Babii, Bedankt meis! Ja het is na veel en vaak bloedverlies (tot 18 wkn) gelukkig allemaal goed gekomen! En inderdaad een zoon! Scalia, Ja lekker zwanger met mijn zusje, ze is nu bijna 14 weken. Hoe is het verschil bij jullie?! Nog gefeliciteerd Dinnies die nog steeds bezig zijn (zie er meerdere hier meepraten), mijn duimen draaien nog dagelijks overuren voor jullie! Ik gun het jullie allemaal zo!! Jullie moeten en ik weet zeker dat het gaat gebeuren dit jaar allemaal roze afsluiten! Ik denk aan jullie!! Juul, hoe is de punctie gegaan?
Lieve lieve Juulz, Wat verwoord je dit weer prachtig, je bent zo ontzettend positief en je kan zo mooi schrijven. Iedere keer ontroer je mij er weer mee! Wat heb je een prachtige opbrengst meid, woow! Echt helemaal geweldig, het is je zo gegund! Mijn duimen gaan overuren draaien voor jullie wondertje(s). Weet niet hoeveel je er laat terugplaatsen, maar denk 2? Laat van die prachtige eitjes, maar een paar prachtige wondertjes komen! Wat betreft die zaadkwaliteit, mijn mannetje mastrubeert helemaal niet, wij hadden voor de punctie 6 weken geen seks gehad, hij was dus 6 weken niet klaargekomen. Toch had hij 100 miljoen goed bewegende zaadcellen en de overige 20 miljoen was matig tot slecht. Dus hij had er 120 miljoen, zo bizar. Is je mannetje toevallig ziek geweest? Hoe dan ook, het doet er niet toe, vertrouw de verpleegkundige en het komt goed! Mooie mantra heb je verzonnen . Ik riep van de week al tegen mezelf: En nu is het klaar, ik verdien het om Mama te worden, jij verdiend het om in mijn buikje te groeien, mijn baarmoedreslijmvlies gaat dus groeien en jij gaat er komen. En kijk wat ik had? Een bms van 6 mm bij de eerste echo, ben benieuwd of dit morgen nog zo is . @ Sammie, prachtig meid! Ik weet niet hoe ik erbij kom dat je een miskraam hebt gehad, mara iemand stuurde me heel verdrietig een PB dat je dus een MK had gehad. Geen idee wie dat was, wat ellendig zeg 18 weken bloeden, maar gelukkig zit je ventje er nog veilig! Dikke knuff voor iedereen!
@ Juulz, meid wat een mooie opbrengst!!! Mijn duimen draaien ook overuren. Ik zou zeggen dat kaartje is een teken maar ik geloof ook altijd in alles, hihi. Op naar de opendag!!
Juul wat fantastisch nieuws 12 eitjes en 5 miljoen zwemmers!!! Nu alle duimen op volle toeren!! Enneh 5 miljoen is hartstikke goed hoir, hier maar 4 steeds en toch mastuberen. En zwanger 2x dus moet gaan lukken bij jou!!! Sammie.. Ik ben 14 weken en zus bijna 12 dus bijna gelijk
Wat een goed nieuws! Je zou er haast een borrel op drinken. Wat een enorm goede score, daar mag je trots op zijn. Zou het te maken hebben met de natuurgenezer? Hoe staat t daar trouwens mee? Als ik lees hoe jij je punctie onderga, denk ik steeds: zo wil ik t ook gaan doen. Je komt erg krachtig over, en t lijkt er haast op dat deze punctie appeltje eitje is geweest. Nu lekker je lichaam de rust gunnen, en lekker genieten van je mannetje. Want nog ff en dan zijn jullie met zn 3en. Echt, ik weet t zeker Juulz! Een enorm dikke knuffel voor jou en je mannetje, wat ben je toch een kanjer!
Mooie score juulzon. En stress heeft ook veel invloed op de zaadkwaliteit schijnt. Nu hopen op mooie bevruchtingen. Ga voor je duimen. Kan me voorstellen dat je vriend het allemaal even vergeten was, kan gebeuren. Is ook niet iets wat je vraagt of manlief zichzelf een beetje verwend om eerlijk te zijn.
Lieverd, wat een bijzonder geweldige opbrengst!! Jij oude broedkip!! Geweldig!! *cryo??* Mijn klaver klavert nu ook flink voor jou!!
