Hey, Wat ik heel raar vond is dat ik zelf heb moeten vragen of ik er psychologische hulp bij kon krijgen, vooral nadat ze mij zagen instortte toen we eindelijk met de IUI mochten starten, maar dat weer 3 maanden uitgesteld moest worden.. Is er bij jullie wel aangegeven dat je psychologische hulp bij het traject kunt krijgen? En wie van jullie krijgt er hulp bij? Helpt het iets? Liefs
Ik volg even, wil het misschien ook gaan aanvragen. Bij ons hangen er wel posters dat je voor hulp altijd een gesprek kan aanvragen bij de balie van de poli.
Ow beter! In het MMC liggen alleen folders voor groepsgesprekken in een ander ziekenhuis in een andere stad..
Ja ik heb dus zelf vandaag gebeld en ik word maandag terug gebeld door de fertiliteitsarts en als het goed is gaat het dan meteen van start die hulp. Dus dat zou super snel zijn, maarja.. Ik heb er wel dus zelf om moeten vragen en ik denk dat er veel mensen zijn die dat ook weer een hele grote drempel vinden.
Herkenbaar hoor. Vind de zorg buiten behandeling/miskramen etc om niet top. Weinig nazorg en ruimte voor het mentale stukje.
Dat hebben ze mij wel aangeboden. Al voordat ik überhaupt met het traject begonnen was. Psychologische hulp is bij mij besproken tijdens de intake. Ik heb er verder geen gebruik van gemaakt. Succes!
Bij ons (een tijdje terug alweer) lagen er folders en werd het in het begin en aan het eind een keer vermeld dat dit mogelijk was. Ik heb er toen geen gebruik van gemaakt, hoewel het denk ik best goed zou zijn geweest
Wij kwamen er helaas onlangs pas achter dat er maatschappelijke en psychologische begeleiding vanuit de fertiliteitspoli geboden werd. Dit was ook niet tegen ons verteld. Hadden het graag 1,5 jaar eerder willen weten, zodat we beter begeleid konden worden. Wij vinden ons traject behoorlijk zwaar en hebben onszelf ook al regelmatig afgevraagd hoeveel meer we nog aankunnen. Hebben onlangs op ons eigen verzoek wel een afspraak gehad met de maatschappelijk werkster vanuit deze poli en hebben binnenkort de tweede afspraak.
Bij de eerste kregen wij bij de intake, begin IUI en begin IVF te horen dat er mogelijkheden tot gesprek met een maatschappelijk medewerker zijn. Zelfs in de informatieboekjes en op de website staat het vermeld. Dit keer alleen bij de intake, maar hadden ook alleen terugplaatsingen, geen gehele behandeling.
Nee in het UMCU. We begrepen van de maatschappelijk werker dat het eigenlijk alleen standaard wordt aangeboden (en verteld) aan mensen die al maatschappelijke problemen hebben (zoals geldproblemen, relatieproblemen, tijdsdruk vanwege leeftijd, etc). Ze baalde er zelf ook van dat het niet standaard verteld wordt.
Aaah oké. Dat zou het misschien dan verklaren ja. Al vind ik het best pittig als je relatieproblemen hebt en een kind wilt of het moet door heel het traject komen, dan snap ik het wel weer.
Destijds ook geen hulp gehad en was nooit een gespreksonderwerp (UMCU). Voelde me in dat hele traject ook niet gehoord, het was gewoon de standaard riedel en volgorde afdraaien (verkennende onderzoeken, IUI, IVF en als laatste ICSI). Voor ons elke keer een stapje verder en toch wel over grenzen heen (want ja iets nieuws biedt toch weer hoop). Gelukkig konden wij het samen toch wel heel goed aan met goed praten en humor. De ''klap" kwam bij mij eigenlijk pas toen mijn zoon rond de twee jaar was en ik een burn out kreeg. Daar bleek dus heel veel onverwerkte sh*t vanwege het jarenlange traject te zitten. Ik vond het vooral erg moeilijk dat je moest schakelen van hoop/wanhoop in het behandeltraject, naar "ineens" is het raak en ben je zwanger en ging alles goed. En dan moet je blij zijn dat het gelukt is, wat we uiteraard ook waren. Maar daar zat een heel stuk onverwerkte rouw en verdriet achter bleek. Ik weet niet of er inmiddels meer aandacht voor is of je meer hulp kunt vragen als je er zelf actief naar vraagt. Maar onderschat het niet en schaam je er zeker niet voor. Of zoek op eigen initiatief naar een vorm van hulp die je aanspreekt. Sterkte!
Ow wauw. Heftig verhaal! Dankjewel voor het delen ❤️ Geeft mij weer meer zekerheid in dat ik die hulp echt wil. Ik twijfel soms, omdat het de ene dag beter gaat dan de andere... Maarja. Maandag gaan we het over de psychologische hulp dus hebben op mijn aanvraag. Hopelijk wordt dat dan in gang gezet. En ergens ben ik wel bang dat ze dan gaan denken dat als ik dit al niet aan kan hoe ik dan de zorg voor een kind aan kan en alle stress en bezorgdheid die daar bij komt kijken Mijn vriend zei gister nog dat hij eigenlijk zou willen dat ik eerst hiermee leer omgaan voordat we verder gaan
Begeleiding krijgen is helemaal niet gek en het is juist heel moedig dat je de stap durft te zetten! ❤️ Het is een traject waarbij je leert om aan jezelf te werken en om te gaan met de situatie zoals die is. Hierdoor kun je er alleen maar beter uitkomen en zul je zien dat je straks sterker alles zal kunnen doorstaan.
Er gebeurt van alles als je zo’n traject in gaat, dus het lijkt me alleen maar goed als je daarover kunt praten, juist met iemand buiten je eigen directe omgeving, die daarin gespecialiseerd is. Wij hebben het destijds meerdere keren aangeboden gekregen. Denk al in ons lokale ziekenhuis, maar dat weet ik niet meer. Daarnaast in het AMC, voorafgaand aan het hele traject en ook gedurende het hele traject. Dat hebben we elke keer afgeslagen. Alleen toen onze laatste icsi mislukt was, heb ik er zelf om gevraagd. Toen was de bewuste persoon echter wegens ziekte langere tijd uit de running, dus dat was een beetje jammer. Heb later nog wel zelf gekeken naar hulp in de omgeving, maar uiteindelijk nooit die stap gezet. Vervolgens het donortraject in ingegaan en daarvoor heb je verplicht een intake met een psycholoog/maatschappelijk werker.
Ik heb in ons traject maatschappelijk werk gekregen (ik had ook mega last van de hormonen, die doen ook veel met je emoties ed) en later heb ik zelf ook meer hulp gezocht dmv haptonomie. Dat laatste maakte voor mij echt het grote verschil in het kunnen dragen van de situatie.
Wij kregen een standaard psychologisch gesprek na de intake. Daarna niet meer, bij ons ook niet zo noodzakelijk, dus ik weet niet of dit in sommige situaties later ook nog wordt aangeboden.