Lees dat je toch ongesteld bent geworden. Vreemd hoor. Maar misschien heb je de piek idd gemist? Je FB irritatie snap ik helemaal. Gewoon negeren! (en mij vooral niet toevoegen op FB, want Melle is goed vertegenwoordigd op mijn FB )
En daar was ik weer.... Verwaarloos mijn eigen topic zelfs een beetje de afgelopen tijd. Maar er valt nu eenmaal niet zo heel veel MMM-erigs te schrijven op dit moment... Maar, dat komt hopelijk weer... Na de vakantie ben ik eigenlijk weer direct het werkende drukke leven in gedoken en zit even wat minder te schrijven. Maar dat komt wel weer... De vakantie was fijn, maar loslaten? Tja, wat zal ik ervan zeggen. Loslaten lukt natuurlijk nooit helemaal. Een beetje afstand ervan nemen hooguit, maar thuis zit je er zo weer in, in de denk- en piekermodus.... Al hielp de zon de afgelopen dagen wel mee waardoor ik met mijn handen in de aarde heb gezeten en nieuwe boompjes heb gekocht voor in de potten op het terras, waterplantjes voor de waterbak, een oppottafel 'voor de leuk'. Heb ook besloten om het sporten (wat ik altijd best actief deed) weer op te pakken. Immers, het heeft me 'niets opgeleverd' het afgelopen jaar en ik voelde me minder lekker in mijn vel. Dus heb de afgelopen dagen weer lekker hardgelopen, wat ik in Marokko ook had opgepakt (blote voeten op het strand in de vroege ochtend, heerlijk!) en heb er veel gezwommen (bijna iedere dag een kilometer!). Door het vele en lekkere Marokkaanse eten gelukkig niet afgevallen . Nog geen zwembad in de buurt opgezocht, dus nu vooral lekker ah lopen. Merk dat het me ook helpt, door buiten te zijn, na mijn werk even de frisse lucht in en te voelen dat mijn lichaam nog wel iets kan.... Mijn cyclus was dus compleet van slag afgelopen ronde. Heb geen ei gedetecteerd en werd na 25 dagen alweer Soort Van Ongesteld. Zit inmiddels alweer op dag 9 ofzo van 'de nieuwe ronde', maar heb af en toe nog steeds een veegje bruin. Licht en helder. Raar... En nee, ook geen wonder hier, want dat heb ik uiteraard wel even gecheckt... Moet overigens vrijdag naar een Ziekenhuis in de Buurt van Mijn Werk omdat ze daar evt tussentijdse echo's kunnen maken voor De Volgende Punctie (wanneer die ook gaat zijn) en krijg ook vrijdag de uitslag van mijn bloedonderzoek om te zien of de Thyrax aan is geslagen of opgehoogd moet worden. Een medisch dagje dus. Daarna moet ik voor mijn werk weer een midweekje op reis (meer reis dan daar zijn geloof ik...) en de 11e hebben we dan de evaluatie bij de prof. Verwacht ALS er een ei komt, die net de week dat ik in het buitenland zit, dus ook geen ieniemieniewonderkans. En vind dat eerlijk gezegd niet eens heel erg. Anders ga je toch stiekem weer hopen Op Dat Wat Alleen Bij Anderen Gebeurt... Heb al wel wat vragen voor de prof opgesteld en ben benieuwd wat ze gaat zeggen, of ze ons nog een kans geeft... Aangezien de prof heel direct en eerlijk is, vind ik het best wel spannend... Nou lieve meiden, sorry voor het verwaarlozen, maar lees wel op de andere topics mee en denk aan jullie!!! En blijf het heel fijn vinden dat jullie hier nog aanwaaien en even een berichtje achterlaten. Lief! xxxx
Lief Juultje! Ik volg je nog hoor, duik jij maar lekker even onder in sporten, tuintje, werktripjes enz. zorg dat je je positieve fibe terug gaat vinden in het leven en in de behandelingen en ondertussen op naar mooie uitslagen a.s. vrijdag: en dat loslaten niet helemaal lukt is ook niet gek, eis niet teveel van jezelf en wees lief voor jezelf en voor elkaar: ook voor jullie mag het leven ondanks alle negativiteit rondom de behandelingen wel eens leuk zijn... Dikke knuffel!!!
