Ik schrok er van, heb vanavond mijn 1e "opvoedkundige tik" uitgedeeld aan mijn dochter(10 maand). Ze was zooooo vreselijk irritant op de commode:x Heb eerst van alles geprobeerd, zingen, gek doen, iets te spelen geven, NIKS was goed. Ze keek me ook nog eens heel vernietigend aan:x. Op gegeven moment was de maat vol; ik gaf haar een pets op haar bovenbeen, ze schrok zich een hoedje, was 1 seconde stil, toen vertrok haar gezichtje naar de jankstand...Werkte dus averechts... Hebben jullie ook weleens zoiets gehad? en had je spijt? of vond je dat je kleine toch echt die tik of pets had verdiend?
Ik wil er nooit aan beginnen. Ik vind het een teken van onmacht. Je kind kan nou eenmaal wel eens vervelend doen. Daar moet je boven blijven staan. Vaak als je zelf wat minder goed geslapen hebt kun je er minder goed tegen. En als je eenmaal begint is het automatischer voor jezelf om het weer eens te doen. Daarnaast voel je je (hopelijk) schuldig en voelt je kind zich onveilig op dat moment. Een kind van 10 maanden doet dat nog lang niet expres om jou te pesten. En als je kind het wel zou doen om jou te pesten verdiend het geen tik. Eerder uitleg dat zijn/haar gedrag niet leuk is. Opvoedkundige tikken bestaan mijn inziens niet.
In hoeverre kan een baby van 10 maand zooooo vreselijk irritant doen? Ze was aan het draaien oid? Tja je wilt het vast niet horen of lezen maar ik vind het zielig. Zo'n kleintje snapt echt niet waarom ze nou die tik heeft gekregen dus ik zie de term 'opvoedkundige tik' niet echt.
Ik probeer altijd om voordat ik op dat punt kom, zelf even uit de situatie te stappen. Dus als ze niks willen en ik kan het niet handelen op dat moment, zorg ik dat ik ze even ergens neerzet waar zij geen kwaad kunnen en ik er even bij weg kan. Box, ledikantje, buggy, kinderstoel: dat soort plekken. Dat je het niet altijd aankunt en je soms even je kookpunt bereikt, is namelijk hartstikke menselijk en normaal. Maar tegelijk is het wel je taak als moeder om op tijd te bemerken bij jezelf dat je het even niet meer trekt en daar dus wat mee te doen.
dit vind ik ook wel zorgwekkend eerlijk gezegd... ik ben ook anti opvoedkundige tikken maar kom op, een baby van 10 maanden?!?!?! Volgende keer als het je teveel wordt zou ik haar even op een veilige plek wegzetten en weglopen om tot 10 te tellen..
Nee, nooit van plan een tik te geven en ook nog niet gebeurd. Ik denk dat een kindje van 10 maanden ook nog wel jong is om oorzaak-gevolg te begrijpen waarom ze de tik krijgt. Maar wel eerlijk dat je er voor uitkomt. Heb je spijt? Mijn dochter doet 's avonds soms moeilijk met gaan slapen. Dan staat ze te brullen aan de kant van het bed waar ik binnen kom. Leg ik haar weer neer staat ze in 1 seconde weer op. Als ik dan voor de tigste keer binnenkom om haar weer neer te leggen kan ik soms wel wat ruw zijn (half neergooien), 'ga slapen, weltrusten' toesnauwen, snelle kus en binnen 10 seconde de kamer weer uit. Dan denk ik achteraf ook wel bij mezelf van kan dat niet rustiger... Maar ja, soms kun je ze nu eenmaal even achter het behang plakken, dat lijkt me menselijk. Lijkt me wel belangrijk om die boosheid niet op je kind af te reageren.
Ik vind het een teken van onmacht, ook vind ik dat een kind niks van een tik leert. Kan me dan ook niet voorstellen dat ik mijn dochter een tik zal geven, vind dat zo onnodig. Denk ook niet dat een kindje van 10 maanden snapt waarom ze een tik krijgt, sorry maar ik vind dat echt zielig, snap dat je je geduld verloor en we zijn allemaal mensen, maar tel de volgende keer gewoon hardop tot 10 of 100 of ?? tot je weer wat geduld gevonden hebt.
Pfoe! Bij 10 maanden een tik? Wacht maar tot ze wat ouder is. Nee ik kan me er niets bij voorstellen sorry
TS geeft aan dat ze zelf ook geschrokken is. Ik denk niet dat ze vraagt om veroordeeld te worden... en natuurlijk is het een teken van onmacht.
Ik ben het niet van plan om ooit een tik te geven. 10 maanden lijkt me sowieso veel te jong hiervoor. Ik snap je gevoel wel, ik heb ook wel eens gehad dat ik Tobias' gedrag even helemaal zat was en bij mezelf dacht als je nou niet ophoudt verkoop ik je een lel Maar toen schrok ik zo van mijn eigen gedachte dat ik hem in zijn bedje heb gelegd en even helemaal aan de andere kant van het huis ben gaan zitten en even iemand gebeld en mijn hart uitgestort. Daarna ging het wel weer.
