IVF-DagBlog – Wordt Omo-Wit ooit Ariël-Colour?

Update uit Gent (bijna thuis!!!)

Het is 19:42 en we rijden terug uit Gent. Het is nog redelijk druk op de snelweg en er hangt een mistige waas om de oranje lantaarnpalen langs de weg. Een beetje een vreemde, lange dag, waarin veel in de auto zitten de grootste tijdspendering was.

Vanmorgen in mijn nette kleding naar het werk omdat er buitenlands bezoek was. Dacht ik ruim op tijd te vertrekken om ruim op tijd aan te komen, nou… dacht het niet! Het is weer eens koud in NL en er is weer eens wat sneeuw gevallen dus… massale file. Anderhalf uur gedaan over een ritje waar ik normaal een half uur max over doe. Dus dat begon goed. Alles op het werk prima gegaan en voor ik het wist zat ik weer in de auto richting huis, conform plan.

Mijn paps en ik zouden om half drie uit mijn woonplaats wegrijden richting Gent, alwaar we vriendlief zouden zien. Thuis – was gelukkig mooi op tijd – nog even gauw mijn nette jurkje en hakken verruild voor mijnvertrouwde spijkerbroek en een lekker warm vest aan. Een dikke knuffel voor mijn lieve papa, zo fijn dat-ie er is! Even wat drinken, sultana’s en krentenbolletjes en fruit mee voor op de (terug)weg en daar gingen we weer.

Mijn paps helemaal trots op de nieuwe hybride Auris, automaat, dus lekker makkelijk. Onderweg even geholpen met de radiovoorkeurzenders inprogrammeren en het navigatiesysteem verkennen. Altijd fijn en vertrouwd. Was wederom druk op de weg, maar of dit nu kwam door de zacht dwarrelende sneeuwvlokjes of omdat het maandag was..? Welke wetenschapper zal het zeggen?

Omdat er vandaag stakingen in België waren, ook van het openbaar vervoer, hadden we gedacht dat het wellicht wat drukker zou zijn op de Belgische snelweg en dus waren we zo op tijd vertrokken. Als ik rond 15:45 vriendlief bel om te vragen waar hij is, geeft hij aan net voorbij de grens te zijn! Ik verbaasd en vraag hem of hij anders niet ergens kan stoppen, want dan hoeft mijn paps niet het hele eind naar Gent te rijden (daar voelde ik me toch eigenlijk al licht bezwaard over) en zo gezegd zo gedaan.

Bij parkeerplaats Minderhout was ons meetingpoint en deed ik de autowissel. Volgens mij vond mijn paps dat ook wel fijn, want hij is geen vrienden met de ring Antwerpen. Nogmaals een dikke knuffel voor mijn vader en vriendlief en ik reden weer verder.

Gelukkig was de sfeer in de auto warmer dan de buitentemperatuur en het was zowaar nog gezellig ook J. Dat de Belgen massaal aan het staken waren, bleek op de snelweg, want we hebben geen file gehad. Nog even een tussenstop gemaakt en even een soepje genuttigd bij een wegrestaurant waar we de enige gasten waren. Hoe sfeervol J.

Gelukkig ook geen staking bij UZ Gent. Om 17u30 zaten we prachtig op tijd in de wachtkamer, maar ook dat was ruim op tijd. Een Elsevier.de Eigen Huis van januari en enkele hoofdstukken uit het boek ‘De Verdwaalde Ooievaar’ verder, werden we om 18:30 bij de prof naar binnen geroepen. De ‘knappe dokter’ (dr de V.) zat er ook (hij gaat trwns binnenkort weg van deze afdeling, een weetje voor de Gent-gangers).

De prof moest mijn dossier er even bij zoeken en vatte de stand van zaken kort samen. Dus weer even terug naar den beginne.. Ze concludeerde al met al dat we nu dus in totaal 4 keer een terugplaatsing haden gehad, waarvan ik van 1 terugplaatsing zwanger was geraakt en 1 keer zwanger was geraakt van een IUI. Dat er dus in totaal 2 x een zwangerschap was geweest en dat ik in totaal 7 embryo’s teruggeplaatst heb gekregen.