Mijn bloeduitslagen bij mijn nieuwe huisarts, na slikken van Thyrax, viatmine D en ijzertabletten (en DHEA): Vitamine D: 61 (???? Staat bij een L met een uitroepteken, is dit te laag????) TSH: 1,17 T4: 14,3 Ferritine: 29 Ijzerverzadiging: 38 Transferrine: 2,6 Ijzer: 24,7 Foliumzuur: >45 (kennelijk te hoog, staat een uitroepteken achter met een H) Vitamine B12: 529 (ook uitroepteken met een H) Vind die lage vitamine erg opmerkelijk, daar ik vitamine D tabletten slik van 2000mg uit de VS!!! Dat zou toch ruim ruim ruim voldoende moeten zijn?????? Ga dat wel eens aan de prof vragen. Misschien werkt het niet ofzo? Wat slikken jullie aan vit D? Arts was vriendelijk en begripvol. En dan medisch bezoek in de middag.... Zat (en nog steeds) niet echt lekker in mijn vel na bezoek aan de fertiliteitsarts die controles gaat doen bij doordeweekse follikelmetingen bij een volgende poging. Ze was vriendelijk hoor, deze fertiliteitsarts (geen gyn), maar toch heb ik een *u*gevoel... Enkele quotes / verloop van gesprek... "Jeeeetje, jullie zijn al lang bezig zeg" (eeeh, vertel mij iets nieuws....) "Tja, en of een ziekenhuis in het buitenland wat toevoegt. Ja, ze doen Assisted Hatching, maar het is wetenschappelijk niet aangetoond dat dat werkt of iets toevoegt" (Slik... Maar het is het proberen toch waard?) "Bij de S? Oh ja, zij is wel lief hé". (een reactie waar ik het mee eens ben...) "Je hebt wel heel wat meegemaakt" (juiste conclusie dok!) "Hou je het allemaal nog wel vol? Heb je niet zoiets van 'ik ben er wel klaar mee'?" (zelf wel eens een intense kinderwens gehad? Zelf wel eens een miskraam en een BBZ gehad? Zelf wel eens geconfronteerd met deze immense leegte en verdriet?!) "En wat is de oorzaak dan eigenlijk dat het niet lukt? Oh, onbegrepen onvruchtbaarheid? Ja, lastig. Als er ook niet echt iets uit het bloedonderzoek naar voren is gekomen...Ja, wat doe je daar dan aan? En hoeveel zin heeft het dan om nog door te gaan vraag je je af. Ja, wat u zegt, je kan nog wel nog een keer proberen, maar hoe lang ga je door hé? Ja, inderdaad, u heeft in verhouding nog maar weinig TP's gehad, maar dat er niet veel follikels groeien, dat zegt natuurlijk ook wat. Ik weet niet of wij in uw geval nog een poging aan zouden durven. Soms moet je gewoon eerlijk zijn en zeggen dat doorgaan in onze optiek weinig zin heeft... Of kiezen voor een alternatief, zoals eiceldonatie.." (en toen knapte ik... Al die tijd geen tranen gehad, maar nu... "mijn vriend staat niet open voor alternatieven, dus zonder behandeling is er geen enkele kans, ziet u", fluisterde ik haast. Ik wil niet huilen... Ik moet zo nog werken, shit, shit, shit... spookt er door mijn hoofd. Verman je Juul, verman je. Er is altijd nog Dusseldorf, al moet je alleen... Dan gaat vriendlief alleen maar mee om zijn kwakje in te leveren, als het niet anders kan... denk aan de mogelijkheden, denk aan alternatieven en laat deze dame maar praten, ze bedoelt het vast goed...slik slik slik) De fertiliteitsarts schuift me een doos tissues toe. "Moeilijk hé?" Stilte (Ja, het is moeilijk... Understatement... Verman je Juul, verman je!) "Maar, we gaan je helpen hoor. We gaan de metingen doen. In het weekend zijn we alleen gesloten en we faxen ook niets door naar Gent, dat moet je zelf allemaal doen. Daar beginnen we niet aan, anders blijven we bezig: naar Brussel, naar Spanje, Naar Duitsland en ga zo maar door, snapt u? Dus u moet maar even in Gent informeren hoe u dat kunt doen. Nou, dan krijgt u nog een brief voor buitenlandse patienten. En oh ja, de kosten. Het wordt natuurlijk wel in rekening gebracht, dus u moet maar de verzekering informeren of u dat nog vergoed krijgt. Heeft u nog vragen?" (slik...) Ja, heb nog een vraag. Welk nummer moet ik bellen als ik straks van start ga om een afspraak te maken? Dit mocht ik bij de assistente aan de afsprakenbalie vragen. En zij zal me ook die brief meegeven. Een hand en een blik vol meelij. "Succes hé. En we helpen u echt graag hoor" en ik stond weer buiten. De brief opgehaald en voelde me echt heel erg ontheemd en kansloos. Kansloos. Machteloos. Bijna dom ook. Vecht ik tegen beter weten in? Vecht ik voor een loze kans? Vecht ik voor zinloosheid? Leeg en verdrietig, vechtend tegen tranen loop ik weer terug naar mijn werk om mijn werktrip voor komende week voor te bereiden. Niet echt een vrolijke update hé...? Ga maar slapen. Misschien dit weekend nog wat meer geschrijf. Liefs en truste! xxx
Juultje ff snel: zijn de fm hier in Nederland niet gratis? Ze kunnen toch een DBC openen.........en klaar is Clara?!!
