Dé naam

Wij hebben de naam al 5 jaar vast staan voor zowel een meisje als een jongen & eigenlijk was het eerste voorstel (meisje kwam bij mijn partner vandaan, jongensnaam bij mij) gelijk goed!

Wel sinds ik zwanger ben verder aan het kijken maar de namen die we hebben blijven bovenaan dus veranderen zal het gok ik niet meer

 

ik had maar 1 naam in mijn hoofd die ik leuk vond , al voor ik wist of het een jongen of meisje is ... had heel veel moeite met de meisjes naam te vinden en gelukkig bleek die ene naam bruikbaar ...

heb m aan mijn vriend verteld die zei meteen JA dus was zo geklaard

ging zo bij de andere 3 ook ik bedenk , hij stemt toe

 

Wij hadden in week 35 een lijstje met 5 namen. Uiteindelijk in week 36 of 37 in de lijst van het svb (jongensnaam op populariteit) samen een hele andere naam uitgekozen.

Vond het echt niet leuk om zover in de zwangerschap nog geen vaste naam te hebben. Uiteindelijk super blij met de gekozen naam! We hebben hem echt samen gekozen en niemand heeft geschikt of genoegen genomen met een naam.

 

Ik had ver voor mijn zwangerschap al een lijst met namen en vriend vond ze allemaal niet leuk haha.
We hebben nu meer naar zijn smaak gekeken maar daar kon ik niks mee.
Ineens kwam hij ermee dat hij 1 van favorieten steeds leuker is gaan vinden en als het goed is,is dat nu onze naam.
Fingers crossed

 

Ik had voor mezelf al jaaaaaren een jongens en een meisjesnaam in mijn hoofd.. Toen vriendlief en ik net samen waren ging het eigenlijk al snel over kinderen en toen ik de namen noemde zei hij meteen ja!! Wat een geluk he
En bij die namen zijn we gebleven.

 

Voor een meid wisten we het gelijk...tenminste...Al voordat ik zwanger werd, had ik de grootste wens om een dochter naar mijn moeder te vernoemen. Zij was belangrijk in mijn leven en heb helaas 15 jaar geleden afscheid van haar moeten nemen. Mijn moeders tweede naam was Sara, dus dat zou 'm worden.

Daarna heb ik toch nog een top 500 namenlijst doorgelopen en daar namen uit gevonden. Mijn vriend heeft datzelfde gedaan en kwam eigenlijk wel op dezelfde namen uit.

Toen we tijdens de geslachtsbepaling hoorde dat het ook daadwerkelijk een meid werd, zag ik dat de kleine op het scherm geen Sara was. We hebben toen onze nr.1 van de top lijst genomen en nu vernoemen we haar in de tweede naam.

 

We zijn echt gaan nadenken over namen toen we met de 20-weken echo wisten dat we (beide keren) een jongen kregen. Toen hebben mijn vriend en ik beide wat namen voorgesteld en waren we er met een week of 2 wel uit.

'x is een leuke naam'
'ja, leuke naam'
'ok, dan wordt dat het'

Ging echt heel makkelijk bij ons

 

Hier had ik al jaren een meisjesnaam en jongensnaam in mijn hoofd. Jongensnaam was helemaal goed gekeurd maar de meisjesnaam niet. Rond de 20 weken hebben we een lijstje gemaakt en zijn gaan wegstrepen en toevoegen. Uiteindelijk kwam hij met dé naam.

Hoe we het nu gaan doen weet ik nog niet, wordt een hele klus denk ik

 

Wij hadden al jaren de naam Caithlyn vast staan (zijn al sinds onze 16e bij elkaar haha). Maar toen ik eenmaal zwanger was en het bleek een meisje te zijn, wilden we ineens liever iets klassiekers (tenminste, ik wilde dat haha). Ik had de naam Vienna ergens gehoord en vond die prachtig. En manlief vond 'm ook meteen mooi. Ik ben daarna nog meer namen gaan verzinnen, maar die vond hij dan weer niks haha.
Dus werd het Vienna.

Bij de tweede ben ik op internet gaan zoeken, allerlei namen genoemd en al snel hadden we een naam die we beiden mooi vonden. En toen stond die ook meteen vast.

