Na aanleiding van het verhaal van de bio-papa die niet meer in beeld is vanwege huiselijk geweld en waar nu een andere papa in beeld is kwamen bij mij ook wat vragen naar boven. Niet zozeer adoptie of pleegzorg maar ik denk dat het in dit kopje misschien wel het beste past. Wij zijn zwanger geraakt via IVF-D omdat partner op jonge leeftijd kanker heeft gehad (Hodgkin). Ons is altijd verteld dat het het beste is als je je kindje opvoed met het feit dat het zaadje van een andere meneer komt die ons wilde helpen. Dit kun je toepassen vanaf het moment dat het kid vragen gaat stellen in de trant van "Waar komen kinderen vandaan?" Dit zou, aldus de psychologe die ons 'intakegesprek' destijds gedaan heeft, rond het vierde levensjaar zijn. Beetje bij beetje voeren waar ze genoegen mee neemt. Inmiddels is DL 4 jaar en 5 maanden en het enige wat ze een keertje gevraagd heeft is is hoe baby's UIT de buik komen, waar ik haar eerlijk antwoord heb gegeven in zo goed mogelijk jip en janneke taal. Nu zag ik op het andere onderwerp dat jullie bijna 6 jaar allemaal veel te laat vinden maar als een kindje nog helemaal geen vragen heeft, begin je daar dan zomaar als ouder over? DL is er nog helemaal niet mee bezig en nog erg speels in haar doen en laten en ik denk eerlijk waar dat ze er nog helemaal niet aan toe is. Ik heb wel van die mooie wereldwondertje-boekjes maar zolang ze er zelf niet over begint wilde ik die er nog niet bij halen. Ik vroeg me nu dus af of er ervaringsdeskundigen zijn die kunnen vertellen hoe jullie dat hebben gedaan.
Mijn zoon word deze maand 4 en vraagt er niet echt naar. Maar ik leg hem wel dmv een boekje al uit dat mama naar het zh is geweest en een meneer zijn zaadjes heeft gegeven en mama zo hem en zijn zusje heeft gekregen. Nu ben ik wel alleen. En mijn exman ( niet biologische vader want had azoospermi) is niet meer in de picture. Ik zal hem wel moeten uitleggen hoe dat natuurlijk is gegaan maar voorlopig "snapt" hij dat hij zo verwekt is. Gelukkig zitten er nog 2 donorkindjes bij hem op school.
Wij begonnen daar inderdaad zomaar over. Eigenlijk op eenzelfde manier als waarop je mededeelt dat je vanavond bloemkool gaat eten, bijvoorbeeld. Heel luchtig, even tussendoor. Voor onze zoon is het nu niet meer dan normaal en net zo luchtig als hoe wij het brachten Hij staat er niet bij stil, denkt er niet bij na. Dat komt misschien wel als hij ouder is en zich gericht af gaat vragen bij welke man dat zaadje dan wél vandaan komt, maar dat duurt ongetwijfeld nog een paar jaar. Het lijkt me voor een kleuter of een basisschoolkind juist heel lastig om hierover na te denken omdat je het ineens voor je kiezen krijgt.
Mijn dochter vraagt wel "Toen mijn broertje nog in jou buik zat, hoe werd hij toen geboren?" Daarop heb ik haar verteld dat ik buikpijn kreeg, met papa naar de dokter ging en dat de baby toen geboren werd" Haarzelf heb ik weleens het litteken van mijn keizersnee laten zien, "dat rode streepje, daar haalde de dokter jou uit" dus ze neemt aan dat broertje daar ook vandaan komt. Maar ze vraagt echt nog niet hoe de baby nou in de buik komt hoor!
Hier toen ze een jaar of 3 was het wereldwondertjes boekje geïntroduceerd. Ze is nu 8 en vindt het de normaalste zaak van de wereld dat het zaadje niet van haar papa, maar van de donor gekomen is. We gaan dit met ons zoontje(nu net 1 jaar)precies hetzelfde doen. Ik zou er niet te lang meer mee wachten als ik jou was. Ik ken zelf ook de andere kant van het verhaal. Ben zelf namelijk ook van een donor en weet dit pas een jaar of 10.
Voor meelezers ivm ecd: er is een mooi boekje over een vogel die geen goede eieren had. Ik vind die, voor wat ik online er over gezien heb, mooier dan die van de wereld wondertjes reeks. Wij gaan die bestellen en vanaf heel klein al voorlezen en vertellen hoe het bij ons zit.
Juist als je kind er nog niet aan toe lijkt en er niet mee bezig is kan je dit soort informatie op een normale en luchtige manier vertellen. Daar moet je niet mee gaan wachten tot hij/zij zelf met vragen komt. Die vragen komen er meestal omdat ze wat opvangen uit hun omgeving (school, vriendjes etc). Ze hebben dan vaak al een bepaalde voorstelling van zaken (over hoe het normaal gaat). Het kan dan vervelend zijn als het bij hun anders is gegaan. Juist door op een jonge leeftijd dit kort en leeftijdsgericht te vertellen maak je het normaal. Je kunt dan verder bouwen op dit verhaal in de toekomst. Een ander vervelend gevolg van (te) laat vertellen is dat je kind een stuk ouder kan zijn. Dan kan de informatie veel heftiger binnenkomen. Het heeft misschien al die tijd gedacht hetzelfde te zijn als andere kinderen. En na jaren blijkt dat opeens niet zo te zijn. Hier op school gezien dat een kind er pas achter kwam toen het onderwerp "mijn gezin" behandeld werd in de klas. Dat was erg vervelend omdat dit kind het niet wist en de informatie eerst zelf moest verwerken. Dit terwijl hij toen de rest van de klas ook nog eens moest vertellen hoe het zat (en die hadden veel soms heel harde/eerlijke vragen en opmerkingen). Kind wist daar toen niet goed mee om te gaan omdat hij zelf nog teveel aan het idee moest wennen.
Klopt Amberxxx mijn zoon weet niet beter als dat hij zo verwekt is. het boek een wereldwondertje kid ( mama) is ideaal om het ze uit te leggen!
Onze middelste is 2,5 jaar die snapt daar nog niets van. Weet ook niet hoe we dat gaan brengen. Ms idd met dat boekje? De jongste is 5,5 maand die is er nog niet aan toe De oudste hebben we mogen adopteren uit china, die weet wel alles al, hij is 5,5 jaar. Heeft ook veel vragen.