Meis, ik vind het zo vreselijk voor je... al die onzekerheid is killing. Ik hoop dat ze zo'n enorme blunder hebben begaan en dat ze je van de week kunnen zeggen dat het allemaal storm in een glas water was. (al zou ik dan wel ff aan ze melden, dat ze dan tegen patienten moeten zeggen dat de test mislukt is en over moet... ) Ik zou je zo graag willen knuffelen en enorm vasthouden, want je bent een schat . Zo lief dat jij, nog niet eens eens een week geleden, mijn handje kwam vasthouden over de ether... Ik vind je zo ontzettend lief en je verdient het zo om een beebje te krijgen. Eentje van jullie twee, zo lief en schattig. Eentje die opgroeit tot een prachtig mens, want dat kan niet anders met zo' familie (papa en mama, opa en oma, oompjes, neefjes, hoog-zwangere-of-bevallen-tantes-die-je-wel-kunt-schieten) Ik hoop het zo! Ik hoop zo op verprutste kleuringen! MOET MOET MOET MOET! Omdat je best wel overstuur bent geraakt en dus het gesprek niet helemaal kon volgen, zou je de arts willen vragen of hij/zij de uitslagen ook even (desnoods in artsentaal) op de mail wil zetten. Ik ken nu twee mensen die je artsentaal kunnen en willen vertalen. Wat het effect is op het kindjes krijgen kunnen zij niet zeggen, want daar zijn zij niet in gespecialiseerd, maar technisch kunnen ze het je wel uitleggen wat de techniek in houdt. Kussie, knuffie, handje geklemd, strijk over je mooie bolletje, handje op je schouder, zetje in de rug, praatpaal staat klaar, luv joe!
Lieve juulz Volg je af en toe nog, heb het zelf druk en op moment andere zorgen aan het hooft. Leef ook in in een roes van on eerlijkheid en strijd .[lees mijn topic als je wil hoeft niet] Maar leef nog altijd met je mee. Weet daarom nu ook weinig te zeggen ben er stil van. Wou dat ik je vast kon houden en troosten. Dikke knuf
Ach meid, ik krijg gewoon tranen bij het lezen van je verhalen, wat heb ik te doen met je. Nu zitten mijn hormonen ook wel een beetje hoog nog hoor. Mijn vriend en ik zijn nl inmiddels bijna 2 jaar bezig, en weet dat ik over 2 mnd de 32 jaar bereik. Ja, we zijn nog jong, maar deel ook veel gevoelens van jou. Ik ben 1x zwanger geworden na het HSG onderzoek en 1x na de eerste IUI poging. Beide bleken buiten buitenbaarmoederlijk en eileider is verwijderd. Geen idee hoe we nu verder moeten. In de 'goede' eileider zit een knik, net als aan de andere kant zat... Ik wou dat ik alle zwangeren en baby's kon ontlopen, maar werk helaas ook nog in de verloskunde. Vandaar dat ik je gevoel heel goed kan begrijpen. Veel succes.
Lieve Juul, Ik wil je voor morgen veel sterkte wensen. Ik ga er dan ook vanuit dat onze zuiderburen gewoon een foutje hebben gemaakt en dat er niets maar dan ook niets aan de hand is. Een knuffel....................... Ik gun uiteraard iedereen een beebje maar een aantal dames gun je het wat meer! We duimen en bidden dat het goed komt. Liefs,
Er wordt toch gezegd dat Belgen dom zijn? Ik hoop, duim en fik op een dom foutje! En straks een prachtig gelukt wonder!! Kus!