Alsof ik er aan wil beginnen om mijn kind de slaan. Dit gebeurde voor ik er erg in had. Misschien kwam het niet helemaal zo naar voren in mijn verhaal. Ik ben ook maar een moeder die weleens uit haar slof kan schieten. Ik baal er van, en wil weten of er nog meer moeders zijn die zoiets hebben gedaan en achteraf spijt hebben. Mijn mening is dat je nooit kinderen te pas en te onpas moet slaan of tikken uit hoeft te delen, maar af en toe schiet je als ouder gewoon echt uit je slof als niks anders meer helpt. Heb van mijn ouders ook de nodige tikken gehad, heb er echt geen trauma aan overgehouden hoor, en NEE, deze tik kwam niet doordat ik ook weleens op die manier tot de orde ben geroepen!
Geef mijn zoontje soms een tikje op zijn vingers als hij voor de zoveelste keer ergens aan zit waar hij niet aan mag komen. Maar verder niet hoor... denk ook dat het niet werkt. Ik wil niet dat mijn kids mij herinneren als een mama die slaat... En 10 maanden en dan al een tik??? Ik maak me zorgen als je kind straks rond gaat lopen en ondeugend is. Als mijn zoontje vervelend doet op de commode dan negeer ik dit volledig. Het moet meestal snel snel en heb dan geen tijd voor liedjes zingen en dat soort flauwekul
Normaal doe ik dat dus ook, net doen alsof ze niet vervelend is en gewoon beetje gek blijven doen, zingen, enz. Of zoals jij zegt, weg lopen(als de situatie daar naar is) en beiden afkoelen.
Met 10 maanden een opvoedkundige tik? Dat is voor mij hetzelfde als een kind van 10 maanden in de hoek zetten. Kind snapt er niks van. Vind het schokkend om te lezen dat je dochter je blijkbaar zo het bloed onder de nagels vandaan haalt. Mijn zoon (nu 18 maanden) is nooit tustig geweest op commode. Altijd draaien, alles pakken etc. Maar een tik? Nee. Wanneer krijgt hij wel een tik? Als ik hem 3x iets heb verboden, hem uit de situatie heb gehaald en hij nog niet luistert (bij zijn zusje 4 maanden lego in haar mond stoppen) toen kreeg hij een tik. En guess what? Hij heeft het nooit meer geprobeerd.... Maargoed 18 maanden is hij dus.
Hoezo is dat nou weer flauwekul? Als ons zoontje vervelend doet en constant loopt te draaien op de commode dan leid ik hem ook af met een liedje, spelletje of desnoods dat hij de poetsdoekjes even vast mag houden. Ik zou niet weten waarom ik daar geen tijd voor zou kunnen maken, dit is ook een stukje gevoelens van je kindje serieus nemen.
Hier eigenlijk precies het zelfde Alleen als Ivan voor de 100x aan iets zit waarvan hij inmiddels donders goed weet dat hij er niet aan mag komen.. krijgt hij een tik op zijn vingers. Meer niet, zal ook niet in mij opkomen.
Ik heb al wel vaker de aandrang gevoeld ja, maar nooit gedaan. Dat zijn namelijk de momenten dat ik haar ergens veilig neerleg en wegwandel vóór het gebeurt. Dan ligt ze maar even te krijsen op de grond, ga ik buiten diep ademhalen en dan kan ik er weer tegen. Een opvoedkundige tik is overigens net bewust, weloverwogen en kalm een tik geven om je punt duidelijk te maken (niet dat ik daarin geloof, maar sommigen dus wel). Een tik geven in een moment van frustratie is dus net het tegenovergestelde.
Inderdaad, nu word ik hier neergezet als de 1e de beste kindermishandelaar, terwijl ik gewoon even mij ei kwijt wil en ik herkenning zoek, want kom op zeg, wie is nou wel supermommy? of heeft iedereen engeltjes van kinderen ofzo....
Een eenmalige tik direct reden tot zorg? Jongens, kom op... TS geeft zelf aan ervan geschrokken te zijn en dit helemaal niet te willen. Mijn allerbeste tip: het niet zo lang mogelijk proberen vol te houden. Want dat zo lang mogelijk vol proberen te houden en proberen om het bij te sturen met gekkigheid enzo, dat is juist de trigger om uit je slof te schieten. Op tijd even eruit stappen en tot 10 tellen Ik heb zelf nog nooit een tik uitgedeeld, maar ik ben wel degelijk een paar keer uit m'n slof geschoten. Geen geschreeuw ofzo, maar onbeheerster dan ik voorsta te willen zijn. Dat gebeurt je gewoon af en toe: we zijn maar mensen, geen superwomen