Hoi allemaal, Bij wie is er ook geen aantoonbare reden gevonden voor het niet (goed) zwanger worden? En hoe is het bij jullie gegaan qua MMM en zwangerschap? De gyn houdt bij ons vol dat we zo'n grote kans hebben om zwanger te worden. Dat zal best, maar lukken wil het maar niet. Ze gaan ons dan waarschijnlijk ook pas helpen 2 (?!) jaar na de MA. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Succes allemaal i.i.g.!
Jee meid gaan ze je na zo lang pas helpen????? waarom? Ander zh misschien? Ik zou dit niet pikken met je verleden. Mijn ervaring in het kort; Door pil heen zwanger geweest van een 2ling helaas een bbz... 3 maanden daarna gestopt met pil.. een jaar proberen zwanger te worden maar cyclussen werden steeds langer (van 37 tot 76 dagen) Dus naar ha en die gaf verwijzing naar gyn... daar bloedprikken, echo's enz en zaadtest uitslag van zaad was slecht (0% bewegelijkheid).. dus we dachten mogelijke oorzaak te hebben gevonden en ineens was ik zwanger... helaas met 11 weken en 5 dagen een mk... Daarna weer zaadtest en uitslag was ''redelijk tot matig'' maar veeeel beter dan de vorige dat snap je. Eh uiteindelijk leek mijn cyclus helemaal te stoppen en dus besloot de gyn voor iui te gaan met medicatie... hij schreef chlomid voor (pillen) maar dat heb ik nooit gebruikt want ongi kwam maar niet dus kon niet starten... Na weer echo's en bloedprikken om te achterhalen wat er aan de hand was besloot de gyn dat ik moest gaan spuiten (Menopur & pregnyl) en vriendlief had aantal tips gekregen om zaad te verbeteren... nu hebben we 2 iui's gehad (mislukt) en krijgen binne kort de 3e iui. Als deze 3e niet lukt hebben we een evaluatie gesprek met gyn om te bespreken wat we verder gaan/kunnen doen... denkend aan ivf of icsi. Nou toch heel verhaal geworden.. hoop dat je 'm snapt... als je nog iets wilt vragen mag dat.. succes met zwanger worden!! Sjors
Hoi Mykelti, Wij kregen in ons ZH ook het stempel onbegrepen verminderd vruchtbaar en de artsen hielden vol dat we zelf een goede kans hadden. We mochten daarom net zoals jij ook niet direct met iui beginnen. Omdat ik gewoon het gevoel had dat er iets niet goed zat (we werden immers ondanks ons vrij intense klus-schema () maar niet zwanger....) ben ik voor een second opinion en uitgebreider onderzoek naar het buitenland gegaan en daar kwam wel eea uit. Ben toen begonnen met verschillende medicijnen en ondertussen mochten we ook beginnen met iui. In Nl bleven ze volhouden dat er niks met me aan de hand was, dus die medicijnen heb ik stiekem en zonder officiële goedkeuring gebruikt (wel met goedkeuring van mn buitenlandse arts uiteraard!). Uiteindelijk was de derde iui raak. Achteraf is het natuurlijk moeilijk te zeggen wat nou het meest heeft geholpen die iui of de medicijnen of dat het toch gewoon een kwestie van tijd is geweest (maar dat laatste geloof ik niet echt ). Ik hoop dat het bij jullie alsnog snel raak is, want zo lang moeten wachten is helemaal niks. Mocht je vragen hebben dan mag je me altijd pb-en. Succes!
Hoi Mykelti, Ik wil je heel veel succes wensen, bij mij was er ook niets te vinden. In het ziekenhuis hanteerde ze ind dat je 2 jaar 'bezig' moest zijn. Ik heb uiteindelijk IUI gehad en met de tweede poging was het raak.
thja ik denk dat ik nu ook hierbij mag aansluiten, we zijn net alle testen doorgeweest, zaad, bloed, samenlevingstest cyclusanalyse.. uitslagen alles goed, zaadaantal was iets laag maar binnen de norm, dus nu eerst afwachten, ze kunnen ons nog geen behandeling aanbieden, omdat het verwachte slagingspercentage te hoog is... 55-65% kans.. heel mooi allemaal maarja misschien wel frusterender als dat er wel iets was gevonden... 29 juli hebben we nog een gesprek, hoe het dan met ons gaat... en ik denk dat we dan krijgen te horen wanneer er wel een behandeling word aangeboden...
Wat vervelend voor je dat je arts zo terughoudend is met behandeling. Terwijl het emotioneel zo'n grote impact heeft. Bij ons wordt behandeling ook steeds uitgesteld omdat er meer onderzocht moet worden. Kan je zeggen dat dat ook erg frustrerend is. En de gynaecoloog maar zeggen dat ik ook nog best spontaan zwanger kan worden. Ik geloof er niets van. Wat voor onderzoeken hebben ze bij jullie gedaan?
