Even een knuffel hoe is het gegaan? Marjah@ Lang niet gezien , begrijpelijk, ook een dikke knuffel voor jouw . trek je het een beetje ?
Dag lieve meisjes, Iejoor, geen zorgen hoor... Dit weekend inderdaad weinig ge-internet, maar niet omdat we een lang weekend in DD waren... We hebben nog steeds onze issues ... Er speelt genoeg zullen we maar zeggen voor dit moment... Het laboratorium en kantoor van Pf... Het ziet er helemaal niet uit als een laboratorium aan de buitenkant. je kunt de auto langs de weg parkeren (gratis). Wij moesten er om 11u zijn, waren iets eerder. Zijn assistente / secretaresse was er ook en heette ons welkom. Even naar het toilet geweest en daarna gewacht in de 'wachtkamer'. Erg klein. Alles ziet er 'sehr gemutlich aus'. Niet bijster modern.. Om 11u kwam Pfeiffer aan in een ontspannen zaterdag look (als je hem googled op afbeeldingen krijg je een beeld van de man). Zag er niet uit als een echte arts met witte jas ofzo, vond het wel grapig. De kamer waar hij ons ontving was echt een studiekamer. Overal papieren en boeken. Soor van halfronde tafel waar we aan zaten, bezaaid met paperassen. Meer een kamer van een verstrooide professor. Hij was erg ontspannen en nam de tijd. Inderdaad ondergedompeld met medische termen. Hij legde uit dat hij zich heeft verdiept in immunologie en pas de laatste jaren in immunologie gelinkt aan zwangerschap. Hij zei al vrij snel dat ik sowieso hoge dosering vitamine D en Omega 3 moest gaan gebruiken. Hij liet een powerpoint presentatie zien die hij onlangs ook aan gyneacologen had laten zien. Waarom wij in Noord-Europa te weinig vitamine D krijgen (met name door te weinig UVB straling die wij krijgen. Helemaal in de wintermaanden. Pas vanaf Rome en lager krijg je daar voldoende van. Ik gaf aan al dagelijks 2000eh te slikken, maar hij zei dat dit de minimum was, het liefs 3000eh! Vond ik vreemd, want hoor iedereen over 2000eh Maar goed. We gaan nu in elk geval het hele immuunonderzoek laten doen en hij bepaalt de VIII (leiden) en mijn verdere trombose / bloedstolling. Ook vitamine D en AMH. Vroeg nog specifiek naar ijzer / ferritine, maar hij ga aan daar weinig waarden aan te hechten omdat vrouwen altijd een ijzer te kort hebben (?) ivm menstruatie en dat het ijzer in het bloed zo fluctueert dat een bloedtest niet betrouwbaar is... Oh ja, hij lichtte ook toe dat het immuunsysteem bij iedere mislukte poging / miskraam wordt geactiveerd, waardoor in principe de kans op zwangerschap bij herhaalde pogingen steeds kleiner wordt, omdat het immuunsysteem steeds sterker gaat reageren. Dit geldt ook ook voor het nemen van een baarmoederbiopt. Dit vond ik wel opmerkelijk, want de Prof beweest juist dat de samenstelling van de maarmoederslijmlaag hierdoor kan veranderen en kans op innesteling evt bevordert (Pipelle voorfgaand aan TP) Pfeiffer weerlegt dit dus... Hij nam dus ruim de tijd en gaf rond 12u25 aan dat hij zo weg moest om zijn zoontje naar Hockey te brengen. Waarop ik uiteraard een grapje maakte over ons fantastische hockeytalent in NL . Bloed afgenomen, ging heel snel en profssioneel en dus woesdag uitslag... Rest volgt morgen of overmorgen. Ben nog druk met werk bezig geweest en morgen weer op tijd eruit... Liefs voor allemaal!!!