Jullie weten niet half hoe goed het me doet om de reacties en jullie lieve woorden hier te mogen lezen. Dank daarvoor.... Helemaal omdat ik weet dat jullie stuk voor stuk ook in een moeilijk traject zitten of hebben gezeten... Die steun die we elkaar hier geven, ik blijf het zo bijzonder vinden.... Dit weekend hebben we 'weer overleefd'. Merk dat vriendlief en ik eigenlijk helemaal geen ruzie meer maken sinds ik terug ben van mijn werkreis. Alsof de letterlijke afstand de spanning tussen ons heeft weggenomen. Alsof de afstand ons ieder voor zich even heeft gereset en ons uit een 'oud patroon' heeft gehaald. Dit weekend wilde vriendlief me opbeuren en heeft (nog als cadeautje van mijn vórige verjaardag, die van 2010) een weekendje weg geboekt voor in december. Had er rekening mee gehouden dat we dan of weer blij zwanger weggingen of dat we het dan op een zuipen zouden kunnen zetten (*ik, die nooit drink!*), wat hij met een vette bedoelde. Zondag vierde mijn neefje zijn 2e verjaardag, maar we zijn niet geweest. Veel kleintjes, trok het even niet. Heb lekker hardgelopen dit weekend in de stralende herfstzon. Even verstand op nul, muziek aan en lopen, lopen, lopen... Helpt me mijn hoofd leegmaken. Nou ja, voor het moment dan... Want waar ik het weekend Grote Vrienden was met mijn bed, afgelopen nacht was het drie keer niks. Lag te malen en te woelen. Er spookte van alles door mijn hoofd. Van meer vertellen op mijn werk tot een n(r)are droom waarin bleek dat mijn chromosomen / DNA dusdanig uniek was, dat er nog meer onderzoeken gedaan moesten worden en ik een soort experiment werd. Zonder kinderen overigens.... Vandaag was ik dan ook erg moe op mijn werk en ging wat eerder naar huis. Omdat mijn schoonzus ieder moment kon bevallen, had ik voor het geval dat al een cadeautje voor mijn broertje en The New Born en mijn neefje in de auto gelegd. En jawel, om 17u ging de telefoon. Heb er een gezond nichtje bij! Was er (haast traditie) als 1e op bezoek. Schoonzus zag er onwijs goed uit, ze voelde zich als na een heftige work-out. Het kleintje is een prachtig mooi meisje. Neefje moest nog wel wennen aan zijn zusje, maar gaf haar lief kleine kusjes. Maar als de baby ging huilen, deed hij mee... Broertje geholpen met slingers en ballonnen en ging om 21u weer naar huis. Een Zeer Lange Dag dus... Net nog een mail gestuurd aan onze prof dr de S: Geachte Professor, Vorige week heb ik u gemaild naar aanleiding van mijn vragen omtrent de uitslag van het chromosomenonderzoek. We hebben als reactie van uw collega te horen gekregen dat we morgen (25 okt) opnieuw konden bellen. Eerlijk gezegd heeft het telefoontje van vorige week bij mij meer vragen opgeroepen en meer onzekerheid met zich meegebracht. Daarom zou ik u willen vragen of het mogelijk is dat u ons morgen de uitslag mailt inclusief de eventuele gevolgen van die uitslag. Om nu tot onze volgende afspraak, die pas 7 november is, te wachten, voor we zekerheid hebben over het mogelijke ICSI- vervolgtraject, is me eerlijk te lang. Daarbij ben ik morgen pas in de middag ( vanaf 14u) bereikbaar. Ik hoop uiteraard morgen een mail met een positieve uitslag te mogen ontvangen! We wachten uw reactie met hoop op een goede uitslag af. Alvast bedankt voor uw reactie. Met vriendelijke groet, Nu nog een nachtje slapen.... Wist niet dat ik zo gevoelig was voor spanning.... Weltrusten lieverds, morgenavond zal ik me weer melden... xxxxxxxx
Allereerst van harte met je nichtje! Voor zover het kan ook een beetje van genieten. Ik vind het heel verstandig dat je niet naar de kinderverjaardag bent gegaan. Jezelf kwellen is zo niet prettig. *smiley met dikke duim* Hoe spannend om morgen de uitslag te krijgen. Hopelijk kan de arts aan jouw verzoek voldoen om het schriftelijk te doen. Iedereen is wel gevoelig voor spanning met zulk spannend nieuws in het vooruitzicht. Er hangt voor jullie nogal wat vanaf. Een enorm dikke knuffel!!
succes en een dikke knuffel voor vandaag. Hoop op een goede uitslag voor je. En gefeliciteerd met je nichtje. Ik snap je gevoel van de verjaardag hoor, heb ik hier ook af en toe.
