We zijn nu ruim anderhalf jaar bezig voor een tweede. De eerste duurde ruim een jaar, dus we hadden er al rekening mee gehouden dat het niet al te snel zou gaan. Maar inmiddels begonnen we ons een beetje zorgen te maken en begin ik het hopen elke maand ook heel erg zat te zijn. Ik wilde eigenlijk gewoon weten of ik voor niks hoop. Maar ik durfde niet. Ik heb zwaar overgewicht en weet dat dit mijn kansen sterk verkleint. Wat als je nou te horen krijgt dat het gewoon je eigen schuld is. Maar mijn man wilde wel graag controleren. In eerste instantie ook gewoon om te weten hoe of wat. En dus naar de huisarts. Dat was een van de meest ongemakkelijke gesprekken ooit. Terwijl ik normaal gesproken me goed kan uitdrukken lukte geen enkele zin echt lekker. En dat zorgde er ook voor dat de huisarts nogal terughoudend was. Maar toch verwezen. Na ruim een maand wachten woensdag naar het ziekenhuis. Ook daar hebben we aangegeven nogal terughoudend te willen zijn. Ik weet hoe vreselijk zwaar het hele traject kan zijn, en ik weet redelijk zeker daar niet toe bereid te zijn. Ik denk heel eerlijk dat niet aan te kunnen. Maar eigenlijk was het gesprek heel ontspannen en prettig. We voelden ons serieus genomen en respectvol behandeld. Het was bijna gezellig (in hoeverre dat kan in een ziekenhuis als patient). En wat voor mij niet onbelangrijk is, mijn gewicht is zeer waarschijnlijk niet de directe aanleiding voor onze problemen. Daarvoor is mijn cyclus te regelmatig en heb ik te duidelijk een eisprong. En daarnaast is mijn gewicht geen reden tot niet behandelen. Natuurlijk wordt me aangeraden om af te vallen, dat is in alle gevallen het beste. Maar een en ander is geen complete stopper. We hebben zelfs voor over een maand al een nieuwe afspraak omdat we al ruime tijd bezig zijn. Normaal gesproken zit er blijkbaar een wachttijd tussen eerste afspraak en onderzoeken en behandelplan, maar het is nu het streven om volgende maand al een plan te hebben liggen. Ik weet dat ik nog lang niet zwanger ben (hoewel we na de (nogal pijnlijke) inwendige echo wisten dat er een eitje klaarstond en daar even op gevreeen hebben) voel ik me toch al opgeluchter. En dat doet me eigenlijk even heel erg goed.
Een goed begin is het halve werk, dus ik ben blij dat het meteen zo goed voelde, en dat het ook meteen zo snel gaat! Enne, wie weet is het dadelijk niet eens meer nodig... misschien heeft die vrijpartij al meteen resultaat! Zelf heb ik ook last van overgewicht, dus ik weet hoe moeilijk dat kan zijn. Aanraden om af te vallen, tja, was het maar zo simpel! En hoe schuldiger je je voelt, hoe erger het wordt... Maar kop op, komt allemaal goed! Succes!