Een jongensnaam staat sinds mijn eerste zwangerschap ook al vast, het scheelt dat we behoorlijk dezelfde smaak hebben.

 

Toen mijn huidige man en ik elkaar leerde kennen hadden we al heel snel het gesprek over kinderen. We kwamen onze meisjesnaam per toeval tegen. Werden acuut verliefd en toen was het klaar. Met een jongensnaam hebben we meer moeite.

 

Bij de 1e wist ik al heel lang dat ik een meisje Fee wilde noemen, mijn man was het daar niet helemaal mee eens want hij vond het geen geschikte naam voor een volwassene. Hij vond het verder wel een leuke naam en kwam toen met de optie Féline, zodat we haar naam voor onszelf konden afkorten tot Fee maar ze wel een 'volwassenere' echte naam had.

Bij de 2e hadden we de hele zwangerschap tot 33 weken (dacht ik) geen naam voor een meisje, toen kwam mijn man ineens met een naam die ik al vaker had gelezen maar niet verder over na had gedacht. Toen hij de naam noemde vond ik hem plotseling helemaal geweldig. Het werd dus Lorena.

Nu bij de 3e zijn we er waarschijnlijk uit. Eerst waren we zeker van de naam Chloé, maar we vinden het toch net niet onze smaak. Nu een andere naam die wederom mijn man noemde en die perfect in het rijtje van de andere meiden past. Er zijn nog wel 2 andere kanshebbers, maar deze naam is voor nu de beste voor ons.

 

Voor ons stond de meidennaam al heel lang vast; zodra we wisten dat ik zwanger was waren we er meteen uit.

Een jongensnaam bleek veeeeeel lastiger en tot op het moment van bevallen wisten we die nóg niet. Ik had er 3 op m'n lijstje staan, maar we waren er gewoon nog niet uit.

Wij wisten trouwens niet wat het werd.
Toen mijn zoon geboren werd, werd er door de verpleegkundige gevraagd wat de naam was. Stotterend zei mijn ex 1 van de drie namen, met 'toch?' erachteraan terwijl hij naar mij keek.

Dus zo ging het. Gelukkig zei hij wel de naam die ik stiekem het mooist vond.

 

De meisjesnaam uit een boek. Ik kende de naam al jaren en vond hem wel mooi, maar pas toen ik in de boekenserie van Kim Harrison (The Hollows) begon te lezen en de naam op zowat elke pagina wel (meerdere keren) tegenkwam werd het voor mij helemaal duidelijk: Ivy is het. Inmiddels echt een zwak gekregen voor die naam. Heel jammer dat ik hem niet kan geven. Gelukkig zijn jongetjes net zo leuk

De jongensnaam ken ik al sinds ik klein was, een overbuurjongen heette Wolf. Nooit bij stilgestaan verder. Ik heb hele lijsten jongensnamen gehad van allerlei verschillende stijlen, van oud Bijbels (Jakob en Johannes) tot Grieks (Ioannis), Klassiek (Casper) en natuur (Thijmen en Birk). En toen werd me uiteindelijk duidelijk dat natuurnamen me het meest aanspreken. En toen las ik ergens weer de naam Wolf en dacht ik: wauw, dat wordt hem gewoon. Wel getwijfeld, dus meningen opgezocht van jongens en mannen die Wolf heten, en die blijken allemaal heel positief over hun eigen naam, dus ondanks dat andere mensen het een vreemde naam vinden blijken mensen die zelf Wolf heten er blij mee, dus hup, dat wordt hem gewoon Ik vind wolven prachtige dieren, Wolf een mooie oude klassieke naam die toch ook natuur is dus het heeft alle stijlen die ik leuk vind, en één van mijn favoriete bands heet Powerwolf dus opnieuw de wolf daar. Dit moet hem gewoon worden, kan niet anders.

 

Hier bestaat de eerste helft van de zwangerschap uit namen verzamelen. Uit lijstjes, boeken, films, noem het maar op.

ALle namen die enigszins ok klinken schrijven we op. Die lijst brengen we terug naar 3 favorieten en die gaan we daarna uitspreken en gebruiken. En dan blijft er vanzelf wel 1 over.

