Weet je wat het is mijn man en ik hebben allebei al een kind en tijdens het verwekken zowel mijn man als ik hadden overgewicht dus hoop niet dat ze datgeen de schuld geven van het niet zwanger kunnen worden. Denk dat het bij ons meer een stress, onregelmatige cyclus, te weinig seks te maken heeft.
Ook daar kan ik over meespreken. Ben tijdens de laatste 3 iui's constant op dieet geweest want anders was het elke maand 2kg bij. En daar word ik tamelijk neerslachtig van. Ben nu weer normaal aan het eten (want diëten op reis is not done!) en deze ochtend op de weegschaal: +2kg. Hoe meer maanden er verstrijken, hoe meer last ik ervan heb. Mijn buik ligt nu al 3 weken plat.. geen hongergevoel, geen verzadigd gevoel, niet naar toilet kunnen, dikke buik,.. En het leuke is: hoe meer maanden er passeren, hoe meer ik er last van heb. Ik begin al te denken dat mijn schildklier het laat afweten. Pff.
Ik ben heel veel aangekomen door de hormonen. Een paar kilo tijdens de iui (5) en 7 kilo door de IVF. Is niet niks dus. Volgens de arts gaat dat er wel weer af als je stopt met de hormonen of als je uitgezwangerd bent
Ik heb waarschijnlijk 2 dagen geleden mijn eisprong gehad , had lichte steken links en recht beetje opgeblazen gevoel dus op hoop van zegen dan maar over 13 dagen kan ik gaan testen, dus duimen jullie mee dames
Ik duim zeer zeker mee! Hopelijk is er op dit eigenste moment al een bevrucht eicelletje onderweg Hier nog steeds niet veel te melden. Zit nu 8d na niet-eisprong.. nog steeds die lage temperatuur. Heb gelezen (op google vind je echt alles!) dat dat een 'persisterende eicel' heet. Dan rijpt hij, maar springt hij niet. Geen hoop deze maand, dus ik wacht mijn ongi af. Ik kijk zo uit naar mijn gesprek de 22ste in dat andere ziekenhuis.
Meid ik snap best dat je uitkijkt naar de 22ste ..... Ik hoop dat je ook echt wat wijzer gaat worden in het ziekenhuis. Hoop dat je ons wel een beetje op de hoogte houdt natuurlijk
Tuurlijk houd ik jullie op de hoogte! Het is eigenlijk de enige plek waar ik terecht kan in feite. Want niemand maar dan ook niemand uit mijn omgeving heeft problemen met zwanger worden. Dit is zo'n beetje de enige omgeving waar ik geen commentaar krijg als 'van zodra je er niet meer aan denkt, lukt het'.
Dat is de grootste onzin die er is hoor geloof me ..... Ook al zet je gedachtes ergens anders op als het niet lukt dan lukt het niet. Maar meid kom op .... Het gaat jullie lukken echt waar dat weet ik zeker
mijn temp is sinds 3 dagen omhoog. Wat is dat nou? Ik zit vandaag op dag 30! Zou het een tweede poging gewaagd hebben en alsnog gesprongen zijn? Heb wel niks gevoeld dan.. en geklust ook al helemaal niet, vrees ik. Dit is echt wel een soep. Des te meer stof om volgende week aan de gyn te vertellen
Hoi IUI-Dames Ik houd al een poosje dit forum in de gaten. En dacht nu moet ik mijzelf ook maar eens aanmelden. Ik ben al mama van een mooi zoontje van 2,7 jaar oud. En bijna 1,5 jaar jaar geleden besloten om voor een brusje te gaan. Maar mijn cyclussen waren een chaos. Vorig juli een miskraam gehad bij 11 wkn. In oktober eentje met 5 weken en afgelopen januari eentje met 6.5 week. In maart een een doorspoeling van de eileiders gehad, hieruit bleek dat 1 eileider goed was en de andere was nog doorgangelijk maar heel moeizaam. Ook heb ik veel last van tussentijdse bloedingen en met de echo's zijn er ook vaak vochtplekken in mijn baarmoeder te zien. Na dit alles heeft de gynacoloog voorgesteld om met IUI te beginnen. Dit hebben we dan ook gedaan. Heb afgelopen vrijdag de insiminatie gehad. Ik spuite elke dag 125 Gonaal. En eenmalig voor de eisprong de ovitrelle. Zo een heel verhaal maar dan weten jullie mijn geschiedenis ook. De reden waarom ik mij heb aangemeld is dat ik toch wel merk dat ik er behoefte aan heb om met "lotgenoten" te praten.
