Dag lieve vriendinnetjes, Als eerste, de Gentse update: 3 follikels zitten er zeker en ze zijn ook wat gegroeid, al ben ik een trage responder deze cyclus... 2 links 1 rechts, waarvan de grootste nu 16 mm en de andere 13 en 14. En m isschien doen er nog twee links (11 en 12 mm) mee. Zaterdag wéér terug! Verder zitten er dus toch nog wat kleintjes, 3 á 4: van 8-9mm, maar daar moeten we niet op rekenen zei ze. Die 2 wat kleinere wil ze wel een kans geven en ze vertelde dat die anders ook in het lab nog even kunnen doorrijpen alvorens ze ICSI gaan doen. Wist ik niet, dat dat kon. Ook gesproken over een eventuele escape IUI, mochten die twee kleine nu niet mee gaan doen. Want met 3 follikels vind ik een punctie toch erg zonde. We weten dat er meer kan... Dit moest dr P overleggen met de prof, omdat er meerdere follikels zijn en dan mag het in principe niet... Mooi dat ik anders na de Pregnyl vriendlief het bed in sleur . Maar goed, we wachten af... Vraagteken wat ik alleen wel heb, ondanks dat ze me de vorige keer het verhaal heeft uitgelegd van waarom ze max 300 menopur voorschrijven, is dat ik me toch afvraag of we, als we van het begin af aan meer menopur hadden gespoten, die kleintjes eerder hadden gereageerd en beter waren gegroeid... Wat denken jullie (experts hier??? Maartje? ) Maar goed. Voel me er wel een beetje *** onder, eerlijk gezegd. We hebben nog nooit zo'n trage cyclus gehad... nu maar hopen dat het ergens goed voor is. Oudejaarsdag dus weer naar Gent... Ook kreeg ik vanavond een happydepeppy telefoontje... Ik zat er al op te wachten, want ik wist dat ze bezig waren. En jawel hoor...Mijn broer: ze hadden een positieve test vandaag. En ja, ik wist ook wel dat het eraan zat te komen, maar toch... En wederom had ik notabene op 2e kerstdag met betreffende schoonzus gesproken over het MMM-traject, waar ze evt ook over zouden denken, al twijfelden ze er wel over. Heb haar wederom advies gegeven enzo (en dit 'geintje' flikte ze me ook al toen ze zwanger was van mijn nichtje, vind dit eerlijk gezegd echt niet tof. Maar ja, ze doet het waarschijnlijk om 'mij te sparen')... Baal ervan als mensen niet eerlijk zijn vanuit zogenaamde goede bedoelingen). En volgens mij (ben ervan overtuigd!!!) wist ze het op dat moment allang, want ze dronk geeneens een glaasje wijn, wat ze normaliter echt doet!!! En zij zijn korter bezig dan wij, zij is inmiddels 39 en huppakee, daar komt nummer twee... Denk dat we nu ook in een leefijd zitten waarin je doordrenkt wordt met 'Het Gezinsleven' overal. Of het nu thuis op de bank is terwijl je tv kijkt, een tijdschrift leest (nutrilon reclame, kids- rubrieken etc.), in een bouwmarkt loopt of uitwaait op het strand. In het vliegtuig (huilende baby's zitten altijd in mijn buurt!) of tijdens het hardlopen of op je werk (de zoveelste zwangere). En ook met Kerst, terwijl je broers druk aan het vaderen zijn en je nichtjes en neefje de kerstcadeautjes uitdelen, word je weer geconfronteerd met je eigen leegte. Lege armen en vooral... nog altijd een lege buik. En deze leegte vult je hart met verdriet en je ogen met tranen, waar je omwille van de kerstsfeer tegen vecht. Een gevecht wat je misschien voor dat moment wint door een masker op te zitten, maar wat je even later, als je weer thuis bent, dubbel en dwars en onvermijdelijk, weer verslaat. En daar zit je dan weer, vol gemis, vol vragen (waarom wij nu niet eens een keer) en vol onzekerheden en angsten... Terwijl de afgelopen dagen op skyradio 'It's the most wonderfull time of the year....' voor de 100e keer klinkt. Dacht het niet. De afgelopen jaren is Kerstmis niet meer the most wonderfull time of the year. De hele maand december staat in het teken van feest en familie. En ja, ik heb het getroffen met lieve ouders en broers en neefje en nichtjes, maar... onze diepste, liefste wens, een kindje van ons twee, that's all I want for Christmas.... Op naar zaterdag maar weer.... xxx
Lieverd, wat balen dat je lichaam traag is deze maand. Over de menopur hoe hoger de dosis hoe meer follikels er rijpen, alleen zorgt dit er niet voor dat ze allemaal door rijpen tot volledig rijpe follikels. Het klinkt niet leuk maar hoe minder follikels er zijn hoe beter van kwaliteit ze zijn (meestal). Toch duim ik dat de kleinere groter worden en de grotere wat minder hard gaan groeien zodat het eindresultaat een mooi aantal eitjes opleverd. En het gevoel met de feestdagen heb ik ook een aantal jaar gevoeld, meis het gaat goed komen! Ik duim en hoop op een mooi 2012! Knuffel!! Succes zaterdag!
