lieverd een dikke knuffel en je stoot mij er zeker niet mee voor het hoofd, als ik het kon zou ik willen dat je eerder zwanger was dan ik..
Ik heb het je al eerder geschreven maar wat is het goed dat je dit opschrijft. Het is zo'n eenzaam proces maar door jouw blog besef je dan weer dat je niet alleen bent. Ik herken alles: die rotkiezen die altijd weer opspelen door die rothormonen op het moment dat je al je energie nodig hebt voor een poging. Al die keren dat ik jankend onder de douche heb gestaan door pure wanhoop. De menopur die we 's avonds bijna vergeten te zetten omdat ik toch bijna niet meer geloof dat deze poging die ene zal zijn die ons leven weer leefbaar gaat maken. Want wat zou het fijn zijn het leven weer te kunnen gaan leven ipv te overleven. Wat betreft het voor jezelf kiezen in situaties als deze met jouw schoonzus; ik ben het helemaal met je eens hoor, niks rot voor die ander, zij krijgen een baby, zij kunnen wel wat hebben.... Ik denk altijd maar zo: als zij zouden weten hoe veel pijn bepaalde confrontaties mij/ons doen dan zouden ze helemaal niet willen dat jij bij zo'n stom kerstfeest bent of op kraamvisite komt of iets dergelijks. Maar toch heb ik er ook evengoed last van wanneer ik voor mezelf kies. Ik voel me daardoor vaak egoïstisch en zwak. En stiekem ben ik bang dat ik hiervoor dat weer gestraft wordt door niet zwanger te raken... Leuk, die vicieuze cirkel... Dus oh zo goed te lezen dat deze gevoelens dus in ieder van ons lijken te zitten en dus gewoon natuurlijk zijn.... Sterkte meid!
Oei lief Juultje wat is dit pijnlijk voor jou, en wat is het logisch dat je niet met kerst naar je schoonfamilie gaat! Het is zo moeilijk want natuurlijk weet je rationeel heel goed dat zij niks aan jullie situatie kunnen doen, maar zie dat maar eens met je gevoel te rijmen wanneer de confrontatie zo keihard is. En tsja, nee, mensen snappen het niet wanneer ze het zelf niet meemaken: ik heb soms zulke gemene gedachtes gehad, bij vriendinnen die zwanger wilde worden dacht ik: 'ik hoop dat je ook maar een sprankje mee maakt van de pijn en het verdriet die ik meemaak': vervolgens dacht ik, net als Babsie, dat ik keihard gestraft zou worden voor deze gedachte (maar Babsie, zo werkt het niet zoals je bij mij ziet, laat dat je nog enige rust geven) maar je gevoel en je acties zijn zo logisch! Het enige wat mij altijd heeft geholpen is door mij volledig te verplaatsen in het leven van een ander: zou ik dan ook met zo'n man een kind willen? Zou ik in het huis van diegene willen wonen? enz. en de conclusie was steevast; NEE, ik wil in mijn leven een kind! En dat gaf mij even rust... Maar lieve Juul, je gevoel mag er zijn, je boosheid mag er zijn, je verdriet mag er zijn, ik zou je zo graag iets anders gunnen: helaas kan dat niet en is het ondergaan, ondergaan en nog eens ondergaan en ondertussen heeeeeeel lief zijn voor jezelf... Dikke knuffel!
Ik zat vanmorgen vroeg je verhaal al met tranen in m'n ogen te lezen. Heel herkenbaar en je gevoel is heel "legitiem"... kan alleen maar heel hard voor je blijven duimen Juul, knuffel!