Pcies!! Mn FM voor de cryo is als 'gynaecologisch consult' afgeboekt... HA had meegewerkt aan een verwijziging ivm een 'hardnekkige schimmeldoos' En wat denk jij? Had ik die schimmeldoos? Neeee!!! Pfjoe, gelukkig niet ... Maar toch.... Scheelde me mooi wat centjes... Maar ook scheelde het heel wat jeuk, ik bedoel, je zou maar echt eentje hebben Overleg!!! Ps, rea op joe net al elders gedaan, maar toch... Hier ook nog ff een hele dikke knuffel!!
Juul, heeft dat mens wel eens van empathie en tact gehoord?! sorry hoor, vind het niet helemaal netjes hoe ze jou benaderd zonder je te kennen en je hele verhaal te kennen en om dan zo onomwonde haar mening te verkondigen vind ik dom! Wilde het ff kwijt! Probeer haar negatieve houding niet teveel toe te laat lieverd, daar waar kansen zijn is het jouw goed recht ze te benutten!!!
ff geknipt en geplakt uit het Poffertjes topic: Lief Juultje toch, Het lijkt wel of ik een stukje over mezelf lees. En wat begrijp ik je hierdoor goed. Tja, wat Maartje al zei; tegen beter weten in........ dat is een breed en rekbaar begrip. Kijk inderdaad naar de genoemde voorbeelden. Die hebben, uiteindelijk gekregen waar ze voor streden. Echter zoals ook al gezegd; garanties krijg je niet. Je kunt ook strijden tot je niet meer kan en met lege armen blijven staan. En zo voelt dat voor jou en mij denk ik. Dat wij WEL strijden maar niet beloond worden met dat grote wonder. Wij vragen ons ook keer op keer af waar we in hemelsnaam mee bezig zijn. Maar ik hou me vast aan de wonderen die zo her en der gebeuren. Al ben ik bang, net als jij, dat die altijd bij die ander gebeuren. Eiceldonatie; als dat voor het eerst (of wederom) genoemd wordt door een arts, dan draait je maag om. Want je wilt zo graag je eigen kindje. Zeker als manlief er niet voor open staat, dan is dat helemaal niet wat je wilt horen. Toch, gaandeweg, ga ik er steeds meer en steeds weer opnieuw aan denken en over nadenken. Voors en tegens afwegen tegen elkaar. En ik kom er niet uit. Heeft jouw man niet af en toe twijfels, aarzelingen, of een kleine neiging tot wijzigen van zijn standpunt? Soms zou ik willen dat bij ons, 1 van ons 2, wel een duidelijke grens had. Klinkt gek, maar ik denk dat het ook een soort rust voor mij zou geven. Wij zijn gestart met IUI en toen zeiden we tegen de arts: 'IVF willen we nog doen, maar ICSI...... nee dat doen we niet, dat vinden we te gekunseld'... Moet je ons nu eens zien. Grenzen zijn bij ons tot op heden heel buigzaam en rekbaar geweest of misschien wel moeten zijn. Wij zijn in totaal bij 5 ziekenhuizen geweest, en eigenlijk allemaal hebben ze er een hard hoofd in. 4 van de 5 hebben eiceldonatie als onze beste (enige?) kans gegeven.... En wij gaan gewoon, misschien tegen beter weten in, door. Wij gaan door Juultje, jij en ik, omdat we zo graag willen. Datgene dat voor een ander zo gewoon is misschien, is voor ons ZO bijzonder. En al lukt het niet (laten we het aub niet hopen) dan heb je voor jezelf ook die ene poging geprobeerd, zodat je niet straks als je ouder bent jezelf verwijten kunt gaan maken. En bedenk; ik ken inmiddels genoeg verhalen van mensen die niet eens aan de MMM willen beginnen, die na 1 ICSI poging afhaken, of echt werkelijk denken een 2e punctie niet te kunnen overleven. Wij zijn bikkels Juul. Jij bent een bikkel.