Juulzon, wat lees ik weer een mooi geschreven belevenis. De opbrengst is super! *Klappende smiley* Hier moet een enorm mooi resultaat uit komen, een kindje. Dikke knuffel! Babii, ik begrijp dat jij ook weer voor een poging onderweg bent. Hier zien we je af en toe voorbij schuiven. Laat je weten hoe het met je vergaat? Mijn duimen draaien ook voor jou.
Ik kom ook even weer om het hoekje kijken.... Jeetje wat een supermooie opbrengst, 12 eicellen....! Op naar veel mooie bevruchtingen. Ik ga me suf duimen voor je! Dikke knuf van mij!
Dag lieve meiden! Dank, dank, dank, voor het duimen en even komen kijken op mijn blogje! Ben zelf ook onwijs blij met 12 eicellen! Wie had dat gedacht...?! En of het nu komt door de natuurgenezer of dat het een geluksfactor is, geen idee... Overigens, de natuurgenezer waar ik geweest ben, is niet iemand die zegt "kom over zo en zo lang maar weer terug". Alleen als je merkt dat je klachten niet minder zijn of er iets is, dan geeft hij aan dat je moet bellen. Moet bekennen dat ik in elk geval meer innerlijke rust ervaar sinds ik bij hem geweest ben. Wie weet dat ik nog eens terug ga... maar voor nu gaat het nog steeds. En dank je Brabbel, voor het compliment. Het voelt goed zoals we het nu doen. De afgelopen weken, het spuiten: vriendlief maakte de boel klaar en ik zette 'm. Onze wens is zo sterk dat-ie me ook kracht geeft... Het verlangen zit zo diep, dat de pijn geen pijn meer is. Ben zelf ook nog steeds reuzeblij met ons dozijn eieren! En ik hoop zó dat we mooie embryootjes hebben. Zonnetje, wat je zegt, het kan ook een stressfactor zijn bij mijn mannetje. Dat denkt hij zelf ook. En eigenlijk begrijp ik dat ook best. Babii, laat onze mantra's hun werk maar doen! Zo te zien werkt die van jou al, want je BMS is prachtig! Goed joh! En Sammie, lees ik nu dat jij nog een hele tijd hebt gebloed? Oh, bah, wat naar... Laat dat kleine ventje maar goed groeien en ik duim voor een prachtige 20wk echo!!! Marsim, ja dat kaartje, ha ha! Ik heb 'm dus ook met opzet niet bij het oud papier gelegd. Vind ook dat dit gewoon een voorteken is. Moet zijn ! Lief dat je nog steeds meeleest. Hoe is het met kleine Isa? Luuske, mijn oude clomid-vriendinnetje! Vind ik ook al zo bijzonder dat je nog steeds meeduimt! Driemaal scheepsrecht, deze ronde wordt 't 'm gewoon! Ik ga ervoor!!! Met jou kleine mannekes (en de grote) ook alles goed? Salcia, laten we hopen dat wij hetzelfde resultaat hebben als bij jullie Er is uiteindelijk maar 1 zaadje per eicel nodig . Hoewel... die anderen moeten flink tegen de eicel aanzwemmen zodat ze goed toegankelijk wordt voor The Champion . Moet lukken, toch...? Vind het zelf echt wel weer heel spannend... Hoe voel jij je verder? Be Happy, zie je banner en wat ga je snel!!!! Nog even en je bent mama van een zomerkoninkje! Denk namelijk dat het een jongetje wordt, ha ha. Hoor over een tijdje wel of ik gelijk heb, ha ha!!! Geniet nog maar even van je buikie! Timon, zullen we samen zwanger gaan worden? Vind ik een goede deal. Samen met de andere nog niet-zwangere meiden hier. Hebben we een leuk clubje... Als jij nu heeeel hard voor mij duimt, kan ik strax HCG gaan rondstrooien *sprak ze heeeel optimistisch in volle hoop*. Lydia, jij gaat ook al snel! Wow! Je buik zal nu wel heel snel groter groeien...? Maaaaaaartje, Wat heb jij een prach-tige buik en nog een slank figuurtje zeg! Wow! En dat met 33 weken! *wildatook * Denk dat ik 'm nog wel eens in levende lijve