Ow juultje, wat een verdriet! en wat herkenbaar! Jullie zijn er zo hard voor aan het knokken en elke keer weer de klap. Het went NOOIT! De gedachten die je hebt zijn zo ontzettend menselijk, ook al horen ze (voor je gevoel) niet echt bij jou. Men zegt vaak dat je niet zo mag denken, maar deze mensen zitten niet in jouw schuitje. Het schuitje wat zo eenzaam vaart en nergens weet aan te meren, terwijl iedereen om je heen de weg lijkt te vinden. Het valt me tegen van je broertje... Jullie hechte gezin, de band met je broers... ik had gewoon anders van hem verwacht. Hij bedoelt het goed, maar het komt er ff verrot en op het verkeerde moment mee. Het is ook moeilijk voor anderen omdat ze weten dat ze je pijn doen. Maar dat neemt niet weg dat jij daardoor minder pijn hebt... Anderen snappen ons niet, we snappen alleen onszelf. Doe daarom lekker waar jij je goed bij voelt. De rest komt wel weer. en die "foute" gedachten... lekker ff ongegeneerd onredelijk zijn is soms heel erg lekker en ff nodig. So be it! Je gunt het ze wel... maar je gunt het jezelf het meest. En zo is het! Sterkte met alles, Knuffeltje, kusje, aai over je bolletje, etc M
Lieverd, wat een vreselijke dag met ***nieuws! Dit wil je niet meer horen, want jullie willen zwanger zijn. Niet eerst al die anderen. Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Herkenbaar. Flink slikken en wegkruipen in je holletje. Fijn dat je schoonmoeder je begrijpt en vriendlief zo lief voor je is. Dikke knuffel!
Lief Juultje.......... Zucht.... Wat moet ik nou zeggen. Wat kan ik überhaupt zeggen om je verdriet te verzachten. Ik kan alleen maar beamen dat ik dezelfde gevoelens heb en ook af en toe boos, onredelijk, jaloers, onaardig etc, ben. Hoort erbij denk ik, en mag!!!! Sterkte meis. X
Wat een fijne en lieve reacties van jullie. Het geeft me een iets minder schuldig gevoel... Want dat had ik toch wel. Ben enerzijds wel blij dat ik gisteren gewoon eerlijk aan mijn schoonmoeder heb aangegeven geen zin in Kerst te hebben. Anderzijds ben ik ook wel iemand die het fijn vindt om de Kerstgezelligheid te beleven, maar nu doet het teveel pijn. Helemaal met deze dagen realiseer je je gewoon weer dat familiefeesten confronterend zijn. Je gaat naar je ouders, je broers (zussen) en hun kinderen komen of misschien heb je geen broers en zussen en voel je je daarom 'extra' verplicht om naar je ouders te gaan. Zo hoort dat toch een beetje. Maar er komt een dag, dat wij geen ouders meer hebben. Aan die dag wil ik overigens nog helemaal niet denken,maar ergens is het onvermijdelijk dat die dag komt. Dan vier je kerst nog samen, maar nooit met de gezelligheid van een gezin en samenzijn. Sinterklaas is ook zoiets. Het voelt toch een beetje voor spek en bonen om bij neefjes en nichtjes te zitten. Niet naar bedoeld, want ik mag dankbaar zijn dat we die hebben, maar het is wel weer een confrontatie, want Sint is toch vooral een kinderfeest... Daarom heb ik vandaag na mijn werkafspraak in Amsterdam nog wat door de stad geslenterd. Moest nog naar de Apple Store, omdat mijn iPad nog steeds kuren had en internet het vaak niet deed. Heb een andere gekregen en die doet het geloof ik nog steeds... Tik er nu op. En heb maar een troostcadeautje voor mezelf gekocht in de vorm van een supermooie wollen handgemaakte sjaal uit Nepal, bij een van mijn favoriete winkels in de Haarlemmerstraat, Sukha. Ben er helemaal blij mee en vond het wel toepasselijk; wat warmte in deze (letterlijk) koude periode.... Verder nog een lekkere handzetten en handlotion gekocht bij Babassu. En dat dan mooi in laten pakken. Voor vriendlief een luxe leonidas chocoladeletter in zijn favoriete smaak meegenomen. Kleine verwennerijen die even afleiden