Lieve Juulz, Wat een vreselijk punt waarop jullie nu zijn beland. Ik herken er veel van en toch ook weer niet. Ik had het geluk dat wij geen max. aantal pogingen benoemd hebben, alhoewel ik wel bij iedere poging zei, dit is de laatste. Wat je vertelt over die handicap herken ik wel van hoe Siklief het zag. Als mensen ons vertelden dat we beter konden stoppen met de behandelingen omdat het uitzichtloos was, dan zei hij dat als je kind aan de apparatuur ligt in het ziekenhuis, je de stekker er toch ook niet zomaar uit trekt? En zo voelde stoppen voor hem. Je kind, ookal heb je die niet gehad, opgeven. Voor hem voelde het alsof hij weken, jaren aan dat ziekenhuisbed zat. Ik hoop voor jullie dat jullie laatste poging in Gent toch nog het geluk gaat brengen. En ik geloof er wel in dat het kan. Kijk maar naar mij... En je moet niet verdrietig zijn dat je vriend niet naar Dusseldorf wilt. Ik heb 7 ICSI's in Dusseldorf gedaan en zij hebben mij niet zwanger gekregen. En na 2 ICSI's in Gent wel. De arts in Gent is echt veel nauwkeuriger, zorgvuldiger en zo niet kundiger als de arts in Dusseldorf. En ik heb de ervaring bij beide! Siklief wil ook nooit meer terug naar Dusseldorf, ookal is het er veel goedkoper en voor ons veel dichterbij. In Dusseldorf kunnen we met een beetje geluk in een dik uur zijn, terwijl wel 3 uur rijden om in Gent te komen. Alles wat in Dusseldorf kan kan in Gent ook, alleen met veel meer tijd en aandacht voor je. En de punctie met flush! Die hebben ze alleen in Gent. Dus lieve Juulz, niet verdrietig zijn dat je vriend voor jullie laatste poging in Gent wilt blijven. Ik ben er van overtuigd dat je daar in goede handen bent. En voor nu, hou ik stiekem nog een klein beetje hoop... Dikke knuffel!
Ach meissie toch, wat een verdriet klinkt er uit jou woorden. En logisch. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen tegen je. Alleen dat ik je heel veel sterkte wil wensen, opweg naar een nieuwe poging. Oh, en wat een lieve mail van je mams zeg! Koester dat inderdaad. *Knuffel*
Ik zou allemaal troostende woorden willen zeggen als ze er zouden zijn, maar ik weet de woorden niet. Ik weet ook dat de woorden je niet zullen troosten. Er is nu even niet genoeg troost. Ik wil je wel laten weten dat ik aan je denk. Je mailtjes van gisteren raakten me tot op het bot. Lieverd, ik heb met je zitten mee te huilen. Vandaag keek ik op de RTL XL app een programma waar de paragnost op voorkwam. Ik vind die vrouw zo fijn overkomen. Ik weiger te geloven dat ... Ik houd op een afstandje je handje vast. Als je er aan toe bent, doe ik het niet meer op en afstandje, maar rijd ik naar je toe en knuffel je heel stevig. Dat je nu ff geen moed, kracht ed hebt geeft niet. Kruip in je holletje en kom er hopelijk binnenkort weer uit. Klaar voor een nieuwe poging. Soms, soms lukt de laatste poging. Soms komen dromen uit. Als de S. het niet meer zou zien zitten, dan zou zij dat echt gezegd hebben. Ik heb zoveel verhalen over haar gelezen en van jou gehoord... Zij is een hele goede arts, eentje die geen valse hoop geeft. Zij ziet nog kansen!! Al heb je daar nu met je grote verdriet en angst ff niets aan... Ik knuffel je digitaal... Dikke kus...
o, lieve Juulzon toch... Ik kan me maar voor 1% in je situatie verplaatsen nauurlijk maar o, wat voel en leef ik met je mee. Zoveel moederliefde in je hart en geen kindje om het aan te mogen geven En dan al die happy berichten hier van lieve forum meiden bij wie het wel gelukt is. Natuurlijk ben je blij voor hun en gun je het hun maar je gunt het jezelf net ietsje meer. En dat is menselijk. Ja, dat mag je voelen lieverd. Geef de moed niet op. Ik heb zoveel hoop en hoop doet leven. Hoe cliché en misschien wil je dit wel helemaal niet horen dan doe je maar net of ik het niet heb geschreven. Lieverd kruip maar lekker in je holletje. Ik kom je daar elke dag een dikke knuffel geven.
Ik denk aan je Juul! Weet niet wat ik moet zeggen. Alleen dat ik geloof in de laatste poging! Ik geloof daarin! Oh wat een lieve mams heb jij zeg.....!