ga aanschouwen als ik in tralalalalala ben . Lief dat je ook voor mij meeklavert. *vindstiekemdathetookweleenstijdisvooreenklavertje4* Vandaag heb ik uitgeslapen! Vriendlief ging rond 07u30 de deur uit en kwam me een kusje geven. Even naar de wc en ben gewoon verder gaan slapen. Oordopjes zijn in deze geweldig, want dan hoor je helemaal niks van de Polen en Oekrainers die bezig zijn met de keuken van de buren... Merkte dat ik gisteravond nog wel wat buikpijn had en het bloedde ook wel. Had ook nog eens een beetje rare darmen gisteravond (wellicht van verstopte spanning?) en had gisteravond dan ook nog een zeurende grote boodschap die er met krampen uit kwam... Vanmorgen om 10u32 wakker (!) en gelukkig geen last meer van mijn buik. Toch heeeel rustig aan gedaan en heb als een Ware Muts koffietijd gekeken en tijdschriftjes zitten bladeren (enigszins gedateerd, maar toch...). Gisteravond - heel lief - belde mijn broer, mijn paps vanaf een congres, mijn moeder na haar nachtdienst en mijn schoonmoeder uit Frankrijk nog. Schoonmoeder zei dat ze een kaarsje in de kerk hadden gebrand en er deze ronde een heel ander, een heel goed gevoel bij had. Ze kon niet verklaren waarom, maar "het voelde anders". Heel schattig. Later op de avond belde de broer van mijn vriend (van die 'ene' schoonzus) om te vragen hoe het met vriendliefs bedreiging was afgelopen (zij wisten niet dat we punctie hadden gehad). Ik zei tegen vriendlief terwijl hij aan het bellen was 'en, is ze al zwanger?'. Dus vriendlief op een gegeven moment heel subtiel gevraagd aan zijn broer hoe het met X ging. Nou, niet zo best. Ze was erg moe. En sinds het spiraaltje eruit was (een maand geleden) bloedde ze met tijd en wijlen, ook tijdens de seks. Heel vervelend, dus nee, 'nog steeds niet zwanger'. Ze dachten er toch over om naar de gyn te gaan... Hoorde vriendlief zeggen dat dat wel heel vervelend was en hij reageerde zoals een goede broer betaamt. Ik voelde me gelijk weer schuldig doordat ik in gedachte had gewenst dat ik eigenlijk stiekem hoopte dat het bij hun heel lang zou mogen duren, maar tegelijkertijd bedacht ik me ook dat ik het een tikkeltje overdreven vond om dan al direct (we hebben het over een maand!) naar de gyn te gaan. Bedoel, een zoekslag op internet en je leest dat het merendeel van de vrouwen daar last van heeft... Maar goed, I rest my case... Ga me lekker helemaal focussen op het stralen van Goede Blije Energie naar de eitjes en zaadjes opdat er goede bevruchtingen mogen plaatsvinden!!! *straal, straal, straal* Morgen meer.....!!! Dikke knuff voor alle lieverds hier. xxxx
hej! hopen dat schoonmama;s gevoel klopt ! spannend meis! .. als iedereen toch s na één maand al naar de gyn zou gaan :O ach ja... laat ze maar mooi heen doen
Juul..inderdaad alleen ff positieve energie gebruiken, is goed voor je eitjes!!! HEb mijn duimen op automatisch gezet, gaan continu door.. hier gaat het heel goed, ben eindelijk aan t genieten, dat durf ik nu wel nu ik richting 15 weken ga
juul wat geweldig!! 12 eitjes, dat is echt super!!! Ik ga hard voor je duimen dat er zoveel mogelijk bevrucht worden. Spannend hoor, wanneer hoor je wat van het ziekenhuis? Het is weer een hele spannende tijd voor jullie. Ik hoop, met de vele hier, dat deze poging een positieve uitslag gaat krijgen. het moet gewoon!! Meid, heel veel sterkte in deze zware wachtdagen. Een hele dikke knuffel van mij. p.s: 20 wk echo was helemaal goed en we krijgen een meisje!