Ik start deze maand met mijn eerst IUI. We zijn nu ruim 2 jaar bezig en omdat er niks gevonden is wilden ze in het ziekenhuis tot 2 jaar wachten met behandelingen. Ik zit nu voor het eerst aan de hormonen. Best spannend elke dag in je eigen buik spuiten. (nu pas twee dagen) volgende week dinsdag de echo om te kijken wanneer de IUI plaats gaat vinden en of deze plaats gaat vinden (ivm kans op overstimulatie) E82: wat vreselijk dat je al zoveel miskramen hebt gehad en wat dapper dat je toch doorzet. Daar heb ik bewondering voor. Ik begrijp heel goed dat je toch wel op zoekt bent naar lotgenoten. Is het bij je eerste kindje wel allemaal op de natuurlijke manier verlopen? je zit nu echt in de wacht voor de uitslag van de IUI. Ik ben beniewd.
Hey IkkeB wat vervelend ook voor jullie dat jullie kinderwens ook al 2 jaar onderweg is. En wel fijn eigelijk dat er niet een oorzaak voor gevonden is. Maar aan de andere kant lijkt me dat ook heel frusterend dat het dan zo lang duurt voordat je zwanger bent. Wat moet jij spuiten als ik vragen mag? In ieder geval succes gewenst. ik zit idd in de wachtperiode, niks an. De dagen kruipen voorbij. Laten we hopen dat het wachten wordt beloond. Mijn zoontje is wel op de natuurlijke weg geboren.
@E82: hey, welkom hier! Het is inderdaad fijn om met lotgenootjes te praten, je kan ook niet altijd de mensen in je buurt ermee lastig vallen.. enfin, zo ervaar ik het toch: "lastig vallen". Want zij weten ook niet hoe te reageren. In mijn omgeving is er niemand die problemen heeft/had om zwanger te worden. Dus hier kan ik wel wat stoom afblazen Hopelijk vind je hier ook wat steun. Een hele reeks miskramen, meid, da's toch ook bijzonder zwaar.. het is dan vast ook moeilijk om blij te zijn met een positieve test. Vochtplekken in je baarmoeder? Wat zou dat kunnen zijn? Cystes of poliepen of zo? Heb jij geen endometriose? @ikke: welkom! alweer een meid met onverklaarbare onvruchtbaarheid.. join the club! Dit is wel een heel frustrerende situatie, al zeg ik het zelf. En zo lang dat ze je laten wachten hebben: 2 jaar!! Hopelijk zullen de iui's bij jou wel hun werk doen natuurlijk! Veel succes met het spuiten!
Hey Framboos Ja idd fijn om hier met jullie gezellig te kunnen kletsen. En ook om je gevoel te kunnen uiten bij mensen die het snapppen. Want ik vind het ook lastig om met mensen erover te hebben. Krijg an vaak als reactie te horen: Maar jullie hebben toch al een prachtig kereltje. En nee ik heb geen endometriose. Ze kunnen niet echt verklaren waar het vandaan komt. Ze dachten eerst dat het mss nog te maken zou hebben met mij keizersnede. Maar fijn laten we hopen dat de 1ste IUI zijn resultaat mag hebben. Maar jij bent ook al een poos bezig met je kinderwens. En ik zie dat je volgende week een sprek hebt in een andere kliniek. Spannend joh. Hoop dat ze wat voor je kunnen betekenen.