Oh grrrrr....ik kan helemaal je boosheid jegens schoonzus voelen, jij hebt je volledig kwetsbaar opgesteld met kerst en zij heeft er een toneelstukje van gemaakt. Ik heb dit zelf ook een aantal keer meegemaakt en voelde mij achteraf zo bedonderd: de kunst zit m erin dit bij de ander te laten; makkelijk gezegd, i know, ik kon het zelf nl. niet gezien het feit dat de vriendschap in ons geval na dit gedoe over is Ik snap je hele wantrouwen t.o.v. de behandeling, je zit in zo'n negatieve flow; het is keer op keer negatief nieuws maar, kijk naar mij, ik had ook niet veel follikels, zelfs het voorstel gekregen de behandeling te staken en zie het resultaat ik vond het een dooddoener als men zei 'het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit' maar stiekem ga ik er wel meer in geloven: en ik gun het jou zo enorm!!!! Ik denk aan je!
Juul, waarom mag je niet wat langer doorspuiten om de kleintjes een kans te geven? Dat heb ik toen ook gedaan, waardoor mijn kleintjes ineens een groeispurt kregen en toch mee konden doen! De grootste 2 hebben we wel op moeten geven, maar daar stonden zeker 4 goede tegenover en dat vond ik het wel waard. Mij is verteld dat als ik vanaf het begin een hogere dosis had gespoten, er meteen meer follikels hadden gegroeid en ze ook gelijkmatiger waren gegroeid. Echter, niet elke arts denkt er zo over, ze spraken elkaar hier op het MCK ook over tegen, maar het lijkt mij eigenlijk niet meer dan logisch! Balen van je schoonzus, ik begrijp niet dat mensen zo glashard kunnen liegen Het zal vast zijn geweest omdat ze je dit nieuws niet met kerst wilde brengen of omdat ze überhaupt niet wist hoe ze het moest brengen, maar zo glashard liegen en meepraten met een ander is nog veel erger. Wees dan gewoon eerlijk en huil mee als je het zo erg vind, maar dit is gewoon laag Kan me je boosheid erg goed voorstellen! Ik kreeg kippenvel bij het stukje over het gezinsleven en de decembermaand, want wat gun ik het jou ook zo! Dikke knuffel!
Moest even slikken bij het stukje over het gezinsleven en de decembermaand, kreeg het even koud , mooie geschreven en zo waar. 2012 moet het worden lieverd duim even door , dikke knuf.
Liever ik duim nog even voor je Ik zou ook pregnyl spuiten hahaha ben ook slecht mocht je nodig hebben ik heb nog genoeg knuffel
Dikke knuffel voor je juulzon. Ik herken je gevoel maar al te goed. Hier ook bij schoonfamilie. Iedereen had het over opvoeden, hun kind, school enz. Voel me dan zo buitengesloten. En ook veel mensen om ons heen hebben hun gezin. Blijft moeilijk. Hier verwacht ik ook dat zwager en schoonzus al voor de 2e bezig zijn. Die doen er ook zo vaag en geheimzinnig over. Fijn dat ze je willen sparen, maar aan de andere kant voel ik me dan ook buitengesloten. Heel veel succes en ik ga voor je duimen.
