IUI in Feb? Wie nog meer.....

@8bree: welkom op de wachtbank!! viel mee heh? en wat een goed resultaat met het zaad van je man! petje af!
uiteraard hou ik hoop, maar ik reken maar nergens op (ahum....)

sterkte met wachten! we houden elkaar wel op de hoogte de komende tijd van evt kwaaltjes etc, neem ik aan?!

 

@Bree: wat fijn dat je de eerste IUI achter de rug hebt en wat een goede resultaten zeg. Nu maar wachten en hopen uiteraard! Ik ben overigens geen Spaanse, haha. Zo Nederlands als maar zijn kan. We hebben echter wel veel gereisd oa door Costa Rica en daar zeggen ze altijd Pura Vida, vandaar. Je moet toch wat . Super dat jij uit de US komt. We zijn er meerdere malen geweest en ik vind het er te leuk. I like Abercrombie & Fitch, haha.

Zit voor de rest iedereen in de wachtfase? Zelf ben ik vandaag ongesteld geworden. Moet maandag komen voor een eerste echo. Ben benieuwd.

 

Afleiding is goed, maar heb ook mijn rustige momenten en dan gaan die radartjes in mijn hoofd als een gek te keer: wat als....
Maar ik ben eigenlijk ook al weer bezig met het plannen voor de 2e IUI, mocht dit nodig zijn. Het is toch even een aanslag op je prive-leven en vooral als mijn man moet komen ''opdraven'', helaas kan je daar geen datum aan hangen en dus moet hij nu ongeveer een week vrij houden in zijn agenda ivm zijn werk (hij zit nog als eens in het buitenland). Dus daar houden we sterk rekening mee.
Daarbij komt dat ik rond mijn testdag richting Spanje ga en daar dus ook al voor aan het plannen ben: neem ik zw-tests mee of tampons en mijn nieuwe lading van Puregon?

Dag 1 is voor jouw achter de rug, nog 13 te gaan!

@puravida: volgens planning ongesteld op je NOD, toch? spannend, je eerste echo!! succes ermee en schuif maar snel aan op het wachtbankje!

 

@zus01: Oei, oei, dat plannen is toch zo vreselijk he! Altijd maar rekening houden met gedachten als wat als! Zo heb je altijd zorgen: voor de zwangerschap, tijdens en als je eenmaal kinderen hebt. Succes ermee.
Ik ben inderdaad precies op de te verwachte dag ongesteld geworden. Heb ook echt nog nooit een test hoeven doen (wel eens gedaan natuurlijk uit nieuwsgierigheid, haha), maar niet uit noodzaak.

Als jullie rond je testdag zitten, hebben wij denk ik onze eerste IUI. Ik vind die handtekeningen overigens echt handig!

 

die zijn zeker handig! ik houd niet altijd van iedereen bij waar in het IUI-proces ze zitten...

Ja, dat plannen valt nog niet mee en met IUI komt er natuurlijk nog een extra planning bij: prikken, onderzoeken, echo's, zaad-deposit, inseminatie en dan 'gelukkig' wel even 2 weken niets, maar dan zit je weer met je gedachten bij de 'wat als...'
maar alles voor het goede doel! hopelijk zullen we de 2e ronde wel een stuk relaxter ingaan dan deze, die was nogal stresserig. maar hopelijk komt het niet zo ver....

 

wij zitten met hetzelfde, als wij voor de 2e heen moeten, ben ik een week vrij, we zullen dan misschien naar Parijs gaan, maar boeken doen we nog maar niet.
Moeten dus afwachten wat er volgende week gebeurd, gelukkig al bijna weer één week om.

 

Hallo allemaal,

Ik ben hier nog niet zo bedreven in merk ik al. Heb zoveel berichtjes, vragen en zoveel verhalen van mede wachtenden en startende IUI'ers gemist... hmm sorry!

Mijn IUI was woensdag 2 februari. In het ziekenhuis zeiden ze dat ze verwachten dat ik de 18e ongesteld zou worden en dat ik dan ook vanaf dan kan gaan testen. Heb de hele tijd de neiging om de datum te willen vervroegen met testen die aangeven dat het vroeger kan etc.

Gisteren met mijn zus (die 5 jaar heeft gewacht op een kindje) naar de verloskundige geweest. Samen naar het hartje geluisterd, echt twee huilende zusjes als resultaat. Het is gewoon zo mooi!

Iedereen die start, wacht of helaas weer moet beginnen met een volgende poging SUCCES en STERKTE!

 

@8Bree en @zus01: ik ga zo voor jullie duimen!

Ik heb net goed nieuws gehoord van een vriendin. Zij is met 4 miljoen zaadkwaliteit zwanger geworden!
Bij mijn ziekenhuis is de ondergrens 1 miljoen en je bent verplicht om te spuiten met Gonal-F.

Vandaag mijn 1e follikelecho gehad. Ik heb twee follikels, eentje van 1,0 en eentje van 1,5. Maandag mag ik weer terugkomen voor een echo. Mijn endometrium is 0,7 en dat was bljikbaar goed, maar het zegt mij niet zoveel.

