Rach ik moet maandagochtend naar de gyn toe dus dan vraag ik het gelijk ff.. Enne heb je nog steeds ongi krampjes. Ik hoop zo dat je ongi wegblijft...
Hoe is het meiden? Rach, hou je het nog vol? Niet ongi worden, hè? Ik duim voor je! [-o< En de andere meiden op het wachtbankje? Hier is de ongi toch nog goed doorgezet donderdag. Van de ene kant raar, omdat ze woensdag op de echo alleen nog maar dun baarmoederslijmvlies zagen en omdat het vrij laat was donderdag pas. Maar van de andere kant wel fijn, want dan heb ik toch een normale cyclus gehad. Nou ja fijn, ik had liever gewild dat het helemaal weg bleef. Maar dat willen we allemaal, want daar doen we het voor! Veel succes iedereen!
Heb vanmorgen mijn 3e follikelmeting gehad en mijn eitje was niet gegroeid, het is nog steeds 11mm. Vind ik wel raar want ik heb wel echt duidelijk merkbaar vruchtbaar slijm. Ga vandaag zelf maar even een ovulatietest doen, kijken wat die zegt. Ik moet maandag weer dus dan maar hopen dat het wel gegroeid is, gelukkig ben ik binnen 10 minuten bij het ziekenhuis. Veel liefs Nataly
ooievaar, ik ben benieuwd wat je gyn zegt maandag. mariel, dus je bent toch nog ongi geworden? is dat dan dag 1? aangezien je eigenlijk dus wel 'overtijd' was. nataly, je zit op dag 16 van je cyclus. mij eisprong was volgens mij op dag 19. maar het is wel wat aan de lange kant idd. mijn eitjes zijn ook trage groeiers. nou opluchting van deze kant. niet ongesteld! ik zat een tijdje rechtop op de wc. maar niks doorgekomen. nog 3 nachtjes.
Ja, donderdag is voor mij dag 1. Toen is de ongi echt doorgezet en ben ik begonnen met spuiten. Dacht je echt dat je ongi er aan kwam dan, omdat je een tijdje rechtop op de wc zat? Gelukkig niet dus! Volhouden, hè. Maar voel je ook andere dingen, Rach?
ja mijn ongie komt zeg maar 'meteen' niet 'druppelgewijs' dus ik moest me echt haasten naar de wc, vandaar. ja ik dacht echt dat ik ongesteld werd, het gevoel is nu weer weg. nee ik voel nu geen andere dingen meer. door de pregnyl (je weet dat ik dat heel goed merk aan me lichaam) waren mijn borsten heel erg opgezwollen en mijn tepels heel erg pijnlijk, dat is nu ook over.
Best spannende dagen hè Rachel op deze manier. Ik ken dat hoor. Ik vind het nu al spannend... En ik moet nog zo lang, nou ja, één dag langer dan jou. Alleen volgense fert.arts mag ik pas zondag testen mocht het nodig zijn. Maar ik heb vorige week vrijdag IUI gehad. Moet ik dan echt wachten tot zondag, of mag het vrijdag of zaterdag al? Weten jullie dat? Dat is toch ivm de Pregnyl die in je lijf zit en de test kan beinvloeden?
nou volgens mij geeft je banner het antwoord al aan! 'over 4 dagen mag ik testen' ik ga ook over 3 dagen testen. de pregnyl is na 10-12 dagen na je inseminatie uit je lichaam dacht ik.
