Ja zelfde voor mij, had ook geen hoop laatste keer en gelukkig wel goed gegaan bij mij en hopelijk bij jou ook snel Babii
Dank je wel Salcia! Ik heb juist wel weer hoop deze ronde, heel bizar.... Heb een eitje, had klusverbod maar op de dag van de Pregnyl geklust, althans 5 uur na injecteren van de Pregnyl en nu dus mijn eisprong. En heb ook nog vrijdag ene Tp (bij mijn man is alles goed, ben zelf het probleem). Heb dus dubbele kans, maar zal je zien, wordt dat ook helemaal niks. Ach, ik ben al trots op mijn bms die 7 mm is geworden (normaal rond de 3).... Maar ook mijn dinnetje had geen hoop en juist op die momenten gebeurd het! En het is jullie zo gegund lieve Juulz.
Je hoort het heel vaak dat als mensen weinig hoop hebben het toch wel gewoon lukt. Maar helaas geeft het geen garantie dat geen hoop hebben wel succes geeft. Maar we blijven doorduimen.
WAT ZIJN JULLIE LIEF!!!!! Zal mijn best doen ergens een sprankje hoop vandaan te toveren. Maar ben nu al bang voor het Rode of Bruine Broekmoment... Stom hé... Jullie lieve hoop geeft wel weet wat vertrouwen hoor lieve vriendinnetjes!!! xxx
meis, ik denk aan je!! en om het rijtje van meiden aan te vullen....hier dus ook geen hoop de laatste ronde, gezien mijn prog. waarde wel laag was, en toch nu een knap ventje van bijna 7 maanden voor me in de box liggen!!!
Lieve juulz Ook van mij een hele dikke knuf . Duim duim hard voor je dat weet je. Je verhaal doet me weer huilen , maar schat die onkruit worden prachtige zonne bloemen [ dat moet] . Ik snap dat het je even niet kan schelen wat wel en niet goed is voor de emmy s maar pas wel op met zonnebank. En aub geen katte bak verschonen dat is echt niet goed !! Verder geniet van elkaar ga fietsen wandelen doet een mens goed. Weet verder niet veel te zeggen . Hier moe moe van de hormonen deze keer . Verder gaat het goed. ZEt nu even wat in mijn topic! Knuf iedereen die het nodig heeft!!
Welnu. Ik ben lui vandaag. Lig momenteel languit in de zon in de tuin van mijn ouders in ... lalalalala . Nou ja, languit. Eigenlijk zit ik met opgetrokken knieen en op de plek waar de prachtig-mooie buik van ons Maartje zit, zit mijn laptopje: tussen bovenbenen en ribgebied, geklemd. Na een volle werkdag gisteren, naar lalalalala gereden, waar mijn ouders wonen. En wel met een hele leuke reden: ging eindelijk eens theeleuten met Maartje!!! Voordeel van 'wat later gaan rijden' (was om 18u45 vertrokken) was dat ik geen Hemelvaartdrukte heb ervaren op de snelweg. Beetje ongezond avond gegeten (weet jij nog niet Maartje), maar heb in de auto naast een knapperig vers broodje een hele bak Hollandse aardbeien verorberd (vandaar dat ik me zo netjes kon inhouden met al het lekkers wat Maartje-man in huis had gehaald Had een aardbeienbuik). Heb dus een supergezellige avond gehad. En ik maar denken dat zwangere vrouwtjes allemaal om 21u30 moe naar bed gaan.... Nee hoor,jullie zien hoe laat Maartje nog online was . Mijn schoonzusje ligt dus echt iedere avond om 21u30 op bed!!! Mijn ouders zaten nog gezellig wat te drinken toen ik om half een 's nachts nog een keertje aankwam waaien . Uiteindelijk lag ik er pas om 02u30 in, omdat we nog even gezellig hebben zitten kletsen. Verdrietig nieuws was dat het dochtertje van 6 van een goede vriendin van mijn broer vrij plots is overleden... Ze was de weken ervoor al redelijk moe en kreeg ook ineens epileptische aanvallen... Bleek een hersentumor te zijn: dusdanig