Nou ja.... de vorige zwangerschap was dat zo, deze is een stuk lastiger

 

Poeh, ik ben nog niet zwanger dus het antwoord op je eerste vraag is wel makkelijk: voor de zwangerschap.
Die voor een meisje dan Jongen komen we maar niet uit.

Maar waar ik 'm vandaan heb. Geen idee. Komt al voor in een bewaarde chat tussen vriend en mij van 2011 hahah. Maar toen stond die ook al vast. Ik weet nog wel dat we eerst Dilara hadden, die naam vond m'n vriend heel mooi, maar ik vond (en vind) het een beetje te Turks voor ons en ook lees ik 'die Lara' en dat vind ik gek. Uiteindelijk werd het dus (geen idee meer hoe, waarschijnlijk doordat ik overal en nergens namen ging zoeken en verzinnen) een naam die ook -ra eindigt en ook 3 lettergrepen heeft. Daar zijn we al behoorlijk lang zeker van, dus dat is wel heel tof!

 

Ik had altijd al een naam in mijn hoofd, zelfs toen ik nog helemaal geen kinderen wilde. Toch hebben we een shortlist gemaakt met namen. Mijn naam stond wel op 1, maar we zouden de knoop pas doorhakken als hij/zij geboren was. Toen de bevalling uiteindelijk een keizersnee werd, mijn man buiten de ok stond en aan mij gevraagd werd hoe onze zoon heette, heb ik het er gewoon uit geflapt! Ik dacht nog, als mijn man het er echt niet mee eens is, kunnen we het altijd veranderen. Toen de arts naar buiten kwam zei hij tegen mijn man: Gefeliciteerd met .....! En mijn man zei: 'Oké' en het was goed.

Deze keer vind ik het echt super moeilijk. Bijna alle namen van de vorige shortlist zijn afgevallen en voor een meisje lijkt het wel onmogelijk om iets te vinden wat we allebei leuk vinden. Ik zou bijna alsnog gaan vragen wat het geslacht is.

 

Bij de oudste werd ik de nacht na de 20-weken echo wakker met de naam in mijn hoofd. De naam stond nergens op namenlijstjes en ik kon me ook niet herinneren of ik hem ergens gehoord of gelezen heb, maar ik had het gevoel dat het die naam moest worden.

Bij de jongste werkte het ongeveer op een soortgelijke manier, alleen toen wilde mijn man echt niet 'mee' met de naam die het wat mij betreft moest worden (of eigenlijk: al was, want ik had beide keren echt het gevoel dat het kindje in mijn buik al zo heette en dat het dus de enige geschikte naam was). Ik heb bij haar toen ze na de geboorte vroegen hoe ze heette ook eerst aan hem gevraagd of hij niet toch die naam wilde, maar helaas... De naam die ze uiteindelijk gekregen heeft is een naam die afgeleid is van de naam die we als tweede keus (voor mijn man dus eerste keus) hadden, maar die het voor mijn gevoel niet helemaal was. De naam is een beetje van hetzelfde 'soort' als de naam die ik eigenlijk wilde: kort en krachtig, geschikt voor een pittig meisje, maar ook lief en een beetje bijzonder. Naar mijn idee precies zoals onze dochter is (en in mijn buik al voelde - bij de oudste had ik dat ook, een gevoel over hoe het kindje zou zijn en bij haar klopte het ook).

 

Wij hadden al jaren een jongens- en een meisjesnaam.
Toen we daadwerkelijk voor kinderen gingen was de ISIS veel in het nieuws en viel door de associatie daarmee onze favoriete meisjesnaam, Isis dus, af. De jongensnaam bleef staan.

We zijn pas echt actief over een nieuwe meisjesnaam gaan nadenken toen we hoorden dat we ook daadwerkelijk een meisje krijgen. We vonden Quinn beide mooi, maar het ook net niet.. Toen kwam mijn vriend met een naam indezelfde stijl, alleen stukken minder voorkomend. Ik was op slag verliefd, dus dat gaat hem worden!
Hij heeft de naam uit zijn favoriete game, haha .