Ha! Als nachtvlinder ben ik de eerste die iedereen hier ondanks alles toch een POSITIEF 2012 gaat wensen... Wel nu, dan nu weer naar Deze Dagen oftwel, deze rare nacht. Waar de vorige lieve woorden nog geschreven zijn op de laatste dagen van het jaar wat we net hebben afgesloten, lees ik dit pas in de nacht van het nieuwe jaar wat net is aangebroken. Een nieuw jaar wat nog als een onbeschreven, blanco bladzijde voor ons ligt.... Een nieuw jaar waarin we weer hoopvol vooruit kijken, waarin we het vorige, jaar en al wat er gebeurd is (**) met ons meedragen. Een nieuw jaar waarin we alle ervaringen, al het pijn en het verdriet van de afgelopen tijd een plekje geven in ons hart. Echter, alle gevoelens en emoties die op dat plekje zitten, zullen op sommige momenten ongetwijfeld nog boven kunnen drijven. Al hoop ik oprecht, met heel mijn hart en ziel, met alle liefde en al mijn geloof in het positieve, dat het dit jaar het jaar wordt waarin positeve emoties en gevoelens mogen zegevieren. Want daar is het nu tijd voor, dat verdienen wij hier met zijn allen wel eens een keertje.... Na zoveel tegenslag die we hier met elkaar gedeeld hebben en tóch ook maar weer met onze partners hebben weten te doorstaan, is het nu tijd voor positieve wendingen in ons leven. Het afgelopen jaar zijn we gebogen, maar niet geknakt. Al leek het vaak te gaan gebeuren... We staan nog steeds in de wedstrijd... En hoe, dat verschilt voor iedereen... Hoe dan ook, het blijft een emotionele nacht altijd, zo'n Oud & Nieuw... --------------------------------------------------------- Dan nog even de Gentse Update... (om maar weer back to the usual en ongoing te gaan...) We moesten er om 08u50 zijn. We werden alleen pas om 09u30 geholpen. Dr P was namelijk bezig met terugplaatsingen, maar wilde ons wel zelf zien, wat ik dan wel weer kan waarderen. Tja, hoe zag de echo eruit... Wat Sas schreef, ging wel een beetje op. Want vreemdgenoeg waren er nog wel 3-4 kleintjes bij te zien. Ik ben vergeten te vragen waarom deze niet eerder zijn meegegroeid. Immers, lagen die dan niet klaar? En waar komen ze anders vandaan? Waren deze toch niet eerder gaan rijpen bij een hogere dosering? En waarom rijpen ze dan later? Anyway, vragen voor een andere keer. Dergelijke vragen poppen altijd achteraf op. De drie die er waren, die zagen er mooi uit (eentje 18, eentje 19 en eentje 21, En Dr P is ervan overtuigd dat er een nummer 4 (die vandaag 16 mm was) ook nog mee gaat doen. De anderen waren 13, 12 en 11. Dus die worden hoe dan ook middels flushing leeggezogen, maar de kans dat daar rijpe eicellen in zitten, is erg klein. Ze gaf aan dat we de grote zouden kunnen opgeven, in de hoop dat de kleine mee zouden groeien, maar ze gaf hierbij ook aan dat dit een onzekerheid was. Nu wisten we wat we hadden... Ik heb nog geinformeerd naar een escape IUI, omdat er 2 kanshebbers links en 2 kanshebbers rechts zitten. Ze gaf aan dat we dit konden doen, maar ook dat we niet wisten hoe het er komende maand uit zou zijn. Mijn gevoel zei eigenlijk escape IUI. Omdat ik in het verleden meer opbrengst heb gehad, omdat we dan komende maand 'direct' weer verder kunnen als het mislukt en omdat het gewoon erg kostbaar is, het Gent-verhaal... Echter, vriendlief was stellig: we gaan nu voor een punctie en ICSI doen. Immers, zo beredeneerde hij, anders hikken we er de hele tijd tegenaan. Bovendien doen ze nu allemaal dingen die we niet eerder hebben gedaan (ICSI, Assisted Hatching, Flushing) en misschien is de kwaliteit nu wel