groot.... Ze was het middelste kindje,nog een oudere en jongere broer / zus. Daar ben ik dan wel even stil van. Mijn broer was ook erg ontdaan. Beide ouders huisarts en dit hebben ze niet zien aankomen. Leven kan soms zo gemeen hard zijn.... @hoehethiergaat.....Probeer wat hoop en vertrouwen te hebben - wel zo eerlijk ten opzichte van de Kleine Kansjes in mijn buik. Wie weet doen ze wel heel hard hun best. Zal jullie weer een bekentenis doen. Doordat ik nog een zeul van die KV-testjes had liggen en een verslaving heb, heb ik vanaf dag 1 van de TP iedere ochtend een test gedaan om nu eens echt te zien wanneer Pregnyl uit mijn lijf is. De vorige keer weet ik nog dat ik eerder testten (TP10) en twijfelde of het de Pregnyl nog was). Dat wil ik nu voorkomen. Vandaag is het 5 dagen na de TP en 10 dagen na de Pregnyl en volgens mijn berekening zou er nog 20 eh pregnyl in mijn lijf moeten zitten. Test geeft nog een heeeeel licht streepje aan. Verwacht dus dat-ie zondag blanco is. Lees: omowit. Verder heb ik af en toe een zeurderig gevoel in mijn buik. Een beetje alsof ik alweer ongesteld moet worden. Dus da's niet echt fijn. Nou ja, we hebben een back-up plan en geven nog niet op. Bloedonderzoeken en zeer waarschijnlijk contact met Gent deze zomer. Dan gaan we in sept op vakantie (2 weekjes) en daarna weer Back to Business! Dan ga ik deze zomer gewoon heel hard in de tuin werken....Lees: tuin ontruimen. En onze zolder eens aanpakken.... Van die dingen.... Ga nu eens kijken of ik me kan zetten tot het boek dat ik van Maartje geleend hebt: Is Your Body Baby Friendly? Zonnige knuffel voor allllllleeeeeemmaaal!!! xxxx
Wat super dat je Maartje hebt ontmoet! Ik ken haar natuurlijk van Freya en het is een topper, een regelrechte topper!!! Ga lekker genieten meid, heel goed dat ik nu toch weer de positieve Juulz lees! Je bent een topper!!
Maartje is zeker een toppertje Babii! (Maartje, neeeee, ik vergelijk je niet meer Geer, Goor, Jeroen of René hoor, don't worry!!!) Hier: vandaag een 'vrije' dag... Lees; heb de he-le dag opgeruimd en gesjouwd (niet goed voor de innesteling geloof ik... maar I'm not a believer this time). Boven flink opgeruimd, want het kamertje waar ik bedacht had dat mijn neefje gaat slapen van het weekend moest wel een beetje opgeruimd zijn. Verder als een ware poetsvrouw badkamer, wc, zelfs de vloer geboend! Alle planten op het balkon en voor water gegeven (onkruid in de tuin groeit wonderbaarlijk genoeg zonder water op het dakafval), keuken opgeruimd,was opgeruimd, voortuin aangeveegd, beentjes gladgemaakt, en als een ware tuthola ook nog eens mijn nagels op voet en hand weer wat gefatsoeneerd. En net toen ik klaar was, zat ik in de tuin en zegt mijn vriend, die net thuiskwam: "zooo, een lekker lui dagje zie ik...." Grrrrrrrrrr!!! Zometeen rijden we naar het strand en gaan we lekker bij een strandtentje eten! Gezellig!!! En buikje? Rommelt nog steeds bij tijd en wijlen. Nog een heel licht pregnylstreepje op deze TP6 en Pregnyldag 11. Nee, verwacht zondag omo en heb zo'n gevoel dat-ie omo blijft. Ik probeer anders te hopen hoor... Maar ingehaald door de waarheid der ervaringen.... Fijne avond allemaal!!! xxxx
Haha Juulz, ik blijf erbij! Juist doordat jij nu geen wondertje(s) verwacht, gaat het raak zijn! Dat moet van peettante Babii ...... Wat heerlijk zeg om uit eten te gaan aan het strans *zwijmel, hoe romantisch*. Ik blijf heeulll hard voor je duimen!!
