hoi dames, moet ff mijn ei kwijt,hoor. het huilen staat me nader dan het lachen. kan niet meer goed slapen. heb elke dag pijn aan mijn heupen en word gek van de voorweeen. zitten en lopen doet ook erg zeer. de kleine is al helemaal ingedaald en doordat ik een verzakking heb,voelt dat helemaal niet lekker. daarbovenop heb ik ook al meer dan een week een griep die maar niet weg wil. ik douche 2 tot 3 keer per dag om maar te zorgen,dat ik me een beetje kan ontspannen. ik weet,dat mijn meisje zich eerder zal melden,maar ik benbang dat ik er dan geen energie voor heb. mijn zoon van 6 die vraagt ook aandacht,maar hij probeert me gelukkig wel zoveel mogelijk met rust te laten. dan voel ik me weer zo schuldig tegenover hem. het is zo`n klein schatje,die zijn mama zo hard nodig heeft. voor mijn vriend ben ik ook onuitstaanbaar. het ene moment lach ik,dan word ik boos om niks en vervolgens huil ik weer tranen met tuiten. wie kna me een beetje moed inpraten of heeft er wat tips voor mij? zit er echt helemaal doorheen. help
srry ik kan je niet helpen zit een beetje in de zelfde schuit.. ben het ook meer dan zat dat zwanger zijn.. tegen me vriend ben ik ook niet meer dan een zeikwijf.. ik kan je alleen een virtueel dikke knuffel geven.. succes meid
Je moet gewoon de moed er in houden meis! Ik ben het ook meer dan zat en hoop elke minuut dat het gaat gebeuren, want ik verga van de pijn hier. Ik probeer zo lief mogelijk te doen tegen mijn man, maar soms ben ik zo geirriteerd dat ik me schuldig voel tegenover hem....Nou hopen dat we allemaal snel bevallen...
nou,idd hopen dat we snel gaan bevallen. ik heb nu al geprobeerd om mijn zoon een weekendje naar zijn oma te sturen. ff mijn man en ik samen,want dat is dan ook wel de laatste keer dat dat kan. echt hartelijk bedankt voor de lieve woorden en het hart onder de riem. ik hoop ook echt dat het niet lang meer duurt. maar is wel lekker,dat ik ff kan zeuren,zonder dat ik van die rare dingen te horen krijg,van je bent een zeur of je hebt er zelf voor gekozen. pfff.
Hoi hoi, Hier nog iemand die het meer dan zat is. Sinds twee weken veel (oefen?)weeën en gisteravond dachten we dat het eindelijk door ging zetten (2,5 uur lang flinke buikpijnen, laatste uur om de 5 minuten), maar helaas om 22.30 uur werd het weer rustig en kon ik weer gaan slapen. Nu nog steeds ieder uur 4 à 5 "harde buiken", een beetje bloedverlies en verder niks. Het kindje is helemaal ingedaald en mijn buik hangt inmiddels megalaag en het doet zo'n pijn (vooral op mijn blaas). Mijn man denkt dat ie wel een middeltje heeft om de bevalling door te laten zetten (ahum....), maar dat is nu echt wel het laatste waar ik aan moet denken (arme hij). Iedere dag denk je: nu gaat het komen, maar tot nu toe helaas dus nog niet. Zo, ben het even kwijt, verder houden we de moed er wel in toch? En de andere dames die in hetzelfde schuitje zitten: STERKTE! gr. Naja