Juulzon, ik hoop dat je vandaag toch goed nieuws krijgt!! Denk aan je en duim voor je!! En gefeliciteerd met je nichtje. x Guppie
Gefeliciteerd met je nichtje, al kan ik me voorstellen dat het ook wel erg confronterend is aangezien jij nu ook jullie wondertje in je armen had moeten houden... Ik kan me goed voorstellen dat je niet naar die kinderverjaardag bent gegaan, je moet nu vooral aan jezelf denken! In december lekker een weekendje weg, heb je in ieder geval iets om naar uit te kijken! Ik ben benieuwd naar de uitslag vandaag en of je terug gemaild wordt. Ik duim voor een goede uitslag meis!!! *denk aan je*
De telefoon gaat als ik voor mijn werk buiten de deur ben. Ik kijk op de display en schrik. Het is Gent. Slik. Shit . Ik had immers die mail gestuurd, waarom bellen ze dan toch? Dat kan nooit veel goeds betekenen Mijn gedachten nemen in een paar seconde tijd al een loopje met me. Zenuwen, spanning, maar bovenal, angst. Angst voor nog meer slecht nieuws. Angst voor een definitief einde van ons droompje. Vandaag, op de herfstachtige dinsdag in oktober. Ik beantwoord de telefoon en een vrindelijke Vlaamse stem, die ik herken van vorige week, begroet me. Allez zeg mevrouw, iek begrijp van de professor dat iek u slapenlooze nachten heb bezorgd. "Eeeh, ja eigenlijk wel." Uiteraard was dat gans niet de bedoeling en iek heb u ook gezegd dat ge mij te allen tijden kon bellen als u vragen had, zegt de Belgische arts (?) vriendelijk. Klopt, antwoord ik, "maar ik dacht, nu weer bellen heeft verder toch geen zin, want u wist de definitieve uitslag toch niet eerder. En meer duidelijkheid kon u mij toch niet geven Gelukkig kan de Vlaming dat vandaag wel. Gelukkig kan ik u nu dan wel geruststellen mevrouw. De uitslag was perfect. Er zijn geen afwijkingen gevonden. Er is niets mis met uw DNA. Echt? roep ik me inhoudend uit. We hebben het onderzoek nog twee maal uitgevoerd en waarschijnlijk heeft de verf den eersten keer niet goed gepakt, waardoor het leek alsof er een chromosoom dat had mee moeten kleuren, niet aanwezig was. Iek begrijp dat u hierdoor in spanning heeft gezeten, omdat we u dit vorige week hebben gezegd en dat spijt me, want het was niet nodig geweest. Maar gelukkig blijken uw chromosomen in orde. Wat fijn! Wat ben ik opgelucht en blij dit te horen. Dus we kunnen nu in ieder geval verder met het traject! Dank u wel voor het telefoontje. En wilt u de professor ook bedanken voor haar immer begripvolle reactie op onze mails. Ik hoor een glimlach door de telefoon. Natuurlijk mevrouw, dat geef ik zeker door. En iek wens u veel succes met het vervolgtraject. (Tja, zoals Maartje al zei: het blijven Belgen !) Pfffff. Weer een vinkje Weer een onzekerheid minder. Ik denk nog even niet verder na en sms vriendlief en alle lieve meelevende mensen dat Gent heeft gebeld. In eerste instantie voel ik vooral opluchting. Het ligt niet aan mijn DNA! Ik ben geen mislukt mens, blijk geen buitenaardse te zijn of geen drager van het een of ander. Tijdens de bloedtransfusie in Thailand ben ik ook niet besmet met het een of ander. Mijn bloed is gezond! Mijn genetisch materiaal is goedgekeurd . Ondertussen