@E82: het feit dat er geen reden is gevonden, is allesbehalve fijn, hoor. Want er IS een reden en dat zegt de gyn ook (anders zou het allang gelukt zijn), enkel is die nog niet ontdekt, ben je nog niet voldoende onderzocht. Ik trek me elke dag de haren uit dat ik veel liever de oorzaak had geweten, dan konden ze er ook wat aan doen. Ik heb al veel verhalen gelezen over vrouwen die vb 7 iui's en 6 ivf's/icsi's ondergaan hebben en allemaal mislukt. En stilletjes hun hoop op een gezin laten varen.. maar niet helemaal, want er scheelt niks dus kan je elke maand zwanger blijken.. of ook niet. En dan uit ellende maar weer aan de pil gaan om die maandelijkse vertwijfeling niet meer te hebben en weer een leven te kunnen leiden. Ik heb echt schrik dat ik in hetzelfde schuitje zal terechtkomen, daar heb ik het momenteel echt moeilijk mee. Ik hoop dat ze alsnog iets vinden..
Ja, ik vond dat ze nogal aanmodderden in mijn huidige kliniek: onder andere al 2 iui's een dag na de eisprong! waarbij ze nog beweerden dat dit geen kwaad kon! En ik werd van de ene naar de andere gyn gestuurd, omdat er telkens wel iemand volboekt of met verlof was, maar uiteindelijk kent niemand nog je dossier en problemen. En dan wordt de consultatie erg oppervlakkig. Dus ik hoop dat ze in de andere kliniek andere onderzoeken doen, of een andere aanpak hebben, of dat er meer belletjes gaan rinkelen als ik mijn verhaal doe. Ik heb niet veel te verliezen, he
Hoi meiden ! Ik heb afgelopen maandag mijn 1e iui gehad, op zich viel het mee hoor alleen heb nu al sinds maandag krampen in me onderbuik, steekjes in mijn lies en nu veel wit plakkerig slijm, weinig eetlust en misselijk na het eten, ik had een gestimuleerde iui dus zou het ook van de clomid of pregnyl kunnen zijn ? xxx
Ik heb dat ook vaak gehad, die krampen na de iui, en die duren tot aan de ongi. Misschien is dat je afweer systeem dat in gang schiet, aangezien de baarmoeder normaal volkomen afgesloten is. De pregnyl kan al eens voor misselijkheid zorgen, ikzelf heb er nog geen last van gehad, maar heb ik wel al gelezen van anderen. Dat slijm heb ik ook altijd, vanaf de eisprong tot de ongi.
wat leuk om zo welkom geheten te worden. Dat ben ik niet gewend bij dit soort onderwerpen. (heb nog nooit eerder op een forum meegeschreven). Voor mij is het inderdaad soms frunstrerend dat ze niks kunnen vinden, maar ook hoopgevend. Als ze niks kunnen vinden is de kans om toch zwanger te zijn wel aanwezig. Al is het soms ook lastig, waarom zal het nu wel lukken en zou er niet toch ergens een oorzaak zijn. We blijven wachten en hopen. Ik weet niet of ik dit over een paar jaar nog zeg, maar nu gelukkig nog wel en dat probeer ik ook vast te houden. Als je geen geloof meer hebt voelt het ook maar zo zinloos allemaal. Ik spuit Gonal-F en straks Pregnyl. Ik hoorde van een collega dat zij na een IUI ( die niet hebben mogen baten, maar zij is nu wel na 4,5 jaar op de natuurlijke manier zwanger geraakt na 6x IUI en 2x IVF) alle zwangerschapskwalen kreeg die er maar waren. vooral pijnlijke borsten, moe en misselijk geloof ik. Ik wil jullie natuurlijk geen hoop ontnemen, maar het is wel goed hier rekening mee te houden om de teleurstelling minder groot te maken.