Dag lieve meiden! We zijn weer terug uit Gent... Was weer een vroegertje, de wekker ging om 04u30 en om 05u15 zaten we in het donker met een miezerige mist in de auto. Heb zelf een beetje liggen slapen in de auto. Onderweg even gestopt, op zo'n 40 km voor Gent, voor een kop koffie voor mijn lief. Het UZ Gent is momenteel erg slecht te bereiken, door de werkzaamheden. We hebben gewoon een half uur in de file gestaan terwijl we minder dan 2 kilometer op afstand van de ingang waren. Heel fijn... Gelukkig waren we wel op tijd (konden ons om 08u20 melden aan de balie en de afspraak was 08u30). Waren nog twee stellen voor ons en uiteindelijk werden we om 09u geholpen. Het ging kort en krachtig. Als eerste kreeg ik de positieve uitslag van het chromosomen onderzoek. Volgens mij heeft ze me wel een beetje een aanstelster gevonden, want ik kreeg de indruk dat ze wel vond dat ik me erg druk had gemaakt. Maar da's misschien ook wel psychisch . Toen zei ze: "Ik begrijp dat u nu al een aantal dagen decapeptyl en menopur aan het spuiten bent?", waarop ik nogal schrok. "Eeh, nee. Was dat maar zo", regaeerde ik. "Ik dacht dat ik vandaage en uitgangsecho zou hebben en dat we dan konden beginnen met spuiten". Oh ja, dat klopte... Dus ik kreeg een uitgangsecho om te zie of er geen cystes of andere dingen die er niet waren zouden moeten zijn. Was niet echt een hele fijne inwendige echo... ( niet dat inwendige echo's uberhaupt wel eens fijn zijn, maar dit keer deed het wel zeer). Ze kon een eierstok niet vinden, mijn rechtereierstok zat erg dicht tegen mijn baarmoeder aangeplakt. Beetje verkleefd. Ik vroeg of dit kwam doordat de eileider daar was weggehaald en dit was idd het geval. Verder zag alles er goed uit. Moet nu op woensdag beginnen met de decapeptyl en op vrijdag 11 november met de menopur, 300 eenheden weer. Nieuw is dus dat je in Gent de decapeptyl dus niet de hele tijd doorspuit; je gebruikt de deca slechts 7 dagen. Dus tm 15 november. Met de menopur ga je door tot de follikels groot genoeg zijn en dan spuit je 5000 eh Pregnyl, dus geen 10.000! Ook nieuw is dat vriendlief op 11 november 's ochtends en 's avonds antibiotica moet slikken. Om zeker te weten dat er geen bacterien aanwezig zijn in de zaadjes (had ik echt nooit van gehoord!). Onze volgende echo is vrijdag 18 november. En dan weten we hoeveel er groeit... Of er wat groeit... Ben heel erg benieuwd, omdat ik gewoon slechte ervaringen heb met decapeptyl. Maar goed, moet er POSITIEF in staan . Maar, vind het erg spannend. Jammer is dan weer als ik aan vriendlief vraag of hij er dan bij kan zijn; het is op een vrijdag en we eten het ruim van tevoren, dat hij weer steunt en zucht. En mij haast verwijt dat ik het allemaal 'makkelijk' kan regelen op het werk en dat dat bij hem anders is. Terwijl hij het heeft gedeeld met zijn leidinggevende die hem alle ruimte geeft... Dus belandden we weer in een discussie Terwijl we dat nu al weken lang al niet gehad hebben... Baal hier zo van. Ik vertelde hem dat zo'n eerste echo voor mij, voor ons, juist heel spannend is. En dat ik gewoon heel verdrietig zal zijn als er bijvoorbeeld weer maar enkele follikels te zien zouden zijn... En, oké , dat had ik niet moeten doen, maar ik wees hem erop dat meegaan naar de echo's voor hem altijd al zo moeilijk is geweest, dat hij er zelfs niet bij was toen ik de echo kreeg en de miskraam was geconstateerd, lang geleden in 2010.... En ja, dat was niet lief van mij, maar ik baalde zo dat het hele gedoe van meegaan naar echo's - terwijl hij wéét dat we nu toch weer het traject in zijn gestapt - weer voor deze discussies zorgt. Goed, misschien dat het vroege opstaan van vanmorgen ook voor een andere reactie zorgt bij ons alletwee, maar toch.... Anyway, zometeen stap ik weer in de auto, rij ik naar paps en mams, blij ik er een nachtje slapen en morgen hiephoi naar de tandarts en eens horen wat hij van mijn kaakontsteking die nu geen pijn meer doet te zeggen heeft... Maar, jullie zijn weer op de hoogte! Woensdag dus de deca, vrijdag de menopur erbij en de 18e echo om te zien hoe en wat er groeit.... Ik duim weer.... Knuffel! xxxx
Wat fijn om te horen dat je weer mag beginnen, YES! En dat ze je een aansteller vind moet ze lekker zelf weten boeiend! T is niet niks waar je in zit, en t gaat emotioneel ook behoorlijk meespelen naar zo een lange tijd...... Niet te druk over maken, die mensen moeten dat wel gewend zijn met de hormoonbommen die daar dagelijks komen. En wat gek dat je nu zo kort moet spuiten, en dat je vriend antibiotica in moet nemen, heb ik nog nooit van gehoord! Ach weer een nieuwtje deze ronde. Naar van de confrontatie met je lief.... Ik denk ook wel dat vermoeidheid daar in mee speelt, + ook de zenuwen van vandaag natuurlijk. Straks lekker knuffelen, en goed maken.... Veel plezier bij je ouders, en succes bij ortho... Op naar de 18e! Dikke knuffel,en een kus!