Jeetje, wat raar dat je zo lang moet wachten? Ben je soms nog heel jong? Dan vinden artsen vaak dat je wel wat langer mag wachten, gek genoeg. Ikzelf ben er inmiddels van overtuigd dat 'geen aantoonbare reden' vaak best aantoonbaar zou zijn met meer onderzoek. Zo heb ik vorige week te horen gekregen dat mijn schildklier niet goed werkt. Dat heeft gevolgen voor kans op zwangerschap, meer miskramen en vroeggeboorte en de ontwikkeling van je baby. En dat na twee jaar MMM! Het blijkt dat je schildklier in maar een paar zh in NL wordt getest. En waar het wel getest wordt, blijkt het een veelvoorkomend probleem bij stellen die maar niet zwanger worden/blijven. Ik ben dus blij dat we erachter zijn, maar vraag me wanhopig af waarom nu pas... De behandeling gaat zeker een paar maanden in beslag nemen en pas dan kunnen wij verder met ivf. Ik zou je adviseren je bloed hierop te laten prikken. Behalve zo'n schildklier zijn er vast nog andere 'verborgen gebreken' mogelijk. Wees dus vasthoudend als je wilt worden doorverwezen en stap eventueel over naar een andere arts of zelfs een ander zh.
Hi, hier nog eentje die eerst 2 jaar moet volmaken... Nog tot januari is dat voor ons. Wat het extra frustrerend maakt is dat bij ons juist niet alles goed is, maar alles "op het randje". Het zaad was eerst matig en dus reden voor iui. We waren er al redelijk op ingesteld en verwachten rond juni te beginnen, maar ik moest eerst nog een hsg. Die was goed, maar in de tussenliggende tijd zijn de normen voor zaadkwaliteit veranderd en hoewel de score hetzelfde bleef was het nu ineens niet meer matig maar goed. De grens is van 20 naar 10 miljoen gegaan en met 13 miljoen vissen we nu dus net achter het net. Dat andere dingen ook niet optimaal zijn (laag progesteron oa) maakt helaas niet uit. Gelukkig hebben we wel een lieve, betrokken arts. Zij moet zich wel aan de regels houden, maar probeert nog wel mee te denken. We gaan nu nog een samenlevingstest doen, ook al hadden ze die ook net afgeschaft. Als die negatief is, mogen we toch nog eerder door naar iui. Onze laatste kans en achterdeur dus zeg maar. Zelf denk ik heel erg dat het probleem daar (onder andere) zit, dus ben er wel blij mee. Of geruststelling, of iui. Maar al dat matig bij onsmaakt wel dat ik een hard hoofd heb wbt eigen kansen. Ik geloof nog wel dat het kán, maar de kans is wel klein. We hebben zelf geloof ik 35 procent kans. Maar om op mykelti terug te komen: na ma vind ik 2 jaar wel heel lang. Ik zou toch wel eerder diagnostiek eisen hoor. Dat mag bij ons wel en ze zorgen wel dat ee al eerder op de wachtlijst gaan, zodat we in januari ook écht kunnen beginnen. Ik heb wel geleerd dat mondig zijn kán helpen, maar je moet ook mazzel hebben met je arts. Wij kregen ons 2e advies van een andere arts, die erg onaardig was en ons gewoon wilde wegsturen. We hebben toen om een gesprek met onze eerdere, eigen arts gevraagd en die heeft nog een en ander geregeld en wel progesteron voorgeschreven. De aanhouder wint dus, maar het is wel moeilijk. Veel succes met alles! En laat je niet voor 2 jaar wegsturen met niets. Leg al je twijfels voor en laat ze je geruststellen en indien nodig onderzoek doen...
Sorry voor de late reactie dames! Was "mijn" topic even uit het oog verloren! Wat vreselijk sneu om te horen dat er klaarblijkelijk meer stellen zijn waarbij de artsen zo terughoudend zijn in de behandeling. Ik weet niet meer wie dat vroeg, maar nee, ik ben niet jong (33) en begin me ook serieus zorgen te maken. We zouden immers heel graag 2 kindjes willen, maar op dit tempo wordt dat toch zeuren... Ze hebben bij ons gedaan: - Zaadonderzoek 2x (ook net ok/goed) - samenlevingstest met fm en progesteronbepaling (36) - HSG (mega veel pijn bij het opblazen van het ballonnetje, denk zelf aan verkleving of endo, maar de artsen willen niet verder zoeken, eileiders zeer goed doorgankelijk) Ze gooien nu alles op overgewicht, maar ik was goed zwanger toen ik 23 kilo meer woog, dus ik kul. Denk eerder dat er iets aan de hand is waardoor ik de miskramen krijg. Voelt ook iedere maand alsof mijn lichaam het afstoot. Schildklier is overigens al meermaals geprikt, alleen geen antistoffen. Weet iemand hoe die op je labformulier staan? Dan kan ik nagaan of ze getest zijn. Moet nu trainen met de hond, dus later weer terug!