Lieve Juultje, bedankt voor je mailtje terug! Wat moet ik zeggen, hoe dubbel is dit alles en wat zijn de juiste woorden.... Jullie moeten samen besluiten of en zo ja hoe jullie samen verder willen en/of kunnen. Maar wat moet dit zwaar zijn voor jullie! Poging: wow wat een aantal follikels! Bizar ineens zoveel, maar wat een teleurstelling qua aantal bevruchtingen. Blijft toch een klap in je gezicht, zeker als je zo hoopvol bent na de punctie.... Ik duim op een prachtig wonder voor jullie samen. Probeer de moed nog niet op te geven, het kan!!! Maar ik snap je afwachtende houding maar al te goed. Hoe voel je je lichamelijk nu na de punctie? Ben je ziek thuis? Sterkte met afwachten, ik ga enorm hard voor jullie duimen. Liefs,
Ik hoop en bid op een groot wonder........................Ja ze bestaand echt! Veel sterkte deze komende tijd.
Lieve Juul, ...gofferdegoffer....wanneer is het nu eens klaar met tegenslagen??..t word tijd voor een wonder!! En ik geloof heilig dat wonderen bestaan..en jij bent voor mij die ander...t kan!! Maar o wat is dit eng...zeker als er zoveel van afhangt nu..maar weet: je hebt altijd zelf een keuze, hoe dan ook..jij komt er wel, met of zonder je vriend..(en dat is niet makkelijk gezegd!) Meis, als je even wilt kletsen, even een theetje wilt drinken (een klein high teatje??) of gewoon maar even bij elkaar zitten en vertellen..ik ben er voor je..we hebben elkaar 'nog maar' 1 keer ontmoet en dus voelt dit ook een beetje gek dit zo te schrijven maar ik weet ook dat het heel fijn is met iemand te praten die heel goed weet hoe het is..gebruik mij of iemand anders van het forum er please voor, zoveel lieverds willen je steunen! Koosje x
Heel veel succes. Ik hoop dat het allemaal goed gaat komen en er een mooi plakbeebje in je buikje wordt teruggeplaatst vrijdag. En het meningsverschil hoe verder is zo herkenbaar. Hier ook maanden stilzwijgen over de mmm. Gezien man eigenlijk niet verder wilt. Ik heb uiteindelijk de discussie gewonnen, maar ook dat geeft geen fijn gevoel. Hier nog een nieuwe poging. Omdat man weet dat het tussen ons in komt te staan en ik het hem kwalijk zal blijven nemen. Ik hoop dat Tessa gelijk krijgt en er een prachtig zieltje voor je beschikbaar is en dat eindelijk de weg weet te vinden
lieve lieve juulz, wat een ongelofelijk rotnieuws dat jullie de kinderwens tussen jullie in komt te staan, phoe.... meis ik gun je/jullie dit zo.....het moet toch een keer goed gaan, en goed blijven gaan!! dikke knuf!!
Lief Juultje, wat verdrietig ik zou je zoveel willen zeggen maar weet gewoon niet wat, vind het zo verdrietig...ik kan miij voorstellen dat het voor vriendlief ook zo zwaar moet zijn om jouw iedere keer weer door die crisis te zien gaan en waar doe je dan goed aan he? Ieder mens is anders, iedere relatie is anders en niemand weet hoe we reageren als onze relatie het punt heeft bereikt waar jullie nu bijna voorstaan. Het enige wat je kan doen is het samen tijd geven en als de gevoelens na een paar maanden dan nog steeds zo lijnrecht tegenover elkaar staan tsja, dan moet je beslissingen maken...maar jeeeeeetje wat heftig! Oh lieverd, ik duim zo voor een 1 van de twee emmies, deel en deel nog even 9 maanden door daarna!!! Denk aan je, sterkte!!!
Lieve Juul, Wat een oneerlijkheid!!! Waarom zoveel tegenslagen?!?!! Hoeveel kan een mens dragen?? En waarom juist zo'n mooi mens als dat jij bent....? Ik heb geen antwoorden. Geen woorden die ik kan verzinnen om jou je wat beter te laten voelen. Had ik ze maar... Hele dikke knuffel. Ps: ik duim hoop bid (dat blijf ik doen) op een TP over 5dg!
lieve Juul, wat een verhaal en wat een ellende weer... en toch wil ik blijven hopen dat het tussen jullie goedkomt en bovenal dat je straks een goede dag 5 tp van een blijvertje hebt.. omdat er soms toch wonderen zijn.. Knuffel!
