SUC66666666666666666666666666666666666666666666666!!! Laat je me weten hoe het gegaan is?? Ik ben morgen op mn oude werk voor laatste dingentjes afronden en kan dus niet veel op forum neuzen maar wil absoluuuuut alles weten!! *DUIM*
(deel 1) Het is 08u36 en we hebben er alweer ruim 250 km opzitten. Vanmorgen ging de wekker alweer om 04u30, want we wilden om 05u in de auto zitten, om op tijd bij UZ Gent te zijn. Normaalgesproken, ook doordeweeks, neem ik ruim de tijd om op te staan. Doe ik wat rek- en strek oefeningen (oké, niet iedere dag, maar wel regelmatig) en bedenk ik me al douchende op mijn gemakje wat ik aan trek die dag. En dat gaat de ene dag met meer inspiratie gepaard dan de andere. Maar, op een dag als vandaag, blijkt dat ik ook heel snel kan zijn op het ochtendlijk uur en ben ik in 30 minuten zo fris en fruitig als een normaal mens is, die op dit uur van de vroege dag op staat. Overigens is dat wakkere gevoel zodra ik in de auto zit en ook maar even denk aan slaap weer verdwenen en ben ik no time weer in slaaptoestand. Maar dit alles ter nutteloze informatie, want uiteraard schrijf ik niet om mijn ochtendlijke toestand met jullie te delen, want zo interessant is deze nu ook weer niet. We waren dus keurig op tijd in Gent, want deze laatste vrijdag van de maand bleken er weinig files op de weg. Het zonnetje was inmiddels ook net wakker en deed een luttele poging om door een laaghangend wolkendek heen te schijnen. Het voordeel van vroeg op het terrein van UZ Gent zijn, is dat je niet zo enorm hoeft op te passen voor de horde fietsers die vanaf een uurtje of 08u het terrein op rijdt. Daarnaast zijn er dan ook nog voldoende parkeerplekken, want om 09u is dat altijd even zoeken. Afin, om 07u liepen we de Afdeling Reproductieve Geneeskunde binnen, waar het op dat moment nog donker was. Een andere vrouw kwam ongeveer gelijk met ons binnen en niet veel later kwam de eerste assistente. Nadat we ons gemeld hadden, namen we plaats in de wachtkamer, die al snel vol stroomde. We hadden de afspraak bij Dr P. die om 07u40 aan kwam. Wij waren haar eerste patiënten, dus we hoefden niet langer te wachten. Ze zag in mijn dossier dat ik dit keer ook de Pipelle had gedaan (zo noemde ze het gewoon, dus ik blijf het nu ook maar weer zo noemen). Hierop aansluitend informeerde ik of de Pipelle eigenlijk wel effect zou hebben, omdat ik de maandag de Pipelle had gehad, maar woensdag al ongesteld was geworden. Ze legde uit dat dit geen verschil uit maakte: het ging om de ontstekingsreactie die wordt opgeroepen op het moment dat je een stukje weefsel weghaalt. De baarmoederwand, waar de slijmlaag ook wordt opgebouwd, reageert dan al direct. Dat ik na twee dagen ben gaan menstrueren, heeft dus geen effect op die ontstekingsreactie die je met Pipelle wil bereiken. Mooi, ik was weer gerustgesteld. En toen was het weer tijd voor de echo Uitkleden (onderkleding) en weer op de stoel. Het ging aardig snel Baarmoederslijm was al mooi dik: 6,7mm en eerst werd rechts verkend: 3 follikels van 10mm en hup naar links en in een snelle oogopslag wist ze me te vertellen dat daar 2 van 10mm en nog een paar (3?) kleintjes zaten. Aangezien ik er vandaag redelijk neutraal in stond, viel me dit niet mee of tegen. Misschien voor het moment nog even mee, omdat het al meer was dan de vorige keren. Tegelijkertijd weer heel voorzichtig, want voor hetzelfde geld staken die follikels hun groei weer, dat hebben we immers ook al meegemaakt. Ze informeerde of ik al cetrotide spoot. Ja, want volgens het schema moest dat Al moet ik bekennen dat het door mijn hoofd was geschoten dat ik het destijds bij MCK pas hoefde te spuiten als de follikels groot genoeg waren en dat ik me afvroeg of dat nu ook niet wijzer was