Naar aanleiding van de ruzie met mijn zus vraag ik me af wat jullie doen met mensen die jullie voorheen niet zagen staan, maar nu na de geboorte van de baby ineens 'een goede band willen opbouwen'? Mijn zus en haar vriend zagen we voorheen alleen op verjaardagen en nu na de geboorte van ons frummeltje wil ze dus ineens een goede band opbouwen. Ze vind dat ze daarin gehinderd wordt door ons. Ze heeft continue commentaar op mijn (onze, maar tegen mijn man durft ze niet) opvoeding. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn vader vraag om even rustig te doen tegen Ratababy omdat hij moe is hoor ik van haar kant een 't' geluid komen. Zo van, heb je haar weer met d'r gezeik. Dat wordt vermoeiend op een gegeven moment hoor. Toen hij kleiner was wilde ik niet dat hij van hand tot hand ging, ook gaf ik hem niet vaak af. Nu krijg ik van haar te horen dat ik een egoïst ben want zij krijgt de kans niet om haar neefje te leren kennen. Ze heeft ons sinds de geboorte één keer gebeld om langs te komen en toen zijn ze geweest. Ze kwamen alleen pas om zeven uur 's avonds en dan is Ratababy echt moe en gaat hij naar bed. Weer een goed moment voor een verwijt richting mij; "Je wilt gewoon niet dat ik hem zie, hij kan best een half uurtje langer opblijven!" Op mijn vraag waarom ze dan niet eerder gekomen was zei ze dat ze nog even wilden niksen. Tja het is maar waar je prioriteiten liggen hoor. Daarna kreeg ik een sms of we die zondag met zijn allen én met Ratababy konden gaan doen (met een toon dat het alleen om Ratababy ging, ik voel me dan echt een lastig aanhangsel van hem) en wij hebben dat vriendelijk geweigerd omdat we die zondag echt geen zin hadden. Dat heb ik eerlijk gezegd, ik houd niet zo van liegen. Toen brak de hel los, hoe durfde ik niet meteen enthousiast op te springen op een initiatief van haar. Maar goed nu ben ik al mijn frustraties weer aan het spuien Ik ben eigenlijk benieuwd wat jullie doen met mensen die zich voorheen dus nooit lieten zien, en nu eigenlijk nog steeds niet, maar wel van jullie verwachten dat jullie steeds maar moeite doen om hen in contact te brengen met de baby. Mensen die aangeven een goede band met jullie op te willen bouwen maar alleen geïnteresseerd zijn in de kleine.. Het is namelijk voor de kleine en ik vind niet dat ik mijn persoonlijke problemen voor zijn belangen mag zetten, maar ik heb ook zoiets van, wij waren voorheen ook niet interessant en nu moet ik al die moeite voor haar gaan doen. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel.
Mmh lijkt me lastig. Ik heb wel nu vrienden en vage familie die het ineens helemaal leuk vinden dat ik zwanger ben en met alle geweld langs willen komen. Ik steek er geen energie meer in hoor. Maarrr als het je zus is, is het wel een ander verhaal. Kun je niet eens samen met je zus gaan praten? Misschien zit haar wel iets anders dwars en wil ze wel oprecht haar neefje leren kennen.
Herkenbaar... Schoonmoeder toonde nooit echt interesse in mij en mijn vriend! Kwam met moeite eens in de 3 maanden bij ons langs(zag haar wel vaker doordat wij daar wel eens op visite kwamen) En nu wilt ze onze dochter eigenlijk wel eens in de 2 a 3 weken zien! Helaas is het haar oma en ziet mijn vriend niet in dat dit zo gebeurt is maar ik heb lang gedacht voor mij hoeft het niet zo. Ik laat het nu maar zo maar ik snap wel een beetje wat je bedoelt. En ik zou ook zo als jij zijn van kom je zo laat op visite heb je pech dan ligt dochter al op bed!