De herfst heeft haar intrede weer (onofficieel) gedaan. Over twee dagen is het officieel herfst, maar vond vandaag toch al een aardig voorproefje van hetgeen ons weerstechnisch te wachten staat de komende maanden. Bah. Nat en druilerig. Onvoorspelbaar en winderig. Files en grote plassen op de weg. Weer meer binnen en minder buiten. Opkomende verkoudheid en de verwarming weer aan. Dag teenslippers en daar zijn de laarzen en warme sokken weer... Vroeg in de avond en langer in de ochtend donker en de dagen zijn dus alweer korter. Het is nog even groen, maar voor we het weten zullen de bruine, gele en rode herfsttinten haar intrede doen. De temperatuur zakt, mijn sjaals komen weer tevoorschijn en nog even en de winterjas zal weer uit de kast worden getrokken... Het voorjaar vol hoop en de zomer van De Laatste Poging zitten we weer op. Wat 'deze zomer gelukt zou moeten zijn' is weer een deceptie geworden. En dat terwijl we zo ontzettend hadden gehoopt dat het deze zomer toch echt zou moeten lukken... Maar de zesde punctie leverde ook slechts 2 emmy's op. Blasto's nog wel. Maar ook deze twee wilden niet 9 maanden in mijn buikje wonen. En een antwoord? Nog steeds geen duidelijk aantoonbare rede... Soms bedenk ik me in mijn eigen logica dat het misschien eraan ligt dat we pur sec, behandeltechnisch gezien, nu 14 kansen hebben gehad: 7x IUI en 7x een terugplaatsing (1x cryo). Van deze 14 kansen ben ik 2x zwanger geweest. Dus 1 op de 7x moet het lukken... Dus als we nog 7 keer een terugplaatsing zouden hebben, dan moet het toch goedkomen? Zo droom ik soms een beetje. Uiteraard wéét ik dat het zo niet werkt. Hoewel ik als ik de middelen zou hebben, zo nog 7x zou willen proberen. Maar helaas... Sinds de mislukte poging zit ik toch meer in mijn nadenk-modus. Er is een gecompliceerde factor in mijn gedachten. En er is ook een vorm van twijfel onstaan tussen mij en vriendlief. Van mijn kant uit. Omdat ik heel veel moeite heb te behappen dat vriendlief écht geen alternatieven zou opteren. Mijn hoofd is in de war. Ik merk dat ik wat afstand neem en probeer Ons los van de Kinderwens te beschouwen. Maar het is een warboel in mijn hoofd. En vriendlief begrijpt het. Hij beseft hoe ik worstel met de liefde voor hem, onze relatie en daarnaast die diepgewortelde kinderwens. Ik stel mezelf de eerlijke vragen: zie ik mezelf met hem oud worden? Brengt hij mijn levensgeluk? Wat zien wij onszelf samen doen als er géén kindje bij ons mag zijn? Hij geeft aan 100% voor ons te gaan. Als er een keuze komt dat Wij het niet redden, komt die van mij. En zal hij het waarschijnlijk ook nog begrijpen... Soms hebben we het over de grote praktische problemen die we ons op de hals halen. Zoals de woning die met verlies verkocht zal moeten worden... En dat zal flink oplopen... Als ik eraan denk hoeveel verdriet ik zal hebben als we toch uit elkaar zouden gaan... Dat snijdt door hart en ziel en door merg en been... Heel, heel pijnlijk. Dat stop ik maar altijd heel gauw weg... Genoeg gedachten, nog een actuele update! Had een voorgevoel dat mijn eisprong erafgelopen weekend wel eens aan zal kunnen komen. Dus jawel, had nog een Happy Blauwe Claire test en dat was afgelopen zondag: een smiley. Had dit bewust niet heel enthousiast aan vriendlief verteld, maar... (dit keer) op zijn initiatief zijn we zondagochtend en maandagavond lang in bed blijven liggen cq vroeg naar gegaan... Je weet immers maar nooit.. Ook kreeg ik vandaag bericht van Pfeiffer, lekker standaard... Dit schreef jij: "A normal IgE does not exclude a atopic (allergic) disposition, but it makes it more unlikely; in