geweest En volgens Dr P was dit inderdaad beter geweest Daar baalde ik wel weer van, maar, zoals vriendlief weer nuchterlijk wijs zegt achteraf gezien kijk je een koe in de kont. En nu stoppen met de cetrotide, dat heeft geen zin meer en mag niet. Volgens dr P heeft dit geen invloed op de groei van de follikels, maar dit vraag ik me toch af. Immers, bij MCK hadden we de laatste twee keren wel een redelijke opbrengst met 8 en 13 follikels Maar goed, in het gunstigste geval groeit alles door wat zichtbaar was en zouden we een opbrengst van 8 follikels hebben. In het minst gunstige geval staken er een aantal follikels en *daar denk ik niet aan*. We moeten nu gewoon door met spuiten en aanstaande woensdag in de middag hebben we weer een echo, bij de prof. zelf dit keer! Vind ik eerlijk gezegd wel erg prettig, want de vorige ronde hadden we geen enkele echo door de prof. Dus we duimen maar heel hard verder voor de follikels!
(deel 2) Gisterochtend in de auto zat ik over vandaag na te denken, hoe de echo zou zijn. Dit ook omdat ik maandag gebeld was door de verzekering, omdat er een declaratie geweigerd was, omdat dit volgens hun al onder de nieuwe poging zou vallen en daar was nog geen officiële goedkeuring / aanvraag voor. Het wordt nu namelijk de laatste poging die nog vergoed wordt, dus ik moet deze ronde nog even creatief aan de slag met mijn voorraadje, want daarna wordt het echt allemaal zelf betalen.. En das best slikken, want als je ziet om welk een bedragen dat gaat. Word je niet vrolijker van. Heb de dame van de verzekering geprobeerd uit te leggen dat de laatste rekening echt nog van de vorige poging was en dat die poging inderdaad in augustus van start is gegaan, maar pas in februari, na de mislukte cryoTP, was afgerond.Geloof niet dat ze het begreep, maar ze zou er een aantekening van maken Zal me benieuwen Maar wat het is, is dat zon telefoontje je dan ineens weer, terwijl je weer een nieuwe, hoopvolle ronde in gaat, je met de neus op de feiten drukt. Want feit is dat dit onze een na laatste poging gaat zijn. Oké, geen keihard feit, maar wel wat we met elkaar hebben afgesproken. We doen 6 puncties en als het dan niet gelukt is Dan moeten we verder. Dat spraken we destijds af en staat vooral voor vriendlief nog wel als een vast gegeven. Ook omdat hij vindt dat we daarna verder moeten. Tuurlijk heeft hij een punt, maar het stemt me zo droevig als ik daaraan denk. Onze droom de liefste droom die er is die wil ik nog niet opgeven. En tuurlijk weet ik dat het nog niet zover is Soms lijkt de droom dichtbij en haast grijpbaar, zoals toen onze 2 prachtemmys in mijn buik waren teruggeplaatst.. Maar soms lijkt de droom ook weg te vliegen. Als de ooievaar die ons huisje keer op keer weer voorbij vliegt, zonder je ook maar te zie of horen ..terwijl je heel hard roept ooievaar! Hier is mijn buik, nog leeg, maar vol liefde en verlangen om gevuld te worden. En terwijl je hoopvol om hoog kijkt, zie je dat-ie niet bij jouw huisje stopt Maar (weer) bij de buurvrouw, weer bij je schoonzus of bij een andere bekende Het besef dat er misschien een dag komt dat je je droom moet loslaten, dat besef deed me gisteren in de auto weer zon pijn en verdriet. Dat ik echt mijn tranen moest wegslikken, want ik had nog een lange, drukke dag voor de boeg. Heb toen vriendlief maar even een berichtje gestuurd hoeveel ik van m houd. Tegelijkertijd ben ik vastberaden om ons lief droompje echt nog niet op te geven, er zijn nog kansen, al zijn het er misschien nog maar twee (ervan uitgaande dat cryos er voor ons slechts bij Groot Geluk en Toeval inzitten). Dus ik verstop mijn angsten van voorbij vliegende ooievaars en wegdrijvende dromen weer op een plek in mijn hoofd en bedelf ze met ladingen hoop .