Voor jullie dus ook weer het begin. En ik denk dat de discussies toch beetje komen door de spanningen van de mmm. Dat is hier tenminste vaak wel de oorzaak ben ik achter. Ik snap dat je graag wilt dat je vriend meegaat, maar mannen zien het helaas toch vaak even anders. Hoop dat er genoeg mooie eitjes gaan groeien. Hier heeft manlief wel ooit anti-biotica gehad tegen een ontsteking wat in het zaad zat. Dus is niet geheel onbekend, maar wordt hier in nederland zelden gebruikt. Heel veel succes en sterkte met alles. En ik hoop dat de discussie snel bijgelegd is.
He Lieverd, ja ik spuit deca ook maar 7dg en mijn mannejte neemt idd antibiotica in. Het is zo herkenbaar wat je schrijft. Mijn man is ook zo vreselijk he
Zo herkenbaar... mannetje zou trots moeten zijn op zijn meissie (is ie vast wel) en het iig moet proberen om vrij te krijgen. maar goed! Spannend hoor Ik zal zo hard voor je duimen dat ik er er eelt van krijg en dat er een walm van verbrande huid hier in de kamer hangt. ieuw! kussie
Juulzon, mijn duimen draaien ook weer volop meid!!! Wij moesten voordat we aan de eerste IVF poging begonnen ook allebei antibiotica slikken. Een kuur van drie dagen. De reden die zij aangeven hiervoor was even het lichaam helemaal 'schoon' maken.
Juulzon, je heb de deca en menopur weer mogen gebruiken. Zo spannend is het weer om aan de gang te zijn. Hopelijk gaan jullie weer lief doen. Samen in dit traject stappen is ook helemaal samen doorlopen (vind ik). Niemand vraagt erom om op deze wijze je kinderwens te vervullen. Iedereen doet het liever op de natuurlijke wijze. Heel veel succes. Ik gun het je van harte, want het zo onderhand wel tijd. Knuffels!!!!!
Vanuit een laat holletje... Internet lag er hier even uit, maaaar, we hebben 'm weer aan de praat. Gent. Tja. Hoe het was.... Ben stiekempjes een beetje teleurgesteld; We hadden dr. P, een aardige, hele vriendelijke vrouw. Leuk mens. Als eerste zei ze, toen ik weer in charmante houding op de stoel zat/lag, dat mijn baarmoederslijm nog erg dun was (3,2 cm). Ik vertelde haar dat het me niet zo veel verbaasde, omdat ik de ervaring heb dat decadepriepeptyl bij mij tot nu toe altijd erg veel platlegt en dat ik meestal met deca minder opbrengst had dan dan met cetro. Vervolgens ging ze kijken of de dikte van mijn bms paste bij de grootte van de follikels. Rechts waren er 3 vrij kleine te zien (en mogelijk nog enkele kleine, maar daar wilde ze geen uitspraak over doen. En links was hetzelfde geval (dus 3 kleine en mogelijk nog enkele kleine, maar was lastig te zeggen). En alles was nog kleiner dan 10mm, dus wilde ze er er echt niets van zeggen. Was dus best (toch..) teleurgesteld, want de vorige keer bij MCK hadden we 13 follikels!!! (oké, de keer ervoor 8 (en daar zaten 2 mooie emmy's (bbz) bij) en de keer daarvoor, met de deca slechts 5 follikels ( 3 eicellen en 2 matige emmy's) en één keer met deca dus een escape IUI. Ze legde me naderhand iets uit over een schema wat ze nog (als het nodig zou zijn) gebruiken voor vrouwen die lastig te stimuleren zijn en dat was dat je dan voor je gaat menopur-spuiten eerst nog clomid slikt?! Heb hier niet op doorgevraagd en gezegd dat we nog alle energie voor deze poging willen gebruiken!!!! Daar was ze het helemaal mee eens. Dosering ophogen, doen ze in Gent niet aan. Volgens hun onderzoek heeft 450 een heden menopur hetzelfde effect als 300 eh. We moeten woensdag weer terugkomen, ga dan zonder vriendlief. Punctie waarschijnlijk na het volgende weekend... Tot zover deze ego, nu mijn bedje in... xxxxxxxxxxxxxxxx voor allemaal!!!
juulzon ik hoop dat je follikels een flinke groeispurt gaan maken en dat je slijmvlies dik genoeg wordt. Het is nu echt jullie tijd... Geef de moed niet op..... hier duimen 3 paar handen voor je...
