Lang leve het protocol. Inmiddels al twee extra groeiecho's gehad vanwege de korte beentjes van mijn ongeboren baby. Vanmorgen controle gehad bij de vk, maar ze vond dat mijn buik nog íets harder gegroeid had kunnen zijn in de afgelopen twee weken. Cijfertjeswerk dus weer. Dit is niet de vk die normaal mijn GROW-methode opvolgt, dus wie weet, maar nu krijg ik dus vanmiddag weer een extra echo bij de vk om nog even alles te checken. Die GROW-methode gaat ons vast veel brengen in de toekomst, maar zolang de bijbehorende grafieken nog niet ontwikkeld zijn (zoals bij ons) zorgt het voornamelijk voor veel stress van al die extra echo's. Ik ben namelijk 1.59m en veel van de constateringen zouden daar heel goed mee te maken kunnen hebben. Bovendien zegt iedereen steeds, 'we maken ons eigenlijk nog helemaal geen zorgen'. Toch word je weer nerveus als je met een nieuwe afspraak op je kaart weer naar huis gestuurd wordt. Wie kan zich hier ook zo over frustreren?
Ik! Ik heb het toevallig van de week tegen de VK gezegd dat ik echt een echo fobie heb opgelopen en dat meten misschien weten is maar in het geval van een baby in de buik niet altijd! uiteraard zullen er ook gevallen zijn dat het wel nuttig is maar de VK gaf zelf toe dat het 9 van de 10 keer zo is dat ze beginnen met meten en dan moeten blijven meten als het afwijkt van het gemiddelde... Herkenbaar allemaal!
Fijn dat ik niet de enige ben... Ik word er inmiddels gewoon een beetje moe van en ik weet ook niet meer waar ik het nog een plekje moet geven in mijn hoofd! Leuk om de baby steeds even te zien hoor, maar er komt niks concluderends uit zo'n groeiecho steeds en zo lijkt de tijd steeds meer te gaan krruiiiipppen..... En ik dacht vandaag 'gewoon even' het bevallingsgesprek en een controle te gaan doen. 'Gewoon even' bestaat niet meer obviously!
Ik had precies hetzelfde bij de eerste. Veel stress en zorgen en uiteindelijk bleek ze gewoon een hele kleine baby, maar kerngezond en in verhouding. Mama en papa zijn allebei ook flink aan de korte kant, dus ik vind het niet zo verwonderlijk dat zij ook klein is. Nu, drie jaar later, is ze nog steeds wat klein en dat zal ze altijd wel blijven. Jammer dat het tot zoveel extra zorgen kan leiden .
Bij dochter altijd te korte beentjes etc...nu ook weer. Zeggen steeds dat ze zich geen zorgen maken omdat ik ook maar 158 ben. Hier dus geen frustratie. Heb een normaal formaat baby...ik normale hoeveelheid vruchtwater heb..maar de buik loopt altijd voor. Maar mijn logica van een normaal formaat baby in klein mens = grote buik wordt niet begrepen