Dank jullie wel allemaal. Er hangt hier echt een hele verdrietige wolk in de kamer. We durven gewoon niet te hopen, al doen we ons best. We weten het allemaal even niet meer. Of nou ja, dat is al een tijdje het geval. Normaal heb ik altijd wel een backup plannetje, dat had ik al die jaren. Maar nu? Ik heb gewoon geen backup... We hebben nu 3 pogingen zelf moeten betalen, 3x 3600,- ... Los van de medicatie... En nu? Nog een keer? Waar ligt de grens? Denk soms aan het verhaal van Sikki, die nu mama is geworden... En dan denk ik, toch nog een poging hierna? Maar tegelijkertijd ben ik bang voor weer een teleurstelling. Kijk, als je nu miljonair bent en je echt niet om geld druk hoeft te maken, dan had ik het wel geweten. Was ik tot mijn 40e wel doorgegegaan, als er een kans is... Maar helaas... Voel me vooral leeg nu. Heel, heel leeg.... Xxxx
Lieverd bid met je mee. Hier ook crisis, mannetje is weg, zit bij zn ouders. denk aan je, sterkte en ik duim me suf voor een tp
lieve Juul, Wat ben je toch dapper, om ondanks je angst weer verder te gaan. Het lege gevoel en het geen back up plan hebben herken ik heel erg. Je voelt je zo machteloos, hopeloos en doelloos. Meis het is je zo gegund, een klein wonder vrijdag. Je diepste wens die uitkomt. Ik ga vanavond een kaarsje voor je aan steken en heel hard duimen. Knuffel, Armani
Armani, dankjewel lieverd. Moest nog aan jou denken. Je had gewoon 6 bevruchtingen en 3 haalden dag 5, inclusief een blasto. Statistisch gezien toch echt een goede kans... En dan toch die oneerlijke teleurstelling. En nu? Hoe ziet net er voor jullie nu verder uit? Toch nog een poging of... Proberen dit alles een plek te geven? Denk aan je... Heb zelf een heel slecht en verdrietig gevoel over de laatste 2 Emmy's. Bedoel, de kans dat ze dag 5 halen is zo ontzettend klein... Twijfel nu enorm of ik Gent niet zal bellen en toch voor een TP op dag 3 zal gaan. Wat denken jullie? Of maar wachten tot dag 5 met de grote, grote kans dat er geen TP zal zijn? Vandaag door mijn nieuwe leidinggevende gebeld dat hij vindt dat ik deze week maar even rustig aan moet doen en thuis moet blijven... Heb hier best veel moeite mee, want ik ben immers niet ziek, vind ik zelf. Anderzijds geeft het me wel een beetje rust... Al zit ik met die rare kronkel in mijn buik... Vandaag heb ik ook tot 10u geslapen, wat voor mijn doen echt heel erg lang is. Was ook fysiek echt moe. Zo even lekker op de fiets naar het Vlaamsch Broodhuys om mezelf met vers brood te verwennen. En er even uit te zijn. Een vriendinnetje mailde me vanmorgen dat ik alles even los moet laten en moet proberen te genieten van de zomer, buiten te zijn en vriendinnetjes op te zoeken. Mindfullness en beweging. Ontspannen en los laten... Maar (alles) loslaten is een kunst. Soms lukt het me. Meestal door een stuk hard te lopen of bij de zee te zijn. Soms ook door inderdaad met wat tijdschriftjes in de tuin te zitten lezen. Of door te schrijven. Door even niets te doen kun je vaak relativeren. Ik besef dat er een periode van rouw aan zit te komen. Afscheid nemen van een droom. Plaats maken voor een nieuwe droom, welke dat dan ook is. Daar moeten we samen uitkomen en het over hebben. Probeer inderdaad te kijken naar de nieuwe mogelijkheden die er ontstaan ipv te blijven hangen in.., Maar ja, dat is op papier natuurlijk altijd veel makkelijker geschreven dan in het werkelijke leven gedaan. Tijd zal een belangrijke factor zijn. En daarbij, het grote verschil tussen mij en mijn vriend over De Toekomst. Kan ik het moeder worden wel opgeven? Misschien was het anders als ik nu 42 was.. Maar ik ben 36 en er zijn nog mogelijkheden... Toch? Of hou ik me vast aan iets wat zinloos is en toch niet gaat gebeuren...? Talloze vragen door mijn hoofd. Rusteloosheid en nog lang geen bezinning. Of acceptatie. Dat wordt afgestoten door mijn innerlijk verlangen wat heel diep geworteld zit... Goed. Vers brood. De buitenlucht. Op mijn fiets... Tot later weer en een knuffel voor alle lieve meelees en meeleefmeisjes hier. Ps hoor graag julie meningen mbt tot dag 3 vs dag 5 terugplaatsing....
Geniet van je verse brood! Lijkt mij ook heeeeerlijk, maar ik ben weer aan de shakes Over de dag 3 of dag 5 TP: ik ben (gelukkig) geen ervaringsdeskundige, maar heb wel eens gelezen hier dat als een emmy BUITEN de buik dag 5 niet haalt, dat ie dat IN de buik ook niet doet. Of het klopt? Heb het wel op ZP gelezen ooit, van een ervaringsdeskundige... Aan de ene kant klinkt het wel logisch; aan de andere kant: hoort een emmy niet gewoon in je baarmoeder? Is dat niet 'natuurlijker' en dus beter? Succes met wikken, wegen en besluiten. En geniet van je dag en luister maar eens naar buitenstaanders (zoals je leidinggevende) kan soms geen kwaad
Juulzon, wat een onmogelijke keus toch weer. Wij hadden toen afgesproken om sowieso te wachten tot dag 5. Vooral omdat de prof had gezegd dat als ze dag 5 niet halen je ook niet zwanger was geworden met een dag 3 TP. Misschien heb je hier iets aan? Heel lief van je vriendin maar hoe laat je iets los wat heel je leven beheerst? Het klinkt altijd zo mooi maar in de praktijk is dat bijna niet te doen. Natuurlijk kun je afleiding zoeken maar je gedachten blijven toch doorgaan. Waarom neem je het aanbod niet aan van je leidinggevende? Neem tijd voor jezelf! Jij bent nu belangrijk meis, denk aan jezelf. Tja wij hadden afgesproken om geen 4de poging meer te doen.... Maar de twijfel slaat nu toe. Op aanraden van andere forummeisjes heb ik een afspraak gemaakt met pfeiffer. Ondanks dat ik geen vertrouwen meer heb heb ik een sprankeltje hoop dat er iets komt. Een verklaring waarom onze prachtige emmy's niet blijven plakken. Op dit moment weten we beiden niet of we nog een poging aan kunnen. Is het een idee om samen met je vriend te gaan praten met een therapeut? Om te kijken of jullie dichter bij elkaar kunnen komen? Of alleen voor jezelf? Liefs