Hallo allemaal. We zijn inmiddels met de 3e IUI poging bezig. Het wordt steeds heftiger allemaal. Fysiek gzien.Gelukkig veel steun van me man. Ze vertelde in het ziekenhuis dat we met IVF gaan starten als deze poging mislukt. Wie heeft er ervaring met IVF,is dit inderdaad een vervelende behandeling : En de 1e poging wordt ook nog niet vergoedt.2007 toch pas weer : Iedereen verder succes
Hoi Yvonne06, wat betreft de vergoedingen van je zorgverzekeraar zou ik als ik jou was even informeren bij hen. Het ligt namelijk helemaal aan het pakket wat je hebt. (voorbeeld; ik krijg alle 3 de pogingen vergoed, omdat ik aanvullende verzekering heb) Ik kan je niet helpen met ervaringen over IVF. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en ik duim voor goede berichten! Liefs Maamaa
Hoi hoi, Bij IVF en ICSI is het zo dat de 2e en 3e behandeling in je basispakket zitten. Of de 1e in je pakket zit ligt dus aan je aanvullende verzekering. Wij zijn bezig met IVF/ICSI maar hoe het "bevalt" tja, iedereen ervaart het anders. Wij ook nog eens eigen cyclus dus dat is weer anders. Emotioneel is het zwaar, ik vind dat zwaarder dan lichamelijk. Verder is het voor manlief ook moeilijk, staat er bij en kan niet veel doen. En hij ziet zijn vrouw veranderen in een hormonstertje hihihihihi Ik wil je ontzettend veel geluk wensen! Liefs Elmo
Hallo Yvonne, Wij hebben 3, helaas mislukte, ICSI-pogingen gehad. Dat is praktisch hetzelfde als IVF; alleen in het lab is er verschil. Ik had erg veel last van de eerste hormoonspuit (Decapeptyl), die je cyclus als het ware stillegt. Ik zette de spuit 's avonds om 18.30 uur (voor mij het handigst i.v.m. werk) en dan was het over en uit met me. Kon dan eigenlijk alleen nog maar op de bank hangen. Je zag me wit wegrtrekken. Toen de 2e spuit (Gonal-F) erbij kwam, die ervoor zorgt dat je eitjes gaat maken, stabiliseerde zich dat gelukkig wel. De puncties zijn mij bijzonder meegevallen. Heb geen verdoving gehad, maar wel van tevoren een Naproxen zetpil en een paracetamol zetpil gezet. Zorg er in elk geval voor dat je je zo ontspannen mogelijk houdt (als dat lukt). Ik merkte nl echt verschil in pijn. Als ik even gespannen was, dan deed het zeer, maar dan dwong ik mezelf weer te ontspannen, waarna de pijn ook minder werd. Ik voelde het heus wel en het was natuurlijk ook niet lekker, maar ik vond het eerder een beetje vervelend, dan echt pijnlijk. De wachtweken waren voor mij nog het ergst. Dat afwachten of het gelukt is... Ook moest ik 3x daags Progestan inbrengen, waar ik best wel last van kreeg. Ik werd er wat emtioneel door en kreeg wat zwangerschapssymptomen. Ook voelde ik álles in mn lijf. Op een dag verdwenen dan alle symptomen ineens en kreeg ik mn gebruikelijke PMS en dan wist ik al hoe laat het was: poging mislukt. Ik hoop dat mijn verhaal je niet afschrikt, want iedereen beleeft het weer anders. Voor mij was het zwaar, maar ik heb ook verhalen gehoord van vrouwens die er nauwelijks last van hadden. Ik twijfelde ook of ik je dit wel zou vertellen, omdat ik je niet bang wil maken. Anderzijds denk ik dat je het ook weer fijn vindt om zo veel mogelijk reacties te krijgen, zodat je in elk geval ervaringen van anderen hoort. Veel sterkte en succes ermee! Liefs, Barbara
Hey, Ik heb nog geen ervaring met IVF/ICSI, maar waarschijnlijk zal het ook voor ons niet zolang meer duren. Gelukkig wonen wij in België zodat we 6 pogingen volledig terugbetaald krijgen. Afgelopen zondag had ik voor de tweede keer inseminatie, als ik niet zwanger ben voor nieuwjaar gaan we dan over op IVF of ICSI. Mijn nichtje was zwanger van de eerste ICSI, ondertussen heeft ze al een pracht van een meid op de wereld gezet. Ze vond het lichamelijk heel goed meevallen, emotioneel was het een stuk zwaarder. Veel succes aan al diegene die binnenkort met IVF/ICSI starten en natuurlijk ook voor diegene die er al mee bezig zijn, ik hoop dat jullie binnenkort allemaal met een bolle buik rondlopen! Liefs Kirby
Hier zit de eerste poging er net op. Ik moet zeggen dat ik het prikken niet zwaar vond (had eerlijk gezegd ook geen bijwerkingen van de hormonen, wel verwacht aangezien ik 'normaal' echt een hormonster ben...) Follikelmetingen zijn spannend, maar ook zeker nog te doen. Je werkt naar resultaat en bent in deze tijd echt bezig. De punctie was absoluut pijnlijk, maar ook zeker te doen. Pas als je je embryo terug hebt, wordt het echt spannend. Die wachtweken, blegh! Ik moest na de punctie nog 3 keer pregnyl spuiten, dit is gewoon HCG wat je inspuit. Ik voelde me ook echt zwanger, was er zelfs van overtuigd. Helaas is de poging hier niet gelukt... Het is ook een beetje go with the flow. Het is niet makkelijk, maar als je erin zit ben je bezig, waardoor het dragelijk is. (zo ervaarde ik het in elk geval) Wilde eigenlijk even een poos wachten tot de volgende poging, maar hubs en ik hebben vandaag besloten snel de evaluatie te doen, en eventueel volgende ronde weer te starten. Hoop brengt je waar je nooit had gedacht dat je het zou kunnen. Vervelend dat jullie ook de ivf in moeten, ik hoop dat het voorspoedig zal gaan!
He Iza, Ja, die Pregnyl naderhand ook nog he...pffff Voel me er ook altijd mega zwanger door. Na elke terugplaatsing ook even zwanger geweest...dus is ook een beetje moeilijk hoe ik me voel zonder de tp. Ik wil jou ook ontzettend veel succes wensen meid! Liefs Elmo
Dank je wel! Dat is het ook, je krijgt je embryo terug, en WILT eigenlijk niet eens negatief denken (want stel je voor).. Je bent eigenlijk ook zwanger, hoe kort en pril ook. De hormonen geven je lekker klachten (krampjes, grote borsten, gewoon het GEVOEL van ja, het is gewoon zo) maar nemen je flink in de maling. En geduld, dat leer je echt tijdens de behandelingen. Het klinkt allemaal heel zwaar, en soms is dat het ook. Maar ik denk altijd maar, ik ben blij dat ik nu leef. 40 jaar geleden was ik "gewoon" kinderloos gebleven, en nu zijn er kansen.. Elmo, jij bent ook al een poos bezig zeg! Ik duim en gun jullie van harte dat het snel lukt!