Zoveel vragen vanuit jou, zoveel adviezen vanuit hier en stiekem denk ik dat jij de antwoorden wel weet. Vertrouw op jezelf en tijd geeft je antwoord, op al die onzekerheden, op al die vragen. Lieve lieve Juul, ik gun het je zo! Je doet het zo goed, en tsja, volgens mij is het niet meer dan logisch dat dit invloed heeft op je relatie, maar goed, wat heb je eraan als je er midden in zit? Sterkte meissie en als je het kan, als je het wilt, leef met de dag! Dikke xxxx
Och Juultje, wat erg om te horen dat jij en je vriend zo'n rot nieuwjaarsdag hebben gehad. Alsof de teleurstelling van een waarschijnlijk mislukte poging niet genoeg is. Ik herken de ruzies heel erg goed. Mijn man was ook veel gematigder in hoe ver hij wilde gaan en wilde eventueel ook wel kinderloos doorgaan, als de standaard (=niet donor) behandelingen niet zouden aanslaan. Maar ik wist dat ik hoe dan ook moeder wilde worden. Met of zonder hem. Ik vind het jammer om te horen dat je vriend jou onrealistisch vindt als jij door zou willen gaan. Het feit dat je nu even zwanger bent/ was (ik duim heel stiekem nog voor bent!!!) zegt toch ook wel iets. Wellicht had dit embryootje gewoon niet de juiste genetische opmaak- die kans is nou eenmaal altijd vrij groot. Natuurlijk heb je al veel behandelingen gehad, maar als je ziet dat niet mmm-meisjes soms ook pas na 10 of 11 cycli zwanger worden, dan kun je toch best na 10 of 11 behandelingen (=kansvolle cycli) zwanger worden? Maar goed wat behandelingen natuurlijk heel anders maakt dan gewone cycli is dat ze zo slopend zijn, vooral emotioneel en dat weegt natuurlijk ook mee. En uiteraard zijn er die grote kosten . Ik hoop heel erg dat jullie er toch samen uitkomen!! Laat 13 alsjeblieft jullie geluksgetal worden, zodat jullie dit jaar met zn drietjes mogen eindigen!!!!
Juultje maak nu nog geen beslissingen meid. Idd wordt het nu door alle emotie's die meespelen wat zwaarder op gepakt. En ik vind het streepje ook wat duidelijker. Het kan natuurlijk zijn dat je langzamer hcg opbouwt. Toen ik in februarie 2010 posi teste en daarna dus de mk kreeg stond er de volgende dag geen streepje meer op. Zoals annedore ook heeft geschreven. Ik steek nog door en duim nog door. Voor alsnog heb ik nog hoop voor je meid. Dikke knuffel
Hè wat rot dat jullie nieuwjaar zo verlopen is Had het jullie zo gegund dat het anders was gelopen. Dat mag toch wel eens... Net als wat andere meiden hier denk ik dat je er goed aan doet geen overhaaste beslissingen te maken voor wat betreft je relatie. Jullie hebben vast allebei tijd nodig om deze enorme teleurstelling te verwerken en de emoties lopen hoog op. Er een punt achter zetten kan altijd nog. Het lijkt me zo lastig, als je zo verschillend over iets als het krijgen (of niet krijgen) van kinderen denkt. Het is lastig om zo steun te zoeken bij elkaar als de een tevreden is met de relatie als die kinderloos blijft en de ander heel graag toch een kind wil. Lijkt me dat je dan snel vervalt in het toch willen overtuigen van de ander (dat het goed of genoeg is zo of juist dat je zonder kind/alles eraan te doen om een kind te krijgen niet gelukkig bent). Het zou zo fijn zijn als je gewoon het verdriet kunt delen zonder... En zoals wat anderen ook al schreven: Ook ik vind het onderste streepje duidelijker... Het kan natuurlijk de foto zijn of een verschil in vochtinname en ik snap dat je geen behoefte zult hebben aan valse hoop, maar mijn duimen draaien stiekem gewoon door. En dat zullen ze blijven doen, tot het rode monster zich aandient. Of... dat er goed nieuws volgt! Dan gaan ze duimen voor een goede 9 maanden. Zo. Digitale knuffel van een meelezer/meelever.
