Ik denk dat je een goede beslissing hebt genomen. Dan kan je zeggen dat je jezelf niet verwijten van wat als ik wel pipelle had gedaan. En het is logisch dat je even geen zin in werken hebt. Heel dikke knuffel voor je.
"Beter spijt van wat je wel hebt gedaan dan van wat je niet hebt gedaan" Had ik al gezegd dat jullie hier allemaal heel lief zijn ? xxx
Inderdaad, we willen uiteindelijk toch voor Pipelle gaan. Is een pijnloze ingreep en baadt het niet, schaadt het niet... Moet gebeuren in de cyclus voorafgaand aan de cyclus van een terugplaatsing en wordt gedaan na de eisprong (begreep ik van de prof). Dus deze maand kijken wanneer de eisprong is (weet ik al zo ongeveer, vermoed dat dit rond 15 maart is, dus de week erna, week van 19 maart, zal de Pipelle zijn). Als ik dan daarna weer ongesteld wordt, dan begin ik weer met stimuleren, zal denk ik begin april zijn (of al eind maart, gezien mijn korte luteale fase). En dan maar hopen dat er weer voldoende groeit... Maar dat zien we dan wel weer.... Ga morgen dus even bloed laten prikken voor de formaliteit... Dat wil zeggen, moet dus morgenochtend langs de huisarts, verhaal doen en hij moet dan een bloedprikformulier invullen... Of zoiets. Heb er geen ervaring meer, vond het de vorige keer namelijk onzin om bloed te laten prikken, maar vriendlief vindt dat we het nu wel moeten doen zoals het hoort.. Dus oké.... .
Zit lekker verkouden (vooral weer die holtes) even te ZP-en. Moet vandaag buiten de deur een les geven, maar gelukkig duurt het niet lang als in eerste instantie gedacht. Scheelt weer.... Ben ik vanmiddag al rond 15u thuis en krijg dan nog even gezellig bezoek ! Vanmorgen dus naar de huisarts geweest om een doorverwijzing voor het bloedprikken te halen. Ben weer heel fout geweest en heb ook weer even mijn vitamine B12 (slik nu geen aanvulling, dus ben benieuwd of dat ook zonder aanvulling in orde is) en weer even TSH en T3 en T4 aangekruisd . En mijn ijzer, omdat die ook nogal fluctueert. Maar had dat niet overlegd met HA, dus die zal wel denken... Nou, boeit me eerlijk gezegd niet zo Alleen de uitslag van HCG en progesteron zal vermoedelijk pas maandag binnen zijn. Ik geloof het allemaal wel, omowit spreekt zonder kleur en zegt mij genoeg. Alleen heb dus zondag voor het laatst de utro gebruikt en op wat vegen bruin na, zet de ongi nog niet door. Lekker traag dus. Mocht er nu zaterdag nog steeds geen rood zijn dan zal ik het wel heel vreemd vinden, maar vaak zodra ik dit op ZP heb gezet, breekt de Roodheid los . Verder heeft Gent, net toen ik naar het zh ging voor bloedprikken, gebeld. Het was volgens mij de zo genoemde 'Knappe Dokter' (die per 1 maart weg gaat). Allereerst excuseerde hij zich erg vriendelijk voor de late reactie. Was voor ons eigenlijk geen probleem, want de Roodheid is immers nog steeds niet doorgebroken, dus áls we gelijk verder wilden gaan, dan had dat nog steeds gekund. Ze hadden ons dossier besproken en adviseren idd om toch ook voor Pipelle te gaan. De embryo's zagen er immers goed uit dit keer en hebben nog steeds niet willen innestellen... Hij benadrukte wel dat de vooronderzoeken van de studie er goed uitzien, maar dat het geen garanties biedt. Uiteraard begreep ik dit, want stel je voor dat dat nu net het éne trucje zou zijn! Dan zou iedere kliniek zich alleen maar in Pipelle hoeven te specialiseren en voilá! Zo werkt het dus niet. Het kán helpen, maar of dat bij ons ook zo zal zijn... Hij legde uit dat ik even met de vroedvrouw moet bellen als we een positieve LH-test hebben en dan even moet verwijzen naar mijn dossier, waar ze nu in hebben gezet dat we voor Pipelle gaan deze ronde. Dan zal een week voor de bloeding de Pipelle worden gedaan: er wordt dan een stukje baarmoederslijm - een reepje - weggeschraapt en zo zal er dan bij d opbouw van het baarmoederslijm in de nieuwe cyclus / stimulatieronde, een andere opbouw vh baarmoederslijm plaatsvinden. 'baat het niet, schaadt het niet!' . Hij sloot het gesprek met een prachtig Vlaams "Allé, ik zal voor u duimen mevrouw" af. Wat het op een vriendelijke manier een hele persoonlijke touch geeft. Dus, het plan de campagne wat dankzij jullie lieve meedenkende reacties al tot stand was gekomen, is nu bevestigd. Februari: ongesteld worden Maart: Pipelle en weer ongesteld worden en start poging IVF/ICSI (even tellen..) 7 ! (ja, want we hebben 4 IVF-pogingen gedaan met 3 puncties en 2 ICSI-pogingen, met 1 punctie... Maar het zal de 5e punctie gaan worden) April 2012: Punctie (als de follikels een beetje willen groeien, maar daar gaan we nu maar heel positief vanuit... teleurgesteld worden kan ook, maar dat zien we dan wel weer... toch?!)... Ga nu even mijn les voorbereiden en dan rijden... Liefs voor allemaal! xxx
Succes vandaag en hoop dat het op deze manier gaat lukken. Knap dat je het zelf durft aan te kruizen op het formulier, maar dan weet je wel je waardes weer. En ja, helaas duurt het altijd voordat een uitslag bij de HA is. Duurt dit keer wel lang voordat je ongi dan doorzet, maar snap dat je niet meer van wat anders uitgaat gezien de test van de week.