van het werkelijke moment. Door het slenteren en overal de tijd voor nemen, nog met de trein en fiets naar huis, was ik pas rond 19u thuis. Vriendlief was er al. Geknuffeld en de spuit weer klaargemaakt. Hij moest met opgetrokken wenkbrauwen lachen toen ik hem zei dat shoppen toch wel hielp... Over Gisteren en de Zwangerschap van Schoonzus geen woord meer gerept. En dat is ook goed zo, neem maar aan dat ze dat wel begrijpen. Morgen nog een dagje werken en ben donderdag en vrijdag vrij. Lees: donderdag heb ik vrijgenomen om aan de Opruiming van onze nog in te richten zolder te beginnen. Er staan gewoon dozen die er staan zo lang we hier wonen... En dat is inmiddels alweer zo'n 2,5 jaar... Mijn paps komt helpen en hij blijft een nachtje slapen om vrijdag met me mee naar Gent te rijden, want vriendlief heeft een belangrijk ding op zijn werk... De kiespijn is weer wat gezakt en mijn verdriet bezinkt weer even. Voor zo lang het duurt. Langzaam ruim ik de Tsunami van Verdriet en Confrontatie weer wat op. Wetende dat er ieder moment weer een Tsunami kan komen... Ben benieuwd wat ik hier vrijdag mag schrijven. Of er iets groeit. EN zo ja, of dit meer is dan heel weinig.... Welterusten en dank, nogmaals, voor jullie meeleven en meelezen hier. Jullie zijn bijzonder, stuk voor stuk. X
lief Juultje...knuffel...heel begrijpelijk je reactie op zulk nieuws. Zet alle gedachten opzij, laat je vallen in de armen van je lieve mannetje en zet die spuiten. Misschien krijgen jullie wel een ge-wel-dig verjaardagskado voor jouw vriend. Je hebt veel bereikt de afgelopen tijd, veel onderzocht en medewerking van DS. Zet m op jekannut....! liefs,
Lieve Juul, Wat een verdriet, wat een pijn maar ook heel begrijpelijk dat je je zo voelt en zulke gedachten nu hebt. Voel je niet schuldig, de ellende is gewoon ronduit #$@%^&*(^&%$#^&*(&^%$@#!!! Ik vind het goed van je dat je een besluit over de komende 'feestdagen' hebt genomen. Ik hoop dat het je iets van rust zal geven nu je weet dat je nu ff op kerstmetfamilierechtopzittenenpootjesgevenenvooralhelemaalleukenlief ff niet hoeft. Dikke knuffel!! X
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, Juul. De ontreddering die je voelt gloeit, en dan niet op een warme en knusse manier, van het beeldscherm van mijn IPad. Ik hoop oprecht dat jij op de valreep van dit jaar het mooiste nieuws allertijden hier mag komen vertellen.....
Juul ik lees je bericht en zit hier letterlijk met tranen!!! Ik ben je altijd blijven "bijhouden" en hoopte zo dat het jullie eindelijk gegunt was. Altijd dat ... nieuws van anderen horen en zelf nog een lege buik en nog geen kindje rondlopen. Lieve meid ik wens jullie heel veel sterkte en duim en bid dat December jullie maand mag worden!!!!!!!
Lieve Juul Ook ik volg je nog steeds al is het al een tijd geleden dat wij met elkaar in het clomid forum schreven.. Ik zit op mijn werk en ik moet moeite doen om mijn tranen niet te laten gaan.. Meteen komt mijn eigen beeld voor me dat ik ook huilend onder de douche in een hoekje zat toen mijn zus kwam vertellen dat ze "per ongeluk, beetje snel" zwanger was van de tweede. Gelukkig moesten hun ook huilen en zeiden zei dat wij aan de beurt waren. Wat ongelovelijk misselijk makend hoe zij jullie op bellen om het te vertellen...Waar is inlevingsvermogen van een ander, natuurlijk voel je het meer als het ook zelf heb mee gemaakt maar als ik het zelf niet had mee gemaakt kon ik het mij ook zo goed voorstellen voor andere dat weet ik zeker. Heel goed van je om niet deel te nemen aan het gezellige kerst gedoe.. Ik duim zo hard voor je, ik steek elke avond mijn kaarsje bij de budha aan en ook al ken ik je niet elke avond zeg ik mezelf, voor Juul.. Dikke knuffel!
