Dat is ook weer zo ja! Heb ik zelf nog niet heel erg over nagedacht Hoe gaat het verder met je? Hoe voel je je?
Nee, 1, de laatste die erbij kwam was 11. Die kan mee gaan doen maar de kans was klein... de rest was vanmorgen 12/14/16 Dus die zullen rond de poging 16/18 en 20 zijn
Bah wat een kutgevoel is dat he?! Ik vond het ook echt pittig te combineren. Ik was voor deze functie tijdelijk aangenomen en wist dus dat dit er aan zat te komen. Toen ze een vast iemand hadden gevonden zijn mijn werkgever en ik om tafel gegaan en een vaststellingsovereenkomst opgesteld. Ik ben ondertussen mijn eigen bedrijfje aan het opzetten. Volgens mij krijg je zwangerschapsverlof als je in de ww zit. Precies weet ik niet hoe dit werkt, ik heb alleen gekeken hoe het werkt als je zelfstandige bent. Je kan er ook voor 'kiezen' om de zw in te gaan. Vaak is het de vraag niet of je in de zw gaat komen maar wanneer, vooral als ik jou zo hoor. Het is wel goed dat je het hebt aangegeven. Misschien kan je eens goed om tafel met jouw werkgever? Of is hij/zij degene die niet echt begrijpt en voelt hoe de situatie is? Misschien gedeeltelijk ziek melden?
Wat leuk dat je je eigen bedrijf aan het opzetten bent . Een leuke afleiding en bovendien een mooie investering in jezelf en de toekomst! Het is idd juist mijn werkgever. Het werk was voor het traject al stressvol, maar nu ik zo ontzettend moe ben de laatste maanden, is het echt zwaar geworden. Ik val regelmatig al rond 19:30 uur op de bank in slaap (thuis dan he ). Zo'n 5 jaar terug heb ik mij ook al ziek moeten melden en het arbo-traject is mij toen erg zwaar gevallen. Toen was ik overspannen en daar had de arboarts weinig/geen geen respect voor. Om weer zo'n traject in te gaan, staat mijn hoofd dan ook totaal niet naar. Zou er wel/meer respect zijn als je in zo'n traject zit waar we nu in zitten?
A.s. Dinsdag heb ik een gesprek met de arbo arts. Dan kan ik je even een beetje laten weten hoe dat was. Wel een iets andere achtergrond, want het is bij mij niet alleen de MMM die zwaar valt. Maar de vermoeidheid die erbij komt kijken zorgt wel dat ik “oude” dingen minder goed aankan. Gisteren ook de intake gehad bij een goede psychotherapeut. Weer een hele lading labels rijker, maar ach, als het nodig is....Hij plakt er een complexe angststoornis gecombineerd met chronische PTSS op. Allemaal leuk hoor, maar ik dacht er even 6 gesprekjes op te gooien en dan weer fit verder te kunnen. Maar hij had het al over medicatie en een langdurig traject. Ik twijfel nu alleen wel heeeeeel erg... Los van deze poging, of ik als die mislukt niet echt even eerst op “pauze” moet. Hij gaf aan dat eventuele medicatie gecombineerd mag worden met de MMM. Als hij het een heel slecht plan had gevonden had hij dat wel afgeraden toch? Pff... Maar ik weet dus nu ook echt even niet wat ik met werk moet. Enerzijds is het geweldige afleiding, aan de andere kant vraagt mijn werk veel “hoofdwerk” en fitheid....(ik geef les aan vmbo leerlingen).
Pfff dat is toch wel heftig zo bij een psychologist. Ik zou vooral goed aan jezelf denken. Als het werk te veel (hoofd) werk vraagt zou ik voorlopig nog niet gaan, en andere afleiding zoeken als een wandeling per dag maken. Misschien iets als hakken... dat ie toch bezif bent, maar het moet niet en het is niet te intensieve. Probeer goed met je vrouw te praten, of jullie het nodig vinden om een pauze in te lassen of niet. Al zegt de psycholoog dat het niet 1,2,3 geholpen is, dus hoelang moet die pauze dan worden.... Succes heel veel sterkte gewenst. Het is niet niks allemaal. Dikke knuffel
@miniVosje juist, dat is het een beetje. Straks duurt het maanden.... Je kunt moeilijk je hele leven zo lang op pauze zetten. En ik heb een probleem met mezelf, maar het is niet zo dat het me belemmert in het ouderschap. Als dat het geval was ging alles direct on-hold. Hoewel ik natuurlijk niet weet wat er gebeurt als we lekker in mijn verleden en alle shit gaan zitten wroeten... Kan me een te diep dal echt niet veroorloven..
