we meer tijd voor elkaar. Ik doe het meeste in het huishouden en met de kids, maar dat komt doordat ik maar 16 uren werk. Daar hebben we allebei vrede mee. Het enige wat mijn vriend moet doen is de vaatwasser in- en uitruimen. Het uitruimen doe ik zelfs al vaak voor hem. En ook de tuin en de containers doet hij. Soms loopt hij daar al over te mopperen en dan mopper ik gewoon terug, haha. Als 1 van de kinderen 's nachts wakker wordt ga ik er altijd uit. Vriend werd zelfs niet wakker als de kinderen huilden, toen ze de eerste maanden van hun leven bij ons op de kamer sliepen. Ik ben toch al wakker en vind het dan onzin om vriend ook wakker te maken en het bed uit te sturen. Het is een beetje geven en nemen. Soms irriteer ik me mateloos aan iets wat hij doet of juist niet doet, maar ik zeg er niet altijd iets van. Als je overal op let, en over alles waar je je aan ergert een opmerking maakt naar je man toe, dan blijf je een beetje in dat negatieve. Onze relatie is wel veranderd, maar in positieve zin.
Hier is onze relatie ook veranderd, niet persé negatief of positief, het is gewoon anders.. Het leven is op de 1 of andere manier gewoon iets minder spannend geworden, kan niet zomaar alles doen wat ik eerder wel deed. Ik ben tegenwoordig blij als ik s'avonds op de bank plof, even rust aan m'n hoofd Mijn vriend is soms makkelijk in dingen, laat ook dingen/heel veel kruimels op het aanrecht liggen. Ik heb me daar ook vaak boos over gemaakt (ook over andere dingen), maar ik heb het op een gegeven moment laten gaan, want al die kleine ergernissen bouwen zich op tot het punt dat je helemaal niks meer positiefs in je man of vriend ziet. Ik zou zeggen, praat met je man, neem eens een avondje "vrij" van de kinderen en ga lekker uit eten met daarna een leuke film o.i.d. En de meeste mannen (niet allemaal) denken gewoon ECHT veel makkelijker over zaken als afwas, was, het huishouden in het algemeen. Ik ben s'middags wel eens thuis gekomen van het werk,en hij zou het s'ochtends allemaal wel even doen.. Het zag er nog précies zo uit als toen ik wegging, zelfs m'n dochter had haar pyama nog aan
Dat bedoel ik nou:x Ik kan me er zo boos over maken. Ik bedoel,als hij nou ook eens wat kleine dingen deed dan was het voor mij ook al een stuk makkelijker zijn. Hier wordt de was een week opgespaard naast het bed. Maar wel klagen als zijn goede blouse niet gewassen of gestreken is:x Hier ga ik altijd mee naar de voetbaltraining. Begint om 6uur en we eten om 5. Dus eerst bezig met koken,dan de tafel afruimen en als ik tijd heb afwassen. Zo niet dan zoonlief omkleden en naar het trainen. Thuis om 19:15 en hem douchen en in bed stoppen om vervolgens de afwas te doen!! Als hij nou de afwas zou doen OF met zoonlief naarhet voetballen zou gaan dan kon ik het ander doen. Maar zo is het voor mij ook niet vol te houden Praten heeft geen zin want in zijn ogen zeur ik en komt er altijd ruzie van. Pfffff zijn moeder heeft hem ècht gewoon tè veel verwend en nu nog!!!:x
Hier is niks veranderd eigenlijk we zijn zaterdag 11 jaar samen en eens in de zoveel tijd krijg ik een dipje dat ik twijfel aan ons maar ligt meer aan mij dan aan hem. Wel zou ik langer voor ons knokken als voor onze dochter dus ik maak keuze nu op een andere manier. Gelukkig willen wij beide niet de perfecte ouder zijn dus maken we ons niet zo druk zolang die kleine maar gegeten heeft op tijd een schone luier heeft en een dag waarin veel gelachen is zijn wij al blij. Tja en irritaties zijn er in elk gezin wel eens. Ik weet iig wel door het proberen te krijgen van onze dochter en de ellende die eruit voort kwam wat ik ik echt aan hem heb en dat ik dus echt oud met hem wil worden ondanks dat ik hem soms echt wel kan wurgen..
Toen ik echt afkeer van hem ging krijgen, ik weet het klinkt niet erg aardig.. Maar ik kon echt geen aanraking o.i.d verdragen van hem. Ik irriteerde me werkelijk overal aan.. Toen dacht ik het is op, en dat bleek ook zo te zijn. Het was niet makkelijk wij deelden en delen nog steeds een dochter maar ik weet nu wel hoe het wel kan.
bij ons is het kwa liefde vooruit gegaan, maar kwa doen in huis is het minder hij doet geen reed, maar aan de andere kant door mijn ziekte (geen inkomen en geen mogelijkheid voor hem om ff van baas te veranderen) werkt hij meer(ook thuis een bedrijf) dus tja, meestal scheld ik hem in mijn gedachte lekker uit. lucht op en dan gaan we er weer voor. maar kwa liefde/vertrouwen gaat het heel goed
Dat herken ik ook. Hier ook 11 jaar al samen, en heel af en toe heb ik ook wel eens een dip.. Ben "blij" te lezen dat ik daarin niet de enige ben, want ik voel me dan soms z'on vreselijk slecht persoon! TS: heb je je man al verteld dat je nu serieus twijfelt aan je relatie, en dat je het zo niet volhoudt? Ik zou zeggen waar het op staat, misschien opent dat z'n ogen.