Juulzon, ik lees altijd je stukjes en leef met je mee. Ik gun het je zo!! Heel veel succes! Jouw wens moet gewoon vervuld worden! Ik ga keihard voor je duimen en hopen. P.S. onderschat de cryo's niet hoor.
Lieve Juul, Jij doet enorm je best!!!! Ik snap heeeeeeeeeeeel goed wat je bedoeld hoor. Als er iemand haar best doet dan ben jij dat!! Als iemand doorzettingsvermogen heb, dan ben jij dat!! (en dat mag wel 's beloond worden, verdomme!!) 5 follikels die rijp zijn en van goede kwaliteit is 10x beter dan 25 follikels onrijp en van slechte kwaliteit. De laatste poging waren misschien 'maar' 4 follikels, maar van goede kwaliteit. En ik denk zelf dat het daaraan niet heeft gelegen, maar aan het innestelen. En daar komt de Pipelle om de hoek kijken!! Nou wijf, ik ga weer kaarsjes branden....bidden, hopen....je steunen!! Je bent nu met deze poging bezig, dus (hoe moeilijk ook) niet aan de toekomst denken....denk aan het NU. (zelf ooit 's geleerd aangezien ik nogal kan piekeren). Liefs van zonnestraal die blijft stralen over jou!! (nu met een lief klein zonnestraaltje in m'n buik, het gaat goed Juul....maar kan het nog steeds niet geloven ).
Ha juul, weer een kooi geschreven verhaal. hopen dat alle follikels doorgroeien? Hoe kan deze 7e poging trouwens nog steeds vergoed worden, heeft er 4x geen punctie plaatsgevonden dan? (even onteresse). Dikke knuffel!
Wat kun jij toch schrijven, zeg! Zo herkenbaar en zo puur. Weer je neus op de feiten, terwijl je die toch echt nog niet wilt/kunt zien. Bah! Ik vind je lief, leuk, mooi, aardig en ik gun je het allermooiste (althans dat denken wij mmmeisjes vaak, dat kindjes het allermooiste is wat je kunt krijgen. droomt zelf ook nog ff over dat allermooiste
Dank jullie wel!!! Zonnestraaltje: zal mijn best doen meer op het NU te focussen... hoor ik wel vaker, je hebt wel gelijk ! Blijf maar stralen jij!!! xxx Caro: lief! Lief dat je meeleest en ik hoop uiteraard ook weer op een cryootje (of 2+) deze ronde hoor!!! Zie aan jouw banner dat ze voor wonderen kunnen zorgen ! Angelica: Ben heel benieuwd naar maandag!!! Maar heb er een goed gevoel bij. ICSI moet werken voor jullie (vind ik!). duimduim! Chantal: had je al gepbt! Enne, geniet van je wonder in je buik!!! WOW!!!! Hoe voel je je verder? Marjah, wat goed! Een TP in eigen cyclus (dansje!!!). Op het andere topic (poffertjes) uitgebreidere reactie. Laten we nog even verder dromen.... In het Nu over het Ooit Op Een Dag Zou Zo Mooi Zijn! @ego... Vanmiddag kwam er een vriendinnetje langs. In de auto vanmorgen zei ik nog tegen vriendlief, ze komt vast vertellen dat ze zwanger is van nummer 2.... Want: - op haar FB had ze al neergezet dat ze ziek en zo druk was, waarop ik had gesmst "als je te ziek bent, blijf vooral lekker in je bed" . Maar ze stónd erop langs te komen... (en dan heb ik al zoiets van, je moet me zeker wat vertellen....) - ze had het op de verjaardag van vriendlief al uitgebreid over haar rammelende eierstokken (ze is net 32) en dat er niet teveel tijd tussen moet zitten, tussen nummer 1 en nummer 2 (nummer 1 is nu 18 maanden...)