Uitbehandeld

Discussie in 'Vruchtbaarheidsbehandelingen' gestart door lente67, 20 feb 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. lente67

    lente67 Niet meer actief

    Vol enthousiasme maar ook twijfels of het wel zou lukken hebben mijn vriend en ik in juni 2008 besloten om voor onze kinderwens te gaan. Door mijn leeftijd (was 41) was het afwachten of het geluk nog voor ons was weggelegd. Na een jaar de onderzoeken begonnen en precies 1 jaar geleden met de ivf begonnen. De eerste liep op niets uit. In de follikel bleek geen eicel te zitten. Omdat het een diagnostische ivf was dachten we meteen dat dit het einde was. Gelukkig was het ziekenhuis van mening dat het mogelijk zou moeten kunnen zijn en nu zijn we drie behandelingen verder (met 4 keer een tp waarvan de laatste op 3 febr. jl.) en helaas geen zwangerschap als resultaat.
    Volgende maand word ik 44 en ik zal helaas moeten leren leven met het feit dat ik nooit mama zal worden. Door al de spanningen van het afgelopen jaar heb ik inmiddels een hele onhoudbare werksituatie.
    Toch heb ik geen moment spijt gehad dat ik dit traject ben ingegaan.
    Ik zal me later nooit afvragen:"wat als? Alhoewel ik heel goed begrijp dat vrouwen/mannen/stellen niet aan de mmm willen beginnen. Want het is heel zwaar en begrip/medeleven is helaas niet altijd van je omgeving te verwachten.
    Ik ben benieuwd hoe andere (in dezelfde situatie) omgaan met het afsluiten van de mmm.

    Groetjes,
    Lente
     
  2. mol81

    mol81 Niet meer actief

    Oh jee meid, wat heftig! Ik kan me je situatie niet indenken omdat wij nog wel kansen hebben maar ik kan me voorstellen dat het een rouwproces is waar je in terecht komt. Hoe gaat het met je relatie? Kan je vriend het aan? En wat balen dat je hierdoor ook werkproblemen hebt gekregen. Ik wens je veel kracht toe!
     
  3. Sas26

    Sas26 Fanatiek lid

    14 jan 2008
    3.291
    1
    36
    Heel veel sterkte voor jullie!!
     
  4. hanied

    hanied Bekend lid

    21 feb 2010
    680
    0
    0
    docent vmbo
    brabant...is ie gek dan?
    wat vind ik het erg voor je dat het einde verhaal is! wat lijkt me dat moeilijk om je er bij neer te moeten leggen. Ik ben zelf 33 jaar en al 9 jaar bezig voor een eerste gup! Ben zo bang dat ik ook jou punt bereik. Ik wens je echt alle sterkte toe....
     
  5. I S

    I S Fanatiek lid

    13 dec 2009
    2.224
    0
    0
    Nederland
    #5 I S, 20 feb 2011
    Laatst bewerkt: 20 feb 2011
    Lieve Lente67,

    Ik kan me jou herinneren van alweer een tijd geleden hier op het forum. Er is onderhand een hoop gebeurd bij jou en helaas niet met het gewenste resultaat. Ik heb toevallig een aantal weken geleden een topic gemaakt over het aanbreken van de laatste maanden om onze droom te laten uitkomen ..... mocht je interesse hebben: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/252717-aanbreken-laatste-maanden-om-droom-laten-komen.html

    Het is zo vreselijk moeilijk om uiteindelijk echt een streep onder of door de droom te moeten zetten. De wens zit zo diep.
    Wij zijn bijna zes jaar bezig met het laten uitkomen van onze droom. Vijf keer dachten we dat onze droom zou uitkomen, maar helaas zijn deze dromen allen geëindigd in een MA/MK.
    In augustus 2009 heeft de FA tegen ons gezegd dat zij niets meer voor ons kon betekenen .... moesten met de MMM stoppen vanwege mijn leeftijd. In eerste instantie dachten we ook te stoppen met het laten uitkomen van onze kinderwens. Maar wij hebben toen besloten om te kijken of er 'spontaan' toch nog iets zou gebeuren. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en we verleggen nog steeds onze grens. Ik word dit jaar 45 en wij hebben besloten dat we nog een aantal maanden doorgaan ..... mocht het lukken dan wil ik bevallen voor mijn 46ste, dat is de echt de grens.
    Ik ga binnenkort beginnen met acupunctuur behandelingen m.b.t. de kinderwens. Ik zal zeker niet zeggen dat dit nu DE oplossing is, maar ik wil me behoeden voor straks de gedachtes 'Stel dat die acupunctuur nou wel had geholpen!!'. Dus voor mijn eigen gemoedsrust ga ik dit proberen met uiteraard de hoop dat het lukt!

