Iui: onverrichte zaken weer naar huis.

Ik heb voor alle 4 mijn kinderen IVF gedaan. Kinderloos was het zwaar, emotioneel en ik was vooral bang. Bang nooit moeder te worden.

Voor de andere kinderen ging de knop om, blijkbaar was dit de weg die ik moest gaan. We hadden reeds succes gehad dus hup schouders eronder en gáán.

En ja ook in die behandelingen was ik er soms helemaal zat van, al dat plannen. Naalden vind ik vreselijk en ook in de wacht weken was het spannend en als het mislukte echt wel een traan. Maar ik had vooral zoveel hoop en vertrouwen.

 

Mijn 1e kwam spontaan, ongepland, mijn ex had goed zaad blijkbaar.

Dit kleintje is mogelijk gemaakt doormiddel van IVF met donorzaad zelfs omdat mijn huidige partner onvruchtbaar is helaas, ook kreeg ik na de laatste iui vorig jaar mei voor de 2e keer een eileider ontsteking, en de mededeling dat spontaan zwanger raken voor mij nu ook niet meer gaat lukken, iui werkte dus ook niet bij ons, en moest door voor ivf.. god wwt heb ik gehuild tijdens het decapeptyl prikken, en tijdens t stimuleren nog meer, want ja die helse punctie kwam steeds dichterbij, ik heb voor de punctie tranen met tuiten gehuilt en een halve paniek aanval gehad, geschreeuwt dat ik t niet kon, toen hebben de verpleegster en mijn man me toch rustig weten te krijgen en godzijdank deed t eigelijk helemaal geen pijn.
Nu zwanger van ons ivf wondertje, en wie weet in de toekomst nog wel een keer, als de overgebleven cryos niet bewaard kunnen blijven, tot wij wellicht voor nig een kindje willen gaan

 

Wat naar voor je dat de iui niet door gegaan is.

Hier een kindje op de natuurlijke manier en nu al weer 3 jaar bezig voor nog een kindje.

5 x iui gehad met 10 miljoen. 3 miljoen. 23? Miljoen minder dan een half miljoen en nog een keer minder dan een Halfmiljoen.

Toch gaan de iuis hier daar toch mee door, onder het mom met weg gooien heb je helemaal geen kans.

Wij hebben volgende week vrijdag een gesprek met de arts over hoe nu verder.

 

@Avastar wat jammer dat je onverrichter zaken naar huis kon. Hier werd de iui wel altijd gedaan ook wanneer het slecht zaad was. Onze dochter zou er anders ook niet geweest zijn zaten toen onder de 0,1 miljoen (escape iui vanwege los response bij icsi), bij de bbz ook via iui zaten we op 0,9 miljoen.
De kansen zijn weliswaar klein maar zonder iui is de kans er uberhaupt niet.

Wij zijn naar de iui over gestapt op icsi, hebben toen bewust een wat langere pauze tussen laten zitten. Ik heb een zoon uit een eerdere relatie en wilde dolgraag nog een 2e maar dan van ons samen. Mocht je vragen hebben over die overstap geef maar een gil, toen wij de mmm in gingen hadden wij beide zoiets van wanneer het aankomt op icsi/ivf dan houdt het op. Uiteindelijk waren we dus met icsi 3 bezig toen we de escape iui hadden. Wij hopen beide dat er nog een 3e mag komen, twijfelen enerzijds of we ooit nog icsi zouden willen maar staan er nu wel voor open, meer dan vorige keer. Moet ook wel zeggen dat op de negatieve testen nadien na de punctie etc me reuze meegevallen zijn.