... - Je weet maar nooit hoe snel het lukt (de vorige keer was in 1x raak) want om me heen hoor ik zoveel andere dingen... - ze was net (sinds haar laatste menstruatie) gestopt met roken (vervent roker!!!) Dus jawel... Al gauw kwam het nieuws eruit. En dan wordt er gezegd, na het blije baby nieuws, terwijl ik heel hard mijn best doe blij te kijken, "ik vind het zo erg voor jouhou Zielige toon en zielige blik).... En ook zo oneerlijk hé, want jullie zijn al zo lang behezig...(weer die zielige toon en zielige blik, terwijl ik denk: klopt, vindt het ook oneerlijk)... Wat vind jij er nu van?". En tja, wat zeg je dan? "Inderdaad. Het is heel oneerlijk. En ja, we zijn inderdaad al veel langer bezig. En ja, ik had liever gezien dat ik nu zwanger was." Tuurlijk zeg je dat niet zo direct. Er komt altijd weer zo een tranenwegslikkend antwoord in de trant van: "Nee joh, hartstikke leuk voor jullie. En ook voor de kleine, wordt ze grote zus. En jullie kunnen er niets aan doen dat het bij ons niet lukt, tuurlijk vind ik het oneerlijk, maar heel fijn voor jullie. Van harte. Hoe ver ben je al?" Om vervolgens te horen dat ze al 5 weken zwanger is, ontzettend hoopt dat we nog samen zwanger zullen zijn, want dat zou zo geweldig zijn en dat ze al heel misselijk is, haar borsten al zo gevoelig zijn en dat ze voelt dat het goed zit en ga zo maar door. En oh ja, ze had nog iets goeds voor MIJ gedaan: gisteren was Moeders voor Moeders langs geweest. En ze mocht haar urine gaan inleveren. Want je kunt kennelijk ook afgekeurd worden. En ik heb geluisterd. En nog een kop thee ingeschonken. En geknikt. En enthousiast gereageerd. En gezegd dat ik het heel goed vond van MvM. En ik meende het ook allemaal wel hoor, begrijp me niet verkeerd. Ben blij voor ze en zij kunnen er ook niets aan doen dat het bij ons niet lukt. Maar, heb haar ook geprobeerd uit te leggen wat ik vanmorgen schreef. Over een droom die ongrijpbaar is en de ooievaar die ons over het hoofd lijkt te zien. Al voel ik me haast schuldig, want eigenlijk wil ik haar blijdschap niet onderdompelen met onze verdriet en onzekerheid. Tegelijkertijd had ik het idee dat het haar ene oor in ging en het andere uit en dat ze luisterde uit beleefdheid. En dat dit bezoekje een beetje een verplicht nummertje was, maar dat is misschien helemaal niet waar. Dat is hoe het voor mij een beetje voelde soms. Maar goed, we hebben het voornamelijk over haar dochtertje gehad en haar prille zwangerschap. Toen ze wegging heb ik wel even moeten huilen. En had knallende koppijn. Even in bad gelegen en vriendlief heeft de spuit weer gemaakt. Later kwamen mijn ouders nog even langs (kennen haar ook goed) en ik had het ze verteld.Gelukkig weten ze me altijd weer op te peppen en mijn vooral mams reageert dan altijd erg lief. Mijn vader op zijn manier, vooral door praktische zaken voor me te gaan doen. Ouders hadden een mega-lief cadeau meegenomen: een nieuwe grasmaaier voor ons gazonnetje! Onze tuin is namelijk opgeknapt (half april hopelijk echt af!). Echt té gek. Mijn vader ging (zijn manier, praktische