Ook hier woorden tekort...de juiste woorden kunnen vinden. Heeeele dikkke knuffffel voor jou!!! (ps je bent nog niet ongi toch...wanneer is de test datum)
Laurise dat zat ik me ook even te bedenken, Juul zo lang je niet ongi bent blijf ik graag stug door duimen..
Juul, ik zag je verdrietige bericht bij de poffertjes..(ik schrijf zo heel af en toe mee) Weet dat je niet alleen bent...Weet dat ik je gevoel, je machteloosheid, boosheid, angst en verdriet heel goed begrijp.. Na vele keren ICSI staan wij helaas ook nog altijd met lege handen. Sterkte en knuff voor jullie! Het is verdomd oneerlijk allemaal....*zucht*
Vandaag was zonder enige vooraankondiging, oké, niet helemaal waar, er waren gisteren wel wat krampjes, rood. Ik stond op en ging plassen en bij het afvegen: rood. Helder, niet eerst bruinig ofzo, zoals meestal, gewoon rood. Dus de utro heb ik weer opgeborgen. Er werd bevestigd wat mijn lichaam al zei: mislukt. Weer geen emmy die in mijn buik wil wonen. De tranen waren even op en het was alsof er een knopje om ging en ik ging over op de orde van de dag. Tampons en maandverband mee en aan het werk. Gelaten, niet anders kunnend dan me neerleggen bij de situatie. Definitief mislukt... Geen draakje... Nog een poging...? Leeg. Voor nu me maar focussen op mijn werk. Leven in het nu. Overleven. Voel me tegelijkertijd een enorme egoist, omdat ik in deze state of mind helemaal niet kan meeleven met mijn twee andere lieve forumvriendinnetjes waarvan er 1 nu zwanger is, van haar laatste cryo, wat onwijs bijzonder is en de ander deze ronde vast een breezertje gaat zijn... Kan haast niet anders )omdat ik er op afstand echt heel hard voor duim). En dat terwijl zij er altijd voor mij zijn. Voel me hier ook weer schuldig over... Als jullie dit lezen, weet dat het niet naar bedoeld is, zit emotioneel vast... Maar denk veel aan jullie. Het lukt me gewoon even niet. Ook omdat ik me ergens wat buiten gesloten voel (wat niet is, weet ik wel) en niet blij en hoopvol kan meepraten. Bedoel, ik zit in een verdrietige, uitzichtloze, afsluitende fase terwijl zij in een spannende, afwachtende, kansvolle fase zitten.. Al weet ik uiteraard hoe onzeker deze fase ook is. Het is niet eens een jaloers gevoel, maar meer een leeg gevoel. Kan weer niet slapen, maar ga toch weer een poging wagen. Nogmaals, dank voor jullie steun hier. Loessie, zie dat jij ook met ???? wat nu ????? zit. Hebben jullie een vervolg/alternatief plan? Knuff voor allemaal!
Arme arme Juutlje. Wat een verdriet. en dan 'meteen' de knop weer om, op de overleefstand. Geef gerust eens toe aan dat ellendige gevoel, een dagje ziek thuis blijven en de tijd nemen voor je verdriet ofzo. Al weet ik ook dat overleven minder zeer doet dan verdrietig zijn. Meis; je hebt er niets aan, maar weet dat ik je als geen ander begrijp. Dat gevoel van alleen, als laatste van het topic alleen achter blijven. Als je je verhaal kwijt wilt, je mag me altijd mailen/benaderen. HEEL VEEL STERKTE. in gedachte heb ik je vast, en geef ik je een enorme knuffel. X
Lieve Juul, Ik kan helaas niet meer dan je een heeeeeeeeeeeeeeeeele dikke knuffel geven, ook ben je in mijn gedachten. Je hebt er natuurlijk geen bal aan maar denk echt veel aan jullie!!!
Lieve Juul, Ook van mij dikke knuffel en vooral kracht gewenst ....wat een verdriet... En wat je beschrijving betreft, het is zo logisch hoe jij je voelt mbt de wel zwangeren!...Je misgunt ze niets maar jij wil ook zo graag! Dat snapt iedereen...
Traantjes om je berichtje.... Ook al heb je er niet zo veel aan misschien. Ook ik denk aan je en kan alleen maar hele dikke knuf geven....
Dikke knuffelkus Juul. Wat hadden we allemaal anders gewenst voor je... Ik begrijp je gevoelens, of ontbreken van gevoelens, mbt wel-zwangeren overigens wel. En zij ook, dat weet ik zeker.