Dikke ogen en niet van de slaap, maar van de tranen. Ben teleurgesteld en verdrietig. En voor het moment geloof ik even niet in de kracht van positief denken, hoop en vertrouwen. Vind het bullshit, want wat heeft het geholpen? De wolken kleuren grijs en de zon waagt het niet om even om de hoek te gluren. Misschien later weer, maar nu even niet. Gisteravond voor het slapen gaan stuurde ik wederom positieve Groei-Energie naar de eicellen en zaadjes… Maar kennelijk tevergeefs…Een ding heb ik weer geleerd: hoop hebben is zinloos, want als je ergens op hoopt, kun je slechts teleurgesteld worden. Nee, hoop schrap ik uit mijn systeem. Dan valt het alleen maar mee als iets eens goed gaat (*ok, ik weet dat ik nu heel cynisch klink, maar zo is het wel op het moment*). Om twee minuten voor tien werd ik gebeld, ze zouden tussen 10u en 10u30 bellen. Kreeg J. van het laboratorium aan de telefoon. - “Met [noem mijn naam]” - “Hallo, met J. van het laboratorium. We zouden vandaag bellen in verband met de resultaten van de punctie”. (Ha! Hét telefoontje waar ik al op wachtte! Kom maar op!) - “Nou, we zijn hartstikke benieuwd” (korte stilte) - ”Ja… Nou, er zijn twee embryo’s onstaan. Er is wel wat fragmentatie, maar we willen ze toch gaan terugplaatsten” (dit keer stilte van mijn kant, moet heel hard slikken en voel tranen opkomen. Hadden we niet 12 kansen? In mijn berekeningen naar aanleiding van de vorige keer, zouden er toch minstens 4 emmy’s moeten zijn? Immers, de vorige keer hadden we 2 toppers van 6 eicellen… ) - “Maar twee embryo’s? Hoe kan dat nu? We hadden 12 eicellen?” - “Ja, ik heb in uw dossier gekeken en ik kan me voorstellen dat u op meer embryo’s had gehoopt. Maar niet alle eicellen zijn bevrucht. En de andere eicellen die wel bevrucht zijn, liggen achter in de deling, dus de kans dat die nog doordelen is erg klein. Maar ik wil wel een afspraak met u maken voor de terugplaatsing van deze twee” (er flitst van alles door mijn hoofd. Hoe kan dat nu? De eicellen waren toch van goede kwaliteit had dr C. gezegd? En zijn deze 2 embryo’s dan wel kanshebbend? Hoeveel cellig zijn ze eigenlijk?) - “Wat is de kwaliteit eigenlijk van de twee embryo’s dan die jullie gaan terugplaatsen? Zijn ze wel goed en mooi gedeeld?” - “Nou, op zich zijn ze wel gedeeld zoals dat zou moeten voor dit stadium, maar het blijft natte vingerwerk om iets over de kwaliteit te zeggen. Dat weet je nooit. Er is lichte fragmentatie te zien. We willen de afspraak morgen graag om 11u zetten, komt dat uit?” (Ben weer stil. Fragmentatie is geen goed teken… er biggelt een traan over mijn wang. Vriendlief isstil en luistert mee) - “Moet u bekennen dat ik erg teleurgesteld ben, dit hadden we niet gedacht… Ben er even stil van” - “Het kan zijn hoor, dat de andere bevruchtingen nog doordelen en dat we besluiten toch iets in te vriezen, maar daar kan ik nu niets over zeggen, behalve dan dat de kans erg klein is” (probeer me te vermannen, maar voel dat mijn stem steeds meer gebroken klinkt… we hadden zo gehoopt op in elk geval een of twee toppertjes erbij… ik háát hoop….) - “Nou, laten we maar hopen op het beste en dat alles morgen alsnog mooi is doorgedeeld. We zijn er om 11u hoor” (in mijn stemgeluid weerklinkt inmiddels zeer waarschijnlijk de onmiskenbare teleurstelling) - “Ja, je weet maar nooit. Tot morgen mevrouw” (nog een traan) - “Tot morgen” (de verbinding wordt verbroken) Kan er niets aan doen, maar na dit gesprek voel ik me zó teleurgesteld. Moet onwijs huilen en ik vind het oh zo niet eerlijk. Waarom nou? Hebben we 12 eicellen, weer geen extra kansje in de diepvries. We hebben nog nooit reserves gehad, ja dan gaat het ook hard met de statistische kansen per punctie. Onze IVF-behandeling leveren slechts een verse terugplaatsing op. En dit is alweer onze