zaak) gelijk de grasmaaier in elkaar zetten. Heel precies, alle schroefjes op een rijtje enzo. Zo lief! En heb verder even met mijn vadermijn ziektekosten-papieren doorgenomen. Hij zal ook nog eens informeren naar de vergoedingen enzo, er klopt iets niet helemaal namelijk. En woensdag rijdt hij weer gezellig mee naar Gent, want vriendlief zit met beoordelingsgesprekken op het werk. Zo'n bezoekje zet mijn zinnen dan weer even op wat anders en dan bedenk ik me dat ik wel gezegend ben met zulke lieve ouders, mijn vriend... En lieve broers: want mijn oudste broer had een pakketje opgestuurd met een lief, grappig boekje van Toon Tellegen. Allemaal lieve dingen. En ach, dat vriendinnetje bedoelde het ook goed, door het mij zo vroeg persoonlijk te vertellen. Maar als je zelf niet in de hele MMM zit, is het ook lastig om onze situatie te begrijpen... Denk eigenlijk haast niet dat dit kan. Afin. Wilde het kleine stukje 'frustratie toch even delen met het papier' (en jullie uiteraard!) Weltrusten allemaal en fijn weekend!!! xxxx
Altijd lastig die momenten, krampachtig probeer je enthousiast te reageren en je bent ook wel blij, maar wanneer bent JIJ een keer aan de beurt? Helaas kunnen we geen nummertje trekken en zijn we eraan overgeleverd. En dat is soms zoooo moeilijk. Vooral als je het gevoel krijgt dat er vervolgens niet echt naar je wordt geluisterd. Ik heb iemand hier op het forum eens horen zeggen dat ze aan haar omgeving heeft gevraagd om het vroeg te vertellen en het liefst per mail, zodat ze het eerst een beetje kon verwerken. De vervelendste momenten vind ik als het tijdens een feestje of in een groep wordt verteld. Dan wenste ik op dat moment dat ik zon onzichtbaarheidsmantel had als Harry Potter die ik over me heen kon gooien. Ik hoop zo ontzettend dat jij over een aantal weken trots kunt mededelen zwanger te zijn. Ik bid voor je! Liefs!
Het is zo herkenbaar wat je schrijft over het bezoek van je vriendin die vertelt dat ze zwanger is. Ik werd er altijd wat opstandig van. Wilde niet zielig gevonden worden of dat mensen medelijden met mij hadden. Kon daar heel slecht tegen. Als je dan merkt dat er ook nog niet echte oprechte interesse is naar jouw verhaal, dan kan dat heel erg rot aanvoelen. Onbewust nam ik dan ook altijd wat meer afstand van diegene. En dan besef je inderdaad weer hoe blij je bent met de mensen in je naaste omgeving zoals je ouders, vriend en broers ... dat is onvoorwaardelijke liefde. Zij kunnen je niet kwetsen. Nu ben ik zelf dan zwanger. Alleen de mensen die echt (en oprecht) meegeleefd hebben de afgelopen MMM-periode heb ik het verteld. En ik kan je vertellen... dat zijn er niet heel veel. Veel succes Juulzon, ik blijf voor je duimen!!! X
