Hallo allemaal, Mijn man en ik proberen sinds januari 2015 zwanger te worden. Helaas is dit tot op heden nog niet gelukt. Waar we er eerst instonden van we zien wel wat er gebeurd zijn we inmiddels op een punt van spanning dat het misschien wel niet gaat lukken. Na een jaar proberen zijn we naar de huisarts gestapt waar ze als eerst een onderzoek deden op het sperma van mijn man. Toen we ons terug konden melden kregen we een voor ons onverwachte uitslag, hij had zeer weinig bruikbare spermacellen. Dit hadden we niet verwacht omdat bij mij het vermoeden van endometriose is dus altijd er vanuit gegaan dat het aan mij zou liggen. Inmiddels zijn we in het ziekenhuis geweest bij de gynaecoloog en is er bij mijn man nogmaals het sperma onderzocht en bij mij 2x bloed geprikt en een echo gemaakt. De echo zag er goed uit. Begin april kunnen we terug komen voor een behandelplan en ben hier nu al zenuwachtig voor. Zijn er meer van jullie die ook in deze situatie zitten of dit hebben doorgemaakt? En wat was bij jullie vervolg plan? Ik ben heel benieuwd. Groetjes
Wat een spannende periode zitten jullie in! Onze MMM verloopt iets anders, maar afhankelijk van het aantal levende/bruikbare spermacellen wordt het IUI of IVF/ICSI. IUI wordt volgens mij gebruikt als het aantal bruikbare cellen hoger is dan 3 miljoen. Tussen de 1 en 3 miljoen is IVF en lager dan 1 miljoen is ICSI. Heeft de arts misschien het VCM genoemd? IVF en ICSI zit voor jullie geen verschil in, alleen in het laboratorium is het anders. (bij ivf moet een zaadcel zelf nog in het eitje komen en bij icsi wordt 1 zaadcel in de eicel gedaan) IUI zou natuurlijk een stuk minder ingrijpend zijn, maar dat is maar afwachten of dit kan. IUI is trouwens rond je eisprong inseminatie. Dit kan als je een eigen cyclus hebt gewoon in je eigen cyclus zonder hormonen. Succes met wachten!
Nog redelijk recent liep ik in dezelfde schoenen als jij. Kijk maar naar mijn handtekening. Bij ons lag het ook onverwacht aan m'n man, hij heeft tussen de 3 en de 7.5 miljoen zaadjes en lekker doorzwemmen doen ze ook al niet. We kregen toen IUI, zonder hormonen. Maar na het opwerken bleven er slechts een half miljoen over. Daarna kreeg hij een operatie aan een spatader in z'n balzak en zijn we 3 mnd nadien in Gent gaan kijken of het zaad hierdoor verbeterd was. Dit is helaas niet zo, daarom wordt het voor ons ICSI. Ik ben nu aan het stimuleren, heb één echo gehad en moet morgen weer. Ben wel erg zenuwachtig voor de punctie (weet nog niet wanneer die is) maar aan de andere kant merk ik dat het eerder went dan ik op voorhand had gedacht. Je groeit echt in het proces merk ik, niet alleen als persoon maar ook als koppel. Eigenlijk vond ik het wachten erger
Hoi Denise, hier zijn we vorig jaar ook naar de huisarts gegaan toen we al een jaar probeerden zwanger te worden. Mijn man zijn zaad werd onderzocht en we kregen gelijk een verwijzing naar het ziekenhuis, zodat bij mij de onderzoeken ook konden starten. Tijdens onze eerste afspraak in het ziekenhuis kregen we de uitslag van het zaad van mijn man, en wat een klap was dat! Ons werd gelijk verteld dat we rekening moesten houden met ivf/icsi. Toen ben ik nog verder onderzocht en bleek bij mij gelukkig alles in orde. Wij zijn toen een aantal maanden daarna met icsi begonnen. Heb je enig idee van aantallen van het zaadonderzoek bij je man? Zoals Catmommy hier boven beschrijft zijn er namelijk verschillende opties, afhankelijk van de precieze uitslag. Succes met wachten tot april! en als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
Bedankt voor de snelle en lieve reacties. Nee de arts heeft geen aantallen genoemd. De huisarts had het over de laagste vruchtbaarheid categorie. We krijgen nu tussentijds geen uitslagen meer dus blijft even spannend tot begin april. Als ik zo jullie verhalen lees en verder in de forums rondkijk gaan ze volgens mij wel gelijk over tot behandeling. Mijn grootste angst was eigenlijk dat als er bij mij niets mis was dat ze ons dan misschien nog naar huis zouden gaan sturen om het nog maar even af te wachten. Maar dat zal dan wel sowieso niet het geval zijn.
Ik kan me voorstellen dat je ontzettend zenuwachtig bent voor de punctie. Ik hoop dat het je alles mee gaat vallen en een mooi resultaat oplevert!
Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat ze je naar huis sturen hoor, dit doen ze inderdaad vaak wel als de oorzaak niet bekend is. Ik weet niet wat de arts bedoeld met laagste vruchtbaarheid categorie. Maar dat er wel zaadcellen zijn gevonden is in ieder geval al fijn want voor ICSI hebben ze er echt maar enkele nodig! Doen ze in jullie ziekenhuis ook IVF en ICSI? Want dan zou je hopelijk gelijk door kunnen, als ze dat in jouw ziekenhuis niet doen en je hebt inderdaad IVF of ICSI nodig dan moet je rekening houden met nog een paar maand wachttijd voordat je in dat andere ziekenhuis aan de beurt bent en onderzoeken etc hebt gehad. De MMM bestaat voornamelijk uit heel veel wachten, dus bereid je daar in ieder geval op voor, dat is het zwaarste.
Het ziekenhuis waar ik loop heeft een samenwerking met het medisch centrum kinderwens. De voor en nazorg vindt plaats in het ziekenhuis en de daadwerkelijke IVF of ICSI in het McK. Ze geven aan geen wachttijd te hebben op behandelingen dus dat is natuurlijk super fijn. Maar inderdaad eventuele onderzoeken e.d. kunnen natuurlijk een hoop tijd in beslag nemen. Ik merk nu al dat ik het wachten verschrikkelijk vindt. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn nu je al zo lang bezig bent. Heel veel succes
Ik kreeg toen ik in december werd aangemeld dat er ook geen wachttijd was, toch gaat de punctie pas in maart plaats vinden (hopelijk). Maar in de MMM is dat snel, terwijl ik zoiets heb, een gezond stel heeft dan al sowieso 2 rondes achter de rug! Ik moet zeggen dat het wachten me nu veel beter gaat dan in het begin. Toen had ik er echt veel moeite mee en was het verdriet heel groot. Nu is het verdriet nog steeds heel groot, maar zie je wel weer meer de mooie dingen van het leven en krijgt het verdriet wat meer een plekje, en de afgelopen 2 wachtmaanden zijn werkelijk voorbij gevlogen en ook nu ik alweer bijna twee weken aan het spuiten ben vliegt de tijd voorbij. Ik kan het me eigenlijk amper realiseren dat we nu al midden in IVF zitten, het voelt alsof het twee weken geleden nog kerst was haha.