Helaas 2 cryos moeten ontdooien.. eentje heeft het niet gehaald.. Een dag 4 is nu terug geplaatst van een goede kwaliteit..ze had het over N2? Zegt mij niks.. ik heb nog 2 cryos van dag 5 in de vriezer.. Hopelijk plakt deze...
Maakt niet uit hoor, lief dat je het vraagt. Helaas mis gegaan ja. Dit keer ruim een week verder gekomen dan de vorige keer, en djeez, wat ben je dan al een eind verder ook qua dromen/hopen... ik heb best veel pijn/kramp gehad met de miskraam, 2e kerstdag blijft vanaf nu een bittere nasmaak hebben ben ik bang...weekend na kerst zat ik bij de huisartsenpost omdat ik me uren geen raad wist met de pijn (naar huis gestuurd, advies: pijnstilling, bereid je maar voor...) . Maandag 28e echo bij de gyn: geen vruchtzakje, alleen maar wat rommel in mijn baarmoeder. Paar keer hcg moeten laten prikken, die uiteindelijk zakte tot niet meetbaar niveau. Heb een paar weken best diep gezeten moet ik bekennen, was net weer beetje opgekrabbeld. En dan weer wachten tot ik ongesteld werd, (wat gisteren is gebeurd,) om te starten met medicatie en een afspraak te maken voor de echo voor terugplaatsing van de laatste cryo. Terwijl je natuurlijk eigenlijk in zo'n maand toch gewoon weer hoopt op een wonder, want, immers, ik heb nu 2x positieve testen gezien, de eerste keer was al heel snel duidelijk dat het niets werd, maar de tweede ronde heeft mijn lichaam en het ukkietje het toch iets langer uitgehouden...dus wie weet, heeft mijn lichaam eindelijk de smaak te pakken? Zal wel niet zo werken, maar toch.... Helaas; een beetje bruin werd gewoon rode klonters en kramp en de gebruikelijke zooi. (excuses, tmi). Bel ik vanochtend, blijkt dat ik in de 2e week van maart pas op de (mogelijk te plannen voor een echo)lijst sta... dus ik heb besloten nog een maand zonder medicatie te doen voor ik voor de terugplaatsing ga; anders moet ik 5 weken de pil slikken, wachtend op de uitgangsecho, waarna ik weer weken moet wachten voor een geplande terugplaatsing. Dan maar een iiiieeeniemienie kans dat deze cyclus ineens wat langer is en ze meer moeite moeten doen om mijn echo ingepland te krijgen. Zo zit je met kerst nog te fantaseren hoe lastig het zal zijn om in juli hoogzwanger te zijn en te bevallen...heetst van het jaar...en zo zit je direct na kerst als een klein kind te janken, dag in dag uit, omdat het alweer niet goed gaat, omdat het je schijnbaar niet gegund is... O, en als ik dat nog niet verteld had, de buren aan beide kanten hebben (heel) jonge kindjes, dus terwijl ik met krampen van de miskraam en alle verdriet erna wakker lag werd ik met regelmaat in mijn huilen vergezeld door een huilende baby aan de ene of de andere kant... Wat zou ik toch graag in een hutje op de hei wonen....
Oh meid wat een ellende. Ik herken t verdriet zo en idd de toekomst die je dan al helemaal voor je zag. Heel veel sterkte meid. Ik snap je keuze nu. En wat confronterend al die kleintjes om je heen.