@Lalalaura heftig! Je moet ook niet in een diep dal terechtkomen, in deze situatie helemaal niet... Kan zo'n psychotherapeut na alleen een intake al labels plakken?? Heb een jaar terug diverse gesprekken gevoerd met een psycholoog vanwege (o.a.) de miskraam. Maarrr had toen verwacht redelijk snel weer zwanger te mogen worden, maar helaas ging die verwachting niet op. Nu wordt het steeds zwaarder, helemaal met de MMM. Als je wilt mag je mij laten weten wat hij ervan zegt. Misschien kan ik een inschatting maken voor mezelf.
Ohh ja, vanmorgen de iui gehad . Heb weer plaatsgenomen op het wachtbankje haha. Vanaf vanavond Utro inbrengen.. Hoe zit het eigenlijk met vrijen, kan dat gewoon doorgaan, of lossen de bolletjes niet snel op?
Ik zal je op de hoogte houden! Vooral over haar houding en en het soort vragen dat ze stelt... En over de psych... Ik moest een super uitgebreide vragenlijst invullen vooraf. Dat heb ik echt heel eerlijk gedaan. Denk dat hij daaruit al veel kon halen. Ben al eerder bij psychologen geweest, dus had al een dossier wat hij kon inzien. (Daar was ik altijd na een paar gesprekken opeens uitbehandeld - te lastig - dus ik ren weg door precies te zeggen wat ze willen horen of een light-versie te vertellen - vrouwlief vind me knap dat ik zo hard aan mezelf gewerkt heb... Klaar, probleem is weer voor een jaar opgeschort ) Maar de huisarts was het zat, zij kende mijn thuissituatie van vroeger en had allerlei losse flarden aan elkaar gekoppeld en onthouden en bedacht... Hmm... hier moeten we iets betere hulp op gooien... Natuurlijk goed, fijn en betrokken. Maar doodeng. Nu zit ik dus bij een hele goede. Maar die man had na 1 minuut al door dat ik sommige dingen ontweek. En aan het einde vroeg hij al... Hm.. Ben je er volgende week wel? En zo ja, vanaf wanneer moet ik extra opletten dat je niet besluit dat het genoeg is. Tsja. Ik denk dat deze man wel labels kan plakken..., Of ik daar blij mee ben is 2...
Thanks dat je mij op de hoogte wilt stellen! Duidelijk verwoord! Was niet lullig bedoel hoor met de labels . Wel erg fijn dat je nu wel hulp krijgt van iemand die je doorgrondt. Misschien heb je er dan ook meer aan, toch? Alleen kan ik het mij voorstellen dat de timing beroerd is.. Maar wat ondersteuning is sowieso niet verkeerd...
@P1986 Het is ook wel nodig hoor, dat zie ik zelf ook in. En het kan nog wel jaren duren voordat het lukt. Je leven op pauze zetten kan ook niet. Onze zoon verdient ook gewoon een gelukkige mama en niet eentje die alleen maar heel goed kan doen alsof!