merk ik - zonder dat dit invloed heeft op het opgeluchte gevoel van deze uitslag dat er een licht knagend gevoel blijft. Want waarom lukt zwanger worden dan niet vanzelf? En waarom is zwanger blijven niet gelukt? Ergens moet er dan toch een blokkade zijn? Of hebben we echt iedere keer ergens één van de vele factoren die van invloed zijn tegen? Die statistische uitzondering op de regel? Want we vallen volgens de professor nu definitief onder de noemer onbegrepen infertiliteit. De uitslagen van de onderzoeken vallen volgens de professor allemaal binnen de grenswaarden. AMH houdt niet over, maar is ook niet dusdanig drastisch laag, helemaal omdat ik de vorige keer toch wel weer 13 follikels heb weten te oogsten. Dat mijn minimum 2 follikels was, hoeft niets te zeggen. Kortom Enerzijds nog weer zoveel onzekerheden, anderzijds durf ik weer een beetje hoop te voelen. Immers, nu slik ik dapper de pil om die eierstokken uit te laten rusten, gaan we flushen, nu krijgen we ICSI en hatching!!! Het enige waar ik nog een beetje onzekerheid over proef, is of de decapeptyl niet weer teveel plat zal leggen bij me Maar aan de andere kant: de professor zegt écht dat het geen verschil uitmaakt, dus ik moet daar ook op vertrouwen . En dan denk ik, áls het zo zal zijn, dan is dat voor de keer daarop bevestigd Wie had dat gedacht, dat ik weer met enige hoop zelfs zover in de toekomst durf te kijken ???? Ik mijmer nog even verder, dromend van een kleintje dat groeit in mijn buik En dat ik oh zo hoop dat ik een nieuw blogje mag gaan schrijven: van Sinterklaascadeautje (rond 5 december zal het wel testdatum zijn ) tot zonnekindje (als we 7 november beginnen met spuiten zal het ergens halverwege / eind augustus zijn dat ALS het lukt, ALS het goed gaat, ALS het zo mag zijn beebje zal zijn uitgerekend) . Tegelijkertijd weet en besef hoe hard je van zon roze wolk kan donderen op de koude kille keiharde bodem der realiteit. Kunt wegzakken in een moeras vol tranen, drenken in verdriet, wegzakken in de uitzichtloosheid van eeuwige teleurstelling. Maar nu wil ik die realiteit even niet beseffen. Nu wil ik even hopen en daar weer kracht uitputten. Want ik weet dat die onzekerheid tóch wel weer op de voorgrond komt. En dat zelfs áls ik ooit zwanger zou worden, die onzekerheid er alle maanden zal zijn. Want eenmaal in de Medische Malle Molen, dat brengt onzekerheid en angst met zich mee. Dat weet iedereen die er ooit in heeft gezeten. En daarom brand ik nu een kaarsje. Een kaarsje voor hoop. Een kaarsje voor licht. Een kaarsje voor vertrouwen. Een kaarsje voor verlangen. Een kaarsje voor onze droom. Een kaarsje voor de werkelijkheid. Een kaarsje voor de sterretjes. Maar bovenal: Een kaarsje voor een Wonder. xxxxxxxxxxxxx PS Onwijs bedankt voor jullie medeleven en meehopen op de goede uitslag! Het heeft geholpen ! MMM-meisjes zijn LIEF! En ook bedankt voor de lieve berichtjes M&M! Jullie zijn lief!!!
Wat een geweldige en mooie woorden. Maar ook ontroerend.... wat fijn dat de uitslag goed was! Jullie kunnen verder! Gelukkig!!!! Juulzon, ik steek nu ook hier een kaarsje aan...voor JULLIE wondertje dat er zal komen!! Knuf meis!