Ik wil er ook geen energie meer insteken! Het zuigt me leeg, elke keer als ik haar zie moet ik mezelf verantwoorden voor mijn omgang met de kleine en niets wat ik doe kan haar goedkeuring wegdragen. Niet dat ik dat nodig heb, maar het is zo vermoeiend en het maakt de bezoekjes geen pleziertje maar een plicht. Ik kan met haar niet praten. Ze heeft me pasgeleden nog verrot gescholden via de sms (lekker laf). Ik heb echt belachelijke dingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Toevallig gisteren hebben mijn man en ik teruggestuurd dat ze ons mag bellen om er recht in ons gezicht over te komen praten, maar ze weet nu ineens niet meer waar het over ging, ze hechtte naar haar eigen zeggen geen waarde aan die smsjes en wil dat wij op de verjaardag van haar vriend gaan komen volgende week. Wij hebben aangegeven geen mooi weer te komen spelen wanneer dit tussen ons in staat en dat ze mag komen praten als ze dat wil, en dat wij niet meer zullen communiceren via sms. Daar draait ze dan omheen (uiteraard via sms). Wanneer we haar 'in het echt' confronteren met haar gedrag weet ze het ineens niet meer of is het "Laat maar" en draait ze haar gezicht weg. Het kan dan mijn zus zijn en ze kan haar neefje willen leren kennen. Ik vind, dat wanneer je iets wilt, je daar zelf moeite voor moet willen doen. Kijk het is niet iets van de afgelopen weken hè. De kleine is al negen maanden en ze zijn in al die tijd dus maar één keer langsgeweest. Op de bedtijd van Ratababy wel te verstaan.
Lijkt me idd een goed plan. Hier eerder het omgekeerde probleem. Veel 'vrienden' van ons willen geen kinderen of kunnen geen kinderen krijgen. Dat komt vriendschappen helaas ook niet ten goede... Maar ja, met een zus is het wel ietsje anders. Lijkt me een goed idee om eens om de tafel te gaan zitten en alle frustraties eens uit te praten. Wellicht staat ze er helemaal niet bij stil dat jullie voorheen niet interessant waren voor hen en nu wel en zijn haar intenties idd goed.... Ze brengt het alleen op een manier die jou tegen de borst stuit en dat kan ik me goed voorstellen!
ow, sorry, zie net dat je alweer gereageerd had.... maakt mijn reactie een beetje achterhaald... als je er zo instaat, is er maar 1 manier. Je eigen plan trekken en je niks aantrekken van wat je zus allemaal uitspookt. Wat zeggen je ouders er trouwens van?
Precies, bedtijd is bedtijd. Ik vind dit dus echt zo irritant. Voel jij je nou niet een derderangs aanhangsel van je baby? Dat je alleen in de omgeving van je schoonmoeder geduld wordt omdat ze iets van je moet?
Ohh zo herkenbaar pfff... Ik heb een eigen theorie ontwikkeld: op dit moment doen wat jou het minste stress oplevert want ben van mening dat kleine kinderen dat haarfijn oppikken en als je kindje wat groter is kan het heus zelf wel aangeven wie het leuk vind en wie niet. Toch? Wel 1 maar: tegen je kindje zo neutraal mogelijk blijven mbt je zus Zo nu manlief nog overtuigen van mijn theorie
Dat probeer ik nu ook maar inderdaad. Ik weet niet of mijn ouders op de hoogte zijn. Als dat niet zo is dan komen ze er volgende week op de verjaardag wel achter want ik denk niet dat mijn zus ons belt voor een afspraak om te praten. Ik denk wel dat ik de komende week bestookt ga worden met haat-sms met daaropvolgend zeur-smsjes dat ze geen ruzie wil. Ik ga er maar niet op reageren.. Wanneer mijn ouders verhaal komen halen (wat ik niet denk dat ze zullen doen) dan mogen ze het smsverkeer lezen en hun eigen mening vormen. Ik neem aan dat ze geen partij zullen kiezen of iets dergelijks.