Ik ga heel verlegen worden Kijk, dan ben ik geen geer of goor... Want die durven de arena plat te spelen
Zondag 5 juni Pregnyldag 13 (1,25) / Punctiedag 11 / TPdag 8 Het is zondagavond en Komt een Vrouw bij de dokter is net afgelopen. En alweer, alweer kon ik het niet droog houden. En nu eigenlijk niet alleen omdat de film meeslepend was, maar ook omdat Omdat ik het me nog goed herinner dat ik de vorige keer (de eerste keer) deze film keek. In het vliegtuig naar HK voor mijn werk, in januari. En toen zaten we ongeveer in dezelfde periode van de IVF Die helse wachtweken De IVF die uitliep op de BBZ . Ook moet ik huilen omdat er veel naar boven kwam toen mijn broertje en schoonzusje mijn kleine neefje hadden opgehaald. Hij had hier gelogeerd en het was echt supergezellig en leuk. Manneke is hartstikke lief geweest en we hebben gespeeld en gebadderd en gewandeld en druifjes gegeten Maar, dat was het niet. Vond het juist fijn om een trotse tante te kunnen zijn. Het buikje was het opbollende buikje van mijn schoonzus. Ze draagt ook al de zwangerschapskleding van toen bij mijn neefje. Alles groeit immers sneller bij de tweede, vertelt ze. Toen ze er waren had ik er geen moeite mee, maar nu ze weg zijn, merk ik dat stil ben. Haar buik confronteert me met het buikje dat ik nu had kunnen hebben. Met het feit dat ons kleintje niet door kon groeien, omdat het door pure pech op de verkeerde plek was ingenesteld. Ook zag ik de zwangere buurvrouw (eind juni uitgerekend) met een pronte buik pronken: klussend aan de babykamer. Al dat groeiende nieuwe leven De eeuwige onzekerheid komt weer naar boven drijven, de altijd aanwezige vraag zonder antwoord: is het wonder van leven in mijn buik voelen groeien voor ons weggelegd? Zal ik ooit moeder mogen worden? De onzekerheid kan pas zekerheid worden als het bewezen is en de vraag is een gesloten vraag met slechts 2 antwoorden. Waarbij de negatieve variant momenteel een grotere kans van slagen heeft. En dat maakt me bang. De tranen vinden hun weg via mijn ooghoeken over mijn wang e ik proef het zout op mijn tong. Ik wil niet huilen, ik wil sterk zijn en vol hoop zijn. Zien mijn borsten er niet zwanger uit? De tepels zijn weer groter. Maar de test was omowit. Of zag ik een streepje? Nee, ik wilde dat ik een streepje zag. Ik wil kleur! Kleur in mijn leven, roze of blauw of alletwee. Even geen wit, maar een test waar kleur in zit. En dat is dan ook de enige plek waar ik kleur wil zien. En wit, ja, dat mogen de inlegkruisjes blijven. Ik worstel wederom met al die emoties die deze medische malle molen met zich meebrengt. Alsof de wieken van mijn molen worden gedreven door een flinke windkracht, die keer op keer ontstaat uit de gedachten in mijn hoofd. Wolken die een flinke storm doen ontstaan met angst, hoop, verdriet, teleurstelling en verlangen als de elementen der natuur. Het waait met flinke kracht, het hagelt, sneeuwt en regent tegelijkertijd. En de zon? Waar is de zon? De wieken van mijn molen draaien op volle kracht En al wat ik kan doen, is afwachten. Afwachten hoe de stilte na de storm eruit ziet. Afwachten wat de morgen ons brengt. Wat de week ons brengt. Dan hopen dat de zomer ons nieuwe hoop brengt. Hopen dat de deze hoop nieuw leven met zich mee brengt. En in het alternatieve scenario, hopen dat de zomer ons de kracht geeft om de herfst goed te beginnen. Want dan nemen we de zomer de