    Lenthe is voor jullie nu het boek echt dicht, of zitten jullie nog op de laatste bladzijde? Hebben jij en je man/vriend alletwee dezelfde ideeën/gedachtes over het stoppen?
    Ik vind het heel erg jammer om te moeten lezen dat jullie droom niet is uitgekomen. Waarom is het toch niet alle vrouwen gegund om moeder te worden??? Dat is een vraag waar we helaas nooit antwoord op zullen krijgen. Ik denk wel eens, hadden ze maar iets bij mij of mijn vriend gevonden, waardoor de kans op een zwangerschap/gezond kindje onmogelijk was. Dat was heel hard geweest, maar dan had je wel direct geweten dat het er voor ons echt niet in zat, nu blijven we toch maar hopen en dromen.

    Het moeten stoppen met de MMM heeft ons veel pijn gedaan. Bij mij kwam alles eruit van de jaren in het ZH te hebben gelopen (ca. 4 à 5 keer p.m). Ik was tijdens de behandelingen heel sterk, maar na het stoppen viel ik in een heel diep dal. Mijn vriend ook, maar hij kon juist op zijn werk zijn ei goed kwijt. Ik had het op mijn werk nooit verteld, maar was op een gegeven moment niet meer in staat om te werken en moest het toen wel vertellen. Na een twee maanden ben ik weer gaan werken. Ik heb het nadeel dat ik het niet leuk vind op mijn werk, dus het is voor mij geen uitlaadklep.
    Wat naar om te horen dat het niet lekker gaat op jouw werk. Wat je ook zegt over het begrip - of het juist ontbreken daarvan - van mensen in je omgeving .... dat is helaas heel herkenbaar. Jammer is dat hoor! Een lief woordje of arm om je heen neemt het verdriet niet weg, maar is wel heel fijn toch?!

    Hoe wij er straks mee om zullen gaan (met het definitief stoppen) weet ik niet. Ik weet wel dat het moeilijk en zwaar gaat worden. Ik ben ook erg benieuwd of jullie een bepaald idee of manier hebben. Meis wat moeilijk hè!?

    Veel sterkte en liefs,
    I S


    Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
     
  6. Marnat

    Marnat VIP lid

    10 aug 2009
    29.821
    3
    38
    Vrouw
    Medewerker Thuiszorg
    Groningen
    Lieve Lente67

    Ik ken jou ook nog van wat topic s i heb je ook altijd gevolgt , was je op den duur kwijt.
    En hoopte dat dat een goed teken was, dat je een kindje zou hebben maar helaas is dat niet zo.
    Ik lees dus ook met een brok in mijn keel jou verhaal.

    En weet mijn gevoel even niet neer te zetten , ik voel alleen maar de angst dit ook in mijn geval te moeten ervaren.
    Onze laatste poging in mei we willen zo graag maar helaas nog steeds een lege buik zo oneerlijk helemaal als je niet weet waarom!
    bij ons is ook alles ok ik wou wel eens graag dat ze wat vonden waar het aan ligt want dan kun je verder, en het mis makkelijker accepteren als het nooit gebeurt.

    Mijn leeft tijd is nu 38 als we weer beginnen ben ik 39 klok voel ik al meer tikken !Ik wil er niet aan denken geen moeder te worden maar het komt al dichter bij. Hoe er dan mee om te gaan geen idee.

