Oh nou dat weet ik ook nog! Zo jammer dat ze daar mee gestopt is, ik vond dat ook super leuk om te lezen. Misschien houd ze een blogje buiten zp om bij?! Is ze nog wel actief hier onder die naam? Zo mooi om eens in t leven van een ander te mogen kijken. Vooral omdat t zo een mooi leven is, vol luxe!!!! OT: Ik vind dat mensen echt wel trots mogen zijn op wat ze bereikt hebben, en dit ook zeker mogen showen als in n dikke auto, leuke uitstapjes, dure sieraden. Ze hebben er zelf hard voor gewerkt, dus waarom mogen ze daar niet trots op zijn en van genieten? Zo lang ze maar niet op anderen neer kijken!!! Ik merk wel dat er mensen zijn in mijn omgeving die t erg lastig vinden als anderen t beter hebben dan hun. Voorbeeld: Wij hebben beide een baan/koophuis/kind, en geen schulden. Hun hebben een huurhuis, en willen kopen maar kan niet omdat hun beide niet werken, en al t geld opgaat aan onzin zooi voor de kids (2) en aan t eind dus 0 overhouden in de maand. Tja, dat snap ik dan niet. Mijn man werkt potverdrie 55 uur in de week, en ik werk ook een aantal uurtjes, en dan nog afgunstig zijn dat wij t "goed" hebben?!?! Ga dan zelf even na hoe dat toch kan, denk ik dan!
Over vooroordelen gesproken zeg ... wat een idiote opmerking is dit. Alsof het beste voor je kind willen een schande is; het stellen van doelen een zonde en het hopen op een goede toekomst met dito mogelijkheden zo vreselijk slecht is. Onvoorstelbaar zeg ... Mijn moeder wat zo iemand die meer in mij zag, die gevochten heeft voor mij, mij duidelijk heeft gemaakt dat er veel meer in mij zat als dat ik (en mijn leraren) voor ogen had, mijn wereld groter was en dat ik mogelijkheden had die niemand kon voorzien. En wat ben ik BLIJ dat mijn moeder die ambitie, de moed en het doorzettingsvermogen had om mij te stimuleren het beter te willen. Anders was ik niet geweest wat en waar ik nu ben! En dat heeft helemaal niets met carrière te maken, maar alles met te proberen alles uit jezelf te halen wat mogelijk is, je potentie te ontdekken en datgene doen wat je echt leuk vind, in plaats wat wel makkelijk is. DAT is ambitie ... niet de vurige wens om een bedrag van 6 nullen op je bankrekening te hebben, of tig auto's ... oh ... even voor alle duidelijkheid ... mij moeder werkte in de zorg, niet dat je denkt dat zij een bekakte over het paard getilde vrouw is ...
Bij ons is het elke keer de vraag of onze buren dan geen last hebben van de stankoverlast.... Terwijl alle buren een openhaard hebben en wij dus een kachel, die veel schonere verbranding heeft dan een openhaard. Je merkt inderdaad wel wanneer iemand oprecht wil weten wat de terugverdientijd is en wanneer ze eigenlijk alleen maar willen zeggen gnagna, dus zo goedkoop was het helemaal niet.... Wij hebben ook flink gespaard voor onze kachel, trouwens Het komt ons ook niet allemaal aanwaaien, al hebben mensen soms wel dat idee. Ik bespaar en knieper waar ik kan, om dit soort dingen waar wij van dromen te kunnen bereiken...
Ja ik ben zo'n moeder die een ideaalbeeld over mijn kind(eren) heeft. Ik heb inderdaad liever dat ze studeert. En ik droom ervan dat ze ooit naar de universiteit gaat (alhoewel ik weet dat dat misschien niet helemaal realistisch is) Ik zou niet boos zijn of me schamen als ze dat niveau niet red. Ik zou net zo trots zijn als ze haar mbo niveau haalt! Wel zou ik haar proberen te motiveren om toch verder te studeren. Wilt ze dat niet tja dan niet.. En als ze achter de kassa zou zitten dan zou ik me echt niet voor haar schamen zoals sommige hier denken maar ik heb liever dat ze wat anders doet. Iets waarvoor ze gestudeerd heeft. En of dat nou op mbo, hbo of wat dan ook is maakt niet uit. De reden waarom ik dat wil is ten eerste inderdaad om de vooroordelen. Ik wil niet dat iemand mijn kind veroordeelt dus wil ik haar daarvoor behoeden. En voor haar toekomst. Laten we eerlijk zijn.. Als jou enige werkervaring schoonmaakwerk, Cassierre, magazijnmedewerker etc is dan is het verdomd moeilijk om aan een baan op ander 'niveau' te komen. En met niveau bedoel ik dus een baan waarvoor meestal geleerd is. Ben ik nu een slechte moeder? Vind zelf van niet hoor...