Tevens gaf ze aan dat er de vorige keer op de echo dus wel meer follikels te zien waren: aan de ene kant in totaal 7 en aan de andere kant 8. Echter, er waren er – ondanks de maximale dosering Menopur – maar 4 doorgegroeid. Ze zei dat ze geen antwoord had op de vraag hoe dat kon,. Wel een vermoeden; namelijk dat de andere eicellen niet goed zouden zijn, en daarom ook niet zijn gaan groeien (rijpen). Ik vond dit wel plausibel klinken. Was eigenlijk al die tijd in de veronderstelling dat er ook niet meer te zien was geweest op de echo.

Wel gaf ze aan zeer tevreden te zijn over de opbrengst en kwaliteit. In feite een 100% score voor hetgeen er geoogst is. Hiermee bevestigde ze eigenlijk wat ze al vermoedde, namelijk dat ICSI voor ons wel degelijk van toegevoegde waarde is geweest. Achteraf denk ik dit zelf ook. Alsof we nu pas echte kansen hebben, zo voelt het een beetje.

Al met al concludeerde ze dat het er voor ons, ondanks deze mislukte poging, de mk en de BBZ, nog lang niet kansloos uitziet. Immers, er is geen afwijking gevonden. We zijn nog geen ‘RIF-patient’, zoals zij dat noemt (Repeated Implentation Failure). En helemaal omdat de embryo’s van goede kwaliteit waren.

En zo kwamen we op Pipelle (strookje baarmoederslijm weghalen op ongeveer 5 dagen na de eisprong). Ze gaf aan dat ze positief staat tegenover deze relatief nieuwe studie. Dat het nog niet wetenschappelijk onderbouwd is, maar dat de resultaten wel positef zijn. Ze legde uit dat dit onderzoek eigenlijk voort stamt uit de ervaringen dat er vrouwen na een hysteroscopie sneller zwanger waren. En met een hysteroscopie wordt de baarmoeder eigenlijk ook ‘beschadigd’ en dat is wet er met de Pipelle ook gebeurt. Er wordt immers een strookje baarmoederslijm weggehaald met als doel een positeve ontstekingsreactie op te roepen. Door het herstel vormen zich bepaalde stofjes in de baarmoeder zich in een andere samenstelling en dit kan een positieve invloed hebben om een innesteling in de cyclus die erop volgt.

Ze gaf aan dat áls we willen, we dit zouden kunnen doen. Het is niet gevaarlijk, zonder risico en kostenloos (je betaalt de kosten voor een consult). Echter, toen ik vroeg wat zij adviseerde, gaf ze eerlijk aan dat ik in haar optiek nog geen specifieke Pipelle-potentieel ben. Haar advies is eerder om een terugplaatsing van de embryo(‘s) in een geheel natuurlijke cyclus te proberen.

Dit bracht me op de volgende vraag: de ontdooikans van de embryo’s. Ze zijn dus met zijn tweetjes ingevroren en zullen ook alle twee ontdooid worden. Zij gaf aan dat het ontdooiproces een ‘traumatische ervaring’ is voor de cellen. De kans dat cellen goed ontdooien hangt ook af van de hoeveelheid cellen. Als voorbeeld nam ze 10 miljoen ingevroren zaadcellen. Ze kunnen dan wel zeggen dat er 5 miljoen het overleven. Maar bij embryocellen, die in veel kleinere getale aanwezig zijn, liggen de kansen anders. Want als een 8cellig embryo zich reduceert tot 4 cellen, is de kans dat hij dan weer door deelt zeer klein tot nihil. Ze gaf aan dat conform de statistiek 1 op de 2 embryo’s het overleeft, maar… als altijd bevestigt de uitzondering de regel. Ze kunnen ook alle twee goed ontdooien, maar voor hetzelfde geld willen ze niet meer doordelen…

De terugplaatsing gebeurt bij voorkeur in de natuurlijke cyclus in Gent. Als je die hebt. Dit heeft de grootste slagingskans, aldus de professor. Bij een positieve ovulatietest (advies om de digitale smileys van onze vrolijke Claire te gebruiken) sms je je geboortedatum, meisjesnaam en dag van positieve ovutest voor 12u door aan een speciaal nummer en dan krijg je een sms terug wanneer de dag van TP is. Op de ochtend van die dag word je gebeld of het doorgaat of niet en zo ja, hoe laat je er moet zijn. Je hoeft dus geen aanvullende medicatie te gebruiken (zelfs geen utro, zelfs geen Pregnyl ofzo v !! )

