Ooo komt helemaal niet betweterig over. Juist heel lief. Het is hier super makkelijk heel open te zijn. Ik ken hier niemand. En als ik het mezelf hier te moeilijk maak door domme dingen te zeggen, weet ik dat ik een escape heb en verdwijn ik gewoon. In het “echte” leven kan dat niet. Dus even wat dingen droppen is gek genoeg voor mij heel veilig. Dan kan ik juist peilen wat mensen vinden of denken ofzo. En dat is een goede tip! Rond kerst heeft het ziekenhuis 2 weken sluiting, en dan zou ik dus precies een poging hebben. Dan mogelijk beginnen met medicatie is ideaal want moet dan toch overslaan... Nog geen emdr besproken. Leek me wel een logische behandeling, maar hij geeft aan dat vooral hele kleine stapjes wil maken. Ik ben een “renner” en als er ergens in mijn hoofd komt dat ik iets niet goed genoeg doe in een behandeling, ga ik escapes zoeken zodat ik het tenminste zelf verpest heb...Zal niet zomaar wegblijven, maar dan wel zorgen dat alles minder erg is en ik opeens klaar ben. Ook nog nooit medicatie gehad. Ik ben altijd erg van de ooooo valt wel mee en door, ik ben weer blij, niemand heeft meer last van me, behandelingen geweest...Dus zo ver liet ik het niet komen. Ik ging in therapie zodat ik dacht dat mensen dat dan knap zouden vinden ofzo.. “Goed dat je het aangaat...”
Ten eerste, als jij zomaar van t forum verdwijnt speuren we je gewoon op en trekken je aan je haren terug, dat je t maar weet Je bent een uitdaging om als client te hebben zo te horen! Al vind ik het wel super knap van je dat je zoveel inzicht hebt in je eigen gedrag, dat gebeurt niet vaak bij volwassenen hoor! Er naar handelen is natuurlijk n heel anders verhaal.. Maar fijn dat deze man dat goed doorziet en je bewust de kleine stappen laat nemen. EMDR is natuurlijk ook heel heftig en gaat dingen echt overhoop halen, dus mogelijk is dat pas iets voor ná alle hormonen, als jullie tweede kindje al lekker in de wieg ligt! Medicatie heeft zo’n 4-6 weken nodig, dus dat zou je dan inderdaad goed in die periode kunnen doen! Soms kan medicatie al voor zoveel rust zoeken dat oplossingen en handvatten die in het verleden nooit gewerkt hebben wel opeens werken of een stapje vooruit bieden, dus wie weet! Overigens kan ik dit allemaal mooi vertellen, maar er zelf iets mee doen is vele malen moeilijker..helaas weet ik dat ook uit ervaring (anorexia toen ik jong was en vorige jaar na Mn bevalling postnatale depressie). Ik merk nu dat ik me heerlijk voel zonder al die hormonen, dus ik zie wel n beetje op tegen de hormonen voor ivf.. @Bloem1991 jij vond het ook wel pittig toch?
@Theekopje1987 Whaha ja, ik heb erg veel inzicht in mijn eigen gedrag. Maar dat is tegelijk ook 1 van de grootste problemen. Ik ben overanalytisch, maar probeer dat dus ook in te zetten als veiligheid. Ik kan mezelf steeds maar aanpassen, waardoor ik problemen kan voorkomen. Soms aan wat mensen van me verwachten, soms aan wat ik denk dat mensen verwachten. Wat knap trouwens dat jij je werk nog gewoon kan doen terwijl je het zelf ook niet makkelijk gehad hebt! En ik snap dat je dan wat huiverig bent voor de hormonen. Maar ik denk dat jij ook goed aan de bel kunt trekken wanneer het fout gaat door je kennis!
Ja, het is echt spannend. Ik wacht op goedkeuring van de rechtbank, dat kan 16 weken duren dus duurt zo lang! Ik denk dat het ook echt heel erg afhangt van de medewerker die je treft. Ik wil je niet de ZW in praten hoor, dat je dat even weet! Maar je houdt het natuurlijk geen eeuwigheid vol. Ik heb het ook gehad met mijn vorige werk, ongelukkig en thuis altijd moe. Je zegt dat je al eens overspannen bent geweest, heb je het gevoel dat je deze kant ook weer op gaat?
Heftig allemaal lalalaura! Het is ook echt heel lastig om de juiste therapeut/therapie te vinden. Ik spreek uit ervaring Ik heb destijds 'gekozen' om het verleden te laten voor wat het is, maar te werken hoe er nu en in de toekomst mee om te gaan. Het wil niet zeggen dat het goed is om het verleden te laten rusten hoor! Soms wel denk ik. Ik hoop dat het jou snel verwerking gaat geven en dan op naar psychische rust zeg maar!