tijd voor onderzoeken en intake . En bovenal: voor elkaar. Om de kracht te verzamelen de strijd voort te zetten. Want tot het tegendeel écht bewezen is, laten we ons niet uit het veld slaan. De hoop en de angst, gevolgd door ontroostbaar verdriet, wat als een radioactief element blijft stralen, overheersen in de storm die zich in mijn hoofd afspeelt. Het liefst wil ik niet bang zijn, want angst is de vijand van hoop. Tegelijkertijd wil ik niet hopen, want het hebben van hoop, kan alleen teleurstelling met zich mee brengen, en dat is weer waar ik bang voor ben. Mijn vriend vraagt of ik moet huilen om de film. En ik probeer hem uit te leggen wat er is. Overigens in een stuk minder woorden dan ik hier nu schrijf. Hij wordt er ook stil van en weet niet zo goed wat hij moet zeggen. Maar je borsten zagen er zo straks nog zwanger uit liefje, probeert hij me op te vrolijken. Echter, de test waar ik dat streepje op wilde denken te zien, stemt me droevig. Terwijl dit ook weer nergens (nou ja, op ervaring uit het verleden) op slaat, want het is pas dag 8 na de TP, dag 13 na de Pregnyl en dag 11 na de punctie. Geduld is al dat rest. Hij zegt dat ik nog even hoop moet houden, maar ik voel mijn buikje bij tijd en wijlen zeuren. En die stomme angst heeft de overhand. En daar huil ik. Alweer. Vriendlief pakt mijn hand en trekt me op van de bank. Hij houdt me heel stevig tegen zich aan en ik huil als een klein meisje. Het delen van mijn emoties lucht ik. Lieverd, zeg ik nog sniffend met opgedroogde tranen en behuilde ogen, als ik nu morgen ongesteld word of overmorgen dan ben ik heel verdrietig hoor En dan kan ik daar echt niets aan doen, maar dan ben ik gewoon zó teleurgesteld. Dan vind ik alles even zo oneerlijk. En heus, dan... dan.... (snif) dan weet ik heus wel dat we daarna de bloedonderzoeken verder gaan doen enzo . Maar . Mijn neus zit snotvol. Ssssst, liefje, sssssst, het is goed" en hij houdt me stevig vast en streelt over mijn haar. Klein zijn mag nu even. "Het komt allemaal goed. En wie weet, wie weet hoef je niet verdrietig te zijn. En dan hoef je nu ook niet verdrietig te zijn. En ja, hij heeft ook heus wel gelijk, mijn lieve optimist. Kan geloof ik beter een oreo choc white koekje gaan eten. En dan nog even van me afschrijven en dan naar bed. Morgen weer werken. Oh ja . Werken. Dat bestaat ook nog Maar eerst even schrijven... * En de laatste wachtweek werd weer ingeluid .* Trusten allemaal! xxx
lieve lieve, juulzon... wat raak jij mij telkens weer met je mooi beschreven en uitgesproken woorden.. echt waar hoe jij de dingen kan beschrijven en op papier kan zetten is een nobelprijs waard.. het is allemaal zo herkenbaar en nu achteraf zou ik willen dat ik het in die 5 jaar proberen klussen,mmm-en zo mooi had kunnen opschrijven.. de tranen rollen over mijn wangen bij het lezen van jou gevoelens, ze zijn zo herkenbaar en ik zou echt willen dat ik ze van je over kon nemen, echt meissiee ik gun jou en je manneke zo`n mooi wondertje(s) dat kleine hoopje geluk zou geen betere ouders kunnen wensen,jullie stralen kracht uit energie,en vooral heel erg veel liefde,respect en begrip voor elkaar. echt mooi om dat telkens te voelen bij jou schrijven... meisss ik denk aan je en hoop duim en vooral bid dat er nu echt een wonder aan het voorbereiden is in je buikkie meiss.. echt ik gun het jullie van harte.... hou je sterk moppie xxxcindy