Geboorte Loïs+ ei over bevalling kwijt

16 augustus op de uitgerekende datum wordt ik om zes uur wakker met het gevoel wat darm krampen te hebben, ik ga naar de wc om te poepen Dit lukt maar de krampen blijven en komen om de 4 min. Ik wek mijn man om te vertellen dat het is begonnen, wat spannend! Om half 8 laat ik mijn man de verlos bellen want de weeen komen om de 3 min al

Mijn moeder is er inmiddels al, die zou bij de bevalling zijn. Half 9 is de verloskundige er en toucheerd me. 3 cm al!! Pijn is goed weg te puffen maar zodra ze weg is wordt het snel heftiger en krijg ik het moeilijker..ik moet de weeen staand opvangen liggen en zitten is te pijnlijk. Ik leun op mijn man of moeder en het opvangen lukt steeds minder. Ik wil pijnstilling en we gaan naar het ziekenhuis na overleg met verlos en ziekenhuis.

Onderweg in de auto weet ik niet hoe ik zitten moet van ellende, gelukkig zijn we er snel. We gaan direct door naar de verloskamers waar mijn eigen verlos arriveerd. Ze toucheerd en 4 cm.. Ze breekt mijn vliezen met een naald tijdens een wee. En dan barst het natuurgeweld los! Persweeen! Ze zijn niet weg te puffen en mijn lichaam perst mee! Ik verlies alle controle en puffen lukt nog amper. Ik smeek om een ruggenprik. Anesthesist is druk hoor ik maar als ze klaar is mag ik verdoving. Ik wordt een uur later getoucheerd en heb 5 cm. Ik vraag waar verdomme die verdoving blijft en continue zeg ik dat ik écht moet poepen! Weer een uur later (ik inmiddels in paniek) mag ik ein de lijk de prik. Ik kom al roepens de verkoever kamer in "ik moet poepen, mijn lichaam perst!!!" "waarom geloven jullie me niet ik stel me niet aan!" etc. Arme mensen die daar bij kwamen uit hun narcose

Er was een hele lieve man die me door de ruggenprik heeft geloodst met al die persweeen, ik leunde op hem en hij hielp me te ontspannen voor zover mogelijk. Tijdens mijn geroep dat ik moest poepen en dat ik er niks aan kon doen maakte ik de briljante opmerking dat het is omdat ik getrouwd maar anderss....

Ruggenprik zat en ik kon eindelijk tot rust komen! Direct boven getoucheerd en had al tien cm!!!! Baby was alleen sterrekijker dus op mijn zij om haar te laten draaien. Eindelijk even bijkomen en puffen ging weer goed! Na een uur mocht ik persen. Hartje dipte dus moest erg mijn best doen! Binnen 15-20 min persen was ze er dan om klokslag 15:00 uur! Loïs een meidje van 50 cm en 3245 gram en een bos haar!

Een paar hechtingen gekregen.. Een paar uur later voel ik een pijnlijke druk links op mijn schaamlip en bil. Bleek er een enorme hematoom te zitten die keihard aanvoelt. Mijn bloeddruk zakt behoorlijk maar ze gaan koelen en kijken het aan. Ik voel me heel erg alleen en beroerd, iedereen heeft enkel maar oog voor mijn mooie meid natuurlijk behalve een zuster die merkt op dat het echt niet goed gaat. Opeens voel ik een knap en iets naar buiten kruipen zo lijkt het!

Er wordt naar gekeken en dit blijkt dus uit mijn hechtingen te komen. De pijn is direct minder! Ik blijf wel vloeien. Waarschijnlijk hield jet stolsel een gescheurde ader dicht wat nu dus maar blijft lopen. . Op een gegeven moment voel ik het gewoon gutsen.. Ben tussendoor nog een paar matjes van 250 ml bloed geraakt niet zo erg maar het houdt niet meer op. Er wordt voor de zoveelste keer gekeken en gevoeld door tig man, wordt er besloten dat ik onder narcose ga om weer opnieuw gehecht te worden. Ik verlies tot de narcose in 30 min weer 600 ml bloed. Ik krijg later weer 3 zakken bloed bij ivm te laag hb.

Ik wordt tanden klapperend wakker en zie mijn man. Ik heb nu nog een catheter en de onderkant doet zn zeer en schaamlippen als bananen maar ow wat is Loïs een zoet kindje! En ze lijkt sprekend op haar papa!

Ze is het echt meeeeeer dan waard geweest en wat een beeldschoon popje vind ik haar! Foto volgt!

De dag maalt veel in mijn hoofd en probeer alles te verwerken/bevatten wat er allemaal gebeurd is..

 

Bedankt allemaal! We genieten enorm van haar! Ben erg trots dat ik het allemaal doorstaan heb voor haar, nooit gedacht dat ook ik dit zou kunnen.

Met mij gaat het wat beter als gisteren. Ik heb geen morfine meer. Heb zelfstandig gedouched! Schaamlippen zijn nog heel erg dik en catheter gaat eruit vandaag denk ik. Spannend weer zelf plassen.

Ik praat er veel over ben er nog vol van! Mijn man is zo lief en behulpzaam met onze kleine! Hij kleed haar om, verschoont haar luier, knuffeld met er en zorgt voor mij dat ik genoeg drink etc

 

Bedankt voor alle felicitaties!

Ik ben nu thuis! Het gaat echt super in vergelijking met een paar dagen geleden. Hechtingen en mijn vagina doen natuurlijk nog pijn maar man wat een verschil! Geen morfine of diclofinac meer maar gewoon een pcm als het weer wat opsteekt. Veel spoelen en koelen. Gyn kwam laatste co doen en zei dat ik er weer uit ging zien als een echte vrouw haha.

Loïs heeft voor het eerst gelachen vandaag! Ik kriebelde aan haar oor en toen gaf ze een schaterlachje. Heb haar voor het eerst in bad gedaan vandaag wat heerlijk dat ik eindelijk van haar kan genieten ipv alleen maar te kunnen voeden.

Ben er nog lang niet en werkelijk alle kracht uit mijn lijf is weg (ik won het qua armpje drukken zelfs nog wel es van mannen ) maar jeetje ik voel me weer gelukkig! Ook lekker weer naast mijn man kunnen slapen doet me erg goed.

Heb ook een superkraamverzorgster. Wat een lieverd en ze helpt me heel goed met de bv. (heb melk als een tierelier en loïs drinkt voorbeeldig maar de stuwing is behoorlijk, oef zag gewoon tegen haar voedingen op!) heb er weer helemaal vertrouwen in.

Ook erg leuk is dat loïs echt moet lachen om een geluidje wat we maken als een soort muisje. Dit doen we altijd tegen de katten denk dat loïs het geluid herkend van toen ze nog in mijn buik zat.