Wederom, dank voor alle lieve steunbetuigingen hier.... Vandaag de puf niet gehad te testen. ik niet testen, degene die anders testverslaafd is. Heb lang in bed gelegen. Over naar de wc gaan ben ikmnu cynisch. dan denk ik, kom maar op.... maar nee, geen roze, geen bruin, geen bloed... Begrijp mijn lichaam niet. Normaal toch echt al wel een aantal dagen bruinverlies. Nu niets. Beetje doelloos surfen, een tijdschriftje gelezen. De zon door de ramen heen zien schijnen maar me te behuild voelen om maar buiten te gaan, al had het me ongetwijfeld goed gedaan. Nu even niet... Zelfs per whatsapp ging de woordenwisseling tussen mij en vriendlief door. Om uiteindelijk weer in dezelfde impasse de dag af te sluiten. Het maar laten voor wat het is. Geen beslissingen nemen op emotionele momenten, jullie hebben gelijk. Heb Tessa weer gemaild voor een afspraak. En misschien gaan we volgende maand op vakantie, misschien... Heb zelf maar appelmoes gemaakt, terwijl ik niet het toonbeeld van Keukenprinses ben. Heb de opgenomen aflevering van Missing gekeken. Heb gehuild. Heb zelf hardop ter plekke dichtseltjes bedacht, maar ze niet opgeschreven. Nu rolt dit weer uit mijn gedachten... Als de hoop is vervlogen En de kans is voorbij De leegte die rest En de pijn is in mij De tranen die komen Mijn hart is zo bang Het verdriet wil niet weg En dat duurt al zo lang Dan krabbel je weer op Dan val je, alweer Dan koester je weer hoop Dan mislukt het, nog een keer Hoe zinvol is stoppen Hoe zinloos is doorgaan Wie zegt me welk woord Op welke plek moet staan Tot nu toe slechts illusies Maar mijn droom is er nog Mijn gevoel zegt me echt Maar het kan misschien toch? Maar als dromen verschillen De een het niet voelt De gevoelens van samen Je beide wat anders bedoelt Wanneer scheiden je wegen Wanneer kies je hiervoor Wanneer blijf je vechten Wanneer ga je eraan onderdoor? Zal de tijd het leren? Maar ze tikt zo hard door Heb ik de tijd om tijd te nemen Wanneer kies ik waarvoor? Moet ik maar leren Om kinderloos te leven En te accepteren Nooit moederliefde te kunnen geven? Hoe kan ik deze keuze maken In tegenstrijd met mijn hart Wat tegen alles in mij indruist Mij compleet verwart? Ik wil zo graag vechten Ik wil er zo graag voor gaan Zelfs als ik uiteindelijk gestreden Weer met de leegte zal staan En al is de strijd oneerlijk En al verlies ik keer op keer Ik zie nog steeds kansen Dus vecht ik toch weer? Maar hoe de strijd nu verder moet Op dit moment weet ik het niet Wat op dit moment slechts rest Zijn leegte, onmacht en verdriet
Als alle hoop vervlogen lijkt Het donker overwint Hij niet meer die ene is Die jij zo diep bemint Praat dan niet maar fluister Sluit je ogen en voel zacht De liefde diep van binnen Zo zuiver en vol kracht Het zal de lucht weer kleuren Dwars door verdriet en pijn Zul je blijven hopen Zul je samen zijn
sterkte juul. Meer weet ik op dit moment niet te zeggen. Ik wens je heel veel kracht en ik bid nog steeds voor een donker wordende test. Denk aan je.
En hele dikke knuffel en veel sterkte! Laat je morgen nog bloed prikken? Over het niet doorbreken van je ongi, mocht je echt niet zwanger zijn. Dat kan heel goed door de combinatie Progynova en Utrogestan komen. Na een mislukte cryoTP werd ik pas een week na het stoppen van de Progynova en Utrogestan ongesteld. Het spul kan je menstruatie tegenhouden. Nomaals een knuffel en liefs!
Lieve Juul, wat verwoord je het toch weer mooi met je gedicht. Een hele dikke digiknuffel voor jou. Ik hoop dat het mooie gedicht van Chicken hierboven op jullie van toepassing mag zijn!
Lieve Juul, ik lees net je post van gisteravond. Heel mooi maar o zo verdrietig en waar gedicht en gedachten voor waar jij nu staat xxxx