Ons laatste zaadkwaliteitonderzoek was 118 miljoen. Volgens mij is dat wel veel. Ze zeiden dat het in ieder geval ruim voldoende was voor IUI.

Het prikken is niet mijn favoriete bezigheid. De eerste keer duurde het 13 minuten voordat ik het durfde en de afgelopen paar dagen zit ik op 1 minuut. Ik moet echt moed bij elkaar raken om te prikken. Ik heb altijd al een naaldenfobie gehad. Zien jullie er ook zo tegenop?

 

@coco80: ik hoor van velen dat de ondergrens 1 miljoen is. snap dan ook niet dat de grens bij onze kliniek 2 miljoen is. maar dat zal wel voor hun eigen succes-cijfers zijn. hopelijk zijn onze 1,8 miljoen genoeg geweest om 1 fanatieke zaadcel te doen zwemmen.

trouwens, erg goede uitslag van dat zaad! normaliter kan mijn man daar ook aan tippen, maar wat een griepje al niet doet met die zwemmertjes...tjonge...

dat prikken gaat steeds makkelijker worden. de eerste keer zat ik ook te shaken, maar bij de 2e en daarna ging het al stukken makkelijker! en allemaal voor het goede doel!

@8bree: dat plannen is niet leuk, maar wellicht wel noodzakelijk. ik gok niet op 1 paard en helemaal niet met onze moeizame 1e IUI. ik houd dus erg sterk rekening met een 2e, helaas....

ik heb trouwens gisteravond een enorm borrelbuik (onderbuik) gehad, het was echt zo erg, dat mijn man vroeg of ik nog honger had, na de avondmaaltijd! maar het was dus niet mijn maag....
en sinds vanmorgen heb ik een beetje een zeurderig gevoel in onderbuik...geen echte krampjes, maar steekjes en beetje branderig gevoel. geen blaasontsteking, die heb ik vaak genoeg gehad om wel te herkennen. ik zit nu op 4DPO....
Schiet niet erg op!

 

@ coco80, mijn vriend heeft een zaadkwaliteit van 1,4 dus ik zit op een grens... hij heeft een herstel operatie gehad dus sowieso wel al heel goed dat er weer iets komt.

Ik hoef niet te spuiten met Gonal-F, waarom weet ik niet. Weet wel dat ze het 2 of 3x natuurlijk willen doen en daarna wel medicatie. Ik vind het knap dat je het kan, want ik moet er niet aan denken! Ondanks dat het eigenlijk nooit zeer doet, het is ook het idee.

Ik voel me momenteel wel anders en heb nog 4 wd te gaan. Moet af en toe hoesten en moet dan bijna kokhalzen en ik ben een beetje lamlendig. Kan ook gewoon de spanning zijn.

 

Gisteravond heb ik een heftig avondje gehad. Er kwamen vrienden eten. Dit was een week of 3 geleden afgesproken en na dat telefoongesprek had ik het gevoel dat ze zwanger was. Dus gister liep ik me al de hele dag druk te maken. Wilde namelijk wel leuk reageren, mocht het inderdaad zo zijn. We hadden hun nog niet verteld dat het bij ons niet wil lukken, dat hadden we sowieso willen vertellen.
Maar inderdaad, ze is zwanger, 13 weken, na 3 mnd al raak. Gelukkig begon ze er zelf al over dat het niet vanzelfsprekend is dat het wil, dus daarop begon ik te janken (wat ik eigenlijk niet wilde) en vertelde ik dat wij dat helaas te goed weten.
Daar werd gelukkig fijn op gereageerd. Ook nog een hele gezellige avond gehad, maar vannacht wel beroerd geslapen...
Ik vind het vervelend vanmezelf, maar ik vind het gewoon niet eerlijk. Waarom moeten wij er nu al anderhalf jaar op wachten! En ik heb goede hoop dat de IUI volgende maand mag starten, met hopelijk het gewenste resultaat, maar toch vind ik het moeilijk! Ik ga zo maar even een flinke wandeling maken, daarna gaat het vast weer beter...

 

@kloko: och meid, vervelend dat soort situaties. vooral als je ze voelt aankomen. het is zo gemeen; je wilt blij zijn voor je vriendin, maar je voelt je eigen verdriet dan dubbel zo zwaar wegen.
ik weet helemaal hoe je je voelt. ik heb het, helaas, ook meerdere keren moeten meemaken. wel fijn dat ze zo meelevend reageerden. het is voor hun ook lastig op dat moment, lijkt me. zij zijn blij en horen dan het verdriet wat jullie moeten meemaken.
maar houd moed, jullie staan nog aan het begin van de behandelingen (net als wij). er zijn zoveel mogelijkheden om zwanger te worden en bij sommige duurt het nu eenmaal wat langer (cliche, ik weet het...).

sterkte ermee en focus je niet al te veel op andermans zwangerschappen. het is wel belangrijk dat je straks positief die IUI ingaat....