Hoi dames, P1986 en lalalaura zijn nu beide op het wachtbankje toch? Niemand meer? Ik wil even mijn verhaal kwijt hoor meiden. Vanmorgen de fm gehad, we zijn waarschijnlijk (weer) te laat en is de eisprong al geweest. Ik heb net bloed moeten prikken en vanmiddag hoor ik hoe nu verder. De eerste keer waren we te laat, fm op dag 11. De keer erop mooi op tijd, dag 8. Aangezien het weekend er tussen zit wilde ik graag vandaag op dag 6 voordat we maandag weer te laat waren. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat ik op dag 6 mijn eisprong al heb gehad?? Er zijn/waren overigens 3 follikels. De arts vertelde de vorige keer dat ze bij 3 niet doorgaan. Deze (andere) arts gaf aan dat ze dat liever niet doen maar ze doen het wel. Ik zou het echt verschrikkelijk vinden om deze ronde over te slaan, helemaal omdat er nu 3 zijn! Nu dus duimen dat de eisprong nog niet is geweest. De pest is dat ik nu ook geen pregnyl meer kan zetten want ze doen op zondag geen iui. Misschien kan ik wel naar een ander ziekenhuis als de eisprong nog niet is geweest, doet jullie ziekenhuis het op zondag? Als klap op de vuurpijl gaf ze aan dat het sperma van mijn vriend niet heel goed was. Er waren er 6 milj. voor het opwerken en daarna een paar honderd duizend. Dit kan eenmalig zijn maar als dit nog een paar keer voorkomt dan moeten we IVF of ICSI gaan doen. Ik voel me op dit moment heel k.t !!
Ja, het is wel anders dan toen omdat ik destijds alle signalen heb genegeerd en steeds maar doorging... Totdat het te laat was. Nu merk ik aan mijn vermoeidheid en concentratieproblemen dat het de verkeerde kant wat uitgaat. De arbo-arts zat er toen echt alleen maar voor mijn werkgever/verzekering, althans dat gevoel gaf hij mij. Ze zeggen dat stress het zwanger worden niet/nauwelijks beïnvloedt. Toch lees ik op internet wel andere verhalen. Wat denken jullie?
Wat een shitochtend zeg! Lijkt mij sterk dat je op dag 6 je eisprong al hebt gehad, ook omdat je vorige keer op dag 8 mooi op tijd was. Ik hoop natuurlijk ook dat deze nog moet komen. Hier wordt hard geduimd! Wat de pregnyl betreft, kan je niet met ovulatietesten werken voor deze ronde? Hoe groot waren de follikels nu? Als er 2 dominante zijn, kan het misschien alsnog doorgaan? Dikke domper ook van het zaad... Is dit eerder getest/hoe was het de vorige keer?
Ja, dat kan idd het gevoel geven, of dat echt zo is weet ik niet eigenlijk. Een lastige situatie is het zeker. Wat is wijsheid he?! Misschien eens het juridisch loket bellen om te vragen wat je recht is als je minder gaat werken/gedeelte ziek meld? En wat betreft stress. Ik heb geen idee of dat het zwanger worden daadwerkelijk wordt beïnvloed door stress. Veel mensen zeggen dat ze zwanger zijn geworden op vakantie omdat ze dan lekker relaxt zijn. Maar dan denk ik: op vakantie heb ik vaak ook meer seks dus is de kans (iets) groter om zwanger te worden. Het is echter wel zo dat een mens een stresshormoon (cortisol) aanmaakt. Deze hormoon zorgt er voor dat je klachten kunt gaan krijgen als je veel wordt 'blootgesteld' aan stress. Denk aan slechter slapen, bloedsuikerspiegel veranderd enzovoorts. Dit kan misschien indirect te maken hebben met minder kans op zwangerschap???
Eigenlijk weet ik niet meer hoe groot de follikels waren. Ik heb vanmiddag twee ovulatietesten gedaan. Ze gaven een licht streepje aan, dus of het komt er aan of het is net geweest. Ik heb gebeld met het ziekenhuis. De eisprong is inderdaad net geweest of nu bezig, LH piek was hoog. Ze doen geen iui zonder de Pregnyl dus kan deze poging niet doorgaan. De eerste, tweede of derde dag van mijn cyclus moet ik komen om te kijken hoe het er dan voor staat. Misschien andere hormonen o.i.d. En afhankelijk hoe het er dan voorstaat gaan we kijken of de iui in december plaats kan vinden, rond Kerst zijn ze dicht namelijk. Schiet lekker op dus!! Denk dat ik het kwaadst ben op het feit dat ik nu met 3 rijpe follikels zit en het zaad daar op de normale manier niet bij kan komen. Ze gaf aan zelf wel te gaan klussen, ik geloof hier niet meer in. Ben ik nou echt zo negatief of denken jullie ook zo? Pff ik zit er best doorheen, apart dat dat nu is en niet na een negatieve test ofzo, snap er niks van!
