Pffffff, dit is spannender dan aftellen tot 12 uur vanavond zeg... Ik hoop zóóó op goed nieuws straks!!!
Beetje het zelfde weer: ik duim voor je!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...... Snap het schrikken van de lichtere test......ik hoop zo dat het goed nieuws is straks!.... Kus
PS geen bruin of roze blijft hoopgevend hoor! En dat in combinatie met het streepje is dat het toch heeeeeuuuuuuuul spannend is!...... Kusje
Jullie lieve duimelotten.... Helaas heb ik geen goed nieuws... Gent belde al om 13.57. Ik kon al aan de zachte, meelevende stem horen van de dame die belde. "Spreek ik met mevrouw Juul?" "Ja, daar spreekt u mee" (Ondertussen naar de auto in een drukke parkeergarage lopend, we hadden net last minute boodschappen gedaan, waaronder oliebollen en appelflappen) "Ik bel over de uitslag van uw bloed. Helaas heb ik geen goed bericht voor u." (Door de test van vanmorgen verbaasde het me niet eens en kwam het minder hard aan vreemdgenoeg. Alsof mijnnzelfverdedigingsmechanisme alweer aanstond... Getrainde automatische piloot) "De bloeduitslag van uw hcg is 13. In principe spreken wij van een uitslag die hoger is dan 5 van een positieve test, maar slechts vanaf 50 is er sprake van een genoeg zwangerschapshormoon voor een goede zwangerschap. Toch kan het zijn, al is die kans zeer klein en zelden, dat u een late innesteling heeft gehad en dat uw hcg nog gaat stijgen, daarom zouden wij graag willen dat u vrijdag opnieuw uw bloed laat testen." "Ja ja. En wat was de waarde van de rest, de progesteron en estradiol en tsh?" "Dat zal ik even moeten opzoeken mevrouw. Uw progesteron was 14. Dat is in principe goed als uw hcg ook hoger was geweest. De rest van de bloedwaarden, daar kunt u 2 januari over terug bellen." "Hoe noodzakelijk is het eigenlijk om mijn bloed nog te laten prikken vrijdag als de test omowit is en ik ongesteld ben geworden? Dan lijkt het mij niet echt zinvol meer." "Het kan dan toch zijn dat er nog een hcg restant in uw bloed zit en dat willen we graag uitsluiten" "Oh. Maar, waarom? Want als er in de urine geen hcg meer waarneembaar is, dan heeft een variant onder de 5 toch geen toegevoegde waarde mee? Helemaal niet in combinatie met menstruatie. Dit begrijp ik eerlijk gezegd niet...." Ze legde het op dezelfde wijze uit en ik dacht 'laat maar...', hetzelfde wel... Ik gaf aan dat ik de rest van de week zou afwachten en ze wenste me een goede jaarwisseling. Ik bedankte vriendelijke en wenste haar hetzelfde. Nog geen 5 minuten belde een andere dame van de fertiliteitskliniek voor hetzelfde bericht. Exact hetzelfde. Alleen zij formuleerde iets duidelijker en specifieker dat het onvoldoende was en ik er rekening mee moest houden dat het niet goed zat. Er was mogelijk een innesteling geweest en nu ging het toch fout, of er was sprake,maar deze kans was zeer klein, van een late innesteling. Hier moest ik vooral geen rekening mee houden. Ok. Bedankt. Over doorgaan met medicatie is niets gezegd. Maar ik doe het maar, tot ik een omowitte test heb. En dat zal morgen wel zijn. En daar zaten we dan, in de auto, op weg naar huis. Vriendlief met tranen in zijn ogen. Ik ook, toen ik dat zag. Dat breekt me... Dag droom. Dag fijn-het-nieuwe-jaar-in-gevoel. Dag hoop. Het was fijn je, als was het maar even, te mogen hebben. Dag fijne moment dat we gisteren mochten hebben. Zo was de verjaardag in elk geval niet verpest. Dag embryootjes van drie dagen. Of misschien iets ouder..Jullie zijn in elk geval 'gestorven' daar waar het hoort, in mijn buik. Het verdriet van de zoveelste teleurstelling dringt nog niet tot me door. Koester ik stiekeme hoop? Is het omdat het bruinverlies nog niet doorzet? Ook niet met utrobollen inbrengen? Omdat ik geen krampen heb? Of is het omdat ik bang ben voor het verdriet? Bang ben voor wat komen gaat? Voor de confrontatie der leegte en gemis, die ik nu onderhand toch wel eens zou moeten kennen? Geen idee. En heb niet eens zin in vuurwerk en oliebollen... Weer een jaar voorbij. Weer een jaar verder... Weer een jaar waarin dromen slechts dromen bleven en pijn, gemis, leegte, angst en verdriet het terugkerende thema waren. 2013 is het over een aantal uur. En ik kijk er niet naar uit. Grote, onbekende leegte, kijk ik met grote, traangevulde ogen tegemoet... Even niet zo avontuurlijk. Weer terug bij af... Wat had ik graag gewild dat ieders geduim gewoon had geholpen.... Dat we met zijn allen met duimen en heel hard willen een gezonde zwangerschap konden afdwingen... Maar helaas, we hebben het tevergeefs geprobeerd. Dank allemaal voor het volgen en duimen en de lieve berichten. Jullie geven me stuk voor stuk steun en het gevoel dat ik er niet alleen voor sta en dat is nu wel heel fijn en warm om te mogen ervaren. Liefs
Ach Juul... Je lijf heeft iets gedaan.. de lieve emmies ook.. alleen heb je daar nu niets aan op deze manier... Wat vreselijk... wilde het zo graag voor je.. Knuffel