Lieverd, een hele slimme keuze! Altijd doen wat je hart ingeeft, die is de enige die ALTIJD gelijk heeft. Ga keihard voor je duimen! Dikke kus schatje
Juulzon, nu even afgeleid door je werk. Meid, wat vreselijk om weer in de molen in je hoofd en je verdriet te zitten. Je gevoel volgen is toch weer belangrijk en je heb goede stappen ondernomen. Je weet nu wat je te doen staat. Een enorm dikke knuffel!!!
Wat moeilijk vind ik het toch steeds om hier te lezen als het weer niet gelukt is. Maar hoe positief kommjij steeds over zeg. Heel knap! Dikke knuffel voor het afwachten van de bloeduitslagen. Hopelijk zijn alle (ook de door jou aangekruiste dingen) uitslagen goed.
Ga even ego-en... Zat vanavond Freya magazine te lezen. En al zijn veel artikelen bedoeld om steun te geven aan lotgenoten en herkenning enzo, ik ben er eigenlijk (op één mooi artikel ) alleen maar verdrietiger van geworden. Heb zitten tranen om de verhalen, om de meiden die hun verhaal gedeeld hebben. Om de omgevingsverhalen van zussen met een zus die niet zwanger kan worden en hun gevoel hierbij. Hoe mensen die niet in de MMM zitten ons gewoon nooit zullen begrijpen. Om de eenzaamheid die ik herken. Om het stuk over omgaan met ongewilde kinderloosheid, de moeders zonder kinderen. Ik ben zo ontzettend bang dat ik dat ook ga worden.... Zit alweer te huilen. Omdat ik besef dat dit steeds dichter bij komt... Maar ook omdat Juulman en ik steeds vaker worden hebben. Ik herken dat ik me aan het afsluiten ben en al in een soort rouwproces zit. Omdat ik benoemde dat er een lotgenoten dag komt en ik opperde dat we daar misschien eens naar toe kunnen gaan. Maar ik moest maar alleen gaan, was goed voor me om er beter mee om te gaan. "Maar schat, we zitten hier toch samen in?". Jawel, maar jij hebt een probleem met het ermee om gaan. De rest van onze woorden zal ik jullie besparen, maar het gaat gewoon met tijd en wijlen echt niet de goede kant op. Het is immer balanceren in weer een rustperiode. En soms doen we echt niet lief tegen elkaar... Echt NIET. Maar op zijn laatste opmerking heb ik niets meer gezegd... Alleen later wel, dat hij te ver is gegaan. Dat ik hier niet meer tegen kan. Iedere keer buigen we verder. En iedere keer blijken we flexibel. Maar nu zit ik tegen knakken aan. En vermoedelijk lossen we het morgen wel weer op. Dan praten we en knuffelen we en 'is het weer goed'. Omdat we ruzie niet lang volhouden en niet willen hebben. Maar ondertussen zijn er zoveel woorden gezegd. Ik weet niet hoe lang ik dit eigenlijk nog vol hou. Vermoedelijk hou ik het wel vol tot we onszelf uitbehandeld vinden en omdat dan de spaarpot leeg is. En dat zijn waarschijnlijk nog 2 puncties... Dus dit jaar zullen we wel weten of het erop of eronder is... Merk dat ik het ook steeds moeilijker vind om op dit forum mee te schrijven. Enerzijds, als je in behandeling zit of in de wachtweken, dan zijn al die lieve, meeleevende reacties zo fijn en warm. Anderzijds, het lijkt ook zo alsof ik één van de weinigen ben zonder 'aletrnatief'. De meeste die zo ver zijn in de MMM als wij (met mislukte pogingen), zijn of zwanger, of hebben al een beebje en gaan voor nr 2 of gaan voor adoptie of pleegzorg. Hebben een alternatief. Maar voor ons is het straks gewoon echt Einde Oefening. En zal ik door dat in Freya beschreven rouwproces heen moeten. En die gedachte, dat doet pijn. "Niet het snijden doet pijn, maar het afgesneden worden" Nouja, deze sombere, nachtelijke gedachte wilde ik even delen, al is-ie niet vrolijk... (andere keer weer meer reactie op jullie hoor) xxxx
Hier iemand met precies dezelfde gevoelens en problemen. Ook het verdriet, onmacht, angst en onenigheid. Hier ook geen alternatief. Herken het helemaal. Dikke knuffel