beter dan als we meer eicellen hebben...Daarbij, we weten niet of er volgende maand meer zou zijn... En zo gezegd zo gedaan. Misschien heeft hij ook een beetje gelijk, maar ik vind het zo eng. Ik bedoel, we kennen de positieve verhalen, maar ik ben zo bang weer de uitzondering te zijn. En dan gaat daar misschien wel 3600,- euro voor een loze poging.... En ik voel me dan erg bezwaard, omdat mijn lieve mams deze poging sponsort... Nu weet ik wel dat zij zegt dat we voor deze kans moeten gaan, maar toch... Jullie begrijpen wat ik bedoel denk ik... In elk geval... We gaan dus (bibberdebibber) weer voor een nieuwe poging. Mijn eerste echte ICSI-poging... Mijn 4 punctie in het hele traject wat al jaren duurt... En weer vind ik het spannend en eng. Weer ben ik nu al bang voor de teleurstelling, omdat ik weet dat... dat er eicellen van slechte kwaliteit kunnen zijn, omdat er geen bevruchting kan optreden, omdat ik weet dat embryo's van slechte kwaliteit kunnen zijn en omdat ik weet hoe een mislukte poging voelt, omdat ik weet hoe een miskraam voel en omdat ik weet hoe een BBZ voelt. En nog nooit, nooit heb ik geweten hoe een echo met een kloppend hartje eruit ziet. Hoe een positieve test zónder bruin of rozig of roodverlies eruit ziet... En nu al vind ik het stom dat ik aan al die dingen denk. Want ik moet nu juist hoopvol en positief ingesteld zijn... En niet nu al bang zijn voor Wat Dan Als... Maar helaas, dat lijkt er onvermijdelijk ingeworteld te zijn, na al deze MMM-tijd... Afin, we moeten morgenochtend (eeeh, straks! 1 januari!) nog cetrotide zetten en 's avonds om 22u de Pregnyl. Dan moeten we dinsdag om 07u in Gent zijn!!! Eerst naar de kas (onthaal) om te betalen (VRAAG 1 aan Sikki of Sas of andere Gentganger, gaat dat snel? En kun je het hele bedrag ook pinnen (heb nog nooit zo'n megabedrag gepind en weet niet of dat kan!). Om 07u30 mag vriendlief een staal sperma produceren en inleveren en dan moeten we ons om 07u45 melden voor de verdoving en de punctie... En dan nog wat vragen voor de ervaringsdeskundigen die in Gent zijn geweest.... VRAAG 2 aan Sik of Sas of andere GG'er: krijg je ook morfine? VRAAG 3 En hoe lang moet je op de recovery? hoe lang na de punctie mag je naar huis? VRAAG 4 En kunnen ze gelijk al iets zeggen over het aantal / kwaliteit eicellen? VRAAG 5 Wanneer krijg je te horen of er bevruchtingen zijn? En hoeveel goede embryo's er zijn? Is niets over gezegd / vermeld op het schema... Wel is in ingevuld dat we vrijdag om 10u de terugplaatsing hebben. Ben benieuwd of die er uberhaupt gaat zijn. Hoop zo dat het gevoel van vriendlief gaat kloppen... Tot zover deze nieuwjaarsnachtelijke update... Ga zo maar slapen - al ben ik door deze rare dag (met middagdutje) - in een raar slaapritme beland. Maaaaaar, mijn goede voornemen is OP TIJD NAAR BED dit jaar ! Lieve nieuwjaarsknuffel voor jullie allemaal!!! En superlief dat jullie hier het afgelopen jaar (jaren) zulke lieve woorden hebben geschreven. Betekent veel voor me...! xxx
Ik had nu geen tijd om je verhaal te lezen. Maar hier een vroege ochtendvlinder die je een gezond en gelukkig 2012 wenst. En dat dit jaar eindelijk eens de wensen uit mogen komen. (ja, is nog erg vroeg, maar dit zonnetje moet zo gaan werken)
Lieve juulz, Dat al jullie dromen werkelijkheid mogen worden in 2012. Allerbeste wensen. Dat vriendlief zo stellig was is misschien wel een teken.
Juul ik wens je een gezond maar vooral vruchtbaar jaar toe, en mijn duimen staan de komende weken in de draai stand voor je....