Helemaal mee eens!! Jij verwoord precies wat ik denk! Wat een geluk heb jij met zo'n moeder zo'n moeder wil ik ook graag voor mijn kindjes zijn!!
Oh en ik heb 0,0 diploma's en toch zes jaar bij de overheid gezeten. Toen idd schoonmaken bij oudjes om aan het werk te blijven en geen gat in mijn cv te krijgen. En nu besloten lekker thuis bij de kindjes te blijven. Gewoon omdat het kan..
Het is zo jammer dat mensen niet trots mogen zijn op de effecten van hun harde werken. Het is ook jammer dat mensen die het volgens henzelf niet getroffen hebben, wel steen en been mogen klagen. Het maakt mijn niet uit wat je bereikt hebt (financiële onafhankelijkheid of schuldsanering) maar vooral hoe je het bereikt hebt. Ik ken mensen die maar klagen en de regering overal de schuld van geven, maar ze vertikken het om iets harder te gaan werken. En daar heb ik de balen van. Ik vind het wel mooi om te zien dat mensen trots zijn op hun werk/huis o.i.d. als ze er hard voor gewerkt hebben. Waarom niet? Iedereen heeft zo zijn eigen talenten en mag daar ook trots op zijn. En mag daar ook met voldoening over praten, het maakt echter geen bal uit wat voor werk/huis het is. Voor veel mensen is het ook een behoorlijk stuk van hun identiteit en dat is goed. Je moet werk doen wat bij je past. En daarom ben ik blij dat mensen trots kunnen zijn op hun werk. De meesten zijn wel eens in een goed verzorgde openbare toilet geweest en zulke wcpoetsdames mogen trots zijn. Sommige gynaecologen die teveel met zichzelf bezig zijn, mogen wel eens een cursusje gaan volgen. Iedereen kan uitblinken, op welk niveau dan ook, en ik vind dat mensen dat ook uit zich moeten halen. Dus ik kan me ook irriteren als mensen geen ambities hebben. ook een wcdame kan de lat hoog leggen, zodat mensen met plezier terug komen. Op station Amersfoort werkt dat goed, dat is echt een schone, veilige toilet met vriendelijke mensen. Daarbij, als je 'dom' werk doet, houdt het niet in dat je dom bent. Als je 'intelligent' werk doet, houdt het ook niet in dat je slim bent.
Ik denk dat iedere moeder wilt dat haar kinderen gelukkig zijn. Hier worden geen eissen gesteld aan de kinderen wat voor beroep ze moeten leren, wel vind ik het belangrijk dat als ze ergens voor kiezen ze zich hier wel 100% voor inzetten.
dat is helemaal geen idiote opmerking, dat heb ik hier al regelmatig gelezen hoor, tis niet iets dat ik verzin. En jij begrijpt mijn punt totaal niet, maar grappig is wel dat ik van te voren wist dat jij 1 van degenen zou kunnen zijn die hierop zou reageren, al ben jij dus niet 1 van de personen waaraan ik refereerde in mijn tekst. Maar krijg wel de indruk dat jij je aangesproken voelt. Ik redeneer gewoon nav wat ik hier links en rechts lees, doe daar geen aannames in, maar sla veel op. ik heb helemaal niks tegen ouders die hun kinderen steunen om meer te kunnen dan voor de hand ligt bv. Ik heb iets tegen ouders die al voor een kind kan praten bepaald hebben dat er bepaalde kansen voor dit kind zijn en dat deze ook wel nagestreefd dienen te worden. En jij weet best wat ik bedoel. Ook maak ik dit in mijn eigen familie mee en dat is dieptriest vind ik. Natuurlijk steun je als ouders je kind, nu heb ik 1 hele onzekere en die gaat het zeker nodig hebben dat ik af en toe zeg: dat kun je echt wel! Maar dat doe ik dus als zij besluit advocaat te willen worden, als ze cassiere van albert heijn wil worden en ook als zij na een redelijke opleiding besluit thuisblijfmoeder te worden. En je bent zelf erg kort door de bocht door te zeggen: "iets wat je echt leuk vindt ipv iets wat makkelijk is"want het een sluit het ander niet uit.