Lieve Juul, Pffff weer tranen in m'n ogen!! Tis gewoon zo vreselijk oneerlijk!! Ik weet gewoon niet wat ik nog kan zeggen . Wel heel goed van je dat je je grenzen aangeeft, dat je kerst 'leuk doen' met z'n allen even niet trekt. Zou ik ook niet kunnen. En die gedachten die jij wel 's hebt (en waarvan je je waarschijnlijk ook weer schuldig voelt) herken ik hoor.....heb ik ook gehad . Hele dikke knuffel.
Een snelle update, vanavond of dit weekend weer wat uitgebreider. Mijn vader is met me meegereden naar Gent, omdat vriendlief niet onder een werkoverleg uit kwam. Aangezien er binnen zijn bedrijf veel ontslagen vallen, wil hij zich ook van zijn beste kant laten zien, wat ik ook wel begrijp. We vertrokken al om 8.20, omdat er slechte weersvoorspellingen waren. Het was in mijn woonplaats zelf een drama en pas in België konden we wat doorrijden. Moest er om 11.30 zijn, het werd 11.38. Had wel even gebeld dat ik iets later was en dat was gelukkig geen probleem... Het baarmoederslijm was mooi, 8,5cm. Eerst deed ze rechts, daar zaten 5 grotere en 2/3 kleinere follikels. De grootste was 13mm, er waren er 2 van 11 en 3 van 10. De kleinere rond de 9. Links 2 van 10 en 3 van rond de 9. Die van onder de 10 schreef ze niet op, dus dat bracht het totaal op 7 follikels. Als alle kleine mee zouden doen, zouden we 13 uitkomen.... Moet dinsdag om 08.45 weer terug zijn. Nu is het nieuwe protocol in Gent dat iedereen op dag 8 met de cetrotide begint... Alleen ik ben nu een klein beetje bang dat door nu al te gaan remmen, mijn kleintjes niet meer mee willen groeien... De arts-assistente die vandaag de follikelmeting deed, zei, maar anders kan er al een eisprong plaatsvinden... Nou, dat heb ik nog nooit gehad! Denk er zelf over om ipv zaterdagochtend de eerste cetrotide te zetten, dit pas zondag te doen...kunnen die kleintjes een dagje extra groeien zonder remming... Bedoel, ALS die grote 2 mm per dag zou groeien, wat ik niet verwacht, dan is hij morgen 15mm en zondag 17 mm. In mijn eigen cyclus zijn de follikels ook rond de 22-25mm als ze springen, weet ik nog van weleer... Wat zeggen de andere ervaringsdeskundige hiervan? Ben zelf erg benieuwd en hoop zo dat die kleintjes mee willen doen... Zu zo mooi zijn iets meer kansen te mogen hebben... Ga nu even lichtjes aan doen in huis, is donker en grijs... Xxx
Juul wat fijn dat er in ieder geval een paar goed aan het groeien zijn...ik ben geen ervaringsdeskundige maar ik zou je gevoel volgen. Jij kent na al die behandelingen je lichaam het beste en niet elk lijf past nu eenmaal in een standaard protocol.
Lieve juul, fijn te lezen dat je veilig terugbent, heb nog wel even aan je gedacht met dit gevaarlijke weer. Bms van 8,5 cm : toe maar grapje, typvoutjuh van jouw kant, 8,5mm is super! Ben zelf ook de laatste ronde crea met mn meds geweest omdat ik eigenwijs (noem t zelf liever eigenzinnig) was en toen was ik zwanger. Dus doen wat goed voelt en misschien ff met mamavh overleggen. Wat hoop ik dat je echt zon fantastische opbrengst gaat krijgen!! Op naar een roze kerst!
Geweldige opbrengst even over cetrotide... In Dd ook standaard op dag 8. Ik heb 3x de punctie op dag 13 gehad en 1x op dag 15. Alle keren vanaf dag 8 cetrotide. De laatste keer was op dag 8 de grootste rechts 10 mm en toch moest ik met cetrotide beginnen. Dus ik zou gewoon doen wat de arts zegt in dit geval