    Meis ik vind het heel erg voor je en en kan je helaas alleen maar een knuf geven.
    Hoop dat je het ooit een plek kan geven hoe zwaar en moeilijk ook
     
  7. lente67

    lente67 Niet meer actief

    Meiden wat lief dat jullie zo met me meeleven en wat erg dat ik helaas niet de enige ben. Of de bladzijde definitief omgeslagen is durf ik eigenlijk niet te zeggen dan is het zo definitief. Helaas speelt geld ook een rol. Door omstandigheden (overlijden man) ben ik helemaal opnieuw begonnen maar is het vorige huis nog steeds niet verkocht na bijna 1,5 jaar waardoor we al blij zijn dat we onze schulden en rekeningen kunnen aflossen. Mijn nieuwe werkgever en ook zeker de bedrijfsarts maken opmerkingen in de trant van: Dit is je eigen keuze en waarom moet de school dat betalen:$ Vanaf 1 december (ben compleet op mijn werk uit mijn dak gegaan en heb tegen overstaan van al het personeel tegen de directeur staan schreeuwen zo kwaad en gefrustreerd was ik. Was weer voor een deel aan het werk maar het lukt me eenvoudig niet om nu voor pubers te staan (geef namelijk les) en heb nu zelfs voor een deel onbetaald verlof opgenomen) en nog wordt ik niet met rust gelaten en moet ik dinsdag op gesprek. Gelukkig kan ik er goed met mijn relatie over praten maar ook hij bevat het nog niet helemaal en had al gekeken wat een behandeling kost. Wie weet als het huis verkocht wordt maar dan... waarom zou het dan wel lukken als er nog geen enkele zwangerschap is uitgekomen. Bij mij is er een lage eicel-reserve en een dichte en nauwe eileider geconstateerd dus een spontane zwangerschap is een unicum.
    Marnat, Is en Harried ik hoop dat voor jullie deze lange weg alsnog beloond mag worden en vind het net zo moedig om door te gaan als te stoppen.
    Hoe ik het verwerk? Door er veel over te praten met mijn dierbaren en ook de leerlingen zijn op de hoogte zodat ik geen toneel hoeft te spelen en ik neem de tijd om het te verwerken ook al wil de maatschappij mij dwingen om gewoon door te gaan alsof er niets aan de hand is. Ook heb ik een boek besteld van een mindfullness therapeut Rob Brandsma hoe je kan omgaan met belangrijke gebeurtenissen in het leven en ga in maart op zoek naar een andere baan en een goede psycholoog en kunst maken.
    Kortom werken aan mijn innerlijke welzijn. Vanaf december doe ik veel aan yoga of ga naar buiten.
    Sas en Mol wat fijn dat het jullie wel gelukt is en bedankt nogmaals voor jullie woorden.

    Liefs,
    Lente
     
  8. ladouce

    ladouce Fanatiek lid

    6 aug 2008
    2.698
    0
    0
    Ik vind het heel lastig om te reageren omdat wij het punt wel naderen maar ons er niet bij neerleggen. Na 1 MA, 5 IVF behandelingen in 15 maanden waarbij 14 prachtige embryo's zijn terug geplaatst en klokje wat dit jaar naar de 45 tikt is het ons ook nog steeds niet gelukt om zwanger te worden. Alleen kunnen wij ons niet bij het Nederlandse standpunt van gyn's neerleggen dat dit alleen met mijn leeftijd te maken heeft. Ik ben dus driftig op zoek naar antwoorden. Op aanraden van een forumlid hier op zp heb ik het boek "Is your body baby-friendly" van Alan E. Beer md. besteld. Wat een eye opener is dit. Ik wil het niet aanpraten maar het is zeker de moeite waard om het via amazon of bol punt com te bestellen. Er wordt toch wel heel duidelijk een verband aagetoond met verschillende immuunafwijkingen en het niet zwanger worden of het krijgen van meerdere mk's. Naar aanleiding van dit boek ben ik in elk geval zover dat ik via mijn ha bloed heb laten prikken om te kijken of hier een afwijking in zit. Mocht dit niet zo zijn dan weet ik in elk geval dat we er alles aan gedaan hebben om iets uit te sluiten. Mocht er wel iets gevonden worden dan is het wellicht te behandelen en zorg ik er voor dat onze laatste 3 cryo's een grotere kans hebben om in te nestelen dan dat ze nu hebben.

    Zoals gezegd wil ik je het boek niet aanpraten maar misschien dat je deur nog op een kier hebt staan en dan is dit wel mogelijkheid.

    Ik wil je in elk geval heel veel sterkte toewensen en heel veel geluk samen met je lief. En hoe donker het nu ook is, er zal altijd weer licht gaan schijnen, je zult er alleen zelf moeite voor moeten doen.
     