Lieve Juul, Wat schrijf je alles toch zo eerlijk, oprecht, mooi en vooral herkenbaar! Ik denk idd dat je in de mmm moet zitten of hebben gezeten om het te begrijpen. Ik ga ook definitief met IVF beginnen en vind het behoorlijk spannend en eng tegelijk. En als mensen dan zeggen dat je er niet zo mee bezig moet zijn , dat het allemaal wel meevalt e.d., denk ik, ja jullie hebben makkelijk praten, jullie hebben al 3 kinderen en ook vlak na elkaar gekregen. Tuurlijk kan een ander er niets aan doen dat wij niet zo makkelijk kinderen kunnen krijgen, net als dat zij er niets aan kunnen doen, dat ze bijv wel supervruchtbaar zijn en al meerdere kinderen hebben. Dat mensen dingen goed bedoelen snap ik, al maken ze soms kwetsende opmerkingen. En echt, echt begrijpen dat doen ze niet. Lieverd, ik blijf je volgen en ik hoop zo ontzettend om toch te lezen dat het wel zo mag zijn. We blijven nog even positief denken hoor!! Dikke knuffel van mij
Hey lieve juulz, Oef, wat vind ik jou verhaal herkenbaar klinken! Ik zei altijd tegen iedereen, 'mail mij maar als je zwanger bent, dan kan ik de klap eerst even zelf verwerken'. Tegelijkertijd werd de stap om iemand onder ogen te zien hierdoor nog moeilijker dus tsja, wat is goed en wat niet? Onlangs had ik met een vriendin afgesproken toen ik 11 weken zwanger was, zij bleek 7 weken zwanger toen. Ik vroeg haar wat ze van plan was geweest als ik niet zwanger zou zijn, dan had ze deze afspraak door willen laten gaan om nog 1x als niet zwangere bij te kletsen om daarna mij met 12 weken te mailen, zij dacht echt dat ze daarmee juist een goeie daad stelde naar mij! Wat ik wil zeggen is idd wat je zelf zegt; blijkbaar snappen mensen het niet als ze niet zelf in de mmm hebben gezeten. En juist het feit dat mensen het niet snappen maakt het soms zo'n eenzaam, onbegrepen proces. De wereld draait door maar die van jou draait iets te vaak terug, ik hoop en duim dat je nu heel snel door mag draaien, namelijk vanwege een positieve test! Dikke knuffel meissie!!!
Hey lieve Juul, wat een herkenbaar verhaal schrijf je op. Ook ik heb me heel vaak zo gevoeld, dat weet je wel. Nu ben ik inmiddels zelf zwanger en zat ik opeens zelf in de positie om dat aan andere mensen te vertellen. Ook mensen bij wie het nog niet is gelukt. Helaas is er geen manier om het voorzichtig te brengen, maar het minste dat mensen kunnen doen is oprechte interesse tonen voor jouw gevoelens. Maar ik denk dat Amy81 gelijk heeft, als je zelf niet in de MMM hebt gezeten kun je het nooit volledig begrijpen. Zelfs nu ik zwanger ben kan ik me er niet helemaal aan overgeven en erop vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Als je zo gewend bent aan teleurstellingen is het ZO moeilijk voor te stellen dat je ook eens gewoon geluk kan hebben. Ik hoop met heel mijn hart dat ook jij een keer geluk mag hebben, ook al zou je er niet meer in geloven. Dikke knuffel van mij!
Lieve Juulz, wat kan jij toch schrijven! Ik ben er altijd weer van onder de indruk. Niets is zo vervelend om weer een zwangerschap van dichtbij te vernemen. Zeker als je het gevoel heb dat er een kloof is. Wij hebben van de week telefonisch van een vriendinnetje haar (3e) zwangerschap vernomen. Gelukkig is zij oprecht, omdat ze van dichtbij de mmm kent en dat van ons. Wij zijn blij voor hen. Zij kunnen er immers niets aan doen en ja, wij ook niet. Ik kan je niet vertellen hoe graag ik jullie je hummel gun. Dikke knuffel!!!!