Het is veranderd in positieve zin... we zijn meer naar elkaar toegegroeid en ik merk dat voor ons allebei onze dochter en de tijd voor ons eigen gezin op nummer 1 staat. Dat is heel fijn. Wat huishouden betreft, ik doe het meeste. Zeker wat was en strijk betreft. Mijn man kookt dan weer vaak en doet zware klussen. Hij doet dat op zijn manier en ik op de mijne en we bekritiseren elkaar hier niet op. Ik denk dat dat wel veel scheelt. @ts, is het geen idee om gewoon eens met je man hierover te praten? Hem neer te zetten op de bank, tv uit, als de kinderen naar bed zijn? Vertel hem eerlijk hoe je je voelt. Ik weet bijna zeker dat hij ervan schrikt en dat hij geen idee heeft hoe hoog het je zit.
Wij zijn in december 10 jaar samen en ik heb ook een keer zon dip gehad, ik vond er eigenlijk gewoon geen zak aan. Dat heb ik toen maar uitgesproken en mijn man schrok zich rot. Daarna ging het gelukkig weer veel beter! En niet een paar maanden maar nu al weer een paar jaar.
Wij zijn 'nog maar' 8,5 jaar samen, maar gelukkig nooit twijfels gehad aan de relatie. Ik heb wel eens een dip, dat ik niet lekker in mijn vel zit, maar nooit dat ik gedacht heb om uit elkaar te gaan, of of ik nog wel voldoende voor hem voel, of dat ik gelukkiger zou zijn zónder hem of zo. Volgens mij andersom ook niet.
Ik heb het er al met hem over gehad. En nu heeft hij wederom beterschap beloofd. Maar we zullen het wel weer zien. Ik weet het allemaal niet meer.. Ik heb op het moment ook geen zin meer in sex. Waardoor het komt weet ik niet. Is voor hem ook heel frustrerend Ik wil hem niet aan het lijntje houden, maar denk ook. Tja ook al ga je weg en vind je ooit een ander, dan heb je misschien na 7 jaar weer hetzelfde verhaal..
Toen mijn zoon net thuis was veranderde onze relatie ook. Ik kreeg een pnd en was echt een heks! Mijn man pikte alles en gaf geen tegen gas terwijl ik dat wel verwachte. Ik deed weinig in huis omdat ik nergens zin in had. Toen het weer wat beter ging was het andersom hij deed weinig en was altijd moe. Dat vond ik natuurlijk echt niet leuk. En werd dan boos! Maar nu denk ik wel eens terug en dan denk ik ach arm ding! Hij heeft al die tijd alles gedaan werk huis zoon mij. En toen het allemaal wat beter ging stortte hij gewoon in. Inmiddels is dit allemaal veranderd en doen we alles samen en is onze relatie behoorlijk sterk geworden door alles.
@ Foxter, Dat weet ik dus niet. Als ik erover nadenk dan krijg ik een knoop in mijn maag Ik wil er voor vechten maar ik weet niet waarom ik geen zin in sex heb. Heeft iemand van jullie dit ook gehad? Ik ben heel snel op de tenen getrapt maar heb ook een kort lontje bij de kinderen. Ben heel emotioneel. Als ik iets lees over kinderen dan kan ik zo in huilen uitbarsten. Ik snap gewoon niks meer van mezelf.. Zit zo in de knup..
Dan denk ik dat je toch nog wel van hem houdt. Geen zin in seks kan van alles zijn, te druk, stress, pilgebruik, te lang niet gedaan. Daar valt echt wel wat aan te doen! Veel sterkte in ieder geval!
Die symptomen, het geen zin in sex hebben en een kort lontje hebben en het emotioneel reageren op bepaalde dingen en het niet snappen van mezelf, herken ik wel maar heb verder geen twijfels over m'n relatie...geef de hormonen nog de schuld Denk dat in de meeste gevallen vooral de vrouw verandert na het krijgen van kinderen, voor haar verandert er over het algemeen ook het meest maar hoe ga je daarmee om en hoe gaat je partner daarmee om...Praten, praten en blijven praten!
Ja, onze relatie is in de positieve zin veranderd. Voorheen konden we om de kleinste dingen gekibbel krijgen. Sinds de geboorte van onze zoon leggen we het naast ons neer. Tuurlijk heb ik soms dingen waarbij ik denk: zie je dat nou echt niet of ben je nou zo dom? Ach... Dan tel ik tot 10 en ga door waar ik mee bezig was en leg het naast me neer.
Ja onze relatie is wel degelijk veranderd na de komst van onze 3 zonen. Ook ik heb een kort lontje en mijn man is weer iemand die zoiets heeft van mens maak je niet druk! Wij hebben samen ook een hele zware periode achter de rug. Ik ben altijd fulltime thuismama geweest maar in Oktober ben ik alweer 2 jaar aan het werk. Het heeft mij enorm veranderd. Ik ben weer vrolijker,spontaner etc. Kwa sex is het denk ik heel normaal dat het minder wordt hoor. Dat is hier tenminste wel het geval. Gelukkig begrijpt mijn man het.