  9. Babii

    Babii VIP lid

    10 jun 2009
    11.520
    2
    38
    Ow Lente!

    Wij zijn 3 jaar geleden, samen gestart op een ander forum en hebben echt lief- en leed samen gedeeld.

    Jij verliet dat forum en gelukkig kwamen we elkaar hier weer tegen. 3 jaar lang heb jij me moed ingesproken, me gesteund en stond voor me klaar.

    En nu? Nu lees ik dit!

    Ik kan je niet vertellen hoe ermee om te gaan, ik weet ook niet hoe het voelt. Ben zelf pas 23, maar heb ook een deadline, maar zit zelf nog in mijn eerste poging met veel cryo's die van goede kwaliteit zijn.

    Ik heb dus nog niet hoeven denken, wat als?

    Ik wil je wel een hele dikke knuffel geven, want jullie verdienen echt een kindje!

    Heel veel liefs!
     
  10. lente67

    lente67 Niet meer actief

    Dank je wel Ladouche en Babii,

    Ladouche ik begrijp dat je er niet bij wil neerleggen en dat is je goed recht. Hopelijk komt je wens alsnog in vervulling.
    Helaas heb ik door andere ervaringen geleerd dat niet alles in het leven maakbaar is.

    Babii, ja we kennen elkaar al heel lang en zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Ik ga voor je duimen dat je wens binnenkort in vervulling mag gaan. Er ligt nog een hele weg voor je open. Houd moed.
     
  11. I S

    I S Fanatiek lid

    13 dec 2009
    2.224
    0
    0
    Nederland
    Lenthe was jij aan het begin van het IVF-traject niet net met de sollicatiegesprekken bezig bij jouw huidige werkgever en was jij toen niet aan het twijfelen of je het wel of niet moest melden van de IVF? Of ben ik nu totaal aan het raaskallen en verwar ik jou met iemand anders?

    Ik vind het overigens wel heel erg hoe jouw werkgever hiermee omgaat. Hoe is jou contact met de verzuimcoordinator ..... ik ga ervan uit dat die ook in het plaatje voorkomt, gezien je je ook eerst hebt ziekgemeld. Maar ook al is dat contact goed, uiteindelijk gaat het natuurlijk ook om de sfeer op de werkvloer.
    En jouw collega's is dat contact wel goed.

    Hè bah, wat kunnen mensen toch nodeloos hard zijn en totaal onbegripvol. Je zit al in zo''n k*tsituatie (sorry) en dan ook nog dat gezeik aan je hoofd. Sorry hoor ik kan daar erg boos om worden.

    Ik hoop dat het gedoe op je werk binnenkort in rustiger of eigenlijk normaal vaarwater zit.


    Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
     
  12. draga

    draga Fanatiek lid

    4 feb 2010
    1.657
    0
    36
    3 baantjes in de schoonmaak. Eindelijk werk!
    drentse land
    Hoi lente,

    Ook wij zijn gestopt met de mmm. Het was een moeilijke beslissing.
    Aangezien ik 33 ben en dacht het kan nog. Ik ben niet aan de pil gegaan want je weet maar nooit. Toch ben ik wel op het punt gekomen dat ik er vrede mee heb. Wij zijn nu begonnen aan adoptie en hebben er een super gevoel over. We hopen dat we zo ons gezin en geluk compleet kunnen maken.
    Wij hebben 7,5 jaar in de mmm gezeten en eigenlijk zijn we opgelucht dat we die spanning niet meer hebben. Ik heb 3 iui's, 7 icsi's en 2 cryo's gehad en bij de 3e icsi zwanger geweest en dat is een miskraam geworden. Door die zwangerschap wil je eigenlijk niet opgeven want het kan dus toch. Die gedachte heeft me bijna gek gemaakt waardoor ik soms denk dat ik net zo lief niet zwanger was geweest. Zodat ik het eerder kon afsluiten en niet steeds dacht wat als.
    Het is een moeilijk en zeer dubbel gevoel om te stoppen.
    Maar helaas eindigt niet alles met een wondertje:(.
    Hopelijk kunnen mijn man en ik gaan genieten van een adoptiekindje.
    Ik hoop dat jullie verder veel geluk en gezondheid in jullie leven krijgen en maak er met zijn tweeen wat moois van.