the normal blood count slightly relatively elevated basophile cells, which could be indeed a sign for a atopic disposition; Vitamin-D in the reference range, but under the advised range of > 54, the ratio soluble transferrinreceptor/ log ferritin (1,2) indicates a quiet sufficient iron reserve (reference range: < 1,54), regulatory T-cells as T-cellsubset, responsible for the essential induction of tolerance towards the fertilized egg as an allotransplant for the female immune system, rather in the middle of the expected range as indicator of a moderate capability for inducing tolerance; no signs for a significant activation in the specific cellular immune system - missing results will follow Preliminary advise: Due to the multiple immunologic effects of Vitamin-D, especially by reducing the number of receptors on antigen presenting cells, and by this effect triggering a more TH2-directed answer towards the fertilized egg as an allotransplant, a continuously supplementation with 2 x 1000 I.U. Vitamin-D/ day is recommended; in order to modulate the specific cellular immune system in a way, that increases the capapbiluty for inducing tolerance by increasing the number of regulatory T-cells, an additional supplementation with 500 mg Omega-3-fatty acids orally (EPA and DHA) is also advised; to produce a distinct antiinflammatoric effect around the next "first time contact" to the new fertilized egg, a lipid infusion 3 days prior transfer/ ovulation and also 3 days after this event is also advised; regarding the history of fertilization attempts, a low dose Prednisolon therapy, in order to suppress a potential rejection by the intake of 5 mg Prednisolon/ day (intake always in the morning), is also advised. Blood examinations: Due to the possible side effects of prednisolon a normal blood count should be performed 3 days prior and 3 days after transfer (could be combined with the lipid infusions), just in order to proof, that no significant bacterial infection occurs under the use of Prednisolon; 6 - 7 days after testing positive for pregnancy, a examination of the regulatory T-cells and the T-cellsubsets should be performed, to see, if tolerance induction is functioning by increasing population of regulatory T-cells" Een redelijk standaard verhaal, helaas....Had gehoopt dat er wat uit zou komen, maar helaas... Nu hebben we nog geen antwoorden... Enkele uitslagen volgen nog, maar het huidige advies ziet er zeer standaard uit... Tja... De 27e evaluatie bij de Prof. Ben benieuwd wat zij nog adviseert. Zo maar eens naar bed. Morgen weer een Volle Dag... Weltrusten allemaal! xxx
Wat kun je je gedachten mooi verwoorden. Maar mooier had het geweest als de gedachten op zich al mooi waren. Elke keer lezen (of luisteren) we (naar) je geworstel. Zo herkenbaar, maar voor sommigen (inclusief ik) heel ver weg. Ik zou met de zelfde dingen worstelen, als mijn man dezelfde mening als je vriend zou hebben. Ik denk zelf dat de weegschaal naar mijn kant zou doorslaan en niet naar die van mijn man. Ik kan me zooooooooo niet voorstellen dat ik geen kinderen zal gaan krijgen... Welke keuze je ook maakt, het is goed. @pfeiffer: kl*** dat je ook zo'n standaard antwoord krijgt. Hier was ik (voor onszelf) al bang voor, dus vandaar dat wij niet gekozen hebben voor het onderzoek. Intralipid, prednison, vitamine D en omega 3 zijn geen dingen waar ik persoonlijk niet aan kan komen. Ik zou de hele bubs gewoon proberen als er nog een nieuwe poging komt. joe-neffer-noo en in het kader van alles geprobeerd te hebben... dan heb je alles geprobeerd... Dikke vette knuffel!