@P1986 jeej! Nu weer de spannende dagen, ik duim mee! Utro en seks.. hmm ik had sws totaal geen zin in seks en als we dan eens seks hadden zat alles onder dat spul van de utro.. niet erg fris haha @Lalalaura heftig.. als ik mijn mening mag geven?.. ik ben zelf vorig jaar in een burn out geklapt heb ook psychische hulp gekregen en er zijn ook labels op mij geplakt die wel kloppen helaas. Ik ben in een dal geklapt en ben er na een half jaar weer een beetje bovenop gekomen. Ik heb de iui behandelingen laten doorgaan met het idee wachten heb ik geen tijd voor (ivm endometriose en pijn klachten) en erger als dit word het niet..ik voelde me toch al kut dus durfde ik het aan om de behandelingen door te laten gaan en het traject in te stappen. Daar heb ik overigs nooit spijt van gehad. Ik denk dat het voor jou belangrijk is om te doen waar jij je goed bij voelt. Een pauze inlassen is echt niet erg, je hebt dan niet gefaald ofzo hè je bent juist sterk. Ik zou proberen de confrontatie aan te gaan met de psych en de problemen die er zijn zo goed mogelijk oplossen.. ik snap dat je er geen zin in hebt dat had ik ook niet en ik lulde me ook overal uit. Maar je zit daar uiteindelijk voor jezelf. Je hebt nu de keuze gemaakt hulp te zoeken doe je daar "niets" mee of werk je daar maar voor de helft voor dan gaat het je ook niet helpen. Niemand is perfect en je bent nooit af, dat is juist het mooiste elke x onder je wat nieuws maar daar kan je alleen van genieten als je zelf goed in je vel zit. Dus pak het met beide handen aan, bepaal zelf( in overleg met je vrouw) of er een pauze komt, jij kan dit! En twijfel daar niet aan!
Jazeker mag je een mening geven! Vind ik juist heel fijn... En ik wil inderdaad ook gewoon graag door... Tot IVF, dan wil ik me echt fit voelen, want dat is een soort van laatste kans. Ik denk ook dat mijn lijf en “ik” zo gewend zijn aan mijn modus zo, dat het niet echt extra stress oplevert en dus dingen nadelig beïnvloedt. Misschien moet ik het maar gewoon laten gebeuren en als het te heftig wordt gaat ook mijn vrouw wel remmen...
@Bloem1991 wel echt super fijn trouwens dat je je weer wat beter voelt! Hoe gaat dat voor/bij jou nu in combinatie met al die hormonen?
Goedzo! Erg fijn dat je zo'n vrouw naast je hebt staan. Dat wilde ik inderdaad ook en nu bij de eerste ivf voel ik mij eigenlijk pas echt goed.. Ik heb het heel moeilijk gehad met de hormonen negativiteit en mijn psychische problemen.. nu merk ik pas hoe slecht het eigenlijk met me ging. Ik heb standaard last van hormonen en deze x dus ook.. alleen omdat ik beter in mijn vel zit lach ik er meer om omdat het voor het goede doel is. Ik ben ook gewoon goed voor mezelf de laatste tijd en doe leuke dingen dat werkt voor mij echt heel goed. Ik laat alle emoties die er zijn toe want alles mag er zijn als je het daarna maar een plekje kan geven en ook dat acceptatie proces geeft mij rust. Ik hoop dat jij je snel beter voelt en wat steun hebt aan de psycholoog! Het is niet niets wat er gebeurt..
Hi meiden! Ik kreeg geen meldingen meer, dus ik loop een beetje achter! Jee @Lalalaura en @P1986! Dat wordt hard duimen voor jullie de komende twee weken! Dat alles maar mag blijven plakken (Naja, bij jou @Lalalaura is álles miss een beetje te veel van het goede). Heftig hoor @Lalalaura zo’n psychologisch traject, maar bij de spelende problematiek is een psychotherapeut wel de beste ondersteuning..en wat betreft de medicatie, ik denk dat je alleen kan rekening houden met het feit dat je van antidepressiva (ik neem aan dat hij dat gaat voorschrijven gezien de klachten) de eerste weken vaak wel een verergering van de klachten hebt, dus áls je een break neemt van mmm kan je die miss met de start van de medicatie combineren (of miss heb je al een keer medicijnen geslikt en heb je er niet zo erg last van). Krijg je ook EMDR voor de ptss klachten? Hier maken we vooruitgang! Ik begin 28 nov met decapeptyl, 1 dec stoppen met de pil en dan beginnen met de Gonal-f..dus als het goed loopt heb ik voor/met kerst een poging! Ben heeeul blij dat we nog 1x in 2018 mogen proberen!
Ps @Lalalaura ik probeer overigens niet betweterig te zijn over je behandeling! denk opeens dat t miss zo overkomt, maar ik ben zelf psycholoog (Kinder/jeugd&volwassenen) dus was n beetje vanuit Mn achtergrond aan t beredeneren