Ja Marieke, het klopt wat Rachel schrijft. Pregnyl zit ongeveer 10 dagen nog in je bloed. Maar als je vorige week vrijdag je IUI hebt gehad, dan kun je niet over 4 dagen al testen. Dat is woensdag! Of klopt je banner gewoon niet helemaal... A.s. vrijdag is dan toch je NOD? En vanaf dan kun je testen. (14 dagen na je IUI) Meiden, ik zit met een probleempje. Het voelt echt niet goed. Volgende week zondag wordt de kleine van een vriendin van mij 1 jaar. Hartstikke leuk natuurlijk. Maar ik merk aan mezelf dat ik zulke dingen steeds moeilijker begin te vinden. Alle andere mensen die daar komen zijn zwanger of hebben baby's. Van de vrienden zijn wij als eerste gestopt met de pil en hebben als enige nog geen kinderen. In maart was de doop van deze kleine. Toen kwamen er al wat opmerkingen naar ons. De kleine van mijn vriendin d'r zus werd in mijn handen gestopt en meteen werd er tegen mijn man gezegd, dat hij ook wel eens op mocht schieten. Na de doop werd aan mijn vriendin gevraagd of dat wij misschien geen kinderen wilden... Eén ding moet duidelijk zijn, ik kijk die mensen hier niet op aan. Zij weten niet beter. Maar ik voel me daar steeds ongemakkelijker en verdrietiger bij. Het wordt allemaal steeds moeilijker. Ondertussen zitten we nog verder in de MMM. En worden zulke feestjes en opmerkingen steeds pijnlijker. Ik ben de laatste dagen erg emotioneel. Ik ben dan ook bang dat iemand maar iets hoeft te zeggen en dat ik dan volschiet. Meiden, ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Van de ene kant wil ik niet toe geven aan dit gevoel en gewoon gaan. Het gaat tenslotte om de kleine van mijn vriendin. Maar van de andere kant voel ik me er heel ongelukkig bij en ben ik bang dat ik het niet trek die middag. Meiden, ik weet dat het een gevoelskwestie is en dat niemand die beslissing voor mij kan maken. Maar ik wilde het even kwijt aan jullie en dat lucht op. Ik kan er gelukkig goed met mijn man over praten. Hij begrijpt mijn gevoel en voelt dit zelf ook wel, maar toch anders. Hij staat er meer boven. Als we niet gaan, dan doet hij dat voor mij. Maar we weten het nog niet.
lieve mariel, nou ik denk dat we je allemaal heel erg goed begrijpen hoor! het is helemaal niet raar dat je je zo voelt. iedereen gaat er alleen wel anders mee om. ik zou niet snel gaan huilen, ik word eerder heel rood en ga stotteren omdat ik me dan totaal geen houding weet aan te geven. hoe dan ook, het is wel gelijk duidelijk voor die mensen dat het bij jullie blijkbaar niet vanzelf gaat, als je gaat huilen, en dat is vervelend, vooral als je dit niet tegen iedereen wilt vertellen. ik zou het helemaal niet raar vinden als je zou besluiten thuis te blijven. als jij een kindje had en een goede vriendin van jou ging hier doorheen, zou jij het erg vinden als ze dat uitlegt, en liever thuisblijft? ik merk dat mijn moeder vaak met haar vriendinnen praat over oma worden en dan kijkt ze mij aan (ik ben de enige van mijn zussen die een partner heeft) en ik voel me dan heel erg ongemakkelijk. mijn moeder weet namelijk niet dat wij bezig zijn met vruchtbaarheidsbehandelingen. ik wil eigenlijk gewooon tegen je zeggen, dat als je het geestelijk gewoon even niet kan hebben, je echt wel aan jezelf mag denken! het is ook gewoon erg moeilijk, en frustrerend, vooral als je er zó mee geconfronteerd word. meid ik wens je heel veel sterkte toe, en ik hoop dat, wat je ook beslist, je er vrede mee hebt. ik denk aan je! en ik snap heel goed wat je doormaakt. dikke dikke knuffel!
fijn dat je er wat aan hebt mariel! laat je weten wat je hebt besloten, en als je gaat, hoe het ging? liefs!