Vandaag... Terwijl ik mijn laptop in mijn tas stop en de trein bijna bij het station, hoor ik dat ik een smsje binnenkrijg. Van vriendlief. Krijg net sms van Goede schoonfamilievriendin X: is weer zwanger. Leuk voor haar hoor, maar van binnen doet het pijn. Waarom is alles zo oneerlijk???. Ik moet slikken. Heb zo een belangrijk afspraak en ik vind het ook oneerlijk. Toen wij al een tijdje in MMM zaten (in 2010), kregen we hun happy news dat ze in ronde 1 zwanger waren. Kan me dat nog goed herinneren, omdat daar destijds ruzie over ontstond. Ik had toen een kaartje gestuurd met gefeliciteerd zwanger en toen de kleine geboren was een kaartje met een mutsje erbij. Maar: we kregen toen via vriendliefs moeder het verwijt door dat we niet op kraamvisite waren geweest. Ben toen heel pissig geworden, want wij waren toen verhuisd en hadden ook niets van hun gehoord. En als ze dan zulke goede familievrienden claimen te zijn Is het toch tweerichtingsverkeer? Nu heb ik deze beste familievriendin slechts 1x gezien, dus ik vond het vriendliefs ding. Zat toen al niet op kraambezoek bij een voor mij onbekende te wachten. Nu weet deze vriendin X, laat ik haar zo even noemen, via zijn en haar ouders van onze kinderwens die maar niet wil lukken, de miskraam en de BBZ en alle mislukte pogingen. Nooit iets gehoord. Maar ik vind dat niet erg, al zou ik denken dat ze dan in elk geval vriendlief iets had laten horen. Ze kennen elkaar van kleins af aan. Dus ik smste terug: Oh. Ok. Kan hier niet echt vrolijk van worden. Krijg een traan in mijn oog van oneerlijkheid. Mag hopen dat ze het wel persoonlijk heeft gebracht en niet in een algemene heppiedepeppie sms?. Inmiddels is de trein aangekomen en ik begeef me in de menigte naar de uitgang en mijn gedachten malen flink. Het ís ook oneerlijk. En wáárom? Wat is nu de rede? En zou dit vriendlief misschien opener doen staan voor alternatieven ? Wij moeten weer naar Gent de 27e, om te evalueren en dan ? Ik zucht inwendig en kijk op mijn telefoon. Geen sms van vriendlief terug en ik besluit hem te bellen. Hij neemt gelijk op. Hoe gaat het? vraag ik. Voel me klote Juul. Echt klote, klinkt hij somber. Dit is toch niet eerlijk? Wil bij je zijn, maar heb zon weer een ***vergadering Heb zo geen zin meer.... Ik vraag wat ze precies smste, of ze het wel persoonlijk had gebracht. Het antwoord wist ik eigenlijk al, natuurlijk niet Want, als je op je eigen roze wolk zit, dan denk je er niet aan om rekening te houden met het feit dat er misschien wel iemand in je groeps-sms zit die al jaren bezig zijn voor een eerste kindje. Stel je voor En mijn verdriet slaat om in boosheid. Wat vind ik dat egoïstisch. Ze leven echt in hun eigen bubbel. En dan claimen ze dat ze zulke goede familievrienden zijn. Als dat zo is, dan hou je toch rekening met zon bericht?, ik raas door en het maakt me geen bal uit als mensen flarden van mijn tirade meekrijgen. Ben boos omdat ik het verdriet van mijn vriend voel. En natuurlijk ook en vooral op de Oneerlijkheid van Het Leven en tuurlijk, daar kan vriendin X niets aan doen, maar een béétje rekening houden met iemands gevoel, dat kan toch wel? Als ze nu gewoon even gebeld had, weet je..verzucht vriendlief. Maar goed, sinds de geboorte van Nummer 1 was de relatie toch al bekoeld . Ik blijf boos en ik blijf erbij dat ik het egoïstisch vind. We zeggen dat we vanavond maar lekker gaan ontspannen, althans ons best hiervoor doen en we wensen elkaar succes met de drukke werkdag en hangen op. Met een verdrietig gevoel en prikogen kom ik op mijn afspraak en de dag duurt de rest van de dag erg lang En tijdens die lange dag merk ik dat ik nog steeds ontzettend worstel met mijn eigen gevoel. Stel, stel dat ik nu voor mezelf zou kiezen ... Ik verban deze gedachte, stop hem weg. Want ik kan vriendlief toch niet dat verdriet aan doen... Nog meer verdriet aan doen....