Ik vind status niet heel belangrijk. De een heeft het breder dan een ander en de een heeft er hard voor gewerkt de ander is het aan komn waaien. Verschillen zijn er nu eenmaal. Ambitie hebben is zeler niet verkeerd die hebben wij zelf ook om ons bedrijf groot te laten wouden en als je wat bereikt mag je daar ook zeker trots op zijn! Maar trots zijn en opscheppen zijn twee verschillende dingen. Mensen kijken ook wel eens afgunstig naar ons koophuis, mooie auto (rijschool dus dat we de kost ermee moeten verdienen denken ze niet over na) boot (ook zakelijk voor verhuur waar we beide keihard in werken) dat mn man 70 uur in de week aan het werk is begrijpen ze niet. Status wil niet alles zeggen. Wij liggen er ook krom voor maar dus wel met ambitie zoals eerder gezegd om onze dochter een goede toekomst te kunnen bieden wat ze dan ook wil doen, om anderen te kunnen helpen die het nodig hebben. Kan het voor mn gevoel niet zo goed verwoorden eigenlijk.
dit vroeg ik ook al aan iemand anders, maar misschien kun jij het mij uitleggen: hoe weet jij nu of iemand geen ambities heeft...of hoe bepaal je dat?
Oh ja nog een aanvulling: Mijn man heeft zich van t aller laagste niveau omhoog gestudeerd tot een zeer goed niveau. Hij is jarenlang gepushd door zn ouders, en heeft veel diploma's gehaald waar hij jarenlang enorm voor heeft moeten ploeteren. Alleen maar omdat zijn ouders een hoger niveau voor m wilde. Toen hij zijn diploma's in zijn vakgebied compleet had, stond hij op straat: ONTSLAG, en hij kon met zn diploma's nergens meer aan de bak omdat hij te duur en te oud werd. Hij heeft toen een hele andere baan aangenomen, waar hij de diploma's niet voor heeft, maar verdiend nu VEEL meer, en is veel gelukkiger met deze baan. Moraal van t verhaal: Als Beer wilt studeren, prima! Wilt hij werken, prima! Zolang hij maar gelukkig is, en werkt OF een studie volgt. Diploma's zeggen tegenwoordig helemaal niks meer, net zo min als een vast contract. Het geluk van mijn kind telt.
Even mijn mening.. Wij hebben het goed (ver boven modaal) maar daar zal ik niet te koop mee lopen. Natuurlijk is het wel te zien (huis, kleding, auto, vakanties enz) maar ik zal daar absoluut niemand mee voor het hoofd willen stoten. Ik geef liever m'n geld hier aan uit als dat ik het aan de belastingdienst geef. Ik ben thuisblijfmoeder en zorg voor onze 5 kinderen. Soms vind ik dat ook wel zonde van mijn opleiding. En af en toe wens ik ook wel eens dat ik wat verder zou kunnen kijken als mijn wasmand/stofzuiger en sopemmer. Maar ik heb die keuze nu gemaakt en ik weet gewoon dat ik een leukere moeder ben als ik thuis blijf. 5 kinderen en buitenshuis werken is voor mij geen optie. Gelukkig ben ik in de bevoorrechte positie om het te kunnen doen. Maar soms is het wel eens lastig als je merkt dat anderen er moeite mee hebben. En dan kan ik er alles voor doen om niet zo over te komen, maar dat helpt helaas niet altijd. En even over het studeren tov een baantje bij de AH: mijn kind moet wel zijn/haar talenten gebruiken. Als ze een goed stel hersens hebben moeten ze die ook in werking stellen. Als ze er met de pet naar gaan gooien en liever voor de makkelijke manier van leven kiezen zal ik toch wel laten merken dat ik teleurgesteld ben. Ik bedoel niet dat je minder hersens hebt als je bij de AH werkt hoor. En soms kan je, door omstandigheden, ook niet anders. 't Kan best zijn dat mijn kinderen een studie gaan volgen en daarna helemaal geen werk krijgen, dan ben ik ook blij als ze bij de AH gaan werken. En als ze niet gaan studeren, ook prima. Doe waar je goed in ben en wordt gelukkig!
Ik zal een ander er niet snel om veroordelen, maar ik moet zeggen dat ik mij wel schaamde toen ik geen werk op niveau kon vinden. Stom eigenlijk he? Toch is het zo. Nu ik werk heb gevonden dat aansluit op mijn studie vertel ik dat ook apetrots wanneer het ter sprake komt. Het vult toch een groot deel van je leven in.