He Mariel, Ik ken het maar al te goed en eerlijk gezegd was er voor mij maar een manier om hiermee om te gaan, en dat was open zijn tegen onze vrienden en familie over wat er speelt. Nu hebben wij 2 MK's gehad waardoor een aantal vrienden ook wel wisten dat wij niet zo gelukkig waren op het baby-front, maar andere vrienden en familie wisten eigenlijk lang van niets omdat wij geen bemoeienis en vragen wilden. Maar je houdt het niet vol, de hele MMM heeft zo'n impact op je emoties en gemoedstoestand . Gelukkig kunnen we dat delen op dit forum, dat is heel prettig, maar uithuilen bij of een goed gesprek met goede vrienden of familie kan soms ook zo'n opluchting zijn. Inmiddels weten onze meeste vrienden en familie wat er speelt, daar praat ik ook heel open over, en wij krijgen we veel steun en begrip vanuit onze omgeving . Sterkte, Pooltje
Ja, natuurlijk laat ik het weten. Maar ik denk dat ik pas die dag kan beslissen. Misschien voel ik me over een week wel veel sterker dan nu... Ik heb het er net met een andere vriendin over gehad. Zij begreep mij volkomen. Ze vindt dat ik me al zo lang zo sterk houdt. En dat ik best eens aan mezelf mag denken. Ja, ik weet het nog niet. Ik zal het nu een weekje van me af moeten zetten... Eerst maar eens duimen voor jou, Rach! En voor de rest natuurlijk!
Lieve Pooltje, dank je wel voor je reactie. Goede vrienden van ons weten van onze vruchtbaarheidsbehandelingen, familie (wederwijdse ouders, broers en zussen) en een paar collega's. Dat is inderdaad heel fijn, want dan kun je er met hen over praten. En begrijpen ze wat er speelt. Daarom heb ik net ook met een andere vriendin gesproken. Maar die opmerkingen komen van familie en vrienden van onze vrienden en ik neem hen echt niets kwalijk! Het gaat dan ook vooral om mijn gevoel erbij op zo'n middag. Ik weet niet of ik het trek op dit moment...
Ik ken dat gevoel ook hoor dat het steeds moeilijker wordt om hier mee om te gaan. De meeste mensen in mijn omgeving hebben allemaal kinderen of zijn zwanger en als ik dan naar verjaardagen ga hebben ze het vaak ook alleen maar over de kinderen. Gelukkig weten de meeste mensen dat het bij ons helaas niet makkelijk gaat en heb ik daar echt steun aan en leven ze met ons mee. Laatst vroeg zelfs mijn beste vriendin of wij het niet erg vonden dat zij voor een 2e wilde gaan (bij de eerste was ze na 4 maanden zwanger). Ik vind dat zo lief. Mijn eitje was dus nog niet gegroeid en is nog steeds 11mm maar nu heb ik net zelf een ovulatietest gedaan en die is toch eigenlijk wel positief. Het tweede streepje is nog niet zo dik als de teststreep maar is toch heel duidelijk zichtbaar. Snap er niks van. Dat zou betekenen dat de ovulatietest morgen echt postitief (zo gaat dat bij mij meestal) en dat ik maandag mijn eisprong heb! Kan een eitje in twee dagen dan zoveel groeien? Zou ik dan een eisprong hebben met een te klein eitje en dat al veel vaker hebben gehad? Weer iets om de gyn te vragen want dit is wel raar. Veel liefs Nataly
Heel begrijpelijk en wat je zegt, gewoon op de dag zelf kijken of je het wel of niet ziet zitten. Ik sla ook echt wel eens een bezoek of feest over als ik het op dat moment niet zie zitten. Wel probeer ik dan die dag iets voor mezelf/onszelf te doen, om de aandacht van het gemiste bezoek of feest af te leiden. Zo ga ik op dat soort dagen graag een stuk fietsen, lekker de buitenlucht in en ergens op de hei een warme kop chocomelk met appelgebak nemen of in de zomer een heerlijk wit biertje of ijscoup. Sporten en daarna een saunabezoekje zijn ook erg geliefde aandacht afleiders!
Bedankt voor jullie begrip, meiden! Nataly, wat vreemd allemaal van je eitje. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het eitje van 11 mm al springt en een eitje groeit gemiddeld 2 mm per dag. Maar ja, je weet het niet... Wanneer moet je weer naar het ziekenhuis voor een FM? Balen dat het nu weekend is, anders had je even kunnen bellen. Ik zou voor het geval wel gaan klussen. Stel dat je te laat bent, dat is ook zonde. Ik kan me voorstellen dat het je allemaal wel onzeker maakt. Heel veel succes!