@Diesel2013 dus wel! Wat raar dat ze geen iui zonder Pregnyl doen, helemaal nu in jouw situatie. Dan denk je alles of niets, toch? Tja.. zelf klussen KAN idd, maar aan je onderschrift te zien zal dat juist te reden zijn om voor iui te gaan. Niet geschoten is altijd mis, zo denk ik dan wel. Maar erg zuur dat de iui niet meer door kan gaan
Later vandaag ben ik gebeld door de arts. We hebben over twee weken een afspraak om te kijken hoe we nu verder gaan. Het gaat waarschijnlijk IVF worden. Door mijn onregelmatige cyclus is iui moeilijker te timen en ik heb beperkt tijd doordat ik een laag reserve eiblaasjes heb. Tijdens dat gesprek hoor ik de daadwerkelijke redenen, maar dit is wat ik een beetje in kan schatten. Wellicht ben ik vervroegd in de overgang? Ik heb geen idee hoeveel eiblaasjes je zelf moet hebben om IVF met eigen eitjes door te laten gaan. Anders wellicht een donoreicel? Nog heel veel vragen, heeft iemand hier ervaring mee? Wat heb ik vanmiddag gehuild! Niet zo zeer omdat ik op zie tegen het traject (dat het heel zwaar is geloof ik absoluut) maar denk ik meer omdat dit de 'laatste kans' is voor mijn gevoel. Hoe zien jullie dit?
Je moet geen x aantal eiblaasjes hebben voor IVF. Gewoon zo veel mogelijk! Als er heel weinig zijn is ICSI ook nog een optie. De eerste punctie had mijn vrouw 7 follikels, maar 4 waren er leeg. Toen hebben ze expres ICSI toegepast op de anderen om een zo hoog mogelijk rendement te hebben. Ze kunnen veel! Ja het is de laatste optie, maar wel een optie waarmee een kans dat het lukt echt vele malen groter is dan iui! Een donor zoeken kan altijd nog. Dat is weer de stap daarna!
Je hebt gelijk hoor! Ik ben gewoon bang dat er geen follikels meer zijn, maar dat is koffiedik kijken. Ik moet gewoon het gesprek afwachten om te horen hoe en wat. Ben nu gelukkig weer wat positiever, was even een tegenvaller vandaag, maar we gaan gewoon weer door
@Diesel2013 wat een klote nieuws zeg! Vind het heel bizar dat ze je niet beter in de gaten hebben gehouden of hebben gelet op de dosering van de hormonen.. maargoed daar is niks meer aan te doen. Uhm ik denk dat voor je in paniek schiet en alle vragen in je hoofd 100 x voorbij schieten je even tot je eigen gevoel moet komen en niet teveel proberen door te denken.. Ik ben daar ook heel goed in het nadeel daarvan is dat je niet in het hier en nu leeft en geen rust in je lijf en hoofd krijgt. Stap voor stap een donor is totaal niet aan de orde! Ik snap heel goed dat het spannend en eng is en een soort laatste stap idee.. beangstigend ik weet het. Maar het komt vast goed!! Ze proberen tussen de 4 en 10 eitjes te creëren met de hormonen. Aangezien je er nu 3 hebt moet dat vast goed komen. Als ze de punctie hebben gedaan kunnen ze kijken wat ze kunnen doen, ze kunnen echt heel erg veel! Over dat zaad is ook een k*t situatie zeg.. dubbel op. Ik heb wel stellen gehoord die ook een laag zaad productie hadden en waar het onder het miljoen gewoon gelukt is! Dus echt het kan nog!! Probeer rustig te blijven en wacht het gesprek af, hoe moeilijk ook ik snap zo goed dat er van alles in je hoofd rond gaat en ook de teleurstelling die je extra moet verwerken echt heftig. Een hele dikke knuffel voor jou! En blijf hopen en geloven want het kan echt hoe rot het er ook uit ziet!! @Theekopje1987 ja ik reageer altijd heftig op de hormonen en nu deze dubbel zijn reageerde ik er heftig op.. ook vond ik het traject zelf een stuk zwaarder. Dus mijn advies is wel een goede mindset te hebben.
Goed aan je zelf denken en optijd aan de bel trekken extra ondersteuning is nooit verkeerd ik zeg maar zo, niet iedereen heeft een coach nodig maar kan er wel 1 gebruiken. Stress heeft wel degelijk invloed en precies wat ik hier net al eerder zag staan.. langdurige stress cortisol aanmaak is niet goed, kan ook een innesteling afstoten. Vaak heb je met stress ook last van slechte slaap veel suikers en cafeïne gebruik wat ook allemaal slecht is. Dan ga je smiddags slapen door bv het in te halen van wat die nacht niet is gelukt dan gaat je dag nacht ritme in de war en dat is ook niet goed zodoende is stress wel degelijk een factor wat het moeilijker kan maken.. maar niet bv de stress van dit traject of van een bepaalde gebeurtenis van een wat kortere duur..
Klopt hoor! Ik voel me nu ook wel weer oke. Het was allemaal zo onverwachts en in mijn ogen daardoor erg onoverzichtelijk. Ik moet zeggen dat de manier waarop het ging ook niet echt 'normaal' ging vanuit het ziekenhuis. Dus schoot ff in de stress. Vond dit lastiger mee om te gaan dan met een negatieve test. Schouders eronder en weer door!! Hoe gaat het met jou?