Ik zit zo in tweestrijd. We zitten nu 3 jaar in de MMM, 1,5 jaar in een stad/streekziekenhuis behandelingen gehad en 1,5 jaar nu in een academisch ziekenhuis. Al 3 jaar lang hormoonspuiten en teleurstelling na teleurstelling. Vorige week mijn eerste positieve zwangerschapstesten in handen gehad, zo dolblij als we waren, tot vanochtend. Toen was de test opeens niet meer positief en begon ik een paar uur later hevig te bloeden. Weg alle blijdschap......... De 23e medische poging mislukt. Ik weet niet of en hoelang OF HOE ik weer verder moet en het nog vol ga houden. Alles is zwaar, de medicatie elke dag spuiten, de bijverschijnselen ervan, de 3/4x per week naar het ziekenhuis voor controles, de wachtperiode en dan ook nog teleurstelling dat het steeds niet lukt.... Herkennen jullie dit?
He F*ck Noa...zit ik je gister/eergister nog enthousiast te feliciteren op andere topic, krijg je dit...wat ontzettend kloten voor jullie!!!! Ik kan je verder geen tips geven, maar wil wel zeggen dat je naar je eigen gevoel moet luisteren. Als jij het emotioneel even niet meer ziet zitten, dan moet je 'gewoon' even een pauze inlassen en aan jezelf denken!!! Heel veel sterkte met alles! Liefs Loesie
Hai Loesie, ja dank je wel meid. Ik denk ook dat dit ff het meest zware is wat ik afgelopen jaren heb meegemaakt. Zo happy met voor het eerst 'in je leven' positieve testen, ik voelde ook echt dat het goed zat, die week ervoor al. Andere symptomen en rare gevoelens in mijn lichaam. Ik weet dus dat het wel kan........maar ik weet ff niet nu verder.
Ik herken het wel een beetje hoor...soms wil je er gewoon even mee stoppen, maar dan weet je natuurlijk ook dat het niet lukt...(tenzij er een wondertje gebeurd)...en dat is zo irritant! Zacht uitgedrukt... Je weet dat het kan...wel een dooddoender he, want daar heb je niks aan, maar snap wel dat je het zo voelt. En als je daar kracht uit kan halen, moet je dat ook zeker doen! Ik zou als ik jou was nu lekker veel knuffelen en praten met manlief en als dan de eerste grote teleurstelling voorbij is, bedenken met z'n tweetjes wat nu verder... Succes!
Noa wat afschuwelijk Ik weet niet wat ik moet zeggen. iig heeeeeeeel veel sterkte en een hele dikke knuffel. Is het eindelijk zover en dan dit weer
Oh Noa14, ben je zeker van die negatieve test van vanmorgen? Wat een domper seg! Dikke knuf!! Even mijn verhaal : Ik had je stiekem een beetje gevolgd omdat we op dezelfde dag mochten testen! Ik moet eerlijk toegeven dat ik een klein beetje jaloers was op je positieve testen. Vergeef me, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. De mijne waren meteen negatief. Maar dit wenste ik je echt niet toe, meid! Het spijt me heel erg om dit te lezen. Ik heb net mijn 3de IVF achter de rug en had me voorgenomen om verder onderzoek te laten doen in de hoop een oorzaak te vinden waarom het telkens mislukt. Maar nu... nu wil ik heel graag zo snel mogelijk een nieuwe poging. (in belgie hebben we wel de luxe om 6 vergoede pogingen te krijgen) Als mijn fa akkoord gaat zullen we dan ook in juni opnieuw beginnen spuiten. Morgen begin ik alvast aan de pil. Ben nu ongi. Tss IVF 1 en 2 en 2 en 3 hebben we telkens 3/4 maanden rust genomen. Even terug tot rust komen, zowel fysiek als mentaal, want zo'n mislukte poging hakt er toch wel in. Nu... wil ik zo snel mogelijk verder. Het vooruitzicht van een nieuwe poging/kans helpt me om over deze teleurstelling heen te komen. Ik wil er niet te lang meer bij stil blijven staan, want dat maakt me zo bang. Zo bang om onze grootste droom niet waar te kunnen maken. Als deze 4de poging mislukt zullen we hoe dan ook opnieuw een lange pauze moeten inlassen voor bijkomende onderzoeken. Dus ja meid, ik herken je gevoel heel goed. Ik zou je dan ook alleen kunnen aanraden om je gevoel van dit moment te volgen. Als ik je zo lees kan je best een pauze gebruiken, denk ik. Kom tot rust en laat het een beetje bezinken. Verwerk je verdriet van de afgelopen jaren, zo kan je plaats maken voor nieuwe moed. Je krijgt elke maand de kans om opnieuw op te starten. Dus de keuze om een pauze in te lassen is snel te herzien, toch? Wat je ook beslist, ik wens je veel sterkte om je teleurstelling te verwerken en alvast veel succes met een nieuwe poging, wanneer dan ook!! Liefs en nogmaals een dikke knuf! Maritu
Hoi Noa, Wat een ontzettende teleurstelling en wat ontzettend jammer. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er moedeloos van wordt. Steeds weer opnieuw een teleurstelling om te verwerken. Verschrikkelijk dat je een positieve test in handen had en dat het nu toch mis is gegaan. Heel veel sterkte! Ik denk dat je nu nog geen beslissing kan maken over doorgaan of tijdelijk stoppen. Dit verdriet is nu zo vers. Dat moeten jullie samen eerst een beetje een plekje geven voordat je een goede beslissing kan nemen. Ik ben het eens met wat Maritu zegt. Je hebt elke maand een kans om een volgende poging te doen. Van stoppen wordt je, zoals je zelf zegt, in elk geval niet zwanger. Maar soms kan even rustig alles relativeren en een plaatsje geven zowel geestelijk als lichamelijk wonderen doen.