Ooh Juul toch. Wat een onmogelijke keuzes die je 'moet' maken. En bah, wat een fijne vrienden bestaan er toch. Boosheid, en het waarom niet snappen........ is heel herkenbaar. Het is ook verdomme niet eerlijk dat de Barbies in deze wereld gewoon een kind mogen krijgen, en wij niet. Ik wou dat ik je een heel berichtje vol moed zou kunnen geven, maar wat kan ik nu nog zeggen. Wat moet je nou als je voor zo'n onmogelijke keuze staat. Je wordt bijna gedwongen tot het maken van keuzes die je helemaal niet wilt maken. Je wilt 'gewoon' 1 lief klein beebje, is dat nou teveel gevraagd. Ik geef je een dikke knuffel. X
Lieve Juul, ik lees zoveel liefde tussen jullie 2..... Dat is zo ontzettend kostbaar..... Kunnen jullie echt, echt, ECHT niet nader tot elkaar komen? Misschien toch het adoptieproces opstarten en er ondertussen goed over nadenken? Weet hij zeker dat hij nog steeds volmondig nee zal zeggen als er daadwerkelijk een kindje op jullie zit te wachten? Als hij een foto in zijn handen krijgt gedrukt? Weet hij zeker dat al deze beproevingen die jullie nu moeten doorstaan niet een reden heeft? Dat het lot anders bepaald? Ik gun het jullie zoooooo enorm! In welke vorm dan ook! Houd de liefde voor elkaar vast Juul! Houd hem vast! Xxx
We hebben weer een discussie. Weer ruzie. Er wordt van alles beweerd. Ja, er is liefde. Veel liefde. Maar er is ook twijfel. Veel twijfel. Adoptie alsnog? We hadden het er net nog over. Mijn vriend noemt het dat hij zichzelf verloochent als hij daarvoor gaat. De discussies blijven. Vriendlief beweert dat ik zo reageer omdat Vriendin X vandaag met dat nieuws gekomen is. Maar dat heeft er nu niet mee te maken. Het is mijn interne twijfel die me teruggetrokken en in mezelf gekeerd maakt. Immers, als ik het deel ontstaat er ruzie... Heb dat net uitgelegd, proberen uit te leggen. En wat volgt er? Weer zinloze discussie... Weer ruzie... Wat is het oneerlijk allemaal...
Een enorm dikke knuffel voor jullie! Ik sla digitaal mijn arm om je heen. Heb je weleens heel eerlijk alles opgeschreven wat in je opkomt, ongeacht of het wel of niet goed, eerlijk, etc voor vriendlief zou zijn? Echt jouw gedachten en gevoelens mbt jouw zienswijze over bijv de toekomst. Je eerste gedachten als je aan dingen denkt die nu spelen. Dus niets verbannen of achterhouden. Wat zou er dan naar boven komen? Wat zegt heel diep van binnen het stemmetje van Juulz?
Ook van mij een knuffel..... Het leven is zo oneerlijk echt zwaar kl... Ik ben gevraagd om een babyshower te organiseren.....ik heb bedankt: Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen...
Angelica, wat ontzettend tactloos dat dit aan jou is gevraagd. Men weet toch van jullie situatie? Te gek voor woorden vind ik dat... Timon, ik twijfel enorm... Echt enorm. Weet het gewoon niet. Want stel dat die optelsom uitwijst dat we uit elkaar gaan... Hebben we veel nieuwe problemen: een huis met flinke onderwaarde (denk zo'n 100.000), een nieuwe woonplek... Tegen die tijd ben ik alweer 37... en dan...? Leef ik met een flinke schuld, kom ik ook niet in aanmerking voor adoptie...Mis ik mijn beste vriendje... En dan heb ik het nog niet eens over de rest van de emotionele aspecten... Onmogelijke keuze... *zucht*
Jeetje Juul...lees af en toe nog even mee....wat een kl.. zooi....leef echt zo mee met je...hoop dat je de juiste keuzes kunt maken en dat het toch nog ooit gebeurt dat je wensen uitkomen. Angelica...wat ontzettend tactloos meis dat ze dat vragen.