Lieve Juul, voor mij ook zo herkenbaar geweest wat je schrijft... Ik zelf ben niet goed in mn gevoelens op papier te schrijven maar wat ik wil zeggen is dat jij precies schrijft zoals het is... zo herkenbaar/eerlijk/oprecht... Toen wij zouden starten met IVF heb ik op een verjaardag nog uitvoerend met een 'vriendin' gesproken en mijn verhaal gedaan, dat ik er positief maar ook bang in stond.... en verteld dat ik hoopte dat die ooievaar ooit ook bij ons zou landen.... Een paar dagen na die verjaardag kreeg ik een sms van haar: 'hallo allemaal, hierbij willen wij jullie laten weten.... blabla (de rest snap je) Ook totaal niets persoonlijks in de trant van 'wij hopen voor jullie' nee niets van dat.. nee, het was gelijk raak! Pfff. Misschien een hele verkeerde vraag van mij (en ik snap dat je daar helemaal niet aan wilt denken) maar hij spookt soms toch door mn hoofd.. hoe kijken jullie tegen evt adoptie aan? Lieve Juul, ik gun het jou zo erg!!!! Knuffel
Nog even voor het slapen gaan even lezen... En als ik dan weer jullie lieve reacties lees, dan krullen mijn mondhoeken omhoog. Zo fijn om de begrip en herkenbaarheid te delen. En ik vind het vooral ook fijn hier MMMeisjes te lezen die zwanger zijn geraakt / nu een prachtig beebje hebben. Dat geeft me moed en hoop en kracht! Dank dat jullie meelezen! @I S: Mocht je nog meelezen, wilde nog even zeggen dat ik het onwijs lief vind dat je hier weer even kwam aanwaaien. Ben heel benieuwd hoe het nu met jou is. Ga je gauw weer even opzoeken hier op ZP. Knuffel. @Laraxx, over adoptie, heb het wel ergens benoemd in een van Lange Schrijfselen... Maar Vriendlief ziet dit echt niet zitten. Die keuze is al uitgesproken. Stond (sta) hier zelf wel heel positief tegenover, omdat ik voor mijn werk ook een tijd in hartje Afrika heb gezeten en heb gezien met eigen ogen hoeveel kindjes er een andere, kansrijkere toekomst zouden kunnen hebben... Toen ik daar was geweest had ik het liefst een kindje meegenomen... Maar zo werkt het niet...Vriendlief heeft hier zo zijn redenen en argumenten voor en we hebben het er lang over gehad. Omdat ik wel voor onze relatie kies en veel van hem houd, kies ik voor hem, wetende dat adoptie er dan niet in zal zitten. Een moeilijke keus, maar het zij zo... Voor hem is het echt een kindje van ons samen waar hij voor wil gaan. En als dit er niet in zit, dan zonder. We hebben het er wel over gehad om dan iets anders te doen, zoals hte opzetten of steunen van een weeshuis Ergens. Vriendlief vind het belangrijk dat een kindje in zijn eigen cultuur/land / omgeving opgroeit. Zoiets zou hij wel zien zitten. Dus wie weet... (en wie weet is zo'n idee ook uitvoerbaar als ik ooit wel zwanger mocht raken). Maar voor nu focus ik me gewoon op Onze Kansen (althans, dat probeer ik zo goed als ik kan !). Smsje wat je benoemt.. hoe tactvol (not....), helemaal niet als je net ervoor je verhaal hebt gedeeld... Some people... Typisch gevalletje van Onbegrip en Gewoon Niet Weten... Maar, lief dat je meelees/ft! Blijf maar doen Gezellig! Timon, dankjewel (bloos, bloos) voor je compliment! Zat me net te bedenken dat we heel wat leed en lief hebben gedeeld op dit forum. Jullie alweer over een maandje naar DD! Spannend hoor. Ik blijf hopen voor jou...! Alex, had gisteren jouw blogje nog even gelezen. Je schrijft ook lekker leesbaar en oprecht. En jij al bijna 20 weken!!! Wow! Hoop je voorbeeld te volgen! en