Lieve juulz Ik voel je tranen door het scherm, en huil met je mee. Het is zeer moeilijk te horen als zegt of het nog nut heeft door te gaan tot dat lieve wondertje er is. En dan wil je ook niet horen waar trek je de grens is het niet verstandig te stoppen . Niemand kan en heeft het recht jou te zeggen je moet stopen , maar jouw wel adviseren . Emotioneel is het zwaar blijft het zwaar maar dat weet je als geen ander. Lieverd je kunt wel voor je zelf op een rij zetten wil ik mijn lijf dit alles nog jaren aan doen en me zelf . Denk dat je dat samen met manlief moet overwegen . Ik vind dit erg lastig omdat ik zelf moest stopen en al wel weet dat er geen kleintje komt. Ik sta er mis nu anders in dan jij , jij wil door strijden tot je naast me staat met lege handen , lieverd begrijp me goed dat gun ik jouw niet , niemand niet. Wij hebben 14 jaar lang gevochten om het lieve wondertje te krijgen maar de koek is op ! We gaan door kijken of er een spontaan wonder gebeurt . Soms hoop ik dat ik in de overgang zit zo dat we het helemaal kunnen sluiten , het boek staat op een kier maar wil hem soms wel hard dicht smijten. Dikke knuf meer kan ik niet voor je doen al wil ik dat met liefde doen.
Lieve kuil, ik dacht dat begreep wat je doormaakte, maar ik voel nu pas je pijn. Je bent een dappere vrouw, want ik weet na 1 poging niet 100% zeker als ik dit nog eens kan doormaken. Ik ben zo boos en teleurgesteld. Bl
Als je de moed eens op geeft dan blijf ik moed houden voor jou! Ik weet dat het makkelijk.gezegd is en ik.kan het natuurlijk ook makkelijk zeggen.... Maar ik gun het je zo enorm! En bah, daar heb je ook helemaal niets aan. Maar toch... De komende ronde...laten we het geen poging noemen maar de ronde waarin het raak zal zijn...gelijk van 2..! Ik denk aan je! Don't give up hope! Xxx
Slik... Wat een lieve reacties toch allemaal. Wat zijn jullie lief. Fijn. Fijn dat er begrip en empathie bestaat hier. Vooral Ieoor (en Gabrie!!!), die ook een bikkel is (zijn)! En wat voor een. Wordt wel eens echt tijd voor die Meet and Greet . Gabrie, ze noemde een DBC ja, maar als ik het zo hoor staan ze niet echt open voor crea-oplossingen zoals bij Maartje. Zo klonk het niet... Zie wel hoe ze het gaan doen. Ik stuur het gewoon door naar de verzekering... Kweenie & Amy & Misschien, dank... lieverds! Weer even een kort updeetje; Ga morgen vrij onverwacht naar een natuurgenezer die met NES Therapie (google maar eens. Of zie deze link. Is overigens niet van de site van de alternatieve genezer naar wie ik toe ga. http://www.uitdaging.net/gezond/Holistische_NES_scan.html ) Dit eigenlijk op basis van een link en de ervaring van een lief forumvriendinnetje die dit ook heeft gehad en hier positieve ervaring mee heeft. Ben erg benieuwd en ik schaar dit onder de noemer 'baat het niet dan schaadt het niet' en 'je weet het nooit als je het niet geprobeerd hebt'. Het wordt niet door mijn verzekering vergoed, maar de kosten vallen 'relatief' gezien mee en je hoeft er niet elke week naar toe. Dus morgen, voor ik vertrek, ga ik mijn energielevel eens laten meten... Het zal me benieuwen. Zal in de loop vd week een uitgebreide echte update topic doen. Is immers alweer hééél lang geleden.... Weekend was hier vrij rustig. Hardgelopen en opgeruimd. Wat gewerkt ivm werk / reis komende week en alvast werkdingen gedaan die ik morgen nu niet kan doen, omdat ik onverwachts bij de natuurgenezer terecht kan. Wat ik al schreef, tussen mij en vriendlief loopt het niet altijd even ontspannen. Dat blijft toch een beetje . Misschien dat het ons wel goed doet dat ik een paar dagen weg ben... Ieder wat afstand en tijd om te relativeren. En om elkaar dan waarschijnlijk heel erg te missen....Niet dat het slecht gaat, maar we leven momenteel samen ons eigen leven... Samen lachen, elkaar begrijpen, samen ontspannen, samen plannen te maken... lijkt even ver te zoeken... Stel ik voor om - zoals we hadden afgesproken - samen alvast een begin te maken ah opruimen van de zolder, omdat er over 2 weken een mannetje wat werkzaamheden komt verrichten.. is het "Nee, nu niet. Andere keer. Heb nu niet zoveel zin". En geloof me, meneer heeft nooit zin.... Uitstel.... Maar goed, heb er geen punt, slechts een opmerking over gemaakt. Al had hij ook geen zin in samen wandelen... En toen dacht ik ook van, laat maar, dan niet... Weet trouwens niet meer wie het vroeg, maar voor ons gaat eiceldonatie gewoon géén alternatief zijn vwb vriendlief. Hij staat voor geen enkel alternatief open. Dus zonder zwangerschap in eigen buikje en met eigen materiaal zullen wij nooit papa en mama worden... En dat blijf ik slikken vinden... Nou ja, weer genoeg ge-egoot, zo maar eens naar bed. Morgen een langgggge dag! xxxx Liefs en nogmaals een knuffel voor alle lieve meiden hier, inclusief de lieve meelezers ! xxx
Hoi juul, ik heb je topic gelezen en helaas heel veel herkenning... Zaterdag weer ongesteld geworden na de zoveelste poging. Er is nooit wat bij ons gevonden, alles word op pech geschoven. Voor het eerst hadden we allebei zoiets van: trekken we niet aan een dood paard.... Hoelang moeten we doorgaan, kunnen we doorgaan. Maar opgeven kan ik nog niet, want het alternatief is met lege handen achterblijven. Dus hebben we ons maar weer bij elkaar geraapt en hebben we een afspraak gemaakt in Dusseldorf. Wie weet vinden zij wel waar het aan ligt of is de Assisted hatching de oplossing. Ik wil het graag geloven, maar ik durf bijna niet meer te hopen. Volgende week ben ik jarig en voor het eerst ga ik het niet vieren. Ik kan het niet. Weer een jaar verder, een jaar ouder en nog steeds een lege buik, lege armen. Ik heb geen zin en een dag met medelijdende gezichten, vriendinnen die met hun kroost op bezoek komen en me maar weer groot houden terwijl ik het liefst in mijn bed kruip en er voorlopig niet meer uit kom. Ik weet niet zo goed waarom ik het allemaal hier neerzet, maar wilde je laten weten dat je niet de enige bent en er mensen zijn die weten hoe klote het is en oprecht met je meeleven. Heel veel sterkte en kracht toegewenst!
Lief Juultje, Hoe was het bij de natuurgenezer? Ik ben benieuwd naar je ervaring! En wat betreft relatieperikelen: het is niet zo gek dat jullie allebei een beetje moe zijn, moegestreden misschien, lamgeslagen en vind dan maar eens de motivatie om een zolder op te ruimen, of uberhaupt wat voor activiteit dan ook te ondernemen die te maken heeft met het 'bouwen van een nestje' als je snapt wat ik bedoel. Tijdens onze behandelingen hadden wij altijd de bovenverdieping die gedaan moest worden maar bij alles dacht ik 'nou wacht maar even, we weten nooit hoe ons leven er over een jaar uitziet en wat dan de bedoeling is' en juist dat frustreerde mij zo enorm: niet door mogen bouwen in mijn hoofd en in mijn leven. Wat je dan vooral gaat doen is je leven leiden zoals het komt, maar het is zo gemeen, want je wil zo graag door, alle voorwaarden zijn geschept om door te gaan. Leef maar even samen jullie eigen leven, zolang jullie weten dat het in de basis goed zit, dat jullie in de basis voor de volle 100% voor elkaar kiezen is er nu even geen goed en fout. Wil alleen nog even zeggen: ik gun jullie zo enorm dat wondertje!!!!!!!!!!!!!
Juul, ik volg je nog steeds hoor lieverd! En wat een verdriet en leegte. Herkenbaar. Zit nu zelf ook weer in de emostand en weet het ook allemaal even niet. Dubbele gevoelens enzo, blehh! Wat een raar gesprek met die arts... ik vind het helemaal niet aan haar om te oordelen. Tsss, wie denkt ze wel niet dat ze is! Ik geloof zelf wel heilig in AH. Onze schilletjes zijn nogal dik en de prof is er heilig van overtuigd dat zonder AH ons embryootje het heel moeilijk heeft om uit de schil te treden. Ik ben niet voor niks bij tp nummero 2 heel even een heel klein beetje swang geweest. Ik geloof echt dat AH hét is voor ons. Wetenschappelijk bewezen of niet!