De toeschouwers langs de lijn Schoonmoederlief Ze bedoelt het zo goed Maar hoe kan zij begrijpen Wat de medische malle molen met je doet? Ooit zei ze al eerder Dat ik er misschien niet zo mee bezig moet zijn Spanning en stress is immers niet goed Maar zulke opmerkingen kwetsen en doen pijn . Ook een goede altijd is dat de dochter van de verre neef van de buurman Na meerdere behandelingen toch spontaan zwanger werd Dus zie je wel dat zoiets kan? Collegas met meelevend oor met wie ik mijn verhaal uiteindelijk deel Reageren in principe met begrip Maar vinden me ineens toch wel emotioneel De buurvrouw die pas bevallen is Zegt dat er ook heus nadelen zijn Uiteraard is hun baby de liefste die er is Maar die slapeloze nachten, das niet fijn Of de lieve vriendin zonder kinderwens Leest Eckhart Tolle en gelooft in het Nu en Dit Moment In hardop uitspreken wat je graag wil opdat het universum je wens ook kent! De schoonzus die toch voor een tweede gaat Merkt op dat ze nóóit zo ver als wij zouden gaan Het gebeurt spontaan, of het gebeurt niet Zes maanden zijn ze al bezig welteverstaan De andere collega van begin veertig Heeft een relatie met een getrouwde man Maar wil toch een kind van hem en moeder worden Doet ovulatietesten wanneer ze maar kan In gedachten vrees ik stiekem Dat die schoonzus en collega deze maand al zwanger zijn Terwijl wij al zo lang wachten Zelfbedachte oneerlijkheid geeft een stekende pijn Mijn lief en ik zijn de spelers op het veld We proberen de wedstrijd telkenmale te winnen Twee keer leek het erop dat het ons ging lukken Maar na veel verdriet moesten we opnieuw beginnen De toeschouwers langs de lijn Kijken en leven op afstand mee Over hoe wij de wedstrijd spelen moeten heeft een ieder zijn of haar welgevonden idee Maar daarnaast zijn er ook toeschouwers Die meer doen dan aan de zijlijn staan Die brengen je naar een buitenlandse wedstrijd toe Voordat je het veld op moet gaan Die maken de wedstrijd mogelijk Sponsors voor het goede doel Toeschouwers met tranen in hun ogen Omdat ze voelen wat ik bedoel Gaandeweg hebben we ons wedstrijdschema met meerdere mensen moeten delen Hadden we eerst slechts een handvol publiek Inmiddels zijn het er velen Soms vind ik het best lastig Om hiermee om te gaan Want al bedoelt iedereen het goed Kwetsende opmerkingen komen af en aan Daarnaast voelt het haast alsof Ik het publiek zal teleurstellen als de wedstrijd straks weer game over is En ik ze dit allemaal weer moet vertellen Natuurlijk is er dan ook medeleven Steun, een knuffel en begrip Maar tegelijkertijd heeft iedereen weer die mening En ondertussen zit ik in een dip . Maar hopelijk gaat dit nu niet nodig zijn Want ik heb het universum op de hoogte gesteld En heb de andere wereld Van onze droom verteld! Dus: Krachten van het Universum En ook God, als u daar bent Onze wens, ons wonder, een buik, 9 maanden Opdat U allen onze dromen kent! En zo ga ik maar weer slapen Dromend over Die ene dag Opdat ik binnenkort ook eens Een dikke bolle buik hebben mag! xxx
Lieve juul wat herkenbaar. Máár wij blíjven je trouwe supporters. Je coach. En zullen er voor je zijn.
Het is heel herkenbaar. Hoop dat je de wedstrijd toch kan winnen en dat ook jij nog met 2 roze stepen het jaar kan afsluiten. Helaas hebben we hier niks over te zeggen of het wel of niet lukt.
Oh moet dr gewoon van huilen.... Wat mooi geschreven zeg! Dikke knuffel, we staan voor je klaar, ALTIJD!
zo... en hier zit nog een emo-emoe! probeer te struisvogelen, maar nu ik dit weer lees Ik gun het je zo! ik zal ook het universum op de hoogte stellen van mijn droom voor jou! Misschien helpt het?! Samen! toch?! samen een dikke bolle buik? ik hoop het zo... *en snikt "vrolijk" verder* Alles kan nog! ook al zijn het er nu nog 6 kleintjes. Het kan en misschien doen nu ook nog wat kleintjes mee. Ik fik me suf, ik bid me suf! meissie ik zou je super hard willen knuffelen en willen zeggen dat alles goed komt! Ik kan helaas alleen maar zeggen dat ik dat hoop... Als we nu eens wisten wat de toekomst ons brengt. Dan wisten we de juiste beslissing te maken, zo ver te gaan als moet, te strijden tot we hebben wat voor ons in de sterren staat. Helaas weten we het niet.