derde IVF-behandeling… Voor de normale verzekering ook de laatste… Dit is niet eerlijk. De kwaliteit van de zaadjes van mijn vriend die dit keer een stuk slechter was, schiet door mijn hoofd. Zou het dan daaraan liggen? Tegelijkertijd besef ik dat het zinloos om zo te gaan denken. Ik vraag me hardop af of de eicellen die dan niet bevrucht zijn nog leven en waarom ze daar dan geen ICSI op uitvoeren. Of hebben uitgevoerd. Ondertussen huil en huil ik. Oneerlijk, flits er door mijn hoofd. Waarom? Ben boos op het hebben van hoop. Ben teleurgesteld in het ook maar denken van mezelf dat positief denken ook maar iets zal helpen. Nou, mooi niet dus…. Bereid me psychisch al voor op een zinloze terugplaatsing, terwijl ik ook alweer weet dat dat heel oneerlijk is voor die twee embryootjes, die ongetwijfeld hun best doen waar ze kunnen. Diep in mijn hart besef ik ook wel dat ik heel onrealistisch denk, maar ik ben boos. En waarop? Ik weet het niet. Op mezelf, op de natuur. Onmacht. Is het ons dan niet gegund om papa en mama te worden? Is er dan geen zieltje dat ons kindje wil worden? Doe ik iets fout? Talloze vragen en verwijten naar mezelf toe, die compleet nergens op slaan. Maar er toch zijn. Ondertussen lig ik schokkend op de schouder van mijn vriend. Hij streelt door mijn haar en zegt lieve dingen. “Maar we staan er samen in schat, we delen dit verdriet” en “We blijven altijd saampjes, dat weet je. Wat er ook gebeurt. Jij en ik”. “Dat weet ik ook wel lieverd, dat weet ik, maar het is zo oneerlijk allemaal”, snik ik terug. “Dat weet ik, het is ook niet niks allemaal. Maar het komt goed. We zijn samen”. Ik pak mijn telefoon en sms het teleurstellend bericht door naar mijn broers, schoonouders en 2 meelevende vriendinnen. Mijn ouders checken hun mobiel toch nooit, die bel ik straks wel. Even later gaat de telefoon: mijn moeder belt. Ze had mijn broer net gesproken, die ook hartstikke verdrietig voor ons was. Ze leeft zo mee en zegt dat zij en papa het ook niet eerlijk vinden. En het zo graag anders voor ons gezien hadden. Vriendinnetje smst lief terug: ‘Keep faith. Als ze geen hoop gehad zouden hebben, dan plaatsen ze ook niet terug’. Daar heeft ze wel een punt en ja… ik zou een beetje vertrouwen moeten hebben. Ook schoonmams smst dat ze het niet had verwacht, maar dat deze 2 het wel kunnen zijn’. En al deze lieve mensen hebben gelijk, maar het is zo moeilijk om vertrouwen en hoop te hebben, te houden als je al zo vaak van je wolk der hoop gedonderd bent. De val verandert niet. Vallen doe je altijd plots. En al denk je beschermers tegen je val te dragen en denk je goed voorbereid te zijn in al je alertheid tegen de mogelijke pijn.. dit is een illusie. Want iedere val is anders en al draag je de beschermers, je valt toch. Ondertussen lees ik op internet stukjes over fragmentatie. Dat dat meer zegt dan de celdeling. Dat fragmentatie – ‘verbrokkeling’ – niet goed is. Voor slechtere kwaliteit zorgt. Kan geen artikelen vinden die me hoop geven… Ik stop maar met zoeken (*dus als er positieve verhalen in deze zijn, kom maar op… kan alle positieve noten gebruiken*). Voel me leeg. En niet omdat mijn maag ondertussen aardig rommelt. Mijn hoofd is leeg, ondanks de hoeveelheid gedachtenkronkels en vragen. Probeer me te focussen op de twee embryo’s die worden teruggeplaatst, morgen om 11u. Probeer te hopen en erop te vertrouwen dat ze goed doordelen. Ik doe mijn best… Wat kan ik meer doen?
SLIK! Ik ga voor je klaveren voor twee prachtige emmies aan boord, die ondanks de fragmentatie gewoon stug volhouden. Het kan, dus het MOET! Ik hoop voor je dat die andere nog ff een beetje hun best gaan doen. Het kan zijn dat ze gewoon hun deling van vandaag nog moeten maken. Okee wishful thinking, ik weet het, jij weet het kusje en dikke vette digiknuf