Ik zou niet liegen over dit soort zaken en of mensen veel of weinig centen hebben maakt mij geen bal uit. Als ze maar normaal doen. Mijn vrienden zijn heel verschillende mensen, met heel verschillende beroepen, huizen, spaarrekeningen etc. Ik houd van ze allemaal evenveel. Ik ben wel trots op wat wij bereikt hebben. Beide een goede baan, mooi huisje etc. Ik mag daar ook best trots op zijn, maar zal er niet over opscheppen. Uit mezelf zal ik ook nooit van de toren blazen wat we allemaal hebben. Als er naar gevraagd wordt vertel ik dat wel. Dan wens ik ook niets als opschepper neergezet te worden, dan moeten mensen er maar niet naar vragen. We hebben allebei genoeg meegemaakt in ons leven, dus hell yeah dat ik trots ben op ons samen en wat we samen hebben opgebouwd. Ik maak momenteel van heel dichtbij mee dat een goede gezondheid het aller belangrijkst is, als je dat niet hebt, heb je ook niets aan al die mooie spullen. Dus van buitenaf kunnen mensen nog zo perfect overkomen, maar ieder huisje heeft zijn kruisje.
En waarom dan niet? Als je ergens trots op bent, dan wil je dat toch delen? Ik krijg vaak het idee dat die mensen die zo hard roepen dat het opscheppen is, vaak zichzelf laag zien en daardoor de ander maar de "schuld" gaan geven, in plaats van ook gewoon oprecht blij te kunnen zijn voor de ander. Zulke trots kan namelijk ook gewoon inspirerend werken. Maar ja, in Nederland moet je vooral niet opvallen. Zo jammer altijd ... In dit land wordt je vaak niet gestimuleerd om nog net ff dat stapje verder te zetten, net ff verder te gaan dan de rest. Nee, doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg is het motto van dit land ... Best jammer voor een land dat ooit wereldwijd bekend stond om zijn ondernemers- en handelsgeest
Ik heb liever dat men trots verteld over waar ze hard voor hebben gewerkt en zichtbaar trots zijn op wat ze hebben bereikt dan zo'n portie valse bescheidenheid dat hartstikke ongeloofwaardig is. Een paar jaar geleden kochten vrienden van ons een heel mooi huis. In ieder ander geval zou het niet haalbaar zijn geweest, maar het was een right place, right time verhaal en ze kregen het huis. Ik vond dat heel tof voor ze en hoewel ik ook heus in zo'n huis wil wonen, was ik geen seconde jaloers. Gewoon, omdat ik hier ook gelukkig ben. Hij, met z'n vlotte babbel, kreeg nog eens duizenden euro's van hun luxe, nieuwe keuken af, wat een geluk ook nog eens! Ik vertelde dat aan de andere vrienden, die ik eerder in dit topic noemde en zij konden er gewoon niet mee dealen. Wij zouden proberen hen jaloers te maken, het betreffende huis stond te dicht aan de straat en die keuken was ook nog wel wat op aan te merken. Dit alles volgde nadat zij ons hadden verteld dat wij geen 2 onder 1 kap woning mensen zijn (waar we nu al 4 jaar gelukkig in wonen), wij passen meer in een rijtjeshuis. Ook was onze bruiloft te duur en zonde van het geld en had ik een (overigens niet bestaand) gat in mijn hand, waar mijn man eens achter mijn rug om voor is gewaarschuwd. Die mensen hadden echt issues en die gingen ten koste van een jarenlange vriendschap. Ik snap het niet en ik geloof niet dat ik dat wil ook
Wij zijn heel blij met wat we hebben, maar de schoonfamilie lijkt hier erg moeite mee te hebben. Zeker de laatste tijd voel ik hierdoor ook meer afstand ontstaan. Ze doen maar, wij zijn gelukkig . Gelukkig zijn de familie van mijn kant en onze vrienden allemaal heel "normaal" en kan iedereen elkaar in de waarde laten.
Mensen mogen trots zijn op wat zij bereikt hebben, met of zonder diploma's. Zodra ze gaan opscheppen is daar het gat van de deur...
Ik irriteer me ook wel eens aan mensen.... Leuk dat je p vakantie gaat naar Zanzibar, maar dat hoef je toch niet elke week op Facebook te zetten?? In mijn ogen is het dan niet meer iets met een ander delen, maar meer bedoelt om te pochen of op te scheppen. Daar hou ik niet van...
Van Facebook moet je je niets aantrekken. Ik zet ook alleen maar leuke dingen op Facebook, terwijl mijn leven op het moment echt niet alleen maar leuk is. Maar wat gaat anderen dat aan? Misschien lijkt het zo alsof ons leven perfect is, maar dat is de schone schijn van social media. Het kan me echt niet boeien of iemand foto's van zijn tropische vakantie op Facebook zet. Hartstikke fijn toch voor diegene dat hij / zij daar naartoe gaat! Een ander wat gunnen siert de mens ook.
Ik zet ook alleen maar leuke foto's van dochter en berichten die er toe doen op Facebook, meestal zijn dat wel de leuke dingen ja zoals een vakantie, avondje uit, etentje, dagje weg... Dat mensen daar door denken dat ik wil opscheppen over dat mijn leven alleen maar leuk en spannend is, boeiend. Ik heb ook heus m'n shit, ik voel alleen niet de behoefte om die te delen met iedereen. Ik deel liever leuke dingen, daar word ik blijer van.