Dat is een goede. En misschien een nieuw telefoonnummer nemen om die smsjes uit mijn leven te bannen. Want van die haat-smsjes schiet mijn stress level steeds in de rode cijfers
Kan het niet zijn dat ze jaloers is op jouw leven? Dat ze het niet kan hebben dat jij dat leven wél hebt en zij niet? Tja, wat betreft je ouders kun je idd niet veel meer doen dan je verhaal vertellen.... ppffff... lastig hoor, met name omdat het je ook niet loslaat met al die smsjes enzo... nieuw telefoonnummer is zeker geen slechte optie
Dat denk ik wel ja. Ze is mijn jongere zusje en wil sinds ik uit huis ben eigenlijk alles hebben wat ik ook heb. Ik heb mezelf ooit cosmetisch laten opereren en zélfs dat moest en zou zij onmiddelijk ook laten doen. Dat is eigenljk best extreem als ik het zo teruglees. Mijn ouders hebben dat toen overigens voor haar mogelijk gemaakt. Toen dacht ik wel even bij mezelf, wtf. Maar haar vriend wil nog geen kinderen dus daarin wordt ze wel tegengehouden. Ik vind dat geen slecht ding eigenlijk. Een kind is geen speelgoed.. En als ik zie hoe ze met die van mij omgaat . Ik heb al smssen gehad waarin stond dat ik alle cadeau's maar terug moest geven omdat ze de kleine toch nooit mag zien. Ik ga die jongen toch niet zijn favo knuffel afpakken.
Tis inderdaad niet helemaal normaal nee als ik dat zo lees... Ietwat jaloezie onder zussen lijkt me niet ongewoon, maar dit neemt wel iets extremere vormen aan zo... Idd goed dat haar vriend nog even de rem erop houdt, want om deze redenen voor een kindje kiezen is zeker niet goed. Het 'voor wat hoort wat'-principe werkt niet echt met kids... En als je eens op de vrouw af zou vragen: 'ben je jaloers op mij?' Wat zou er dan gebeuren? Pleuris in de tent?
Als ik zo de andere reacties van je lees denk ik eerlijk gezegd dat je zus maar even in haar sop moet laten gaarkoken. Je hebt nl helemaal gelijk wanneer je zegt dat als je iets wilt, je er moeite voor moet doen.
ok kom ik eve heel hard door de bocht.. Mijn so hebben tijdens de zwangerschap echo's terug gestuurd ellende na ellende. toen manlief na de bevalling belde dat laetitia geboren was wouden ze pratn.. prima.,. Dus manlief daar de volgende dag heen. kregne en pakket enweet ik veel wat.. kortom slijm slijm slijm.. ze wouden laetitia graag zien maar dan zonder mij. ja daaaaaaag kortom wat doe ik met mensen die tijdens de zwnagerschap enzo niks laten horen en daarna ineens een goede band willen.. het ze uit laten zoeken.. heb ik geen trek in..
Misschien juist doordat kleine ratababy geboren is is ze in gaan inzien? En wil ze nu de fouten van het verleden graag veranderen? Maar doet ze het nogal op een wat lompe manier? Jouw kind is van jou, jij bepaald begrijp je samen met je man. En je bent natuurlijk ontzettend gek op je kleine, andere zijn ook gek op jouw kleine. Op een andere manier dan jij, maar ook gek genoeg schijnbaar om hem/haar graag te willen zien! Maar voor de andere partij kan het best moeilijk wezen om een bepaald 'terrein' van mogen zien en vasthouden af te bakenen. Omdat de ouders hierin beslissen. Dat kan nogal lomp en egoistisch overkomen misschien? Denk daarom dat het slim is, om zoals eerder gezegd, eens met je zus te praten en echt alles op tafel te leggen. Ik hoop zo dat jullie eruit kunnen komen. Heeft ze zelf kinderen?
Ik kan het natuurlijk niet precies voorspellen maar mijn zus kennende gaat ze dan óf schreeuwen dat dat belachelijk is en dat ik een [vul scheldwoord in] ben, óf ze zegt "Laat maar" en kijkt de andere kant op, ontwijkend dus.
Eerlijk gezegd denk ik dat ik dat ook maar ga doen. Ik vind het ergens wel sneu voor haar maar goed, ik kan haar problemen niet voor haar oplossen. Dat zij wellicht jaloers is kan, maar mag niet ten koste gaan van mijn gezinsleven.
Lijkt me verstandig. Geeft jullie de meeste rust en zo heb je ook geen verwachtingen ofzo naar elkaar toe. Wie weet krijgt ze ooit het inzicht en kunnen jullie weer nader tot elkaar komen. Ratababy heeft er momenteel iig niet veel aan als zij op deze manier in zijn leventje is!