Hey Noa, Ook hier nog even: ontzettend oneerlijk voor jullie! Na zoveel pogingen EINDELIJK die positieve test en voor je het goed en wel beseft, wordt het jullie weer afgenomen.....het moest niet mogelijk zijn! Ook wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt, anderhalf jaar geleden. Had ook zo'n gevoel dat het raak was en test was ook positief! Paar dagen later toch opeens menstruatie. Later nog een echo laten maken en daar was idd te zien dat er "een beginnetje"was geweest, volgens mijn gyn. Vlak na de grote teleurstelling waren we ook van plan om een grote pauze in te lassen, maar toen ons verdriet iets minder werd, kreeg ik nog meer behoefte om vooral door te gaan, want het bleek dus mogelijk te zijn! Helaas hebben wij daarna geen positieve test meer gehad, maar ik heb ook nooit meer getest voor mijn nod. Om ons een enorme teleurstelling te besparen.... Ik wens jullie heel veel succes met jullie keuze, je kunt altijd even een maandje pauzeren natuurlijk en dan kijken hoe dit voelt. Wil je dan toch weer verder, dan doe je dit gewoon! Veel sterkte!
Hey Noa, Ik ken je niet, je kent mij niet... Ik lees altijd hier en daar en ben altijd 'blij" met alle ervaringen van anderen. Ik kan je niet zeggen dat je een rustperiode moet nemen, ik kan je wel zeggen dat het mij (nu) heel erg goed doet! Wij hadden en na de laatste ICSI voor de tweede keer een positest in handen en ik dacht ook dat het deze keer zou lukken. Helaas, ook bij ons een vmk. Wij hebben besloten tot een rustperiode, alle rothormonen je lichaam uit en weer proberen een normaal leven te hebben. Dit alles doet mij, nu, na twee maanden heel erg goed, zo goed dat ik heb besloten dat wij in juni weer verder gaan. We hebben nog vier cryo's en hoeven daardoor gelukkig nog niet aan de hormonen. Ik weet niet of het jou ook goed doet maar voor mij, mijn man, mijn vrienden (die mij (door de hormonen en mijn stemmingswisselingen kwam ik niet graag meer op feestjes enzo) ook missen. Ik kan me nu weer gewoon blij voelen, een borreltje drinken en zelfs naast dat borreltje af en toe een sigaretje (waar ik ook weer mee stop hoor) Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar wat je ook gaat doen heel veel succes verder in deze niet zo plezierige (lees: kl*te) MMM. Veel liefs Sjak
hoi, Het is moeilijk, ik ben nu ook gestopt...na 10 mislukte IUI's en twee ICSI pogingen. Voor de derde poging wil ik alles op orde hebben.. misschien stap ik over naar een andere kliniek. Ik wil me weer wat beter voelen voor ik aan de laatste poging start.. De kans dat ik nooit meer een mama wordt is groter als wel, dus ik wil ook voorbereid zijn op die teleurstelling.. ik zou het nu niet aan kunnen. Dus een stop.. Ik hoop dat ik net zoals Sjak over een tijdje kan zeggen dat ik me er beter door voel.. Helaas hebben wij nooit cryo's, dat maakt het wel dat het eind van ons traject nu echt in zicht is gekomen. Sterkte!