Veel die hetzelfde denken. Ik vind het heel goed als mensen trots zijn op wat ze hebben bereikt ongeacht of dit een rijtjes woning is met als baan medewerker van Kruidvat of een villa woning met als baan directeur van een bank. Gelukkig kun je ook zijn in een klein kamertje. Hier op school merk je duidelijk verschil. Je hebt de mensen in de grote huizen, de normale en de kleine huizen. Er zijn bepaalde mensen die alleen maar naar de mensen toetrekken die grote huizen hebben. Snap niet zo goed waarom. Het doet mij echt niks of je nu arm bent of rijk. Wij zijn gewoon denk ik. Normale woning en een voordeel dan dat ik thuis kan blijven. Ik zou kunnen werken voor de lol, maar ben dan liever bij de kindjes.
Snap ik ook nooit zo.. Ik werk niet, heb m'n middelbare school niet eens afgemaakt, m'n vriend werkt veel voor een bedrag waarmee we zonder problemen mee rond kunnen komen, maar waar je mond zeker niet van zal open vallen, we wonen in een 69m2 appartement, het gaat zeker niet altijd perfect tussen ons, en dat alles is verre van geheim. Ik vind het echt prima zo, ik hou niet zo van perfect.. Vind dat altijd een beetje beangstigend, op de een of andere manier.
Het interesseert mij allemaal niet zo. Ik hoef op niemand indruk te maken. Kan ook echt niet jaloers zijn op dat soort dingen. Ik vind het zelfs een beetje zielig als je hele image afhangt van je bezit, volgens mij heb je dan vrij weinig inhoud juist.
Sommige mensen zijn gewoon trots op wat ze bereikt hebben in het leven, daar is niets mis mee hoor vind ik. Dat heb ik ook. Betekend niet dat mensen die het minder hebben ook minder zijn voor me. Zolang je mensen niet "minder" vind lijkt mij het geen probleem en ergens zelfs wel logisch.
Status is niet belangrijk, tenminste voor mij niet. Echter ben ik wel heel trots op wat wij op onze leeftijd hebben bereikt en ik vind ook dat je daar als mens trots op mag zijn. Er over opscheppen is een ander verhaal. Wij hebben het op dit moment goed maar hebben gewoon nog onze oude vrienden. Vrienden die soms moeite hebben om rond te komen. Maar ik kijk niet op ze neer, zelf ben ik niet veranderd en vind het nog steeds prettig om bij hun te komen. Wat ik wel vervelend vind is dat er al snel conclusies getrokken worden. Onze kinderen lopen regelmatig in merkkleertjes. Niet omdat ik wil uitstralen dat we het goed hebben maar omdat ik toevallig die trui mooi vond of deze jas leuker stond. Ik koop nl net zo lief een shirtje bij de wibra als ik hem leuk vind. Helaas zijn er altijd mensen die anderen iets niet gunnen en jaloers zijn en hebben zij al snel een oordeel klaar en dat vind ik jammer.
Ik vind het helemaal niet belangrijk. Voor mij telt of iemand gewoon werkt voor z'n geld, (indien mogelijk uiteraard) en z'n talenten inzet voor de maatschappij. Dan heb ik echt liever een pompbediende die hard werkt en z'n best doet, dan een professor die er niets voor hoeft te doen maar wel doet alsof het allemaal zo ontzettend knap is wat ie doet... Ik heb zelf twee keer HBO gedaan, en dat wordt door een hoop mensen benoemd als ontzettend knap. Tja, ik heb er vrij weinig voor hoeven doen, leer gemakkelijk, dus heb wat dat betreft meer respect voor iemand die met een hoop geploeter z'n MBO gehaald heeft....
ik werk in een hele dure en chique buurt als schoonmaakster in een supermarkt. Inmiddels ben ik caissiere maar hee, dat maakt schijnbaar allemaal geen drol uit. Dag in dag uit word er letterlijk op me neergekeken. Een marrokaanse collega met hoofddoek hoort minimaal eenmaal per dag dat er 'niet afgerekend wordt bij zo een vieze moslim' (waarna klant in kwestie altijd zeer dringend en niet zo vriendelijk de deur wordt gewezen, daar niet van) In de kantine hangt overigens een "wall of fame van de meest denigrerende uitspraken". En dat is geen geintje. Vorige week een nanny in tranen naar buiten zien lopen omdat de vrouw des huizes haar helemaal uit stond te kafferen aan de kassa. Ja, de kinderen stonden te schreeuwen en de boodschappen waren niet goed genoeg. Letterlijke quote: "how dare you buy something so cheap? That is below our standards!" status is in mijn ogen niet belangrijk. Maar hoe langer ik rot-opmerkingen moet aanhoren terwijl ik het brood voor mijn kind bij elkaar werk als schoonmaakster of caissiere....... hoe moeiijker is het vind om zelf ook geen oordeel te hebben.. Ik denk dat status in heel veel mensen hun ogen niet belangrijk is, totdat je zelf constant denigrerend word behandeld. telkens met je neus op de feiten gedrukt "kijk eens hoe goed wij het hebben" en telkens met rollende ogen "want jij staat schoon te maken". Het word je gerust nog letterlijk gemeld ook hoor... nee bah, zodra ik ergens anders kán werken ben ik er in no-time weg! blegh!
Ik ben super blij met ons leven. Vriend verdiend goed, groot huis gekocht ( vinden wij dan) 1 prachtige gezonde dochter, en zwanger van de 2e wat wil ik nog meer? Daar bestaat mijn geluk in
Ik vind het vaak een kwalijke zaak om op mensen neer te kijken. Dat je een betere baan/huis/auto/salaris hebt maakt je absoluut geen beter mens. Er trots op zijn vind ik wel terecht! Ik denk dat het voor jezelf altijd wel goed is om trots te zijn op wat je doet of hebt gedaan.