Ben eigenlijk vergeten te vragen hoe deze resultaten zijn onderzocht en waarom er volgens de prof dan helemaal geen ondersteuning gegeven wordt / hoeft te worden. Kan zelf wel wat invullen, maar neem mijn geval, heb een korte luteale fase, waarbij ik meestal 10-11 dagen na een positeve ovutest al ongesteld wordt. Als er dan op dag 5 na een positieve ovutest een terugplaatsing wordt gedaan, resten er nog maar 5/6 dagen voor een innesteling..??? Lijkt mij dat een beetje utro toch ondersteunend zou zijn??? Ervaringsdeskundigen hier???

Afin, als we willen mogen we deze ronde al voor een terugplaatsing! Aan ons de keus. Ze gaf aan dat er meestal een maand gewacht wordt omdat er in sommige gevallen kans op cystes is, maar bij mij waren en maar 4 follikels en de kleine die er waren echt ieniemienie. En heb nog nooit cystes gehad. Daarbij, een uitgangsecho maken ze niet bij een ronde voor een TP.

Heb nog weer een keer gevraagd naar de toegevoegde waarde van Pipelle en we hebben besloten om mijn lichaam maar eens de kans te geven om het zelf te doen met een cryo-tp. Heb dat immers nog nooit eerder gehad. En ALS het nu mislukt, dan doen we de cyclus daarna wel ‘de Pipelle-ingreep’ voorafgaand aan de ronde waarin we dan een nieuwe poging zullen starten.. Als Dan…

Maar, nu moeten we dus kiezen wat we doen…

Deze ronde voor een TP (wil ik wel en kan nog prima, heb meestal pas een positeve ovutest op dag 17 / 18 / 19 en zit nu op dag 12) of een ronde wachten (wil vriendlief liever, zal dan rond 10 maart zijn) ? Hebben jullie argumenten voor / tegen? Zowel van mijn als vriendliefs perspectief? Enne, ‘een ronde rust is beter voor de verwerking in je hoofd’ gaat voor mij niet op, ik kan slecht tegen (af) wachten, zoals jullie weten!!!

Hoor ook graag jullie eerlijke, onafhankelijke advies in deze!!!

Na dit hele epistel, ben geloof ik niets vergeten…, is het inmiddels ruim een uur verder. En ga nu even kijken of ik nog online kan om dit te plaatsen, hebben jullie weer wat leesvoer J !

Ben heel benieuwd naar jullie mening meiden, alvast dank daarvoor (en voor het lezen van dit hele verhaal natuurlijk!!!)

xxxx

(zie nu de afslag van onze woonplaats!!!)

 

@lady zorra: dank voor je reactie. Dacht zelf ook al, die bollen gebruik ik toch... Vriendlief zei dat eigenlijk al direct, waar de prof bij zat. "Dat zei zijn gevoel" (nou, het mijne zegt het niet!!!), dus hij had geen argument, maar gevoel....

Marjah: duim nog flink voor jou!!!! toitoitoi!!!

xxx

 

Hé Maartje!

Ben ook nog wakker . De prof gaf aan dat het lichamelijk geen probleem is. En dat de cyclus idd van slag kan zijn, maar dat dit geen invloed heeft op de kans op innesteling. Mijn cyclus is meestal redelijk normaal na een poging. Ze gaf aan dat met name door decapeptyl de cyclus langer kan zijn, maar dat dit met cetrotide niet (veeeeel minder) op gaat...

Ben benieuwd naar wat de Meeste Stemmen gaan zeggen... En zo lang ik nog geen smilende test heb, kan ik me nog bedenken

Spreken elkaar morgen in de loop van de dag!

Knufffff!

 

(lees voor normaal: positieve ovutest is altijd erg laat, heb pas laat een eisprong. Mestal pas een blije test rond dag 18/19)!

xxx

(moet nu echt gaan slapen!!!!)