Lieve, lieve Juulzon. Ik kan niet veel meer dan je een knuffel geven. En je misschien toch vragen na te denken over een pauze? Ik weet dat je steeds door wil gaan, dat wilde ik ook. Want tsja, wachten is ook niet zwanger worden, toch? Tot ik ook op was, er doorheen zat, eigenlijk niet meer kon. Het lukte me ook niet meer om mijn kop in het zand te steken en toch weer door te gaan. En ik moet je eerlijk zeggen, het heeft me goed gedaan! Mijn lijf weer terug; mijn relatie weer terug; niet meer in het teken staan van ziekenhuisbezoeken etc. Ook niet zwanger worden, nee dat niet. Maar nu zijn we klaar voor straks de derde punctie, de zesde terugplaatsing, de 9e embryo.... En ik denk dat de kans van slagen groter is als je lijf en je hoofd weer wat rust heeft. Ik weet dat jij hier misschien anders over denkt en je moet het natuurlijk zelf weten. Twijfelde ook wel of ik het moest opschrijven, maar wilde het je toch meegeven. Ik wens je heel veel sterkte en blijf doorduimen, voor jou en voor mij en voor Zonnetje en Timon en al die anderen bij wie het nog steeds niet is gelukt.... Liefs, Sonne
Hoi juulz, Wat herkenbaar ook jouw verhaal zeg. Emoties en gevoelens en reactie man het is bij ons precies hetzelfde. Mannen gaan er natuurlijk heel anders mee om dan wij. Wij zijn natuurlijk veel emotionelere wezens. Neemt niet weg dat onze mannen wel wat meer inlevingsvermogen zouden mogen hebben. En dan niet komen van ik hou toch van je ook als het niet mag lukken, want daar koop je gewoon niets voor. En daarentegen is mijn man ook niet zo'n prater dus ook best heel moeilijk om dingen uit hem te krijgen. Had zelf ook nooit verwacht dan mijn man het zou zien zitten om verder te gaan met ecd. Toch wel maar besef ook dat dit ook onze laatste kans is op een klein wondertje. En ook hierbij komt natuurlijk heel veel geluk om de hoek kijken. Nou juulz wil je ook even heel veel sterkte toewensen want het is een heel moeilijk proces waar je inzit. En hopelijk komen jullie er uiteindelijk sterker met elkaar uit want dat moet gewoon. En ik zou zeggen spui je gevoelens maar lekker op dit forum ondanks dat het mss erg moeilijk wordt het kan ook wel opluchten. Zijn er voor jullie nog andere mogelijkheden om te bekijken bv ecd of adoptie. Wij wisten al meteen dat we niet het adoptietraject in zouden gaan, dit is iets wat we een te lange weg vinden. Een oud collegaatje van mij heeft bv pas na 8 jaar een kindje toegewezen gekregen. Als het nu allemaal wat eenvoudiger zou zijn geweest hadden we er waarschijnlijk wel over nagedacht. Veel liefs, knuffel Bittersweet
Juulzon, ik moet zo weg, dus even een korte reactie, het is zo herkenbaar wat je schrijft dat ik gewoon even moet reageren. Wij zitten namelijk precies in hetzelfde schuitje... Nog 2 cryo terugplaatsingen en dan is het einde verhaal. Ook geen alternatief meer... En ook ik ben al begonnen met de rouwperiode, want ik heb er gewoon geen vertrouwen meer in. We zijn samen wel bezig met een plan B. En dat geeft mij dan weer kracht. Ik weiger gewoon om bij de pakken neer te gaan zitten. Daarvoor hebben we teveel meegemaakt de afgelopen jaren (ernstige rugklachten van mijn man waardoor hij het meest van de tijd op bed lag). Lieve meid, heel veel sterkte en kracht!
Sorry juulz dat ik je een abbo op freya heb aangeraden, al hoop ik dat je er uiteindelijk toch steun aan hebt. mijn mannetje reageerde precies hetzelfde over die lotgenotendag...mannen!! Vind t wel goed dat je ook deze woordenwisseling noemt want ik denk dat dit een stuk is in het MMM traject wat velen misschien herkennen maar niet over praten. Want nee, de liefde is belangrijker dan de wens voor een kind toch? Nou, als ik heel eerlijk voor mezelf spreek weet ik dat niet... Ookal kan het sommige stellen dichter bij elkaar brengen, ik denk ook dat het mensen uiteen kan drijven.. Ik hoop dat jullie het vanochtend goed hebben gemaakt voordat je ging werken. Al zal je misschien nog lange tijd de naweeën van de uitgesproken woorden voelen. Sterkte lieverd!
Lieve juulzon, ook ik heb je berichtje gelezen. Ik wil je even een dikke knuffel geven!! Ik zal voor jou en alle andere lieve meiden hier blijven duimen!