blijf maar genieten van die mooie buik meis!!!! En vooral ook hier blijven aanwaaien en HCG strooien ! Amy, zie dat jij en Alex precies gelijk oplopen Leuk toeval zeg! Inderdaad, dat van dat mailen, daar is wel wat voor te zeggen. Maar daar denken mensen niet echt aan. Ze denken dat persoonlijk fijner is. Of ze vinden het zelf fijner, dat kan ook... Volgens mij was jij het ook die eens schreef dat het wel prettig zou zijn als mensen met kindjes ook zelf eens bellen of ze langskomen (of iets in die trant). Ik merk dat wel met mijn broers. Zou het fijn vinden als ze 'zichzelf' eens vaker zouden uitnodigen. Of ons bij hun, zodat wij dan kunnen zeggen 'bij ons kan ook hoor'. Soms is het moeilijker als mensen je omzeilen uit goede bedoelingen dan om dingen gewoon te vragen... Nou ja, je weet wat ik bedoel. Hoop ook dat wereld voor ons eens de kant op gaat draaien die wij hopen... We zullen zien, de duimen draaien in elk geval de goede kant... Als dat nu eens de wereld kon beinvloeden !Knuff voor jou en op naar de 20 weken!!! Musicalfan! Da's alweer even geleden, maar weet het nog goed hoor! Er gingen wat PBtjes heen en weer destijds. Dus jij toch ook voor het IVF-traject. Weet je al waar? Mocht je vragen hebben Let me know! Duim weer voor je meis! Caro : Dankjewel en fijn dat je hier meeleest en meeschrijft! Jij al bijna echo...? Zo spannend... Hoop zo dat alles dan goed mag zitten. Hoe voel je je verder...? En tja, die herkenbaarheid... Wat mij opvalt is dat de hele Medische Malle Molen van Verminder / On Vruchtbaarheid nog altijd in een soort van taboesfeer hangt. Jammer is dat. En pijnlijk op zijn tijd..Tuurlijk is het een beladen onderwerp, maar het komt (te) vaak voor... Anyway, ik ga heeeeel hard duimen voor je buikje!!! Chantal, kersverse zwangere ! Hoe voel jij je nu? Leuk en fijn en lief dat je hier meeleest en meeschrijft. Blijf maar doen en strooi maar een klein beetje HCG rond. Klein beetje hoor, want je moet zelf nog heel veel houden voor die kleine(n) in je buikje. Die onzichtbaarheidsmantel van Harry wil ik. En doe mij dan ook maar zo'n toverkaart. Het liefst een die me de weg naar Ooievaar wijst. Als-ie niet bij mij komt, zoek ik hem zelf wel op ...!! Doe rustig aan met die buik hé? @ego: niet zo veel te melden, heel rustig weekend gehad na De Vrijdag. Komend weekend wordt voller, Pasen bij schoonfam, Paen bij Ouders... En denk zaterdag weer voor een echo naar Gent (kan ook zondag zijn)... Tenzij mijn Paaseieren anders beslissen. Vrijdagavond gaar mijn vriend en ik lekker uiteten, nog mijn Valentijscadeautje. Wel leuk, hij heeft toen via Groupon een luxe dinertje gekocht bij een chique restaurant In De Buurt. Ben benieuwd. Je moest vooraf opgeven of je vlees, vis of vegatarisch wilde. Heb voor vis gekozen (omega 3, altijd goed !). En woensdag naar Gent... Ben heeeel benieuwd wat de prof zegt. Ga ook vragen of er een kansje is dat zij de TP (ALS die er komt) gaat doen... Nu weer slapen! @all: zwaai, zwaai, zwaai! Op naar woensdag....! xxx
Lieve Juul, Kom even speciaal op je log spieken. Ik begrijp dat je weer in de race zit voor hopelijk een April zwangerschap. Uit de grond van mijn hart wens ik je veel kracht, rijpe eicellen en een hoop HCG toe!! Wil je ook nog zeggen dat ik jouw manier van schrijven zo prettig vind. Ben er stiekem een beetje jaloers op! Ik spreek de hoop uit dat dit je laatste behandeling zal zijn! LIefs,