    Groetjes Draga
     
  13. Marnat

    Marnat VIP lid

    10 aug 2009
    29.821
    3
    38
    Vrouw
    Medewerker Thuiszorg
    Groningen
    Lenthe @ Dankje meis , ik geef ook nog niet op maar de angst alleen met manlief te blijven word wel groter.
    Na de poging zien we verder maar we gaan ons eerst hondert% geven.


    Meis ik hoop ook dat je gauw een mooie baan hebt waar je je thuis gaat voelen.
     
  14. lente67

    lente67 Niet meer actief

    Is wat heb je dat goed onthouden! Eigenlijk lopen ze met meerdere zaken mij aan het lijntje te houden en had ik van de zomer al eieren voor mijn geld moeten kiezen maar ja dat is achteraf. Helaas is de verzuimcoordinator nog erger en die gooide zelfs laatst de hoorn erop. En ook de andere (werk en via school en via uitzendbureau, ook zo omslachtig) die praat met school mee. Ga nu een second opinion aanvragen bij de uwv en heb inmiddels de bond ingeschakeld. Maar daar ga ik vrijdag pas weer mee aan het werk. Dinsdag gaat mijn vriend mee naar het gesprek en blijf ik voet bij stuk houden dat ik deze week te ziek ben om wat dan ook te doen want zelfs nu met gedeeltelijk onbetaald verlof verwachten ze dat ik een deel van het werk tijdens ziekte blijf doen. Ze doen heel aardig de directie maar krijg wel een mes in mijn rug. En collega's zijn te schijterig om openlijk voor me op te komen. Behalve op een vestiging, daar leven ze super met me mee maar juist daar ben ik officieel niet in dienst. Heel ingewikkeld dus. En de directeur was daar heel begripvol maar laat zich nu ineens niet meer zien. Kortom een vuil spelletje wordt er gespeeld.
    Maar goed, dit is niet het belangrijkste en in mijn vak zoeken ze vaak docenten dus aan een nieuwe baan kom ik wel maar zal deze niet als referentie gebruiken.
    Draga, poeh wat een lange weg hebben jullie afgelegd en ik kan je gedachte volgen dat je na een beginnende zwangerschap het haast niet op kan/wil geven. En dan ook nog de kosten die het met zich meebrengt en vooral die emotionele spanning en heel je leven inclusief je seksleven is helemaal ontregeld. Hopelijk mogen jullie spoedig een adoptiekindje in je armen sluiten.
    Ik heb vandaag mezelf meteen afgemeld bij fertilityfriend en de foliumtabletten ver weg gestopt. Natuurlijk zal ik de eerste maanden nog bedacht zijn op mijn nod, zit er nu na ruim 2,5 jaar al zo ingebakken maar hoop het los te kunnen laten en weer te vrijen uit liefde en lust en niet omdat de tijd daar is of juist niet mogen vrijen. Dat vond ik ook zo irritant. Geen spuiten, geen hormonen die je helemaal ontregelen, geen ziekenhuisbezoeken en bij elke stap weer de opbouwende spanning. Poeh, dat wordt nog afkicken. Nog eenmaal bloedprikken en de eind evalutatie en dan hopelijk het een plaats kunnen geven. Volgende week dinsdag weer gedeeltelijk aan het werk en dan zie ik wel weer verder, Leef nu dag bij dag en zie wel wat morgen brengt.
    Marnat ik hoop het zo voor je maar begrijp ook je angst. Maar zolang er hoop is blijf die hoop vast houden. Daarna zie je wel.

    xxx
    Lente
     
  15. I S

    I S Fanatiek lid

    13 dec 2009
    2.224
    0
    0
    Nederland
    Goed dat je vriend dinsdag mee gaat naar het gesprek en goed dat je de bond hebt ingeschakeld.
    Ik heb ook ooit zo een enorm vervelende situatie bij een werkgever meegemaakt. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten hoor!
    En hoe kunnen ze nou van jou verlangen dat je gaat werken tijdens onbetaald verlof ..... :$
    Nogmaals ik hoop dat deze ellende snel achter de rug is. Dat kan je er nu niet bij hebben.