Om terug te komen op de vraag van TS is mijn antwoord ja en nee Ik wil dat mijn mannetje gelukkig is en dan ben ik het ook. Natuurlijk zie ik hem het liefst studeren, een goede baan vinden, mooie auto voor de deur etc, maar als hij gelukkig is als vuilnisman en met twee kinderen van 1300 euro netto moeten rondkomen vind ik dat natuurlijk ook helemaal prima. Ik denk alleen dat geld het leven een stuk makkelijker maakt en dat wil ik heel graag voor mijn kind. Een heel fijn en makkelijk leven. Dat hij een steentje bijdraagt in deze maatschappij en hij terug kan kijken op een fijne jeugd en een mooie/fijne toekomst voor zich ziet. Ik geef wel om mooie kleding, gadgets, lekker uit eten etc, maar het belangrijkst blijft toch mijn gezin. Daar kan geen geld, luxe tegen op. Voor hun geef ik direct al mijn luxe op als het moet!
Mijn man komt uit een 2e wereldland. Daar waar vroeger iedereen hetzelfde was. Of zou moeten zijn. Hij heeft enorm geknokt en hard gewerkt om te komen waar hij nu is. En ja, het is onwennig als je voor de eerste keer een enorm bedrag krijgt, waar je echt voor gewerkt hebt. Zeker ook omdat ik weet hoe hij is opgegroeid. Mijn schoonouders vinden de zesjescultuur in Nederland tamelijk onbegrijpelijk. In Nederland is men socialistischer dan de socialistische landen ooit waren. Hoe dan ook, ik ben gewoon enorm trots op wat wij bereikt hebben en de deuren die nu voor ons opengaan, zoals een hypotheekvrij huis in Europa over een paar jaar, goed onderwijs, expatleven etc. Dus...shoot me!
Dat vindt ik niet stom hoor, je hebt er toch moeite voor gedaan en dan lijkt het niet of je ergens op afgerekend wordt terwijl je er niets aan kon doen dat je geen werk kon vinden. En dan mag je nu toch apetrots zijn op je werk. Je studie was toch een groot deel van je leven, dan is je werk dat zeker ook... Ik merk soms ook wel dat ik niet echt trots ben op mijn 'baan' als huismoeder. Ik moet me echt verdedigen soms. Maar ik ben ook wel zo eerlijk om te zeggen dat ik af en toe wel eens verlang naar een werkkring. Gewoon om er even uit te zijn en gewoon om het gevoel van waardering wat ik kreeg in mijn werkkring. Maar als ik dan zie dat mijn huishouden van 7 personen op rolletjes loopt, dan moet ik eigenlijk ook wel trots zijn. Want dat zou me niet lukken als ik buitenshuis zou werken. En om een ander het te laten doen (en er voor te betalen) dat is dan weer mijn eer te na.
bepalen van ambities hebben: dat merk je uiteraard alleen in een goed gesprek, dat zie je niet aan de buitenkant. Kennissen van ons klagen soms, terwijl ze onder hun niveau werken, want die baan hebben ze 10 jaar geleden gekregen en dat blijft zo. De baas moet vooral niet denken dat ze een uurtje gaan overwerken, omdat ze anders hun favoriete tvprogramma misten. Je weet van die mensen dat ze slim genoeg zijn, maar niet vooruit willen omdat het energie kost. Maar dat weet je alleen als je een gesprek met ze hebt daarover. Toch praat ik liever met mensen met gewone banen, dan met banen waar je flink voor gestudeerd hebt. Bij deze mensen voel ik me veiliger en snap ik waar ze over praten.
Ik vind het op mijn beurt weer erg grappig dat jij denk te weten op basis van wat jij op een forum leest, hoe iemand in elkaar zit. Dat je denkt even te weten dat die moeders (en/of vaders) hun kind direct onterven als het kind kiest voor een carriere achter de kassa. En ja, ik ben eerlijk genoeg om toe te geven dat dat echt niet iets is wat ik voor mijn dochter in mijn hoofd heb. Als mijn kind thuiskomt na de middelbare school met die mededeling, zal ik inderdaad wel uitzoeken en praten met haar waarom ze tot die conclusie is gekomen. En ik zou haar idd stimuleren om ook eens verder te kijken. Iets wat je echt leuk vindt, is doorgaans niet makkelijker te bereiken en ik weet waar ik over praat. Jij verward ambitie met status ... en die twee staan totaal los van elkaar Ik vind je bijzonder laaghartig over mensen die ambities hebben en die ook voor hun kinderen wensen. Alsof zij werkelijk te slecht zijn om dingen voor hun kinderen te wensen en hun kinderen proberen te stimuleren om het beste in hunzelf naar boven te halen.