 

@kloko, jeetje meid wat herkenbaar, zo'n situatie hadden wij afgelopen zaterdag. Ik had ook het gevoel dat ze langs kwamen om te vertellen dat ze zwanger was, gelukkig wisten zij al wel dat we al bijna 2 jaar bezig zijn. Mijn vriendin vond het heel moeilijk om te vertellen en ze was al 18 wkn zwanger......ondanks dat ik me er op had voorbereid kwamen de tranen toch en ik dacht altijd ach ja even huilen op het moment dat je het hoort en dan ben je wel weer van dat gevoel af.....nou echt niet,.....ik heb er echt de hele week last van gehad en als klop op de vuurpijl kreeg ik van andere vrienden te horen dat zij ook 9 weken zwanger waren maar dat dit helaas een miskraam was geworden......tuurlijk weet ik dat je niet jaloers moet zijn op een miskraam dat wil je echt niet.....maar ik had wel het gevoel van s**t zij zijn wel al een stapje verder, zij hebben dat blije gevoel al een keer mee mogen maken....toen ik het hoorde ben ik meteen naar haar toe gegaan en we hebben gepraat en gehuild en daarna voelde ik me eindelijk opgelucht..........

 

@Kloko: ik voel helemaal met je mee. Het is dan ook gewoon niet eerlijk op dat moment. Je wilt blij zijn maar daarentegen heb je zelf ook als zo vaak het goede nieuws willen vertellen. Je gunt het van harte, maar je bent ook jaloers. Je probeert een "happy face" op te zetten en hun hun moment te geven, maar diep van binnen krimp je in elkaar. Laten we hopen dat jij de volgende bent die het goede nieuws mag spreiden.

In gedachte zit ik wel eens te bedenken hoe ik het nieuws aan mijn ouders zou zeggen. Merk je, dat vriendinnen het moeilijk vinden om over hun zwangerschap te praten? Dat ze bang zijn om je verdrietig te maken?

Mijn zus heeft verteld dat ze al 11 maanden bezig zijn. Dit voelt als een concurrentiestrijd. Ik wil perse eerst zwanger zijn omdat ik weet dat ik kapot ga als ik haar buik zal zien groeien. Bij vriendinnen doet het al pijn, maar mijn eigen zus zwanger is.......dat doet nog veel meer pijn. Ik heb het tegen haar gezegd en ze heeft mij beloofd het een op een te zeggen en niet tijdens een groepaankondiging.

Op kerstavond vertelde mijn man dat een vriendin van mij had laten weten dat ze zwanger was. Ik was helemaal overstuur en kon aan niks anders denken. Lekkere kerstavond was dat. Mijn man heeft inmiddels wel begrepen dat hij dit soort nieuws voorzichtig in moet pakken en niet onderweg naar een feestje moet gaan vertellen....

 

@kloko en Cloco80: ik zit een klein beetje in dezelfde situatie. Mijn zus is 5 jaar bezig geweest om een kindje te krijgen en nu is ze dan eindelijk zwanger. Grote tranen, maar ook vol met blijdschap! En ja ook in mijn gedachte had ik wel zoiets van hmm ik wil dit ook!

Ik ben nog geen 1,5jaar bezig dus ik heb naar mijn zus toe echt iets van ja jij hebt het ook dik verdiend! Voor jou is het anders omdat het een vriendin is en dat is toch emotioneel wat meer afstandelijk. Ik ben samen met mijn zus van de week naar het hartje gaan luisteren en ja daar lag zij te huilen omdat ik zat te huilen, haha.

Het maakt het zo zwaar omdat we nu hier met z'n allen zo veel bezig zijn met je hele cyclus en wat er allemaal nog moet gebeuren en dan die lange twee weken wachten in spanning. Mensen die spontaan zwanger worden hebben geen idee wat wij allemaal emotioneel mee maken... maand in maand uit.

Al mijn vriendinnen hebben al kindjes dus uit veel andere hoeken krijg ik dit soort berichten niet. Ergens wel fijn denk ik.

sterkte kloko en coco80

 

@ibjet: Oh, zou het niet leuk zijn om samen met je zus zwanger te zijn! Ik hoop het zo voor jou. Lijkt me moeilijk om het hartje te horen van je zus d'r kindje. Hopelijk mag jij ook snel een hartje horen van jouw toekomstige baby.

@zus01: een borrelbuik? Hmmm, wat zal dat betekenen? Ik snap dat je nu achter alles iets zoekt. Dat zou ik ook hebben. Laten we hopen dat het met innestelling te maken heeft!

Ik moet zo weer prikken met Gonal-f en ik zie er alweer tegenop. Morgen weer naar de echoscopiste voor een follikelecho. Ik ben benieuwd, ik hoop dat alles goed is.

 

@coco80: prikken is niet leuk, nee. maar ik heb mezelf maar steeds voorgehouden dat het een stapje dichter naar een beeb is...(hopelijk...). succes met de meting? hoeveelste is dit?

ik heb het hele weekend van alles gevoeld in mijn onderbuik. vooral krampen (menstruatiekrampen), maar dit kan ook door de pregnyl komen, natuurlijk. als ik nu iets voor zeg ik maar meteen: dat is de pregnyl!
testen (en dus echt iets voelen) kan over 8/9 dagen! (schiet nu al op....)

hoe gaat het met de rest van de meiden? hoe zijn we het weekend doorgekomen?