    XX

    Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
     
  16. Chillin

    Chillin VIP lid

    22 mrt 2007
    64.541
    807
    113
    Bassist
    Brabantse Wal
    Wat verdrietig om te lezen...:(
    Ben zelf met mn ex man bijna 10 jaar bezig geweest voor 2e en wilden bewust niet de mmm in.
    Wordt dit jaar 37 en zie het allemaal wel,geniet wel extra van mn dochter ondanks pubergedrag.:)
    Wil je heel,veel sterkte toewensen.
     
  17. carma

    carma Niet meer actief

    Wat erg om te lezen dat het einde oefening is bij jullie
    En wat een belachelijk gedrag op je werk zeg
    Jammer dat er niet iets meer meegeleeft kan worden maar ja de meeste mensen denken alleen binnen de kaders en kijken niet verder

    Ik ben 37,5 en hebben nu 5x iui en 2 icsi's gehad bij de 1ste 1 tp en geen cryo's en bij de 2de 1 tp en nu nog 3 cryo's
    Toch zie ik het eind wel dichtbij komen
    Ook al hebben wij een dochter van 2,5 (4jaar over gedaan na 4x iui gelukt), toch is de wens net zo vurig voor een 2de kindje.
    Het is voor mijn gevoel extra zuur omdat ik weet dat ik zwanger kan worden, het probleem ligt ook bij mijn man

    Maar we houden nog even hoop

    Jij heel veel sterkte bij de verwerking, zie het als rouwen en behandel het ook zo meis
     
  18. Zara75

    Zara75 VIP lid

    10 jul 2007
    11.946
    6.043
    113
    Happyland
    Lente, wat ongelofelijk triest om te lezen dat jullie uitbehandeld zijn.
    En wat een vreselijke werkgever.Helaas snappen mensen gewoon vaak niet hoe ingrijpend deze molen is.Hoe langer je er inzit hoe 'gewoner' het blijkbaar wordt en het 'moet maar eens klaar zijn'.
    Ik kreeg bv via via te horen dat een collega had gezegd dat ze het maar 'raar' vond dat ik nog steeds niet zwanger was na zoveel pogingen.Haar buurvrouw was nl wel meteen zwanger na een ivf.Dus ik was er gewoon te veel mee bezig en moest het nu maar eens loslaten, dan kwam het vanzelf. Dit is het onbegrip waar ik dus tegen aan loop.

    Wij gaan maart/april starten met een zelfbetaalde poging en ik vind het doodeng.Wat als deze poging weer niet raak is?

    Ik neem met diep respect mijn petje voor je af dat je deze beslissing hebt genomen.Hele dikke knuffel!
     
  19. lente67

    lente67 Niet meer actief

    Chilin en Marieke bedankt voor jullie berichtjes. Hopelijk is een tweede kind bij jullie mogelijk. Ik wens jullie beide veel suc6!

    Zara bedankt voor je medeleven en respect.
    Ik heb ook veel respect voor jou dat je de stap maakt om door te gaan want ook dat vergt veel kracht.
    Tja, die reacties komen me maar al te bekend voor en ook de succesverhalen van die en die die uitbehandeld waren of na ivf alsnog op natuurlijke wijze een kind krijgen. EN....:x

    Ach ja, we kunnen de mensen niet veranderen en ze zeggen het meestal met de beste bedoelingen (hebben zelf altijd wel kinderen ook zo frappant) dus probeer me er maar niet aan te storen.

    Ik wens jullie veel geluk toe en hoop dat voor jullie wel gaat lukken.

    Hou je me op de hoogte als je wil?

    Groetjes,
    Lente
     
  20. lente67

    lente67 Niet meer actief

    hmmmm.... belt net mijn leidinggevende over het werk en of ik het nakijk werk morgen mee wil nemen zodat ze een andere oplossing kunnen vinden:( Blijkbaar is het kwartje (beetje laat) toch gevallen. En ook om te bespreken wat ik aankan? Zou het dan toch goed komen,
    uiteindelijk en kan ik met een goed gevoel op zoek naar een andere baan? Dat betekent wel dat ik nu tot maandag eindelijk mijn rust kan nemen om dit gevoel van rouw een plaats te geven.
    Morgen nog naar het ziekenhuis voor de bloedtest (pfff... steeds voor niets geweest) en dan 's middags de mij wel bekende uitslag.

    Zal blij zijn als het straks allemaal voorbij is.

    Groetjes,
    Lente
     

Deel Deze Pagina